Παναγιώτης Τελεβάντος, Η τακτική του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου για τον Οικουμενισμό

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος

Ο Μακαριότατος κ. Ιερώνυμος κινείται “σεμνά και ταπεινά”. Φροντίζει να μην εκτίθεται όταν ενεργεί παράνομα. Αντί να μας πει ο ίδιος να προχωρήσουμε σε “αμοιβαία αναγνώριση της “εκκλησιαστικής και μυστηριακής υπόστασης” με τους Παπικούς, ενήργησε “δι’ αντιπροσώπου”.
Ο π. Κουμαριανός εστάλη να αναγνώσει μήνυμα του Αρχιεπισκόπου στη Μικτή επιτροπή του διαλόγου με τους Παπικούς. Εκεί μάλιστα εξέφρασε ως “προσωπική” άποψη την πρόταση ότι για να προχωρήσει ο διάλογος πρέπει να γίνουμε ... Ουνίτες!!! Ερώτηση: Αποκλείεται ο π. Κουμαριανός να εξέφρασε “προσωπική” άποψη; Μάλιστα! ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ! Για δύο λόγους:
1.) Γνωρίζουμε ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ περίπτωση εκπροσώπου εκκλησιαστικού ή πολιτικού ηγέτη που εκφράζει “προσωπικές” απόψεις αντίθετες από τις απόψεις του ηγέτη που τον στέλλει να τον εκπροσωπήσει;
2.) Γνωρίζουμε προηγούμενο κληρικού ή λαικού που παρουσιάστηκε αυτόκλητα σε θρησκευτικά ή πολιτικά συνέδρια και ισχυρίστηκε αυθαίρετα ότι εκπροσωπεί μια διακεκριμένη προσωπικότητα;

ΠΑΡΑΝΟΙΚΟΣ Ή ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ

Αν τυχόν στο μέλλον υπάρξει τέτοια περίπτωση θα πρόκειται για αδίστακτο απατεώνα ή για εντελώς παρανοικό άτομο. Αλλά αν ο π. Κουμαριανός είναι κοινός απατεώνας γιατί δεν του απαγγέλθηκαν κατηγορίες; Γιατί δεν οδηγήθηκε σε εκκλησιαστικό δικαστήριο για καθαίρεση; Αν πάλιν πρόκειται για παρανοικό άτομο τι είδους “συστάσεις” του έγιναν από τον Πρωτοσύγγελο της Αρχιεπισκοπής;
Η μόνη σοβαρή σύσταση που μπορεί να γίνει σε ένα παρανοικό άτομο είναι να επισκεφθεί εσπευσμένα ειδικό γιατρό. Αν μάλιστα είναι και κληρικός τότε η κοινή λογική επιτάσσει να τεθεί αμέσως σε αργία ως λίαν επικίνδυνος για το υπούργημα της ιερωσύνης.

ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΕΝΤΟΛΗΣ;

Επιπλέον! Αν ο π. Κουμαριανός ενήργησε, χωρίς εντολή άνωθεν, γιατί ο Μακαριότατος δεν εξέδωσε ΑΜΕΣΩΣ ανακοίνωση για να καθησυχάσει το ποίμνιο της Εκκλησίας και να διαχωρίσει πλήρως τις θέσεις του; Γιατί περίμενε δυο ολόκληρους μήνες, αφού φούντωσε η αντίδραση για το ολίσθημα, για να εκδώσει μια σιβυλλική ανακοίνωση με την οποία άδειαζε τον π. Κουμαριανό ως δήθεν αυτόκλητα απεσταλμένο στη μικτή επιτροπή Παπικών και Ορθοδόξων στη Θεσσαλονίκη;
Ακόμη: Αν ο π. Κουμαριανός παρέστη αυτόκλητα στη συνάντηση πώς βρέθηκε στα χέρια του το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου; Τον επέλεξε αυθαίρετα ο κ. Βασιλειάδης; Παράλληλα πρέπει να προσεχθεί ότι, ενώ η ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής “αδειάζει”, κατά τη λαική έκφραση, τον π. Κουμαριανό (το “πιόνι”), ΔΕΝ αναιρεί “ιώτα έν ή κεραίαν μία” από τις αιρετικές θέσεις που διατύπωσε ο “αυτόκλητος” αντιπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου! Για ποιο λόγο;! Απλούστατα! Επειδή ο π. Κουμαριανός ΔΕΝ ήταν αυτόκλητος! Ηταν “βαλτός”, κατά τη λαική έκφραση, να πει αυτά που είπε!

ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΘΕΣΜΟ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ;

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μακαριότατος ενεργεί αντιδεοντολογικά. Παρόμοια συμπεριφορά επέδειξε και με τη “Διαθρησκειακή” της Λευκωσίας. Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να μη συμμετάσχει η Εκκλησία της Ελλάδος στη “Διαθρησκειακή”. Στη συνέχεια, όμως, ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος εξασφάλισε παρασκηνιακά τη συγκατάθεση του Αρχιεπισκόπου, μετέβη στη Λευκωσία και παρέστη στη “Διαθρησκειακή”.
Συνάδει αυτή η συμπεριφορά του Μακαριότατου με την υπόσχεση ότι θα αποκαταστήσει το συνοδικό σύστημα διοίκησης της Εκκλησίας και θα εξοβελίσει “την αρχή του πρώτου ανδρός”, που επικρατούσε την εποχή των Αρχιεπισκόπων Ιερωνύμου Α’, Σεραφείμ και Χριστοδούλου;

“ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ”

Η στάση του Αρχιεπισκόπου πρέπει να μας προβληματίσει πολύ σοβαρά. Καταρχήν αποδεικνύει ότι ο Μακαριότατος δεν ορρωδεί να μετέλθει αθέμιτα μέσα. Είναι ενδεχόμενο η αναδίπλωσή του να είναι απότοκος υπολογισμού.
Συνειδητοποίησε την αντίδραση, που δημιούργησε, η ωμή του παρέμβαση και έτσι προέβη σε τακτική υποχώρηση προσφέροντας τον π. Κουμαριανό ως Ιφιγένεια. Επιδέχεται, όμως, και δεύτερη ερμηνεία η στάση του Μακαριότατου. Ισως εντάσσεται στην πάγια στρατηγική των Οικουμενιστών “δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω”, που ακολουθούν, δεκαετίες τώρα, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των πιστών. Σε τι συνίσταται η τακτική; Προβαίνουν σε κάποιο εξωφρενικό οικουμενιστικό άλμα. Δημιουργείται σάλος. Ανακρούουν πρύμναν. Προσποιούνται τους ανήξερους!
Σφυρίζουν ανέμελα! Ανεβάζουν παράσταση ορθόδοξης ρητορείας που θα έκανε το Μινωτή, την Παξινού και το Σερ Λώρενς Ολίβιε να ερυθριούν για έλλειψη υποκριτικού ταλέντου! Και όταν κοπάσει η ταραχή επανέρχονται! Δριμύτεροι! Ξανοίγονται πλησίστιοι στο πέλαγος της αποστασίας και ξαναρίχνουν τη ναυρχίδα του Οικουμενισμού στους ύφαλους της “Βαπτισματικής θεολογίας” και τους σκόπελους των “αδελφών Εκκλησιών”!
Οτι και αν συμβαίνει ένα είναι το σίγουρο: Αφού εισηγούνται ότι για να γίνει η ένωση των Παπικών με την Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να γίνουμε ... Ουνίτες!!! είναι άξιοι για όλα.