Στην πορεία αναζήτησης της διαδρομής της μουσικής ανά τους αιώνες και της προσφοράς της στους ανθρώπους όπου γης, διαπιστώνει κανείς πως σαφής ορισμός της δεν υφίσταται, παρά μόνο περιγραφικά μπορούμε να την προσεγγίσουμε και να καταλήξουμε στο γενικό συμπέρασμα πως πρόκειται για μια τέχνη που αγγίζει ή τουλάχιστον αυτό οφείλει να κάνει, τα μύχια της ψυχής του ανθρώπου.
Γυρίζοντας λοιπόν το νου μας πίσω και αναπολώντας το παρελθόν, ζώντας και το παρόν βλέπουμε πως η μουσική έχει κατακλύσει κάθε περίσταση της ζωής των ανθρώπων, ομορφαίνοντας τις χαρούμενες στιγμές και παρηγορώντας, ανακουφίζοντας τις οδυνηρές καταστάσεις.
Σ' αυτό βρίσκουμε σύμφωνη και την επιστημονική κοινότητα η οποία απρόσκοπτα αποφαίνεται ότι η μουσική είναι ένα φάρμακο κατευνασμού και ελέγχου των παροξυστικών καταστάσεων και εντάσεων, ασκώντας επίδραση και στο σώμα και την ψυχή.
Ωστόσο δεν θα διαφωνήσει κανείς πως η δράση φέρνει και αντίδραση, ο λόγος παράγει και αντίλογο. Ούτως ώστε και η μουσική έχει εκτός από την ευεργετική της χροιά, που ζώντας την ο άνθρωπος ωφελείται και χαίρεται, την καταστροφική της οπτική, που βιώνοντάς την οδηγείται σε ατραπούς φοβερούς και σε δρόμους χωρίς γυρισμό.
Θέτοντας λοιπόν τους ευατούς μας μπροστά στα σύγχρονα μουσικά ρεύματα και ιδιαίτερα στην ροκ μουσική, εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε του λόγου το αληθές.
Η ροκ μουσική δεν είναι απλώς ένα είδος μουσικής αλλά μια ιδεολογία με δικό της τρόπο συμπεριφοράς, ντυσίματος και αντίληψης των πραγμάτων.
Η ροκ μουσική είναι γεμάτη από μηνύματα, εικόνες, ήχους, έντονες καταστάσεις, κινήσεις του σώματος, προκλητικά ντυσίματα που ως απώτερο στόχο τους έχουν να καταστρέψουν την ηθική ακεραιότητα και αγνότητα των νέων.
Χαρακτηριστικά επιβεβαιωτική η δήλωση του μάνατζερ των Rolling Stones:
" Η Ροκ είναι σεξ και πρέπει να χτυπήσουμε τους νέους στα μούτρα μ' αυτήν ".
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλα τα βίντεο των συγκροτημάτων αυτών, εξυμνούν την ανωμαλία, την ομοφυλοφιλία και την κάθε είδους σαρκική αμαρτία.
Ωστόσο η ροκ μουσική εξυμνεί καθαρά και ανοιχτά τον διάβολο. Οι στίχοι πολλών τραγουδιών έχουν σατανικά μηνύματα και νοήματα.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τα εξής:
"Ο διάβολος είναι ο κύριος μου" Black Sabbath"
Πιστεύω τον διάβολο ως θεό" Kiss"
Η κόλαση είναι όμορφη" Queen"
Ο παράδεισος ξεψυχάει, πολεμάτε με τον σατανά" AC/DC.
Θα θέλαμε λοιπόν να κλείσουμε την επίκαιρη αυτή παρέμβασή μας με τα λόγια ενός συγχρόνου θεολόγου της Εκκλησίας μας:
"Η μουσική εξευμενίζει αλλά και εξαγριώνει. Συγκινεί αλλά και αναστατώνει. Ενθουσιάζει αλλά και αποθαρρύνει. Ηρεμεί αλλά και ερεθίζει. Κερδίζει την καρδιά μας αλλά την στρέφει και όπου θέλει. Έχει εξημερωτική δύναμη αλλά κάνει και θηρίο τον άνθρωπο. Εσύ;"
Γράφει ο: Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος
Γράφει ο: Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου