Xαίρομαι ειλικρινά γιατί η δημοσίευση ενός άρθρου μου αναφορικά με την επίμαχη απόφαση του ΕΔΑΔ για την καθαίρεση του συμβόλου του σταυρού από τις σχολικές αίθουσες στην Ιταλία, αποτέλεσε την αφορμή για έναν δημόσιο διάλογο από τις στήλες κυριακάτικων εφημερίδων.Σπεύδω να ευχαριστήσω θερμά όσους είχαν την ευγενή καλοσύνη να σχολιάσουν τις ταπεινές μου απόψεις.
Είμαι βέβαιος ότι μέσα από τη νηφάλια διαλεκτική που αναπτύσσεται συμβάλουμε, ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία, σε μια πολυφωνία που την έχει ανάγκη η κοινωνία μας.
Θα ήθελα για μια ακόμη φορά να τονίσω ότι ήμουν και παραμένω συνεπής υποστηρικτής των διακριτών ρόλων κράτους και εκκλησίας. Η τοποθέτηση θρησκευτικών συμβόλων στις σχολικές αίθουσες στην Ιταλία έγινε με απόφαση του ιταλικού κράτους ήδη από τον 19ο αιώνα και αντανακλά τις σχέσεις που αναπτύχθηκαν με τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η οποία ως γνωστόν έχει εδώ και αιώνες διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική υπόσταση.
Στην περίπτωση της ορθόδοξης εκκλησίας δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η ύπαρξη εικόνων ή άλλων χριστιανικών συμβόλων δεν είναι προϊόν απόφασης ή επιβολής του κράτους, αλλά μια εθιμική πρακτική που καθιερώθηκε εδώ και δεκαετίες, αν όχι και αιώνες, ως αποτέλεσμα σεβασμού της πλειονότητας των πολιτών στην κρατούσα θρησκεία των κατά τόπους κοινωνιών.
Ο αείμνηστος καθηγητής Αριστόβουλος Μάνεσης στα συγγράμματά του επισημαίνει ότι οι συνταγματικοί ή οι διεθνείς κανόνες που θεσπίζουν τη θρησκευτική ελευθερία δεν είναι δυνατόν να ερμηνεύονται ερήμην της κοινωνικής πραγματικότητας που επικρατεί σε μια χώρα. Όπως εξάλλου σημειώνει ο πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου και Πρόεδρος της Νομικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθηγητής J. Ρ. Jacquι, το σύστημα του “λαϊκού” κράτους «δεν πρέπει να επιδιώκει να διαγράψει το παρελθόν και αν το κάνει, θα προσβάλλει την ελευθερία συνείδησης των πολιτών».
Μια τέτοια παρακινδυνευμένη πρακτική θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε ακραία φαινόμενα όπως αυτά που καταγράφονται ήδη στη Βρετανία. Εργαζόμενοι να απολύονται γιατί έκαναν το σημείο του σταυρού και προσευχήθηκαν στον χώρο εργασία τους. Χριστούγεννα χωρίς φωτάκια, χωρίς διάκοσμο, χωρίς κάρτες, χωρίς φάτνες, χωρίς σύμβολα. Στοιχεία που η εφημερίδα Guardian αποκάλεσε «Τρέλα της πολιτικής ευπρέπειας» και ο εργατικός υπουργός Τζακ Στρο «μια ανοησία».
Έχω τελικώς την εντύπωση ότι η απόφαση του ΕΔΑΔ δεν διαφέρει και πολύ από το αποτέλεσμα του ελβετικού δημοψηφίσματος με το οποίο ζητείται ο τερματισμός ανέγερσης μιναρέδων γιατί με τον τρόπο αυτό προσβάλλονται οι θρησκευτικές πεποιθήσεις της πλειοψηφίας των Ελβετών.
Αυτό που στο άρθρο μου προσπάθησα να επισημάνω, χωρίς να είμαι οπαδός φονταμενταλιστικών απόψεων, είναι ότι η συλλήβδην απομάκρυνση εικόνων και συμβόλων από δημόσιους χώρους ή ακόμη και από τις σημαίες κρατών, ή η κατάργηση εθιμικών πρακτικών όπως ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος, κινδυνεύει να πάρει τον χαρακτήρα επιβολής μέτρων ενάντια στη θέληση των πολλών.
Ή αποδεικνύει στην πράξη τα μισαλλόδοξα αισθήματα από τα οποία διακατέχονται κάποιοι και την έλλειψη ανεκτικότητας που τους διακρίνει, στοιχεία που περισσότερο προσιδιάζουν σε αντιλήψεις φανατικών.
Γι’ αυτό και η βέλτιστη πρακτική σε ανάλογες περιπτώσεις δεν είναι η μονομερής λήψη και εφαρμογή μέτρων, είτε αυτά αφορούν πλειοψηφίες είτε αφορούν μειοψηφίες. Αλλά ο, με πνεύμα αμοιβαίου σεβασμού, διάλογος που οδηγεί σε συναινετικές λύσεις και προάγει την καταλλαγή που τόσο ανάγκη έχουν οι κοινωνίες μας.
* Ο Τάσος Μητσόπουλος είναι βουλευτής Λάρνακας, Επίτροπος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΔΗΣΥ.
«ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ » - 28/12/2009
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ
Τάσος Μητσόπουλος, Μήπως ζούμε σε εποχή χριστιανοφοβίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου