Ὁ Σεβ. Ἰταλίας ἀμφισβητεῖ τὸν Τόμον τοῦ 1850;!

 

Εἰς δεύτερον ἱεροκανονικὸν ἀτόπημα φαίνεται πὼς προέβη ὁ Σεβ. Πολύκαρπος. Εἰς χαιρετισμόν του κατὰ τὴν ἔναρξιν συνεδρίου εἰς Βενετίαν, παρασιωπῶν τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἔφθασε νὰ ὁμιλῆ διὰ ἀπευθεῖαν σχέσιν Φαναρίου καὶ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ! Εἶναι ἡ πρώτη φορά ποὺ ἐμμέσως ἀμφισβητεῖται ἀπὸ Ἱεράρχην τοῦ Φαναρίου ἡ Αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! Ὁ «Σουλτᾶνος» ἀμφισβητεῖ τὴν Λωζάννην, τὸ Φανάρι, τὸν Τόμον… Ποῦ ὁδεύομεν μετὰ τὸ Οὐκρανικὸν καὶ τὴν ἐπικειμένην αὐτοκεφαλίαν τῶν Σκοπιανῶν; Τοσαύτη ἡ μυωπία τῆς Ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας; Παραθέτομεν τὸ ἐπίμαχον σημεῖον τοῦ λόγου του:

«…ὅσοι – δικοί μας καὶ ξένοι – ἐπιβουλεύονται τὴν Χριστιανικὴ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, ἐπιδιώκουν νὰ ἀπομακρύνουν τὸν ταλαίπωρο καὶ ἁγνὸ λαό μας ἀπὸ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία του μὲ ποικίλους τρόπους καὶ τεχνάσματα.

Ἡ εὐθύνη ὅλων ἐκείνων ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ στερήσουν τὴν σύνδεση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ μὲ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία του εἶναι τεράστια. Καὶ ἂν ἐπιτραπεῖ νὰ συμβεῖ αὐτό, τότε τὸ μέλλον εἶναι ἐξαιρετικὰ δυσοίωνο, καθ’ ὅσον ἀποχριστιανοποίηση, σημαίνει ἀπελληνοποίηση.

Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις, σκέψεις ἄλλωστε ἀπόλυτα δικαιολογημένες γιὰ ἕνα Ἕλληνα Φαναριώτη Ἱεράρχη τῆς Διασπορᾶς, ἂν καὶ ἡ Βενετία, τὸ ”σχεδὸν ἄλλο Βυζάντιο”, καὶ ἡ μισὴ σχεδὸν Ἰταλία, ἀπὸ Νεαπόλεως καὶ κάτω δὲν ἀποτελοῦν ”διασπορά”, ἀλλὰ ἀναπόσπαστο κανονικὸ ἔδαφος τῆς Μητρὸς Ἐθναρχούσης Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης, συγχαίρω ἐγκαρδίως τοὺς διοργανωτὲς καὶ τοὺς συμμετέχοντες στὸ σπουδαῖο καὶ ἐπίκαιρο αὐτὸ διεθνὲς ἐπιστημονικὸ συνέδριο τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἰνστιτούτου Βενετίας μὲ θέμα: ”Παροικιακὸς Ἑλληνισμὸς καὶ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση”».

Ορθόδοξος Τύπος