«Σπουδή» στα νέα σχολικά βιβλία. (Αποχριστιανοποίηση και Αφελληνισμός)

Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της Παιδείας αποδεικνύουν ότι οι ιθύνοντες υλοποιούν πρότυπα ξένα προς την παράδοσή μας, τα οποία ολοταχώς οδηγούν στην αποχριστιανοποίηση και τον αφελληνισμό της. Κατά τη διάρκεια των διακοπών (27 Ιουλίου 2006) ειδικός γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας με εγκύκλιο του κατήργησε την εξομολόγηση στα σχολεία, για να μη διαταράσσεται η εύρυθμη κατά τα άλλα λειτουργία τους. Διευθέτησε έτσι και την τελευταία αταξία της παιδείας μας, ώστε απρόσκοπτα να ξεκινήσει η σχολική χρονιά! Με την έναρξη του σχολικού έτους διανεμήθηκαν τα νέα σχολικά βιβλία, για να συντελεσθεί μία ακόμη μεταρρύθμιση στους ώμους της απορρυθμισμένης Παιδείας μας. Με πόνο ψυχής διαπιστώνουμε ότι στα νέα εγχειρίδια – στα περισσότερα τουλάχιστον του Γυμνασίου- τα εθνικά και θρησκευτικά θέματα παραγκωνίσθηκαν ˙ αν κάποτε αναφέρονται, η προσέγγιση είναι εξωτερική, περιφερειακή και αποστασιοποιημένη από τα γεγονότα. Δεν υπάρχει πια εθνική περηφάνεια και θρησκευτική συγκίνηση ˙ δεν προβλέπεται από το αναλυτικό πρόγραμμα και ούτε καλλιεργείται στο σχολείο. Οτιδήποτε παρέμεινε είναι άοσμο, άχρωμο, ανούσιο. Τα μικρά μεγεθύνονται ˙ τα μεγάλα σμικρύνονται, αποσιωπώνται ή και εμπαίζονται. Στο βωμό της πολυπολιτισμικότητας θυσιάζεται το «πολυτίμητο τζηβαϊρικό» της ελληνορθόδοξης ιδιοπροσωπίας μας. Για του λόγου το ασφαλές παραπέμπω ενδεικτικά όσους ενδιαφέρονται στα παρακάτω βιβλία: Στα Αρχαία Ελληνικά από Μετάφραση της Β΄ Τάξης, στο βιβλίο «Αρχαία Ελλάδα- Ο τόπος και οι άνθρωποι», απόσπασμα αναφέρεται στις εταίρες. Η πρώτη ερώτηση – άσκηση του βιβλίου ζητεί από τους μαθητές: «Με βάση τις βελτιωτικές επεμβάσεις που αναφέρονται στο κείμενο να γράψετε τις προδιαγραφές για την εμφάνιση και τη συμπεριφορά της ιδεώδους εταίρας»(σελ.42) Στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α΄ Γυμνασίου ποια μηνύματα και εφόδια θα αντλήσουν οι μαθητές μας από το ποίημα «Δέησις» του Κ. Καβάφη (σελ. 56), το «Παράπονο σκύλου» του Κ. Αθανασούλη (σελ.207) ή το βλάσφημο διήγημα «Η γάτα του παπά» του Γ. Ξενόπουλου (σελ.222), το αισχρό «Το θέλγητρο της Ανδαλουσίας» του Κ. Ουράνη (σελ.114); Κανένα κείμενο δεν μιλάει για Μακεδονικό ούτε για Κύπρο. Ένα ξενόφερτο («Παραμονή Χριστουγέννων») θυμίζει Χριστούγεννα και ένας αμνός που δεν σουβλίστηκε («Πασχαλινή ιστορία») αποτελεί μαρτυρία ότι το Πάσχα είναι γιορτή αγάπης! Στη Νεοελληνική Γλώσσα της Α΄Γυμνασίου, άς ανατρέξουν οι ενδιαφερόμενοι στις σελίδες: 21,114, κείμενο 4, «Χάρι Πότερ» για όλες τις ηλικίες 120, κείμ. 7.121.143. Επίσης στο αντίστοιχο «Τετράδιο εργασιών» στις σελ. 16, κείμ. 6,17, κείμ.9,49 κείμ. 3,75-76, κειμ.3. Στη Νεοελληνική Γλώσσα της Β΄ Γυμνασίου σελ. 123, κειμ. 7, «Μοναξιά μου όλα….» 28, κείμ. 1 «Περίεργα πλάσματα οι μαμάδες»˙ στο «Τετράδιο εργασιών» σελ. 27, κείμ.2 «Ήταν ερωτευμένοι». Η ίδια οπτική απαντάται στα εγχειρίδια των Θρησκευτικών και της Ιστορίας. Τα καινούργια βιβλία σημειώνουν ρεκόρ ιστορικής αφασίας (α+φημί) και αμνησίας. Εύστοχα επισημαίνει ο Μίλαν Κούντερα:«Για να εξαφανίσει κανείς ένα έθνος, του αφαιρεί πρώτα τη μνήμη. Καταστρέφει τα βιβλία του, του μεταφυτεύει άλλη παιδεία και επινοεί άλλη ιστορία. Κατόπιν το έθνος αρχίζει σιγά- σιγά να ξεχνάει ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο κόσμος τριγύρω του θα το ξεχάσει πολύ γρήγορα». Για το νεοκυκλοφορηθέν βιβλίο των Γερμανικών στα Γυμνάσια έφθασαν ασθμαίνοντας 12 σελίδες παροράματα˙ οι μικροί και αδαείς περί τα Γερμανικά μαθητές πρέπει να διορθώσουν το ένα δέκατο περίπου του βιβλίου τους. Όταν οι σοφοί – και αδρά αμειβόμενοι – συγγράψαντες δεν πρόλαβαν να διορθώσουν τα λάθη, αναλογίζονται σε ποια πάθη περιπλέκουν τα ταλαίπωρα παιδιά; Γιατί τέτοια σπουδή, ανευθυνότητα και προχειρότητα; Σε όλα τα μαθήματα κατά τρόπο αντιπαιδαγωγικό τα παιδιά παραπέμπονται στο διαδίκτυο ˙ θεωρείται δεδομένη η πρόσβαση σ΄ αυτό από όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές, καθώς και η χρήση κινητού τηλεφώνου. Οι διαφημίσεις, ιδιαίτερα κινηματογραφικών ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, κατέχουν πρωτεύουσα θέση, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στη μύηση των μαθητών στον καταναλωτισμό. Ενυλώνεται έτσι η περίφημη διαθεματικότητα , διεπιστημονικότητα και ολιστικότητα. Ποιους στόχους υπηρετεί πια η Παιδεία μας ; Τι προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν οι αλιβάνιστοι προοδευτικοί εκσυγχρονιστές που κατέχουν επιτελικές θέσεις στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο; Ομολογώ την έκπληξή μου πως τόσο αντιπαιδαγωγικό και επιλήψιμο περιεχόμενο, που προκαλεί ήδη τους μαθητές μας, διέλαθε την προσοχή του σεβαστού ΥΠΕΠΘ. Μετρούσαν περισσότερο τα πακέτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την καθαρότητα, την αγνότητα, την αρμονική και ισορροπημένη ανατροφή των παιδιών μας; Έν ονόματι της πολυπολιτισμικότητας αιώνιες αξίες – ερείσματα για την παραπαίουσα νεολαία μας- εκβάλλονται από τα βιβλία. Τελικώς η πολυπολιτισμικότητα ταυτίζεται με την καρατόμηση της ελληνορθόδοξης παράδοσης, την αποϊεροποίηση ιερών εννοιών, τον εκχυδαϊσμό και την κατεδάφιση αιωνίων όρων και ορίων; Είναι γνωστή η στάση και η αντίδραση μας απέναντι στα μεταλλαγμένα προϊόντα της αγοράς. Με πόση ευαισθησία και συναίσθηση του ιερού μας χρέους επιβάλλεται να αντιμετωπίσουμε τα δηλητηριώδη υποπροϊόντα που έχουν κατακλύσει τη σχολική τάξη! «Ο τόπος ούτος άγιος εστί» Οι καιροί ού μενετοί. Η ευθύνη μετακυλίεται σ΄εμάς, δασκάλους, γονείς και- γιατί όχι; - μαθητές. Το ΥΠΕΠΘ εξάλλου εκλιπαρεί για υπόδειξη λαθών και υποβολή παρατηρήσεων, για να βελτιώσει και να διορθώσει τα έμπονα πονήματά του. Άς μη χάσουμε, λοιπόν, την ευκαιρία, για να μπορούμε αύριο να βλέπουμε κατάματα τα παιδιά μας, πριν ο τόπος αυτός μεταβληθεί σε πρώην Ελλάδα.. 

Ευδοξία Αυγουστίνου , Φιλόλογος - Θεολόγος