ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Απέτυχε και επίσημα η πολυπολιτισμικότητα…

Σουέλα Μπράβερμαν, υπουργός Εσωτερικών Μ. Βρετανίας: «Το status quo, που επιτρέπει στους ανθρώπους να διασχίζουν ασφαλείς χώρες, και ακόμη και να κατοικούν σε ασφαλείς χώρες επί χρόνια, καθώς επιλέγουν τον προτιμώμενο προορισμό τους για να ζητήσουν άσυλο, είναι παράλογο και αστήρικτο»,©ANDY BAILEY / UK PARLIAMENT / AFP

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Απέτυχε και επίσημα η πολυπολιτισμικότητα…

Συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Gabriel Robin  ATLANTICO

Atlantico: Η Σουέλα Μπράβερμαν, υπουργός Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, είπε ότι  η πολυπολιτισμικότητα  έχει «αποτύχει» στην Ευρώπη και απειλεί την κοινωνική συνοχή στο έθνος-κράτος. Πώς να ερμηνεύσουμε αυτά τα λόγια, όταν η Σουέλα Μπράβερμαν, η ίδια αφομοιωμένη, βρίσκεται σε μια κυβέρνηση της οποίας ηγείται ο πρώτος ινδουιστής Πρωθυπουργός και η πολυπολιτισμικότητα έχει εδραιωθεί έντονα στη βρετανική κοινωνία;

Gabriel Robin:  Είναι πολύ απλά, αξιέπαινη, για την πνευματική ειλικρίνεια . Θα έπρεπε να είναι κανείς τυφλός για να μην συνειδητοποιήσει τις μεγάλες δυσκολίες που η αλλαγή πληθυσμού στα ευρωπαϊκά έθνη, σε διαφορετικό βαθμό ανάλογα με τις διάφορες χώρες, προκαλεί μεγάλες κοινωνικές αναταραχές. Η Σουέλα Μπράβερμαν είναι μια γυναίκα που άνοιξε τα μάτια της και είναι η πρώτη γυναίκα υπουργός Εσωτερικών της χώρας της. Παραδόξως, οι παρατηρήσεις που έκανε ενώπιον του American Enterprise Institute, μιας κεντροδεξιάς δεξαμενής σκέψης με έδρα την Ουάσιγκτον, προκάλεσαν την οργή διασημοτήτων... γηγενών Βρετανών. Ο Έλτον Τζον διαμαρτυρήθηκε έντονα, όπως και ο ΟΗΕ.

Επειδή, εκτός από το ότι επιτέθηκε στην αποτυχία της πολυπολιτισμικότητας, η οποία δεν στερείται γεύσης σε μια χώρα που εδώ και καιρό αναφέρεται ως παράδειγμα για αυτό το μοντέλο ολοκλήρωσης, η Σουέλα Μπράβερμαν επιτέθηκε σε ένα πολύ μεγαλύτερο ταμπού που είναι αυτό της Σύμβασης της Γενεύης που ορίζει το καθεστώς των προσφύγων. Είπε ότι η σύμβαση δεν ήταν πλέον σχετική με τη σύγχρονη εποχή και είχε απόλυτο δίκιο. Πράγματι, οι μετανάστες χρησιμοποιούν και καταχρώνται το σύστημα για να περάσουν παράνομα τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γενικότερα των δυτικών χωρών. Τους επιτρέπει να επωφελούνται από εξαιρετικές προστασίες και ακόμη, ουσιαστικά, να μη μπορεί κανείς να τους επαναπροωθήσει.

Στην Ιταλία, η Τζιόρτζια Μελόνι έχει επίσης αρχίσει να αντιμετωπίζει κατά μέτωπο το πρόβλημα της «ειδικής προστασίας». Ενισχυμένο το 2020, αυτό το σύστημα σημείωσε αύξηση στους δικαιούχους του κατά 736,1% μεταξύ 2020 και 2021. Αυτή η «ειδική προστασία» προσφέρεται σε άτομα που υπόκεινται σε σοβαρούς κινδύνους στη χώρα καταγωγής τους ... καθώς και σε όλους όσοι είναι καλά που δεν διατρέχουν κανένα πολιτικό κίνδυνο στη χώρα τους, για παράδειγμα, χρειάζονται ιατρική φροντίδα που δεν θα μπορούσαν να λάβουν στο σπίτι τους. Είναι ένα εξαιρετικά ευρύ και ελκυστικό σύστημα για υποψηφίους λαθρομετανάστευσης, το οποίο είναι πολύ εύκολο να καταχραστεί... Αυτό το είδος συστήματος υπάρχει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν γίνει κόσκινα.

Προσθέστε σε αυτό μια ήδη τεταμένη κατάσταση με το απόθεμα μετανάστευσης που έχει συσσωρευτεί τις τελευταίες δεκαετίες, την ανοιχτή φύση των κοινωνιών μας και τα εκθετικά δημογραφικά στοιχεία στην Αφρική ή στην ινδική υποήπειρο, και θα έχετε τα συστατικά για μια προγραμματισμένη αυτοκαταστροφή της ευρωπαϊκής ηπείρου.. Είναι λοιπόν ευτύχημα που οι ηγέτες, ειδικά όσοι προέρχονται από πολυπολιτισμικό υπόβαθρο, όπως η κυρία Μπράβερμαν, αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο και το λένε δυνατά και καθαρά.

Κάθε κοινότητα χωριστά

Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Κάμερον, η αγγλικού τύπου πολυπολιτισμικότητα απέτυχε γιατί ενθαρρύνει κάθε κοινότητα να ζει χωριστά η μια από την άλλη, διαγράφοντας την αίσθηση της εθνικής ταυτότητας. Μπορούμε να μιλήσουμε για αμφισβήτηση ενός μοντέλου στη Μεγάλη Βρετανία; Πώς να το εξηγήσουμε;

Είναι αλήθεια ότι το συναίσθημα της κοινότητας φαίνεται να κυριαρχεί στη Βρετανία. Όντως, η πολυπολιτισμικότητα ήταν ένα λογικό σύστημα για τη Μεγάλη Βρετανία, αφού πριν από τη μετανάστευση από την ευρωπαϊκή ήπειρο -οι Ιταλοί της Μεγάλης Βρετανίας έχουν πλέον αφομοιωθεί τέλεια-, αυτά τα νησιά γνώρισαν εσωτερική μετανάστευση από γειτονικά κελτικά έθνη, ειδικά από την Ιρλανδία. Οι Ιρλανδοί που ζουν στην Αγγλία, αν φαίνονται απόλυτα Άγγλοι στα γαλλικά μάτια μας, έχουν ωστόσο καλλιεργήσει την ιδιαιτερότητά τους εδώ και πολύ καιρό (πολλοί προσωπικότητες του ποδοσφαίρου, της πυγμαχίας και της ροκ μουσικής είναι ιρλανδικής καταγωγής, θα σκεφτούμε ιδιαίτερα τους αδερφούς Gallagher των Oasis). Στη συνέχεια ήρθε η μετανάστευση από την Καραϊβική, ιδιαίτερα η μετανάστευση από τη Τζαμάικα στο Λονδίνο ή στο Μπέρμιγχαμ. Τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, πολυάριθμες ταραχές σημειώθηκαν μεταξύ των γηγενών Βρετανών και αυτών των νεοαφιχθέντων. Τον Απρίλιο του 1968 ο βουλευτής του βρετανικού κοινοβουλίου Enoch Powell έδωσε επίσης τη διάσημη ομιλία «Ποταμοί αίματος», που μερικές φορές θεωρείται προφητική για το θέμα, στην οποία επιβεβαίωνε ότι η μαζική μετανάστευση θα προκαλούσε μια μη αναστρέψιμη αλλαγή στον βρετανικό πληθυσμό και ανεξέλεγκτη αναταραχή για τις μελλοντικές γενιές.

Το πολυπολιτισμικό μοντέλο που έχει τεθεί σε εφαρμογή έτσι ώστε εθνοτικές ομάδες με πολύ μακρινό τρόπο ζωής να μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά στην ίδια περιοχή ανταποκρίνεται στη μετα-αυτοκρατορική λογική της Κοινοπολιτείας. Με τον ίδιο τρόπο, το λεγόμενο γαλλικό «αφομοιωτιστικό» μοντέλο* αντιστοιχεί στο πολιτικό μας ιακωβίνικο ασυνείδητο. Όπως μπορούμε να δούμε, ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο από αυτά τα μοντέλα είναι πλήρως ικανοποιητικά απέναντι σε μάζες μεταναστών που, μόλις έφτασαν, ομαδοποιούνται και μερικές φορές ακόμη και αψηφούν τις αξίες και τους νόμους του πλειοψηφικού πληθυσμού. Αυτή είναι η βασική μαθηματική λογική. Και οι δύο μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σε πληθυσμούς μικρότερης κλίμακας, ειδικά όταν ούτε η εθνικότητα, ούτε η θρησκεία, ούτε καν οι οικογενειακές και κοινωνικές δομές αντιστοιχούν στις δικές μας.

4.000 κορίτσια κακοποιήθηκαν

Όλα αυτά οδηγούν σε προσαρμογές από τους πλειοψηφικούς πληθυσμούς, ακόμη και στις καλλιτεχνικές τους αναπαραστάσεις και στον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται η ιστορία. Πολλές ταινίες εποχής που παράγονται από το BBC εμφανίζουν πλέον μη ευρωπαίους ηθοποιούς σε περιβάλλοντα που ήταν 100% ευρωπαϊκά. Όλα γίνονται για να υποστηρίξουν τη μυθοπλασία σύμφωνα με την οποία οι χώρες μας ήταν πολυπολιτισμικές και πολυεθνικές από την αρχή του χρόνου. Ακόμη χειρότερα, από φόβο της κατηγορίας για ρατσισμό, μερικές φορές καλύπτονται τραγωδίες, όπως τα τρομερά επεισόδια grooming που γνώρισε πρόσφατα η Μεγάλη Βρετανία. Ας αναφέρουμε τις περιπτώσεις του Telford και του Rotherham όπου μια μορφή αντιρατσιστικής τυραννίας μπορεί να οδήγησε στην οργάνωση εκμετάλλευσης λευκών κοριτσιών με επικεφαλής μετανάστες από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές.

Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 4.000 νέες Βρετανές έχουν κακοποιηθεί εν μέσω γενικής αδιαφορίας μεταξύ των αρχών της δεκαετίας του 1980 και σήμερα, στην πόλη Telford. Μερικές από αυτές εκπορνεύτηκαν, άλλες βασανίστηκαν και βιάστηκαν, μερικές φορές σκοτώθηκαν μαζί με άλλα μέλη των οικογενειών τους για να τους εμποδίσουν να ειδοποιήσουν τις αρχές για τη θλιβερή μοίρα τους. Εκατοντάδες μετανάστες άντρες επωφελήθηκαν επομένως από τα ελαττώματα του αγγλικού συστήματος για να ικανοποιήσουν τις πιο ανθυγιεινές παρορμήσεις τους, αλλά και, πιθανώς, για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές απογοητεύσεις που γεννήθηκαν από μια άκαμπτη και ασφυκτική κουλτούρα. Αυτές οι περιπτώσεις έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην ευαισθητοποίηση των Βρετανών, αφού οι κοινωνικοί λειτουργοί που αντιλήφθηκαν αυτά τα γεγονότα τα είχαν οικειοθελώς αποσιωπήσει. Δεν πρέπει να δημιουργήσουμε σκάνδαλο στιγματίζοντας έναν μη ευρωπαϊκό πληθυσμό. Στην πόλη του Rotherham, μια από τις υπεύθυνες της έρευνας χρειάστηκε ακόμη και να παρακολουθήσει «μαθήματα ευαισθητοποίησης για τη διαφορετικότητα» για να πει απλώς την αλήθεια για την εθνικότητα των βιαστών.

Ο πρωθυπουργός της Σουηδίας Ουλφ Κρίστερσον κάλεσε το στρατό για την αντιμετώπιση δολοφονικών συμμοριών μεταναστών «απόρροια  μιας ανεύθυνης μεταναστευτικής πολιτικής και μια αποτυχημένης ένταξης τους».

Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε ότι προσωπικότητες που έχουν ξένη καταγωγή, όπως ο Ρίσι Σούνακ ή ο Σαδίκ Καν, ο δήμαρχος του Λονδίνου, είναι μεταξύ των πιο σκληρών απέναντι στους μετανάστες;

Δεν ξέρω αν αυτές οι προσωπικότητες είναι πιο αυστηρές, τουλάχιστον όσον αφορά τον δήμαρχο των Εργατικών, Σαδίκ Καν, θεωρείται μάλλον υπέρ της αλλαγής του πληθυσμού της πόλης του Λονδίνου, όπου οι Άγγλοι αποτελούν συνολικά μόνο το 50% του πληθυσμού...Διαφορετικά, είναι πολύ λογικό οι άνθρωποι με μεταναστευτικό υπόβαθρο και καλά ενταγμένοι, που έχουν επιτύχει σε αυτό το πλειοψηφικό και ιστορικό μοντέλο της χώρας υποδοχής τους, να είναι απαιτητικοί από ανθρώπους που βιώνουν τις ίδιες εμπειρίες. Γνωρίζουν ότι αυτό θέτει σε κίνδυνο τη δική τους ενσωμάτωση. Ας προσδιορίσουμε, ωστόσο, το σημείο σε σχέση με τον κ. Σουνάκ και άλλους Ινδούς που εξελίσσονται σε ένα κοινωνικό περιβάλλον καλού επιπέδου, συγκρίσιμο με την ανώτερη ή τη μεσαία αστική τάξη. Περιβάλλοντα όπου η ένταξη απαιτεί ακαδημαϊκή επιτυχία, με γονείς που φροντίζουν και αφιερώνουν πολύ χρόνο στην εκπαίδευση των παιδιών τους.

Ο Πάπας και ο …Πύργος της Βαβέλ

Ο Πάπας απέτισε πανηγυρικό φόρο τιμής στους μετανάστες που πέθαναν στη θάλασσα, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στη Μασσαλία στις 22 Σεπτεμβρίου, προτρέποντας τη Γηραιά Ήπειρο να επιλέξει τον «πολιτισμό του ανθρωπισμού». Σε ποιο βαθμό τα λόγια της Σουέλα Μπράβερμαν αποτελούν σιωπηρή απάντηση στην ομιλία του Πάπα;

Για να δώσω το πλαίσιο, η Houria Bouteldja έγραψε στο Twitter την ημέρα της παπικής λειτουργίας στη Μασσαλία: «Ζήτω ο Πάπας Φραγκίσκος! ". Ένας από τους οπαδούς της μάλιστα πρόσθεσε ότι ήταν το καλύτερο «πολεμικό έπαθλο» τους . Ο Πάπας, εμπνευσμένος ιδιαίτερα από τον Ιταλό καρδινάλιο και Ιησουίτη Μαρίνι, που πέθανε το 2012, ήταν γνωστός για την προτίμησή του «κάτω τα σύνορα». Βλέπει ακόμη και επαναστατικές αρετές στη μετανάστευση για να βγάλουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες από τη μεταχριστιανική υλιστική νάρκη τους. Είναι ξεκάθαρα ιδεολόγος και εξτρεμιστής επί του θέματος, κατηγορώντας μας μάλιστα για έλλειψη γενναιοδωρίας! Το παρακάνει . Άλλες φωνές, όπως αυτές του Καρδινάλιου Σάρα ή του Βενέδικτου ΙΣΤ' , μπόρεσαν να υπενθυμίσουν στους Καθολικούς το καθήκον τους να καλωσορίζουν ως Χριστιανοί ενώ επισημαίνοντας τους κινδύνους της μετανάστευσης και καλώντας τους μετανάστες να εκπληρώσουν επίσης τα καθήκοντά τους σεβόμενοι τις αξίες των χωρών υποδοχής.

Ο πολιτισμός της ανθρωπότητας βασίζεται ακριβώς στην αρμονία των εθνών, όπως και οι νόμοι που συνθέτουν τον πολιτισμό. Η ανθρωπότητα είναι ποικίλη, αυτό είναι ευτύχημα. Δεν μπορεί να τυποποίηση σε ένα μεγάλο σύνολο ούτε ακόμη λιγότερο συμβίωση όλων εναντίον όλων.

Η Αυγουστίνεια Πόλη του Θεού που σχεδιάζει να χτίσει ο Πάπας Φραγκίσκος κινδυνεύει να γίνει Πύργος της Βαβέλ.

https://atlantico.fr/article/decryptage/suella-braverman-la-ministre-de-l-interieur-britannique-qui-sonnait-l-echec-massif-du-multiculturalisme-royaume-uni-londres-immigration-bilan-cohesion-sociale-integration-modele-anglo-saxon-refugies-migrants-nations-unies-gabriel-robin

Δείτε και:

-ΓΑΛΛΙΑ: Οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες…όμορφα καίγονται!

-Από τη Γαλλία με αγάπη!