Συμπροσευχὴ του Μητροπολίτου Μεσσηνίας μετὰ Παπικών
Ἡ καθημερινὴ ἐφημερὶς «ΦΩΝΗ» Καλαμάτας τῆς 28–7–2009 ἡμ. Tρίτη γράφει τὰ ἐξῆς:Κατὰ τὴν χειροτονίαν τοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου, ἐτέθη ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τούτου τὸ Εὐαγγέλιον. Οὗτος, τότε, ὡμολόγησεν ὅτι θὰ διαφύλαξη τὰς ἐντολὰς τὰς διαλαμβανομένας εἰς τὸ Εὐαγγέλιον, θὰ σεβασθῆ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας τοὺς ἀναφερομένους εἰς τὸ Ἱερὸν Πηδάλιον καὶ θὰ τηρήση τὴν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδὸξου Διδασκαλίας.
Δὲν παρῆλθεν ὅμως πολὺς χρόνος, καὶ ἀθέτησε τὰς ὑποσχέσεις του ταύτας, γράψας τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια εἰς τὰ παλαιά τῶν ὑποδημάτων του.
Ἔτσι, λοιπόν, κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἔτους 2007, μὲ τὸ Ρωμαιοκαθολικὸν ἑορτολόγιον συμπροσευχήθη μὲ τοὺς παπικοὺς στὸ Μπάρι Ἰταλίας. Ἰδοὺ τί ἀναφέρει, μεταξὺ τῶν ἄλλων, τὸ ἔγγραφον, ποὺ ἔχω εἰς χεῖρας μου: «Αὐτὴ τὴ χρονιὰ στὴν Ἀρχιερατικὴ Εὐχαριστία, παραβρέθηκε, μαζὶ μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Μπάρι – Μπιτόντο κ.κ. Francesco Cacucci καὶ ὁ ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομος Σαββάτος, καθὼς καὶ πλῆθος πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν ἀρχῶν…». Ὑπογραφὴ τοῦ ἐγγράφου
Ὁ καθηγούμενος
π. Δαμιανὸς
Οἱ ΜΕ, ΞΕ Ἱεροὶ Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπαγορεύουν συμπροσευχὰς ὀρθοδόξων κληρικῶν μὲ αἱρετικούς, ἀναφέρουν δέ: ὅτι οἱ παραβάται τιμωροῦνται μὲ καθαίρεσιν (ὁρᾶτε σελ. 51–52, 84 Ἱεροῦ Πηδαλίου ἐκδόσεων «Ἀστέρος». Ἀθήνας).
Οἱ συμπροσευχὲς ὅμως, μερικῶν κάλπικων ὀρθοδόξων μὲ τοὺς παπικοὺς εἶναι σήμερον μία συνηθισμένη πρακτικὴ τῶν διμερῶν συναντήσεων. Καὶ τοῦτο, διότι, ὡς ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, οἱ συμπροσευχὲς φανερώνουν ὅτι μερικοὶ κάλπικοι ὀρθόδοξοι κληρικοὶ ἀποδέχονται τὴν αἱρετικὴν πλάνην τῶν παπικῶν καὶ εἶναι ἀπρόθυμοι νὰ ἐλευθερώσουν τοὺς παπικοὺς ἀπὸ τὴν κακοδοξίαν των.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διὰ τοὺς παπικοὺς ἀποφαίνεται: «Ὅσοι δὲν ἀναγεννήθηκαν ἀπὸ τὴν Θείαν Χάριν, ποὺ (αὐτὴ) ἐνεργεῖ μόνον στὴν Μίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν (Ὀρθόδοξον) Ἐκκλησίαν, δὲν συγκροτοῦν καμμίαν ἐκκλησίαν οὔτε ὁρατὴν οὔτε ἀόρατον. Οἱ Ἐκκλησίες Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως ἦταν ἀδελφὲς Ἐκκλησίες πρὶν ἀπὸ τὸ σχίσμα. Μετὰ τὸ σχίσμα δὲν εἶναι ἀδελφὲς ἐκκλησίες “ἐν ὀρθοδόξω πίστει”». Εὐλόγως, λοιπόν, ἀπεφάνθησαν:
1ον) ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: Οἱ παπικοὶ εἶναι ὄφεις (1ος τόμος ΕΠΕ «Περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»),
2ον) ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός: Φεύγετε τοὺς λατίνους, ὄφεις γὰρ εἰσί.
3ον) ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: Νὰ καταρᾶσθε τὸν πάπαν. Αὐτὸς εἶναι αἰτία ὅλων τῶν κακῶν
4ον) ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Οἱ παπικοὶ εἶναι ψωραλέα πρόβατα
5ον) ὁ Σέρβος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, καθηγητὴς Θεολογίας: Ὁ παπισμὸς εἶναι παναίρεσις.
Ἀντί, ὁ «καλός μας ὁ δεσπότης» ὁ κ.κ. Σαββάτος, νὰ στοιχηθῆ καὶ νὰ ἀκόλουθῆ τὰ ἐντάλματα—veto τῶν εἰρημένων Ἁγίων, ἀντιπράττει πρὸς αὐτά. Ἡ δὲ σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ τὸν ἐξέλεξε, τὸν ἐξέλεξεν ὡς ὀρθόδοξον δεσπότην καὶ οὐχὶ ὡς καθολικὸν καὶ συζευκτὴν ὀρθοδόξου πίστεως – παπικῆς αἱρέσεως……………
Μετὰ τιμῆς
Κωνσταντῖνος Ἀριστ. Παπαδόπουλος
Από: http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/1806/Page5.pdf
1 σχόλιο:
Από το προχθεσινό κείμενο του «Κοσμά Φλαμιάτου» που δημοσιεύσατε παραθέτω ένα τμήμα που αναφέρεται σε αιρετική θέση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας.
«Ισχυρίζεται ο κ. Χρυσόστομος το εξωφρενικό, ότι η Ορθοδοξία δεν είναι η Μία Εκκλησία, αλλά ανήκει στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία; Δηλαδή αποδέχεται ο κ. Χρυσόστομος, ότι υπάρχει κάποια άλλη Εκκλησία, περιεκτικότερη και μεγαλύτερη, εντός της οποίας –ένα κλάδος, ένας πνεύμονας, ένα τμήμα;– είναι και η Ορθόδοξη Εκκλησία; Και δεν είναι ανατρεπτικής της ορθόδοξης εκκλησιολογίας η τοποθέτησή του αυτή; Δεν αποτελεί υιοθέτηση αιρετικών θέσεων των εταίρων μας στο Θεολογικό Διάλογο; Αυτή η οικουμενιστική θέση έχει ως εξής:
«Ο καθορισμός και η διευκρίνιση, ότι με τους όρους ”Εκκλησία”, ”η ανά τον κόσμον Εκκλησία”, ”η αδιαίρετος Εκκλησία” και ”το σώμα Χριστού” δεν υπονομεύετε από την Μικτή Θεολογική Επιτροπή η πεποίθηση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ανήκει, εις την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, όπως αυτή εκφράζεται στο Σύμβολο Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως».
Η αιρετική αυτή θέση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας επιβεβαιώνεται και από τον Διάλογο που είχε μαζί του, μέσα στην Ιεραρχία του Οκτωβρίου, ο Σεβ. Μητροπ. Πειραιώς π. Σεραφείμ. Ο Πειραιώς «τον προκάλεσε αν πιστεύη ότι η Εκκλησία είναι Μία. Και αυτός είπε ότι είναι Μία αλλά διηρημένη. Και του απάντησε ο Πειραιώς ότι είναι λάθος του να πιστεύη τέτοια. Η Μία Εκκλησία, δεν διαιρέθηκε ποτέ, αλλά υπάρχει πάντοτε επί της γης».
(Με θλίψη σκέφτεται κανείς: πως ανέχεται η Σύνοδος, εφ’ όσον είναι Ιερά, να εκφράζονται από μέλη της Επισκόπους, τέτοιες καταλυτικές της μοναδικότητος της Εκκλησίας απόψεις; Γιατί δεν τους καλεί η να επανορθώσουν η να παραιτηθούν;).
Δημοσίευση σχολίου