Θυσία αἰνέσεως, εὐλογημένοι· ὄχι ἐνέσεως.

Θυσία αἰνέσεως, εὐλογημένοι· ὄχι ἐνέσεως.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων

Στὴν προσπάθεια τῆς κυβερνήσεως νὰ ἐπιβάλλῃ τοὺς ἐμβολιασμοὺς, ἔχει συνταχθῇ ἀπροϋπόθετα καὶ ἡ Ἱεραρχία (τελευταία δημοσιοποιηθέντα ἐπεισόδια οἱ συναντήσεις Μητσοτάκη -Ἰωαννίνων, Μητσοτάκη- Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν) καὶ ἔχει τεθῇ καὶ ἡ μεθοδολογία ποὺ θὰ ακολουθηθῇ.

Ἕνα βῆμα εἶναι νὰ ἐμβολιαστοῦν ὑποχρεωτικῶς οἱ ἱερεῖς (1) καὶ δεύτερο ἤ καὶ παράλληλο νὰ ἀναλάβουν οἱ ἱερεῖς νὰ μεταπείσουν τὸ ποίμνιο ὅταν οἱ λόγοι ἀπροθυμίας ἐμβολιασμοῦ εἶναι θρησκευτικοί (ἔτσι λένε!!!)(2). Νὰ δοῦμε ἄν θὰ τοὺς βγῇ.

Γιὰ τὴν Κυβέρνησι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας ὀργανισμὸς ὑποκείμενος σ᾿ αὐτὴν, ποὺ πρέπει νὰ χρησιμοποιηθῇ γιὰ τοὺς σκοπούς της (τῆς κυβερνήσεως) καὶ μὲ δεδομένο ὅτι ἡ διοίκησις της -ἡ Ἰεραρχία- εἶναι ἕνα ὄργανο ἀπολύτως ὑποτεταγμένο στὴν κοσμική ἐξουσία (πιστεύει τὰ ἴδια ποὺ φρονεῖ καὶ ἡ κυβέρνησις), ἐπιλέγεται ἡ παραπάνω μέθοδος ἐπιβολῆς στοὺς πιστούς.

Ἤδη οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν παράδοσι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος στὶς μεθοδεῖες καὶ στὶς ἐπιθυμίες τῶν κρατούντων, διώκονται ἀπροκάλυπτα.

Οἱ ἐνέργειες αὐτὲς ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ἱεραρχίας -εἶναι περιττὸν νὰ τονίσουμε ὅτι- εἶναι ἀναιρετικές τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἰδιότητος. Ὅταν ἡ Ἐκκλησία δὲν διοικεῖται σύμφωνα μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοσι καὶ παραμερίζεται ὁ Θεανθρώπινος χαρακτήρας της γιὰ νὰ ἐξυπηρετηθοῦν ἐπικαιρικὲς ἐξωεκκλησιαστικὲς σκοπιμότητες, τότε ἀλλοιώνεται ὁ σκοπός της καὶ ξεπέφτει ἀπὸ τὸν προορισμό της. Γίνεται τὸ ἄλας τὸ μεμωραμένο ποὺ εἶναι μόνο γιὰ νὰ καταπατείται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους (βλ. Ματθ. 5,13). Γιὰ τὰ δρώντα πρόσωπα μιλοῦμε, φυσικά.

Οἱ δεσπότες τῆς ἐκκλησίας μας –πλὴν τῶν ἐλαχίστων διωκομένων- δὲν ἐπιτελοῦν τὸν σκοπό τους καὶ ὄχι μόνον ἔγιναν δούλοι τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ πιέζουν τοὺς ἱερεῖς -ὅσους ἔχουν ἀπομείνει συνεπεῖς στὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ- νὰ ὑποκύψουν καὶ αὐτοὶ καὶ νὰ γίνουν προαγωγοὶ στὴν θυσία τοῦ ποιμνίου τοῦ Χριστοῦ στὸν βωμό τῶν νεοεποχήτικων  πολιτικῶν ἐπιδιώξεων.

Ἐπειδὴ αὐτὰ εἶναι γνωστὰ τοῖς πᾶσι ὑπενθυμίζουμε ὅτι αὐτὸ ποὺ ζητεῖται τώρα ἀπὸ τοὺς πιστοὺς εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἴδιο –καὶ χειρότερο- ἀπὸ ὅσα ἐζητοῦντο ἀπὸ τοὺς διῶκτες τῆς ἐκκλησίας στοὺς ἐκάστοτε διωγμούς. Ζητοῦσαν νὰ ὑποταχθοῦν στὶς θελήσεις τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου, ποὺ ἐκτελούσαν τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὰ προστάγματα τοῦ ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου, δηλ. τοῦ διαβόλου:

Γιατὶ δὲν πείθεσθαι στὶς διαταγὲς τῶν ἀρχόντων; Τί μανία σᾶς ἔχει πιάσει;

«Τίς ἡ τοσαύτη μανία τὸ μὴ πείθεσθαι ὑμᾶς τῇ κελεύσει τῶν θεοφιλεστάτων βασιλέων ἡμῶν καὶ Καισάρων;» (τὰ ἀποσπάσματα εἶναι ἀπὸ τὸ μαρτύριο Ἀγάπης Εἰρήνης καὶ Χιονίας στὸ ΤLG)

Οἱ ἀπαντήσεις τῶν μαρτύρων ἦταν :

-Ἀγάπη: Πιστεύω στὸν ἀληθινὸ Θεό καὶ δὲν θέλω νὰ χάσω τὴν συνείδησί μου. -Δουλκήσιος , ἡγεμῶν: Ἐσύ, Εἰρήνη τί λές; Γιατὶ δὲν πείσθηκες στὶς ἐντολὲς τῶν ἀρχόντων μας, τῶν βασιλέων καὶ τῶν Καισάρων; -Εἰρήνη: Γιὰ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ. -Ἡγεμῶν: Χιόνη, τί λές; -Χιόνη: Πιστεύω στὸν ζῶντα Θεό καὶ δὲν τὸ κάνω.

«Σὺ τί λέγεις, ἡ Ἀγάπη; - Ἀγάπη εἶπεν· Θεῷ ζῶντι πεπίστευκα, καὶ οὐ βούλομαι τὴν συνείδησίν μου ἀπολέσαι.   -Δουλκήτιος ἡγεμὼν εἶπεν· Σὺ τί λέγεις, Εἰρήνη; διὰ τί οὐκ ἐπείσθης τῇ κελεύσει τῶν δεσποτῶν ἡμῶν τῶν βασιλέων καὶ Καισάρων; - Εἰρήνη εἶπεν· Διὰ φόβον θεοῦ.  -Ὁ ἡγεμὼν εἶπεν· Σὺ τί λέγεις, Χιόνη; -  Χιόνη εἶπεν· Θεῷ ζῶντι πεπίστευκα καὶ οὐ ποιῶ τοῦτο».

Τελικῶς ἡ ἀπόφασις τοῦ ἄρχοντος ἦταν ἡ ἀναμενόμενη:

«Ἐπειδὴ μὲ τὸ ἀκάθαρτο μυαλό τους σκέφτηκαν ἐνάντια στὰ θεϊκὰ διατάγματα τῶν ἀρχόντων μας Αὐγούστων καὶ Καισάρων, καὶ ἀκόμα σέβονται τὴν μάταιη, βρωμερὴ καὶ μισητή θρησκεία τῶν Χριστιανῶν, διέταξα νὰ παραδοθοῦν στὸ πῦρ».

«Ἐπειδὴ ἀκαθοσιώτῳ διανοίᾳ ἐναντία ἐφρόνησαν τῷ θείῳ θεσπίσματι τῶν δεσποτῶν ἡμῶν Αὐγούστων καὶ Καισάρων, ἔτι εἰκαίαν (ματαία) καὶ ἕωλον (σάπια, βρωμερή) καὶ στυγητὴν (μισητή) πᾶσι τοῖς καθωσιωμένοις σέβουσαι τὴν τῶν Χριστιανῶν θρησκείαν, πυρὶ ἐκέλευσα παραδοθῆναι».

Σήμερα βέβαια, ποὺ ἡ ἐξουσιαστικὴ ἀπολυταρχία φοράει τὰ ἐνδύματα τῆς «δημοκρατίας» καὶ τῆς «πειθοῦς», δὲν κελεύουν νὰ παραδοθοῦν στὸ πῦρ οἱ μὴ πειθόμενοι. Κατ᾿ ἀρχὴν, μὲ τὶς τελευταῖες διαταγές, δὲν θὰ μποροῦν νὰ ταξιδέψουν, νὰ διασκεδάσουν, νὰ ἔχουν τὰ «προνόμια» ποὺ μοιράζει ἡ ἐξουσία στοὺς ὑπάκουους. Μετὰ θὰ ἀκολουθήσουν ἄλλα. Παρουσιάζονται πιὸ μαλακὲς πλέον οἱ ἐξουσίες, γιατὶ εἴμαστε πιὸ μαλάκες οἱ ἄνθρωποι. Λείπει ἡ ἀνδρεῖα, ἡ λεβεντιὰ καὶ τὸ θάρρος, καὶ ἡ περιφρόνησις τοῦ θανάτου, γιατὶ λείπει ἡ πίστις. Σκεφτεῖτε τώρα ὅτι ὡς διάδοχοι τῶν ἀποστόλων καὶ κήρυκες τῆς πίστεως παρουσιάζονται ἄνθρωποι ποὺ λένε ὅτι «ἄν ἡ κυβέρνησις ἀπαγορεύσει τὴν εἰσοδο στὸν ναὸ τῶν ἀνεμβολιάστων θὰ τὸ κάνω» (Δεσπότης Κηφησίας) (3) καὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι καὶ μόνον αὐτὸ εἶναι διαλυτικὸ τῆς ἑνότητος τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς πίστεως καὶ ὅτι οἱ ἴδιοι εἶναι οἱ φθορεῖς καὶ τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας.

Τὴν Εἰρήνη διέταξε νὰ στέκῃ γυμνή σὲ πορνεῖο, μὲ ἐντολὴ στοὺς φρουροὺς οὔτε δευτερόλεπτο νὰ μὴν τὴν ἀφήσουν νὰ ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ αὐτὸν τὸν τόπο. (Μπορεῖ νὰ μὴν δοῦμε σήμερα τέτοιες εἰκόνες στὸ σύγχρονο δημόσιο πορνεῖο ποὺ ζοῦμε, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ μεθοδεύει ἡ λαμπρὴ (καὶ ἀφορισμένη) ὑπουργὸς Παιδείας (καὶ μὲ «χριστιανικὸ» παρελθόν, ἀκούω) μὲ τὴν πλήρη ἐκπόρνευσι τῶν νέων ἀπὸ βρεφικῆς ἠλικίας, δὲν εἶναι χειρότερο;)

Ὁ Θεὸς φύλαξε τὴν Εἰρήνη καὶ κανεὶς δὲν προσῆλθε σ᾿ αὐτὴν στὸ πορνεῖο, ὁπότε τὴν ξανακάλεσε ὁ ἄρχων καὶ τῆς εἶπε: Ἐπιμένεις ἀκόμη σ᾿ αὐτὴ τὴν παραφροσύνη; Καὶ ἡ Εἰρήνη: Ὅχι παραφροσύνη, ἀλλὰ θεοσέβεια.

«-Ἐμμένεις ἔτι τῇ αὐτῇ ἀπονοίᾳ; -Εἰρήνη εἶπεν πρὸς αὐτόν· Οὐχὶ ἀπονοίᾳ ἀλλὰ θεοσεβείᾳ».

Ἡ ἀπόφασις ἦταν ἡ ἴδια: «Τὴν Εἰρήνη, ἐπειδὴ δὲν θέλησε νὰ πεισθῇ στὶς διαταγὲς τῶν βασιλέων καὶ νὰ θυσιάσῃ … διέταξα νὰ καῇ ζωντανή».

«Εἰρήνην, ἐπειδὴ οὐκ ἠθέλησεν πεισθῆναι τῇ κελεύσει τῶν βασιλέων καὶ θῦσαι, ἔτι γε μὴν θρησκεύουσαν Χριστιανικῇ τινι τάξει, τούτου χάριν, ὡς καὶ τὰς πρότερον δύο ἀδελφὰς αὐτῆς, οὕτω καὶ ταύτην ζῶσαν καῆναι ἐκέλευσα».

Ποιὰ ἡ διαφορὰ τοῦ τότε καὶ τοῦ τώρα; Τότε ἔκρινε καὶ διέταζε ὁ ἄρχοντας ποὺ θεωροῦσε τὴν πίστι βρωμερὴ μισητὴ καὶ μάταιη καὶ τὸ ἔλεγε. Τώρα διατάζει ὁ ποιμένας -ὁ ὑποτακτικὸς τοῦ ἄρχοντα- ποὺ λέει ὅ,τι οἱ ἐντολὲς του εἶναι ἐντολὲς τῆς πίστεως, τῆς ἐκκλησίας. Ὅ,τι ἐξυπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια, τὸν ἄνθρωπο. Ὁ διάβολος τότε εἶχε ἐνδυθῇ τὸ ἔνδυμα τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας καὶ χρησιμοποιοῦσε τὴν βία. Σήμερα ἔχει βάλει καὶ τὴν ἄσπρη μπλούζα τοῦ γιατροῦ καὶ τὰ ράσα τῆς ἱερωσύνης καὶ ἐκτὸς τῆς βίας χρησιμοποιεῖ καὶ τὴν ἀπάτη. Ἀπάτη, ὅμως, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ ἀπατηθοῦν, ποὺ θέλουν νὰ καλύψουν τὴν δειλία τους μὲ τὴν ὑπακοὴ στοὺς ἀναξίους ποιμένες. Ποὺ κατὰ βάθος θέλουν τὴν βολή τους, τὶς βόλτες τους καὶ τὴν καλοπέρασί τους (τὴν γνωστὴ κανονικότητα) καὶ ἔτσι βάζουν τὸ προσωπεῖο τῆς φιλανθρωπίας μαζὶ μὲ τὸ μουρόπανο τῆς δουλείας καὶ προχωροῦν σὲ θυσία ἐνέσεως ἐαυτῶν καὶ ἀλλήλων.

Τώρα, ὅμως, θὰ φανῇ ποιοὶ εἶναι ἱερεῖς τοῦ Ὑψίστου καὶ ποιοὶ μισθωτοὶ τοῦ χειρίστου. Ποιοὶ εἶναι παπάδες καὶ ποιοὶ παπάρες. Ποιοὶ θὰ προσφέρουν θυσία αἰνέσεως στὸν Θεό,  καὶ ποιοι θυσία ἐνέσεως στὸν διάβολο. Ὅπως ἐπίσης καὶ ποιοὶ ἔχουν μετανοήσει καὶ ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ποιοὶ (κληρικοὶ καὶ λαϊκοί) εἶναι τοῦ κόσμου (τοῦ ὁποίου ἄρχων εἶναι ὁ ἀρχέκακος διάβολος) καὶ τοῦ ὑποκόσμου.

Ὅπως λέει ὁ ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ:

«Ὁ καπιταλισμὸς κτίζει τὰ παλάτια του ἐπάνω σὲ θάλασσες αἱμάτων καὶ σὲ βουνὰ πτωμάτων, παραχωρῶντας κάποιες ἐλευθερίες σὲ γνωστὰ στρώματα τῆς κοινωνίας. Ὁ κομμουνισμὸς καταπιέζει κάθε ἐλευθερία: συνειδήσεως, σκέψεως, ἐπιλογῆς, χώρου διαβιώσεως, συμμετοχῆς στὴν παγκόσμια κουλτούρα, ἐπικοινωνίας μὲ τοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ οὑμανιστικοῦ πολιτισμοῦ, τύπου καὶ πολλὰ ἄλλα ὅμοια μὲ αὐτά. Ὅλα ἐπιβάλλονται μὲ τρομοκρατικὸ τρόπο, παντοῦ ἐπικρατοῦν τὰ κατώτερα πνευματικῶς στοιχεία, καταπατοῦνται ὅλα τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ φαίνονται φυσικά». ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΕΣΣΕΞ : ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ. Ἱ. Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ. Β΄ ἔκδ. 2011 σελ.382-3

Τώρα ποὺ, ὁ μέγας σκηνοθέτης τῆς νεοεποχίτικης σκλαβιᾶς πῆρε ἀπὸ τὰ δύο αὐτὰ ἀντίπαλα θηρία ὅλα τὰ κακά τους καὶ ἔφτιαξε ἕνα ἐνιαῖο σύστημα παγκοσμίου ἐπιβολῆς, ποιὰ πρέπει εἶναι ἡ στάσις τῶν χριστιανῶν; Χρειάζεται τὸ ἐρώτημα;

Πάντως ὄχι ὁ φόβος καὶ τὸ σκύψιμο τοῦ κεφαλιοῦ καὶ ὁ συμβιβασμὸς μὲ τὶς ἀξιώσεις τοῦ διαβόλου. Μπορεῖ οἱ ψευδεπίγραφοι ποιμένες αὐτὸ νὰ τὸ λένε ταπείνωσι καὶ ὑπακοὴ καὶ θυσία γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου («ταπεινωθεῖτε καὶ βάλτε τὴ μασκούλα σας» ἔλεγαν· καὶ τώρα «κάντε τὸ εὐλογημένο ἐμβόλιο» -ἀκριβῶς αὐτὰ ποὺ λέει καὶ ὁ διάβολος μὲ τὸ στόμα τῶν διαφόρων δαιμονισμένων, ὑποθέτω ὅτι θὰ τὰ ἔχετε δεῖ, ὑπάρχουν στὸ διαδίκτυο). Εἶναι ὅμως δουλεία στὸν διάβολο διὰ τοῦ φόβου, («ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας» (βλ. Ἐβρ. Β΄ 14-15) καὶ ἀπόδειξις τῆς ἀπουσίας ἀγάπης καθότι «φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπη, ἀλλά ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Ἰωαν. Α΄ 4,18) .

Ὅμως ὀφείλουμε, μὲ κάθε τίμημα, νὰ μείνουμε σταθεροὶ στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ:

 «Ἡ αὐθεντικὴ σωτηρία ἔγκειται στὸ νὰ παραμείνουμε σταθεροὶ στὴν ἀγάπη Του κάτω ἀπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες, ὅπως Αὐτὸς ὁ ἴδιος «τετήρηκε τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατρὸς Αὐτοῦ καὶ μένει Αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ» (προβλ. Ἰωάνν. ιε΄ 10) ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΕΣΣΕΞ: ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙΝ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ. 1992 σελ. 111

Βλέπουμε τὴν ἀδυναμία μας νὰ ζήσουμε χριστιανικά. Βλέπουμε πῶς μᾶς χτυπᾶ ὁ διάβολος λόγῳ τῆς ἀναποφασιστικότητός μας καὶ τῶν παθῶν μας. Μποροῦμε ὅμως νὰ πεθάνουμε χριστιανικά. Ἐξαρτᾶται μόνο ἀπὸ μᾶς. Ἐδὼ φαίνεται ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία μας.

«Εἶναι ἀδύνατον νὰ ζήσῃ κανεὶς χριστιανικά. Χριστιανικὰ μπορεῖ κανεὶς μόνο νὰ πεθάνῃ, μὲ θάνατο ὅμως κατὰ τὴν γήϊνη μορφὴ τῆς ὑπάρξεώς μας. Ἑν τούτοις καὶ ὁ θάνατος αὐτὸς δὲν εἶναι οὔτε εὔκολος , οὔτε ἀπλός. Εἶναι ἡ στενὴ πύλη, ἡ «τεθλιμένη ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν», τὴν ὁποίαν ὅμως «ὁλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες» (Ματθ. ζ΄ 13-14)» ὅ.π. ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟ σελ. 113

Βέβαια δρόμους στενοὺς καὶ τεθλιμένους ποιός θέλει; Ἐδὼ γυρεύουμε τὴν κανονικότητα τοῦ χοιροστασίου. Νὰ ξαναβυθιστοῦμε στὸ βόθρο μας καὶ στὴ λάσπη μας, νὰ ἀπολαύσουμε, ὅσο προλαβαίνουμε, τὶς ἀπολαύσεις ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέπουν αὐτοὶ ποὺ κατευθύνουν πλέον αὐτὸ ποὺ ὀνομάζεται ζωή. Νὰ ξαναγυρίσουμε στὴ φάρμα τῶν ζωντανῶν νεκρῶν καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς πατερούληδες τῆς πολιτικῆς  ἀλητείας νὰ μᾶς θυμιάζουν καὶ οἱ ἀγαπούληδες τῆς θρησκευτικῆς ἀγυρτείας.

Προσεύχεστε νὰ ἀπαλαγοῦμε ἀπὸ τοὺς πονηροὺς καὶ ἄδικους αὐτοὺς  ἀνθρώπους, διότι δὲν εἶναι γιὰ ὅλους ἡ πίστις. «..Ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων· οὐ γαρ πάντων ἡ πίστις» (Β΄ Θεσ. 3,2).  «Μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε» (Ἰωαν. Α΄ 4,1). Ἄς φοροῦν ράσα ἤ χρυσοποίκιλτες μίτρες. Μιὰ θέσι θέλουν μέσα στὰ πράγματα τοῦ κόσμου τούτου. Θέσι ποὺ τοὺς δίνει προνόμια καὶ ἐξουσία. Ἔτσι πιστεύουν, αὐτὸ ἀποδεικνύουν τὰ ἔργα τους. Στὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ δὲν πιστεύουν, γι᾿ αὐτὸ ἔχουν τόσο ταπεινὴ ἀντίληψι περὶ τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾿ αὐτὸ κατήντησαν ἐνεργούμενα τῶν ἀπατεώνων ποὺ βλέπουν τὴν τιμὴ ἑνὸς νέου ἀνθρώπου στὰ 150 εὐρά.

«Ὅποιοι δὲν μποροῦν νὰ πιστέψουν στὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, μὲ κανένα ἄλλον τρόπο δὲν θὰ ἐπιτύχουν τὴν θέωσί τους. Μποροῦν νὰ πιστέψουν ἤ μόνο τὰ παιδιά ποὺ ἔχουν καθαρὴ καρδιά, ἤ ὅσοι ἔχουν μέσα τους –παρὰ τὴν συνείδησι τῆς πτώσεως καὶ τῆς μηδαμινότητός τους- τὴν διαίσθησι τῆς συγγένειά τους μὲ τὸν Θεό. Στὸ Χριστὸ πιστεύουν ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν στὴν θέωσί τους. Ἡ πίστις ἤ ἡ ἀπιστία ἐξαρτᾶται ἀπο τὴν ὑψηλὴ ἤ ταπεινὴ ἀντίληψι ποὺ ἔχουν περὶ τοῦ ἀνθρώπου». ὅ.π. ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟ σελ. 113-4

Ἡ ἑνότης μὲ τοὺς διωκωμένους ἱερεῖς καὶ ἐπισκόπους εἶναι δεδομένη καὶ ὀργανική ἐντὸς τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ προσευχὴ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι πρέπει νὰ γίνει ὁ σύνδεσμος αὐτῆς τῆς ἑνότητος. Καὶ ἡ ὀρατὴ συμπαράστασις καὶ οἱ πράξεις ἀντιστάσεως πρέπει πλέον νὰ ἐκδηλωθοῦν. Μόνον ἔτσι μπορεῖ νὰ φοβηθοῦν τὰ φοβισμένα ἀπὸ τὸν διάβολο ἀνθρωπάρια ποὺ ἔχουν καθίσει στοὺς θρόνους τῶν ἁγίων ἐπισκόπων καὶ ἴσως μετριάσουν τὴν φθοροποιό δράσι τους, ὅπως ἀντιστοίχως καὶ οἱ ἐπιβήτορες τῆς ἐξουσίας μὲ τίς ἀντιδράσεις μας ὡς πολιτῶν.

«Ἂν οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ θὰ κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφθοῦν». ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄ Σουρωτή 1999, σελ.37

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 7/7/2021

(1)   «Οι παπάδες που έρχονται σε επαφή με το ποίμνιό τους, το οποίο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο να νοσήσει βαριά και να πεθάνει, δεν πρέπει να εμβολιαστούν; Δεν πρέπει οι κατά τόπους Μητροπόλεις να ζητήσουν να εμβολιαστούν άπαντες;» https://www.romfea.gr/diafora/44360-emvoliasmo-klirikon-proteinei-o-kathigitis-n-tzanakis

(2)   «Στις περιπτώσεις, για παράδειγμα, που οι λόγοι απροθυμίας είναι θρησκευτικοί, θα προσπαθεί ο τοπικός ιερέας να μεταπείσει το ποίμνιό του». https://www.enikos.gr/society/785482/se-synagermo-gia-ta-krousmata-kai-ti-metallaxi-delta-ta-prosopa-k

(3)   https://www.ekklisiaonline.gr/nea/kifisias-kyrillos-tha-dechto-na-mpenoun-mono-emvoliasmeni-stin-ekklisia-an-to-apofasisi-i-kyvernisi/