Δεν προσαρμόζεται η πυξίδα (Α)

«Συχνά ακούγεται η θεωρία του συγχρονισμού και της προσαρμογής στις σύγχρονες απαιτήσεις. Άλλωστε τό απαιτεί ή εποχή μας. Σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Ό σύγχρονος άνθρωπος δεν είναι ο ίδιος του περασμένου αιώνα. Πρέπει και ή Εκκλησία νά αλλάξει νοοτροπία. Τό Ευαγγέλιο και οι εντολές του Θεού είναι ανάγκη σε πολλά νά τροποποιηθούν. Διαφορετικά θα περιθωριοποιηθούν...»

Με άλλα λόγια ζητούν αντί ο άνθρωπος νά κοιτάξει νά διόρθωση τη ζωή του και νά τήν προσάρμοση με τόν αιώνιο και ακατάλυτο νόμο του Θεού, ο νόμος του Θεού νά προσαρμοσθεί με τό πνεύμα του κόσμου και τις συνθήκες πού δημιουργεί τό αμαρτωλό περιβάλλον. Όχι νά καθοδηγηθεί ορθά και νά ενισχυθεί ή ανθρώπινη θέληση, άλλά νά εξασθένιση ή διδασκαλία του Κυρίου. Απογυμνώνουν τόν θείο λόγο, όχι μόνο από τό αιώνιο και υπερβατικό κύρος του, άλλά και από αυτή τη σοβαρότητα. Νομίζουν πώς μπορούν νά μεταβάλουν τη χριστιανική ζωή και τόν δυναμισμό του πνευματικού αγώνα από αγωνιστικό στίβο σε άνετες κερκίδες. Δεν αντιλαμβάνονται, πώς με τόν τρόπο αυτό καταργούν τόν αιώνιο νόμο του Θεού, τήν φωτεινή και με μοναδικό κύρος διδασκαλία του Κυρίου, τις θεόπνευστες διακηρύξεις των αγίων Αποστόλων και των θεοφόρων Πατέρων.

Αντί, δηλαδή, τό πλοίο πού θαλασσοδέρνεται και κινδυνεύει νά συντριβή στα αφιλόξενα βράχια και νά καταποντισθεί στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, νά προσπαθήσει νά διόρθωση τήν πορεία του σύμφωνα με τις υποδείξεις τής πυξίδας, μάς συμβουλεύουν ή πυξίδα νά προσαρμοσθεί με τις «σύγχρονες απαιτήσεις» τής θαλασ­σοταραχής, τής ηθικής αποχαλινώσεως. Όλα αυτά δείχνουν τουλάχιστον παχυλή άγνοια τής χριστιανικής διδασκαλίας και πίστεως. Και ή άγνοια, όπως και ή νοθεία τής πίστεως, έχει άμεση σχέση με τη νοθεία τής ζωής μας. Προηγείται ή μία και ακολουθεί ή άλλη. Και όταν αρχίσουν οι υποχωρήσεις στην ηθική ζωή, τότε επακολουθούν οι παραχωρήσεις στα θέματα τής πίστεως.

Ό απόστολος Παύλος έχει πλήρως ξεκαθαρίσει τό θέμα: «Μή γίνεσθε έτεροζυγούντες άπίστοις- τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; Τίς δέ κοινωνία φωτί προς σκότος; Τίς δέ συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; Ή τίς μερίς πιστώ μετά άπιστου; Τίς δέ συγκατάθεσις ναω Θεού μετά ειδώλων;» (Β' Κορινθ. στ' 14-16).

Και ή απάντηση πού ο ίδιος δίνει είναι κατηγορηματική. Κανένας συμβιβασμός και καμιά υπο­χώρηση δεν μπορεί νά γίνεται σε θέματα πίστεως, σε θέματα πνευματικών και ηθικών άρχων. Τό ξεκαθαρίζει στη συνέχεια χωρίς καμιά επιφύλαξη: «Διό εξέλθετε έκ μέσου αυτών και άφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μή άπτεσθε...» (17). Ξεχωρισθήτε αμέσως από τούς απίστους, γιατί κινδυνεύετε.

Μάς τονίζει, λοιπόν, καθαρά: Μην κοροϊδεύετε τόν εαυτό σας, ότι μπορείτε νά συμβιβάζετε τα ασυμβίβαστα Είναι δυνατόν νά συνύπαρξη ή άπατη των απίστων με τη διδασκαλία του Κυρίου; Μπορεί ή δικαιοσύνη νά συνεταιρισθεί με τήν αδικία και τήν παρανομία; Νά συνύπαρξη τό σκοτάδι με τό φως; Ποιά συμφωνία μπορεί νά γίνει ανάμεσα στον ήλιο τής δικαιοσύνης, τόν Χριστό και τόν άρχοντα του σκότους, τόν Διάβολο; Και αν αυτή ή συμφωνία είναι αδύνατη και ακατανόητη, πώς είναι δυνατή γιά τούς πιστούς με τούς απίστους; Και ακόμα ποιά θέση μπορούν νά έχουν τα εί­δωλα μέσα στο ναό του Θεού; Και αν τα είδωλα δεν έχουν καμιά θέση μέσα στον ναό, πώς μπο­ρούν νά έχουν θέση μέσα στον έμψυχο ναό του Θεού, στην ψυχή μας; Πώς είναι δυνατόν νά είσαστε Χριστιανοί και νά έχετε υψώσει μέσα σας τα είδωλα του χρήματος, τής δόξας, τής καταναλωτικής κοινωνίας;

Ξαναέρχονται στην επικαιρότητα οι λόγοι του προφήτου Ηλία προς τόν λαό του Ισραήλ: «"Εως πότε υμείς χωλανείτε έπ' άμφοτέραις ταίς ίχνύαις; εί έστι Κύριος ό Θεός πορεύεσθε οπίσω αυτού' εί δέ Βάαλ, πορεύεσθε οπίσω αυτού» (Γ' Βασιλ. ιη' 21). Έως πότε εσείς θα κουτσαίνετε και από τα δύο πόδια και θα γέρνετε πότε από εδώ και πότε από εκεί; Αν ο Κύριος είναι ο αληθινός Θεός ακολουθήστε Τον και λατρεύσατε Τον. Αν είναι πραγματικός ο Βάαλ τότε λατρεύσετε εκείνον. Δεν μπορείτε συνέχεια νά παίζετε διπλό παιχνίδι. Νά κοροϊδεύετε τόν εαυτό σας. Πώς είναι δυνατόν νά δουλεύετε σε δύο κυρίους πού ο ένας ανταγωνίζεται τόν άλλο;

Ο Χριστιανισμός, λοιπόν, δεν δέχεται καμιά νοθεία. Απαιτεί συνέπεια και σοβαρότητα. Η τόν δεχόμαστε ή τόν απορρίπτουμε. Δεν έχει στην διδασκαλία, στις αρχές του, στην πίστη του, εποχές εκπτώσεων. Όποιος αναζητεί εκπτώσεις, εκπίπτει ο ίδιος. Οι εντολές του Θεού έχουν αιώνιο και ακατάλυτο κύρος, γι' αυτό και εκείνος πού νομίζει, πώς μπορεί νά τις αμφισβητεί και νά τις παραβαίνει, νά υποτιμά τη σπουδαιότητα τους, νά τις θεωρεί μικρές και ασήμαντες, αυτός θα αποδοκιμαστεί και θα απορριφθεί από τήν βασιλεία των ουρανών. Τό διεκήρυξε ο ίδιος ο Κύριος στην επί του Όρους Ομιλία Του: «Ός έάν λύση μίαν τών εντολών τούτων τών ελαχίστων και διδάξει ούτω τούς ανθρώπους, ελάχιστος (τιποτένιος) κληθήσεται έν τή βασιλεία τών ουρανών».

Δεν θα προσαρμοσθεί επομένως ο Χριστιανισμός στις αμφίβολες απαιτήσεις τής εποχής. Ή εποχή μας πρέπει νά προσαρμοσθεί στο σωτήριο προσκλητήριο του Χριστιανισμού.

«ΖΩΗ»