Θεϊκὴ καὶ σατανικὴ ἑνότης (Β΄)

Θεϊκὴ καὶ σατανικὴ ἑνότης  Β΄

Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων.

Στὶς 11/9/22 ἐγκαινιάστηκε ὁ ναὸς τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα Περιστερᾶς Ἱερισσοῦ καὶ πλὴν τοῦ Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ παρέστη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ ἀρκετοὶ ἄλλοι ἱεράρχες. ( Ἀναρτήθηκε σὲ βίντεο στὸν διαδικτυακὸ τόπο  https://www.youtube.com/watch?v=Pzj8ryqlc94&t=3983s  ἀπὸ ὅπου μεταφέρω τὰ παρακάτω ἀποσπάσματα τῶν λόγων τοῦ Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν.)

Στὴν προσφώνησί του ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ εἶπε (καὶ) τὰ ἑξῆς:

«Μακαριώτατε, θεωρήσαμε καλό νὰ ἔχωμε τὴν παρουσία σας ἐδὼ σήμερα γιὰ ἕναν καὶ μοναδικό λόγο. Ἐκφράζετε καὶ εἶστε ἡ λυδία λίθος τῆς ἑνότητος. Τῆς ἑνότητος τοῦ λαοῦ μας τοῦ ἐκκλησιαστικὰ σκεπτομένου, ποὺ εἶναι ἐκκλησία, καὶ ἐκφράζετε ἐπίσης καὶ εἶστε τὸ πρόσωπο τῆς ἑνότητος ἀνάμεσα καὶ στοὺς πολιτικούς μας καὶ σὲ αὐτὸ ποὺ λέγεται ἐκκλησία καὶ λαός, ἀλλὰ καὶ εἶστε καὶ ἡ λυδία λίθος τῆς ἑνότητος τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῆς ὁποίας ἡγεῖσθε ὡς πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, μὲ ὅλες τὶς ἐκκλησίες καὶ κυρίως μὲ τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο καὶ τὴν Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότητα τὸν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη. Τὸν τελευταῖο καιρὸ Μακαριώτατε βλέπωμε τὸ ἑξῆς: Ὁρισμένοι προσπαθοῦν ἤ νὰ ἀποστασιοποιηθοῦν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας, εἴτε δημιουργοῦν προβλήματα ἐντὸς αὐτῆς ὡς μὴ ὤφειλε ἤ ἀκόμα περισσότερο προσπαθοῦν νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν θέσι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέσα στὴν καθόλου Ἐκκλησία καὶ ἐπιπλέον δημιουργοῦν προβλήματα. Ἀλλὰ καὶ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος βλέπουμε ὁρισμένους ποὺ φέρουν τοὺς τίτλους Γεροντάδες Πνευματικοί , οἱ ὁποῖοι καὶ ἐκείνοι μὲ τὴ στάσι τους ἔχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στὸν λαό μας καὶ δημιουργοῦν ἀκόμα περισσότερο στὴν ἐκκλησία ὡς μὴ ὤφειλε, νομίζοντες ὅτι μποροῦν νὰ δημιουργήσουν ὅποτε θέλουν δικές τους σκέψεις καὶ δικό τους τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν πραγμάτων».  Ο ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ

Νομίζω ὅτι καὶ τυφλὸς βλέπει ἐδῶ ὅτι κατὰ τὴν ἄποψι τοῦ ἐπισκόπου αὐτοῦ ἡ λυδία λίθος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος δὲν εἶναι ὁ τρόπος, τὸ ἦθος, τὸ «καθὼς» τῆς ὑπάρξεως τῆς Τριάδος, (τὰ σχετικὰ στὸ προηγούμενο, στὸ Α΄) ἀλλὰ ἕνα πρόσωπο. Ἕνας ἄνθρωπος. Στὸ παρὸν παράδειγμα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν.

 Σχεδὸν πάντα τὰ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα ἀρέσκονται σὲ ὑπερβολὲς καὶ κολακεῖες, ἀλλὰ ἐδῶ τὸ πρᾶγμα ἔχει ξεφύγει τελείως. Λυδία λίθος τῆς ἑνότητος εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἰερώνυμος!!!! Ἐπειδὴ πάντα προσπαθῶ νὰ ἔχω καλὸ λογισμὸ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους θεωρῶ ὅτι ὁ δεσπότης Ἰερισσοῦ καταλαβαίνει καλὰ τί λέει. Ἔχει συναίσθησι τῶν λόγων του καὶ τῶν πράξεών του. Καταλαβαίνει λοιπὸν τὴν κυριολεκτικὴ καὶ τὴν μεταφορικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου «Λυδία λίθος». Ἡ κυριολεκτικὴ χρήσις τοῦ ὅρου ὡς πετρώματος -Βασάλτης, εἶναι ἡ ἐξακρίβωσις τῆς περιεκτικότητος ἑνὸς κράματος σὲ χρυσό, καὶ ἡ μεταφορικὴ  εἶναι «ὁ τρόπος, τὸ μέσον μὲ τὸν ὁποῖο ἐξακριβώνεται κάτι γιὰ τὴν γνησιότητά του ἤ τὴν καθολικὴ ἰσχύ του». Δημόσια, λοιπὸν, κηρύττει ὁ ἐπίσκοπος αὐτὸς ὅτι τὸ μέτρο, τὸ μέσο γιὰ νὰ διαπιστωθῇ καὶ νὰ ἐκφραστῇ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότης εἶναι ἕνας ἄνθρωπος. Εἶναι ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος. Πῶς γίνεται αὐτό; Πῶς ἕνας ἄνθρωπος , ἔστω καὶ ἀρχιεπίσκοπος μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ συνδετικὸς κρίκος μεταξὺ τῶν πιστῶν;

Καὶ ἡ κατηγορηματικὴ διαπίστωσις τῶν ἁγίων ὅτι τὸ συνδετικὸν τῆς ἑνότητος εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ποῦ πηγαίνει; («Τὸ δὲ συνδετικὸν τῆς ἑνότητος ταύτης ἡ δόξα ἐστίν· δόξαν δὲ λέγεσθαι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον» ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 44 1117). Ἕνας ἄνθρωπος ἀντικαθιστᾶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον; Τί ἔχωμε ἐδώ; Ἀνατολικὸ παπισμό; Ἐκεῖ ὁ πάπας εἶναι ἀντιπρόσωπος τοῦ Θεοῦ. Λείπει ὁ Θεός. Δὲν χρειάζεται. Ἔχει ἀντιπρόσωπο. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ ἐδῶ; Λείπει τὸ ἅγιον Πνεῦμα καὶ τὴν δουλειά του τὴν κάνει ἕνας ἄνθρωπος;

Ἐπειδὴ ὅμως, ὅπως βλέπουμε ὅλη αὐτὴ τὴν περίοδο, αὐτοὶ εἶναι πρακτικοὶ ἄνθρωποι, δὲν νομίζω νὰ ἐνδιαφέρονται καὶ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τέτοιες λεπτομέρειες καὶ σχολαστικότητες. Αὐτοὶ ἔχουν συγκεκριμένο ἔργο ἀναλάβει. Ἐξ᾿ ἄλλου δὲν ἀσχολοῦνται μὲ τοὺς παλαιούς, οὔτε καὶ τοὺς νέους, Πατέρες καὶ τὶς γνῶμες τους. Εἶναι «νεοπατερικοὶ» αὐτοί. Ἔχουν νέα θεολογία καὶ τὸ λένε καὶ τὸ παινεύονται καὶ τὸ διδάσκουν καὶ στὶς «Ἀκαδημίες» τους καὶ στὶς Θεολογικὲς Σχολές, ποὺ ἐλέγχουν πλήρως. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ πολλὲς ἁγιοκατατάξεις, χωρὶς νὰ δίνεται καμμία σημασία καὶ πρακτικὴ ἀξία στὸν βίο καὶ τὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων αὐτῶν. Μόνο γιὰ τελετουργίες καὶ γιὰ λόγια τοὺς θέλουν. Τὴ διδασκαλία τους δὲν τὴν λαμβάνουν ὑπ᾿ ὄψιν τους ὅταν ἀποφασίζουν ἤ ἐνεργοῦν. Δὲν εἶναι ἔτσι;

Ὁ Ἱερισσοῦ, λοιπὸν, θέτει τὰ πράγματα ξεκάθαρα: Ὁ Ἀθηνῶν εἶναι «ἡ λυδία λίθος τῆς ἑνότητος τῶν πιστῶν», εἶναι «ὁ ἐκφραστὴς τῆς ἑνότητος ἀνάμεσα στοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς πολιτικούς», ἀλλὰ εἶναι καὶ «ἡ Λυδία λίθος τῆς ἑνότητος τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ὅλες τὶς ἐκκλησίες καὶ κυρίως μὲ τὸ οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο».

Νομίζω ὅτι εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ἀντιληφθῇ κανείς τί σημαίνουν αὐτὲς οἱ δηλώσεις. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν γίνεται σύμβολο, διερμηνευτὴς, σαρκωμένη παρουσία τῆς ἑνότητος καὶ μεταξὺ τῶν πιστῶν καὶ μεταξὺ ἐκκλησίας καὶ ἐξουσίας. Ἀλλὰ πῶς; Ἀπροϋπόθετα. Δὲν τίθενται προϋποθέσεις σχετικὲς μὲ τὴν παραδοθεῖσα πίστι τῆς ἐκκλησίας καὶ τὴν βιουμένη Χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἄν ἀκολουθεῖται, πόσο ἀκολουθεῖται ἤ γιατὶ δὲν ἀκολουθεῖται πλέον. Ὅπως στὸν παπισμό. Πάπας εἶσαι; Ἀλάθητος εἶσαι. Ἔτσι καὶ ἐδώ. Ἀρχιεπίσκοπος εἶσαι; Πατριάρχης εἶσαι; Σύνοδος εἶσαι; Δεσπότης εἶσαι; Ὅ,τι πεῖς. Δὲν τὸ συζητᾶμε, οὔτε κοιτᾶμε νὰ δοῦμε τὶ εἶπαν καὶ τί ἔκαναν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς ἐκκλησίας σὲ ἀνάλογες περιπτώσεις. Καὶ ἄς εἶναι ἡ καταληκτήριος φράσις κάθε ἀκολουθίας τὸ «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν». Ἀκόμη καὶ ὅταν ἀναφέρονται στοὺς Πατέρες ἤ στοὺς κανόνες ποὺ ἐθέσπισαν γίνεται μόνο γιὰ νὰ ξεγελάσουν τοὺς ἀκροατές τῶν λόγων. Πίστευε ὅτι θέλεις, διάβαζε τοὺς ἁγίους καὶ τὰ λόγια τους, ἀλλὰ στὴν πράξι θὰ κάνεις αὐτὸ καὶ μόνο αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, δηλαδὴ ἡ διοικοῦσα πέριξ αὐτοῦ ὁμάδα τῆς Ἱεραρχίας.  Ἀντιστοιχία μὲ τὸν Πάπα καὶ τοὺς Καρδιναλίους του. Ἑνότητα θεωροῦν τὴν ἀπόλυτη εὐθυγράμμισι στὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν πραγμάτων. Ὅπως τὰ ἀντιλαμβάνεται τὰ σκέπτεται καὶ τὰ ἀντιμετωπίζει ἡ κεφαλὴ, ὁ Ἀθηνῶν (ἤ ὁ Κωνσταντινουπόλεως σὲ παραπάνω, γι᾿ αὐτοὺς, «ἐπίπεδο», μιὰ ποὺ τὸν θεωροῦν πρῶτον ἄνευ ἴσων), ἔτσι πρέπει νὰ τὰ σκέπτονται καὶ νὰ τὰ ἀντιμετωπίζουν ὅλοι. Δὲν «μποροῦν νὰ δημιουργήσουν ὅποτε θέλουν δικές τους σκέψεις καὶ δικό τους τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν πραγμάτων». Καθαρὲς κουβέντες.  Ἄν δὲν τὸ κάνετε τότε δημιουργεῖτε προβλήματα ... στὸν λαό καὶ στὴν ἐκκλησία!!! Καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν κανόνα κανεὶς δὲν ξεφεύγει. Εἴτε λαϊκὸς εἴτε κληρικός. Οἱ κληρικοὶ μάλιστα εἶναι ὁ κύριος στόχος:

«Βλέπουμε ὁρισμένους ποὺ φέρουν τοὺς τίτλους Γεροντάδες Πνευματικοί, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐκείνοι μὲ τὴ στάσι τους ἔχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στὸν λαό μας καὶ δημιουργοῦν ἀκόμα περισσότερο στὴν ἐκκλησία». Ο ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ

 Ὁ λόγος εἶναι προφανής. Θέλουν νὰ ὁδηγήσουν τὸν λαό σὲ πνευματικὴ ἀσφυξία. Ὅταν ἐλέγξουν, ὅπως νομίζουν , ὅλους τοὺς πνευματικοὺς καὶ τοὺς «γεροντάδες» καὶ δὲν ἀκούγεται ἄλλος λόγος, πλὴν τοῦ δικοῦ τους, δὲν θὰ ἔχουν δυσκολία νὰ μαντρώσουν καὶ νὰ διαβουκολήσουν τοὺς ὄχλους. Ἤδη αὐτὸ γίνεται σὲ μεγάλο βαθμό μὲ τὴν προδοσία ἐκ μέρους τῶν πνευματικῶν ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν. Γι᾿ αὐτὸ προσπαθοῦν νὰ τρομοκρατήσουν τοὺς κληρικοὺς (καὶ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς λαϊκούς) μὲ τὸ μέγεθος καὶ τὸν ὄγκο: 

«Ὁ Μακαριώτατος ἐκφράζει ὁλόκληρη τὴν Ἱεραρχία. Δὲν ὑπάρχει ἕνας Μητροπολίτης καὶ ἐπίσκοπος στὴν ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ νὰ μὴν ἔρχεται καὶ νὰ μὴν ὁμολογῇ ὅ,τι ὁ Ἱερώνυμος ὁ Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἦταν εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἡ ὁρατὴ κεφαλή τῆς ἑνότητος τῆς ἐκκλησίας. Ὅλοι εἴμαστε τοῦ Ἱερωνύμου. Ὅλοι εἴμαστε τοῦ μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν». Ο ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ

Ὅλοι. Ὅλοι. Ὅλοι. Ποιός εἶσαι ἐσὺ ποὺ θὰ τολμήσῃς νὰ ἀντιταχθῇς στοὺς «ὅλους»; Βλέπετε τὸ πνεῦμα τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καὶ τὴν διάθεσι τρομοκρατήσεως ὅσων βλέπουν τὸ πρόβλημα;

Ἀπαντῶντας ὁ Ἀθηνῶν ἐπιβεβαίωσε τὴν κοινὴ γραμμή, ποὺ εἶχε ἐκθέσει ὁ Ἱερισσοῦ:

«Δὲν μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας νὰ κάνῃ μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας αὐτὸ ποὺ θέλει. Ὁ Γέροντάς σας, ὁ μητροπολίτης, εἶπε μερικὲς περιπτώσεις . Τὸ γνήσιο φρόνημα τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ, καὶ τοῦ ποιμένος εἶναι ἤ ὅτι ἀνήκει στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας ἤ ὄχι. Ἀλλοιῶς, ἄν διαφωνεῖ  ἤ θέλει οἱ δικὲς του οἱ ἀπόψεις νὰ ἐπικρατήσουν εἰς βάρος τῶν πολλῶν καὶ δὲν γίνεται , ἀποχωρεῖ.  «Ἀποτειχίζεται» ἔλεγαν οἱ πατέρες μας, καὶ ἀφήνει τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας νὰ προχωρήσῃ. Δὲν μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας ἐπειδὴ ἔχει μία ἰδέα ἄλφα ἤ ἐπειδὴ ἐμπνέεται κατὰ τὸν ὁποιοδήποτε τρόπο νὰ δημιουργῇ προβλήματα. Ἤ ἀνήκουμε στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας ἤ δὲν ἀνήκουμε». Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς ὅ,τι θέλεις. Ἄν δὲν κάνεις ὅ,τι λέμε ἐμεῖς, δὲν ἀνήκεις στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας. Ἐμεῖς ὁρίζουμε τί εἶναι τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας καὶ ποιὸς ἀνήκει σ᾿ αὐτό. Ἐμεῖς ἔχωμε τὸ δικό μας «καθὼς» τῆς ἑνότητος. Πρέπει νὰ κάνετε ὅ,τι λέμε ἐμεῖς. Διαφορετικὰ νὰ σηκωθῇτε νὰ φύγετε. Αὐτὸ λέει. Καὶ τὸ λέει συγκεκριμένα. «Ἄν διαφωνεῖ  ἤ θέλει οἱ δικὲς του οἱ ἀπόψεις νὰ ἐπικρατήσουν εἰς βάρος τῶν πολλῶν καὶ δὲν γίνεται , ἀποχωρεῖ.  Ἀποτειχίζεται ἔλεγαν οἱ πατέρες μας, καὶ ἀφήνει τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας νὰ προχωρήσῃ.» Προτείνει τὴν ἀποτείχισι, ὡς ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας.

Ἐδὼ γίνεται μιὰ συνειδητὴ ἀπάτη, μόνιμη βέβαια σὲ ὅλους τοὺς ὁλοκληρωτισμούς. Εἶναι κραυγαλέα στὸν λόγο τοῦ Ἱερισσοῦ ὅταν λέει Ὅλη οἱ Ἱεραρχία καὶ ὅλοι οἱ Ἱεράρχες καὶ τὰ τέτοια. Θεωρεῖ δεδομένο ὅτι ὅλοι ἔχουν αὐτὲς τὶς ἀπόψεις ποὺ αὐτὸς ἐκφράζει (ὁ Ἱερισσοῦ) καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ πολὺ περισσότερο τὶς ἀπόψεις καὶ ἐνέργειες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Τὸ ψεῦδος εἶναι αὐταπόδεικτο ἐδώ, δὲν χρειάζεται σχολιασμός. Ἐπίσης ψεύδεται ὅταν λέγει ὅτι  «ὁρισμένοι ποὺ φέρουν τοὺς τίτλους Γεροντάδες Πνευματικοί , ... μὲ τὴ στάσι τους ἔχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στὸν λαό μας». Ἡ πραγματικότης εἶναι ὅτι αὐτοὶ (γεροντάδες πνευματικοί) προσπαθοῦν νὰ στηρίξουν τὸν λαό καὶ νὰ τὸν συγκρατήσουν ἀπὸ τὴν ἀποστασία ποὺ τὸν ὁδηγοῦν οἱ ποιμένες σὰν καὶ αὐτόν. Δηλαδὴ ἔχουμε ἀντιστροφὴ τῆς πραγματικότητος. Τὰ ἴδια λέγει ὁ Ἀθηνῶν ὅταν λέει ὅτι θέλουν «οἱ δικὲς τους οἱ ἀπόψεις νὰ ἐπικρατήσουν εἰς βάρος τῶν πολλῶν». Ἔχουν οἱ πολλοὶ τὶς ἀπόψεις τῆς προδοτικῆς Ἱεραρχίας; Ἐξαπατημένοι εἶναι, ἀδιάφοροι, ζαλισμένοι καὶ μπερδεμένοι. Ναί. Ἀλλὰ δὲν νομίζω ἐνσυνειδήτως οἱ πολλοὶ νὰ φρονοῦν καὶ νὰ ἐπιδοκιμάζουν ὅσα αὐτοὶ (οἱ τοιούτου φρονήματος ἱεράρχες) λένε καὶ πράττουν. Ἄν ἦταν ἔτσι δὲν θὰ εἶχαν τόση μανία ἐναντίον αὐτῶν τῶν «λίγων» κληρικῶν καὶ πνευματικῶν, οὔτε αὐτοὶ οὔτε ὅλος ὁ κομματικὸς, κρατικὸς καὶ μιντιακὸς μηχανισμὸς ποὺ τοὺς ὑποστηρίζει. (Δεῖτε τώρα ποὺ σὲ πλήρη συνεργασία ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως καὶ πολιτείας ὁδηγοῦνται σὲ δίκες οἱ μοναχοὶ  τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν Ἄνω Γατζέα τοῦ Πηλίου, οὐσιαστικὰ γιατὶ ἔχουν ἄλλη ἄποψι , διαφωνοῦν, μὲ τὴν ἐπίσημη ἐγκληματικὴ θέσι Ἱεραρχίας καὶ Πολιτείας γιὰ τὴν ἄνευ ὅρων ἀποδοχὴ τῶν «ἐμβολιασμῶν»).  Ὅμως ἔτσι εἶναι πάντα στοὺς ὁλοκληρωτισμούς. Ὅλα γίνονται γιὰ τὸ καλὸ καὶ ἐν ὀνόματι τοῦ λαοῦ. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἀπάτη:

«Προβάλλεται σχεδὸν πάντοτε, κάποιο ἐπιχείρημα πρὸς ἐκμηδένισι τοῦ προσώπου: τὸ συμφέρον «ὅλου τοῦ λαοῦ». Αὐτὸ περικλείει ἀπάτη, γιατὶ λαμβάνει ὑπ᾿ ὄψιν ὄχι «ὅλο τὸν Λαό» ἀλλὰ μόνο τὸ «μέρος» ποὺ ἔχει στὰ χέρια τὴν ἐξουσία». (ΑΓΙΟΥ) ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ : ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ. Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ. Β΄ ἔκδ. 2011 σελ.375

Ἄλλο ἀξιοσημείωτο εἶναι αὐτὸ καθ᾿ ἑαυτό τὸ θέμα τῶν «ἀπόψεων». «Ἄν διαφωνεῖ  ἤ θέλει οἱ δικὲς του οἱ ἀπόψεις νὰ ἐπικρατήσουν εἰς βάρος τῶν πολλῶν..». Ἡ ἐκκλησία εἶναι χῶρος «ἀπόψεων» κατὰ τὸν Ἱεράρχη. Συγκρούονται ἀπόψεις. Οἱ περισσότεροι, οἱ πολλοί,  ὑπερισχύουν. Οἱ μειοψηφοῦντες πρέπει ἤ νὰ ὑπακούσουν ἤ νὰ φύγουν. Αὐτὸ ἀντιλαμβάνεται καὶ λέγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Αὐτὸ εἶναι ἡ Ἐκκλησία; Αὐτὸ εἶναι ἕνας θρησκευτικὸς Σύριζα μὲ (ἄπειρες) συνιστῶσες σὲ ἕνα συνεχὴ ἀγώνα ἐπικρατήσεως τοῦ ἑνὸς ἔναντι τοῦ ἄλλου. Αὐτὸ εἶναι παραλογισμὸς, προτεσταντισμός καὶ παπισμὸς μαζί. Δυστυχῶς ἔτσι καταντήσαμε τὴν ἐκκλησία μας. Προτεσταντισμός, διότι θεωρεῖ ὅτι κάθε ἕνας ἔχει δική του ἄποψι καὶ γιὰ τὰ θεμελιώδη τῆς πίστεως καὶ γιὰ τὴν ἑκάστοτε πρακτικὴ ἀντιμετώπισι τῶν προβλημάτων (ποὺ εἶναι βέβαια ἀποτέλεσμα τῆς ἀπόψεώς του γιὰ τὰ θεμελιώδη δεδομένα τῆς πίστεως). Παραμερίζεται δηλ. ἡ παράδοσις τῶν ἁγίων μας, ὅπως εἴπαμε παραπάνω, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ὁποίας συνοδικῶς, ἀδελφικῶς καὶ ζητῶντας τὸν φωτισμὸ τοῦ ἀγίου Πνεύματος (πρέπει νὰ) λύνονται ὅλα τὰ προβλήματα. Παπισμός, διότι θεωροῦν ὅτι ἡ ἄποψι τῆς πέριξ τοῦ ἀρχιεπισκόπου ὁμάδος , ὅπως ἐκφράζεται ἀπὸ τὸν ἴδιο, εἶναι ἡ μόνη σωστή, ἔχουν δηλ. τὸ δικό τους ἀλάθητο καὶ ὅποιος δὲν συμφωνεῖ πρέπει νὰ φύγῃ. Καὶ παραλογισμός, διότι καταλήγουν στὸ ἐξῆς ἀπίθανο:  Ἄνθρωποι βαπτισμένοι, μυρωμένοι, μὲ τὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ εὐθύνη πνευματικῆς πατρότητος  θεωροῦνται ὅτι εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας, γιατί; Διότι δὲν συμφωνοῦν μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν π.χ. στὸ «Ἀπὸ δῶ τὸ ἐμβόλιο καὶ ἀπὸ κεῖ ὁ τάφος». Ἄν κάποιος δὲν συμφωνεῖ καὶ δὲν εὐθυγραμίζεται θεωρεῖται –κατὰ τὸ λόγο τοῦ ἀρχιεπισκόπου- ὅτι δημιουργεῖ προβλήματα καὶ δὲν ἀνήκει στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας!!!:   

«Δὲν μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας ἐπειδὴ ἔχει μία ἰδέα ἄλφα ἤ ἐπειδὴ ἐμπνέεται κατὰ τὸν ὁποιοδήποτε τρόπο νὰ δημιουργῇ προβλήματα. Ἤ ἀνήκουμε στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας ἤ δὲν ἀνήκουμε»  Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Τώρα μάλιστα ποὺ οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν ξαφνικά σὰν τὶς μῦγες ποὺ τὶς ἔχουν ψεκάσει, ἤ ταλαιπωροῦνται ἀφάνταστα μὲ πολὺ παράξενες καὶ βασανιστικὲς ἀσθένειες, (ὅπως βλέπουμε συνεχῶς, γιατὶ τὰ ὁμολογοῦν στὸ διαδίκτυο – ἀλλὰ ἄντε νὰ «ἀποδείξῃς» ὅτι φταῖνε τὰ ἐμβόλια ποὺ ἔκαναν), τί λέει ἄραγε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος; Αἰσθάνεται κάποια μικρὴ ἔστω εὐθύνη γιὰ ὅλα αὐτὰ, ἀφοὺ προέτρεπε μὲ τέτοιο τρόπο τοὺς ἀνθρώπους; Κατάλαβε ὅτι ὁ τάφος ἦταν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά καὶ σὲ μεγαλύτερα ποσοστὰ καὶ γιὰ περισσότερο χρόνο; Ἐμμένει στὸ ἀλάθητό του; Πρέπει νὰ φύγουν ὅσοι δὲν συμφωνοῦσαν καὶ δὲν συμφωνοῦν; Αὐτοὶ δημιουργοῦσαν καὶ δημιουργοῦν προβλήματα στὴν ἐκκλησία ἐπειδὴ δὲν ἀσπάζονται τὸν χρησμό του;

Δυστυχῶς κανεὶς δὲν μπαίνει στὸν κόπο νὰ ἀπαντήσῃ σὲ τέτοια παιδαριώδη ἐρωτήματα, ἄν βέβαια καταδεχτῇ νὰ τὰ διαβάσῃ. Ξέρω, εἶναι σοβαροὶ ἄνθρωποι καὶ ἔχουν ἀναλάβει νὰ κάνουν δουλειὲς καὶ νὰ ἐφαρμόσουν ἐντολές. Δὲν μποροῦν νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὶς ἀνοησίες ποὺ γεννοῦν τὰ ἄρρωστα μυαλὰ τιποτένιων ἀνθρώπων. Γι᾿ αὐτὸ τοὺς προτείνουν νὰ φύγουν, νὰ μὴν δημιουργοῦν προβλήματα οὔτε στοὺς καλοὺς ποιμένες οὔτε στὸν λαό, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσο πολὺ νοιάζονται καὶ τοῦ δείχνουν πρὸς τὰ ποῦ νὰ πορευτῇ.

Ἐπειδὴ ὅμως τὰ ζητήματα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τοὺς λόγους τῶν ἀρχιερατικῶν χειλέων εἶναι πολλὰ καὶ βασανιστικά, μᾶλλον πρέπει νὰ συνεχίσουμε, πρῶτα ὁ Θεός, καὶ, ἀλοίμονο, θὰ ὑποστῇ μεγαλύτερο «βασανισμὸ» καὶ ὅποιος τὰ διαβάζει.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων. 2 Ὀκτωβρίου 2022

Δείτε σχετικά και: -Θεϊκὴ καὶ σατανικὴ ἑνότης ( Γ΄)

-Θεϊκὴ καὶ σατανικὴ ἑνότης (Α΄)