Εκκλησιαστική εκτέλεση Αρχιεπισκόπου

 

Εκκλησιαστική εκτέλεση Αρχιεπισκόπου

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Προχθές, Κυριακή της Πεντηκοστής, ολοκληρώθηκαν οι φιλοφρονήσεις και οι τιμές των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου και Σερβίας Πορφυρίου προς τον τέως σχισματικό Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος Στέφανο (Βελιανόφσκι). Ταυτόχρονα εκτελέστηκε εκκλησιαστικά ο κανονικός Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και Μητροπολίτης Σκοπίων Ιωάννης (Βρανισκόφσκι). Εκτελέστηκε μάλιστα χωρίς  κάποια δίκη, χωρίς δημόσια εξήγηση προς αυτόν, χωρίς έστω μια τυπική ανακοίνωση, που να αιτιολογεί το τραγικό γεγονός.

Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό από τη Σερβική Εκκλησία, που έχει υπό την εκκλησιαστική δικαιοδοσία της την Ορθόδοξη Εκκλησία των Σκοπίων,  τί περιμένει τον Ιωάννη. Θα παραμείνει στη θέση του, αφού η ίδια  τον εξέλεξε Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος; ; Θα τον καταστήσει πρώην; Θα τον τιμωρήσει δηλαδή, γιατί υπάκουσε στην απόφαση της προϊσταμένης του Συνόδου και επί είκοσι χρόνια, ως κανονικός Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος, υπέστη τα πάνδεινα και από την υπό τον Στέφανο σχισματική Εκκλησία; Θα του συστήσει να τεθεί μαζί με τους χειροτονημένους κανονικούς υπ’ αυτόν Επισκόπους υπό τον Στέφανο; Δηλαδή χωρίς αιτία η Σερβική Εκκλησία μπορεί να σκεφθεί να ζητήσει από τον κανονικό Αρχιεπίσκοπο να τεθεί υπό τον πρώην σχισματικό;   

            Για όσους παρακολουθούν τα συμβαίνοντα στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι γνωστά τα γεγονότα. Ο άθεος Κροάτης κομμουνιστής ηγέτης  της Γιουγκοσλαβίας Τίτο  στην επιδίωξή του να αλλοτριώσει την εθνική συνείδηση  των Βουλγάρων,  που κατοικούσαν στη  χώρα του, κατασκεύασε την «ομόσπονδη σοσιαλιστική δημοκρατία της Μακεδονίας». Κοντά στο ιδεολογικό  σκέλος χρησιμοποίησε και την  «Ορθόδοξη Μακεδονική Εκκλησία», ως όργανο της προπαγάνδας του. Αυτή για να δρα αυτόνομα  το 1967  ανακήρυξε μονομερώς την  ανεξαρτησία της από το Πατριαρχείο της Σερβίας, το οποίο έως το 2002 απέτυχε  να την επανεντάξει στην Κανονική Εκκλησία, με την χορήγηση σε αυτήν ευρείας αυτονομίας. Τότε την κήρυξε σχισματική και προχώρησε στην δημιουργία κανονικής υπό την δικαιοδοσία του Αυτόνομης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, με Αρχιεπίσκοπο τον γεννημένο στο Μοναστήρι (Μπίτολα) το 1966 Μητροπολίτη Βέλες και Παραβαρδαρίου Ιωάννη.

            Από της εκλογής του ο Ιωάννης, άνθρωπος πολλών προσόντων και με αγιότητα βίου,  υπέστη δοκιμασίες, που θυμίζουν αυτές των πρώτων Χριστιανών και καταγράφονται στο βιβλίο του (κυκλοφορεί και στα ελληνικά) «Ελευθερία μέσα στην φυλακή» (Εκδ. Ι.Μ. Βατοπεδίου). Τον φυλάκισαν πολλές φορές με κατασκευασμένες κατηγορίες και προειλημμένες αποφάσεις, εμποδιζόταν με ποικίλους τρόπους στην εκτέλεση των καθηκόντων του, βαλλόταν  από τα ΜΜΕ ως «προδότης» της πατρίδας του... Όλα τα υπέστη επειδή έμεινε πιστός στην αποστολή που του ανατέθηκε, να υπάρχει κανονική Εκκλησία στην γειτονική χώρα.

            Έως πρόσφατα ο Ιωάννης, ως Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος, αναγνωριζόταν από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, αντίθετα από τους σχισματικούς. Το 2018 εόρτασε τα 1.000 χρόνια από την ίδρυση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος με παρουσία εκπροσώπων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών Σερβίας, Πολωνίας, Αλβανίας και Τσεχίας – Σλοβακίας....

            Στα κοσμικά πράγματα είναι συνηθισμένος ο «χρήσιμος ηλίθιος». Είναι το άτομο που χρησιμοποιείται για επίτευξη κάποιου στόχου και μετά πετάγεται ως στημένη λεμονόκουπα. Το να συμβαίνει αυτό και στα εκκλησιαστικά πράγματα δείχνει εκκοσμίκευση και παρακμή.-

Δείτε και - Απαντήσεις σε σχόλια