Οι στρατηγικές επιπτώσεις των επιθέσεων κατά χριστιανών
Η ισλαμική Αίγυπτος οδηγεί σε γεωπολιτικές ανακατατάξεις και τη Μεσόγειο σε αναθέρμανση
Τις τελευταίες εβδομάδες χριστιανικές εκκλησίες έχουν γίνει στόχος βομβιστικών επιθέσεων σε τρεις χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής: στη Νιγηρία, στο Ιράκ (στη Βαγδάτη) και, μόλις πριν από λίγες μέρες, στην Αίγυπτο, στην κοπτική εκκλησία στην Αλεξάνδρεια.
Αν και οι επιθέσεις κατά χριστιανικών εκκλησιών δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο στον ισλαμικό κόσμο, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο αν αυτές συνέβησαν συμπτωματικά αυτήν την περίοδο ή αποτελούν μέρος ενός νέου, συντονισμένου και διεθνούς σχεδίου.
Αυτό επιχειρεί να απαντήσει ο Τζορτζ Φρίνταμαν στον ιστότοπο της αμερικανικής γεωπολιτικής επιθεώρησης Stratfor.
Οι μυστικές υπηρεσίες της Αιγύπτου δεν έχουν καταλήξει ακόμη για τις διασυνδέσεις των βομβιστών, και τα αποτελέσματά τους αναμένονται με ενδιαφέρον από τις αντίστοιχες υπηρεσίες των ΗΠΑ, του Ισραήλ και μουσουλμανικών χωρών με τις οποίες συνεργάζονται και ανταλλάσσουν πληροφορίες. Η σημασία αυτών των επιθέσεων έχει να κάνει με την αποτυχία των αιγυπτιακών υπηρεσιών ασφαλείας να αποτρέψουν το μακελειό κατά των κοπτών, παρά τις πρόσφατες απειλές που είχε εκτοξεύσει η Αλ Κάϊντα. Υπηρεσιών που είχαν επικεντρώσει τη δράση τους στην εξολόθρευση των ισλαμικών πυρήνων μετά τη θεαματική δολοφονία του προέδρου Ανουάρ Σαντάτ πριν από τριάντα χρόνια. Η προσέγγιση της Αιγύπτου με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ είχε προκαλέσει πολλές αντιδράσεις στη χώρα από όπου ξεπήδησαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, που αποτελούν την κύρια αντιπολιτευτική δύναμη στη χώρα.
Οι καθεστωτικές δυνάμεις κατάφεραν να περιορίσουν την ισλαμική τρομοκρατία σε επίπεδο μιας μικρής δύναμης κόντρα στο καθεστώς του προέδρου Χόσνι Μομπάρακ και τις τρομοκρατικές επιθέσεις σε σπάνια συμβάντα. Μόνο που αυτή η επικέντρωση αποδυνάμωσε την εξωτερική πολιτική της Αιγύπτου αλλά και την κοινωνία της χώρας από πόρους και ενέργεια, που οδήγησαν σε οικονομική και κοινωνική ανισότητα.
Άνοδος του ισλαμισμού
Τι σημαίνει λοιπόν αυτή η αποτυχία των αιγυπτιακών δυνάμεων ασφαλείας; Τώρα μάλιστα που εμφανίζεται ένα τρωτό καθεστώς, με την ηγεσία του σε αδυναμία και τις κοσμικές κοινωνικές δυνάμεις που το στηρίζουν να ζητούν μεν φιλελευθεροποίηση αλλά αυτό να αντιβαίνει στον αγώνα κατά των ισλαμιστών εξτρεμιστών; Κατά πόσον η εξέλιξη μιας κρίσης μπορεί να συντελέσει στην άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού; Δύο είναι οι πιθανότητες: Στη μία, η χώρα να οδηγηθεί σε παρατεταμένη κρίση και αστάθεια, με τις καθεστωτικές δυνάμεις να αποτυγχάνουν στην αντιμετώπιση των ισλαμιστών, αλλά και αυτοί να αποτυγχάνουν στην ανατροπή της κυβέρνησης. Στην άλλη, να στρωθεί ένας ριζοσπαστικός δρόμος της Αιγύπτου, με επικράτηση του ισλαμικού κινήματος που θα ανέτρεπε τη νασερική παράδοση.
Κίνδυνος γεωπολιτικής αστάθειας
Και εδώ προκύπτει το άλλο ερώτημα: Τι θα σημαίνει μία ισλαμική Αίγυπτος; Πρώτα απ’ όλα, η Μεσόγειος θα “ξαναθερμανθεί”, με τις ΗΠΑ να αναζητούν νέα στρατηγική και το Ισραήλ νέους στόχους. Όσο για την αναπτερωμένη, για περιφερειακή επιρροή, Τουρκία, θα πρέπει να το ξανασκεφθεί με μία νέα ισλαμική δύναμη στη γειτονιά της. Μία ισλαμική Αίγυπτος θα έχει δραματικές επιπτώσεις στην αμερικανική και την ευρωπαϊκή πολιτική στην ευρύτερη περιοχή.
"Η σημασία αυτών των επιθέσεων έχει να κάνει με την αποτυχία των αιγυπτιακών υπηρεσιών ασφαλείας να αποτρέψουν το μακελειό κατά των κοπτών,ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΚΤΟΞΕΥΣΕΙ Η ΑΛ ΚΑΪΝΤΑ."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιά; Η Αλ Κάϊντα είπατε; Αυτή που έριξε τους Δίδυμους Πύργους; Αυτή που γέμισε με πυρηνικά το Ιράκ; Αυτή που σήμερα έχει στα χέρια της την υπερπαραγωγή του οπίου; Αυτή που πολεμά με λιανοντούφεκα την υπερδύναμη κάτω εκεί στο Αφγανιστάν; Αυτή που βάζει τους ισλαμιστές να αλληλοσκοτώνονται; Αυτή που κάνει χίλια κομμάτια τους λαούς για να επεμβαίνει η νέα αποικιοκρατία στο όνομα του free world?
Αυτή είναι η Αλ Κάϊντα; Μάλλον μας περνάνε για βλάκες.