Άρχισε από τον προηγούμενο μήνα το Σεπτέμβριο το σχολικό και το ακαδημαϊκό έτος. Έτσι ξέραμε τουλάχιστον, ως πριν λίγα χρόνια. Οι μεν εκπαιδευτικοί ξεκινούσαν μετά τις θερινές διακοπές με ανανεωμένες δυνάμεις για το υπεύθυνο λειτούργημα τους, οι δε μαθητές και φοιτητές για τη νέα τάξη ή το νέο έτος με ελπίδες, όνειρα και προσδοκίες για καινούργιες επιδόσεις.
Τα τελευταία όμως χρόνια τα πράγματα άλλαξαν. Οι μεν εκπαιδευτικοί με την έναρξη του νέου σχολικού έτους αρχίζουν να προγραμματίζουν και την έναρξη σειράς απεργιών. Οι δε μαθητές — υποκινούμενοι από δασκάλους ή καθηγητές ή άλλους παράγοντες — αδημονούν πότε θ' αρχίσουν τις «δημοκρατικές» καταλήψεις.
Ταυτόχρονα οι φοιτητές πάντα με... «δημοκρατικές διαδικασίες» κηρύσσουν αποχές, «καταλήψεις» σχολών ή πρυτανείας, και σχεδιάζουν πώς να κτίσουν με τούβλα καθηγητές στα γραφεία τους ή άλλα άξια καταγραφής «κατορθώματα» ... Πάντοτε βέβαια με «άνωθεν» ή «έξωθεν» κάλυψη και παρακίνηση.
Όλα αυτά τα συνόψισε με την ευφυΐα πού τον διακρίνει ο κ. Σαράντος Καργάκος σε άρθρο, πού δημοσίευσε στην «Πολιτική Ενημέρωση», με τίτλο «Μήντια», αφήνοντας να εννοηθεί ποιοί κρύβονται πίσω από όλα αυτά και ποιοί τα υποδαυλίζουν.
Παραθέτουμε αποσπάσματα του άρθρου: «Όλοι οι "Άρχοντες του Σκότους" του παρόντος καιρού, μήπως δεν ξεκίνησαν από επαναστάτες, πετροβολιστές και δάρτες, βιτρινοθραύστες και τοιχοχρωματιστές; Από που ξεκίνησαν την καριέρα τους ο Κόν Μπεντίτ, ο "ερυθρός Ρούντι", ο ανεκδιήγητος Γούλφοβιτς, ο Μπαρόζο, ο Φίσερ;
Πόσοι από τους διαπρέποντες σήμερα στην πολιτική, στη δημοσιογραφία, στο πανεπιστημιακό "αραλίκι" και στο συγγραφικό "χαβαλέ", δεν ξεκίνησαν με πέτσινα σακκάκια και με ιδεολογία το σύνθημα "ξύλο για το ξύλο";... Τα "μήντια" - με ελάχιστες εξαιρέσεις - είναι παιδιά του Γκαΐμπελς.
Οι δερβίσηδες (...) πού "ιερουργούν" σ' αυτά είναι παιδιά της βίας, του μηδενισμού, του ασύστολου οπορτουνισμού και του ασυμμάζευτου αμοραλισμού. Είναι οι Μεγάλοι Παιδαγωγοί των παιδιών μας... Κύριοι μεγαλοδημοσιογράφοι, αν ψάχνετε για φταίχτες, τολμήσατε να κοιτάξετε τον καθρέφτη σας. Ο θάνατος της παιδείας είναι "ζωή σε λόγου σας"»!
Ίσως φέτος συνέλθουμε, για να δούμε την παιδεία και πάλι στο ύψος της. Όσους τη διακονούν ν' απολαμβάνουν της τιμής πού τους αξίζει. Και όσους τη δέχονται ν' αποτελούν την ελπίδα του έθνους μας.
από το περιοδικό «Η Δράσις μας», τεύχος 472, Οκτώβριος 2009
Πηγή:Ζωηφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου