12 Φεβ 2010

Κυπριανός Χριστοδουλίδης, Επί των ερειπίων


Γνωστή, φρονηματίζουσα τους ολιγομαθείς και άκρως επιεικής, θεολογική γραφίδα επανήλθε και πάλι στο θέμα των διαφαινόμενων επικίνδυνων εξελίξεων με όλα όσα διαπράττει ο οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος. Δεν πρέπει, έγραφε, να ενεργούμε ο καθένας "κατά την ιδίαν γνώμη". Αυτό είναι δείγμα ενυπάρχουσας προτεσταντικής διάθεσης. Πρέπει όλα να γίνουν συντεταγμένα και με την υπόδειξη στρατηγού ή στρατηγών. Προς το παρόν, συνέχιζε, δεν φαίνεται κανείς να υπάρχει και άρα, καλό είναι να βάλουμε "στο ψυγείο" τη σκέψη για αποτείχιση.
Και λέω εγώ, από τη μια θα σκεπτόμαστε μη τυχόν μας πουν προτεστάντες, όσοι βλέπουμε ότι τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, και από την άλλη, θα πρέπει να σκεπτόμαστε μη τυχόν και μας πουν παπικούς. Αν βρεθεί ένας και βροντοφωνάξει "φτάνει πιά", αμέσως θα ξεπεταχτούν οι σώφρονες και οι φρoνηματίζοντες : "Αυτός μας το παίζει σαν τον αλάθητο πάπα", θα μας πουν.
Για ποια όμως "αποτείχιση" να κάνουμε λόγο, όταν πλέον δεν υπάρχουν τείχη; Και οι στρατηγοί, που να βρεθούν; Όλοι έχουν αυτομολήση ή απλά φέρουν τον τιμητικό τίτλο του στρατηγού. Επίτιμοι έγιναν. Τους δίνουν τις πρωτοκλισίες και τις πρωτοκαθεδρίες και, οι γνωστοί επικοινωνιακοί λόγοι, τους καθιστούν άχρηστους.
Κάποτε, μια φορά, υπήρξε ένας Μέγας Φώτιος. Ο οποίος μέσα σε μια εβδομάδα έγινε Πατριάρχης από απλός λαϊκός. Ήξερε όμως τι παιγχνίδι έπαιζαν οι παπικοί από χρόνια. Το filioque δεν ανακαλύφθηκε επί μεγάλου Φωτίου. Η φωτιά σιγόκαιγε από τον 6μΧ αιώνα, ίσως και παλαιότερα, στις αυλές της Δυτικής Εκκλησίας. Και όταν ξεδιάντροπα βγήκαν οι Λατίνοι να αποκηρύξουν την εκλογή του Πατριάρχη Φωτίου για να βάλουν στη θέση του πατριάρχη τον Ιγνάτιο, τον οποίο κι αυτόν είχαν αποκηρύξει οι Λατίνοι, τότε και ο Μέγας Φώτιος βγήκε και "τους τα έσυρε", κατά την κοινή έκφραση.
Το filioque και το πρωτείο, τους είπε, αρκετά τα ανεχθήκαμε. Και σιωπήσαμε. Τώρα θα τα ακούσετε.
Ποιος τολμά σήμερα να τον μιμηθεί από τους νυν ανύπαρκτους στρατηγούς; Και ποιος είναι εκείνος ο λαϊκός, που θα σήκωνε στις πλάτες του όλο αυτό το (σημερινό) φορτίο. Εδώ, κάποιοι Μοναχοί που αγωνίζονται, κρίθηκαν σχισματικοί και αφορισμένοι και καταδικάζονται στον δι΄ ασιτίας θάνατο και δεν θα καταδικάσουν σε παρόμοιο οικονομικό και άλλο, θάνατο τον οποιονδήποτε λαϊκό (εννοώ πολιτικό);
Το μήνυμα της εποχής είναι ένα: Να κάνεις αυτό που κάνουν και οι άλλοι. Κλέφτες οι άλλοι, κλέφτης κι εσύ. Ψεύτες οι άλλοι, ψεύτης κι εσύ. Φονιάδες οι άλλοι, κι εσύ φονιάς! Αυτός είναι ο δρόμος και ο τρόπος που πορευόμαστε, επιτελούντες συνάμα και τον καλόν αγώνα της πιστεως. Όχι αποτείχιση, όχι διακοπή μνημοσύνου, όχι εκτός εκκλησίας. Όλα ήρεμα, εύτακτα και ευγενή, σε μια εποχή που κυριαρχεί η αλαζονία, το θράσος και η αταξία. Και τα φονικά δεν πάνε πίσω.
Τα τείχη έπαψαν να υπάρχουν. Αργά το πήραμε είδηση. Καιρός να αναρωτηθούμε μήπως έπαψε να υπάρχει και αυτό που ήταν κάποτε η Εκκλησία επί Μεγάλου Φωτίου. Αν προτιμήσουμε τη σιωπή, χαμένοι είμαστε. Κι αν πάλι φωνάξουμε το ίδιο. Καλύτερα, ας μας πάρουν το κεφάλι αφού προηγουμένως ακούσουν τη φωνή μας. Κάποιος μπορεί να μας ακούσει.
Κυπριανός Χριστοδουλίδης

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το καλό αυτό άρθρο αναφέρεται στις απόψεις του κ.Τελεβάντου που δυστυχώς δεν ευσταθούν και τόσο.
Για να λέμε και την αλήθεια.

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Τα καταφένεις και συμφωνας πάντα με τον εαυτό σου κ. "Χριστοδουλίδη". Προπαντός όμως κατορθώνεις να γίνεις διασπαστής του αντιοικουμενιστικού αγώνα.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Όπως θα γνωρίζετε κ. Τελεβάντο (χωρίς εισαγωγικά) είναι πάρα πολύ δύσκολο "να συμφωνάς" (εδώ οπωσδήποτε τα εισαγωγικά) με τον εαυτό σου. Η μια φωνή σου λέει κάνε τούτο και η άλλη φωνή σου λέει κάνε εκείνο. Η τελική δική μου συμφωνία με τη μια από τις δυο φωνές, γίνεται κατόπιν "ανεκλάλητων στεναγμών" και τινων δακρύων. Αυτό μπορείτε να το πάρετε όπως θέλετε: Είτε πραγματικά είτε μεταφορικά.

Εσείς δεν ξέρω ποια άλλη οδό ακολουθείτε. Φοβάμαι, μόνο, μην είναι η ίδια, στην οποία ξαποστέλνεται τους σχισματοαιρετικούς αδελφούς σας.

Ανώνυμος είπε...

Μήπως παράπεσε κανένα σχόλιο μου;

stefanos είπε...

Επομένως όντως για 3 ή και περισσότερους αιώνες η Εκκλησία ανεχόταν την διακήρυξη του αιρετικού filioque μέσα στους κόλπους της Δυτ.Εκκλησίας. Ας το έχουνε υπόψιν τους αυτό κάποιοι που εδώ και τώρα θέλουν αποτείχιση και σταμάτημα μμνημοσύνου του Πατριάρχη.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Προς Στέφανο

Ότι το ανεχόταν, δεν σημαίνει ότι το δεχόταν. Άλλωστε, μη ξεχνάς, υπήρχαν και πολλά άλλα ανοικτά αιρετικά μέτωπα. Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει; Όλα πάντως τέλειωσαν με τη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, εκτός από το Πρωτείο και το filioque. Αυτά ήταν, όπως λέμε, πακέτο: Συσκευασία δύο σε ένα.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com