Ρουμανία- Μετά από κοινή προσευχή ο Πατριάρχης Δανιήλ έδωσε λείψανα Αγίων σε Παπικούς (video)

Η τελετή πραγματοποιήθηκε στον Πατριαρχικό Καθεδρικό Ναό τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου του 2010.
Τα τμήματα των ιερών λειψάνων που παραδόθηκαν είναι των Αγίων Μαρτύρων Epictetus και Astion. (
Apologeticum)

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, Η ένοχη σιωπή


Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Επιτρέψτε μου παρακαλώ σήμερα μία δημόσια εξομολόγηση - αν και θα μπορούσα να πω πως όλα τα κείμενα που υπογράφω είναι άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερα εξομολογητικά.
Σε κάποιο προηγούμενο άρθρο μου είχα γράψει για μία ανεπίτρεπτη σιωπή των ιθυνόντων. Είναι γεγονός ότι υπάρχει μία ισχυρή πλειοψηφία που σιωπά και παρακολουθεί από μακριά. Η ηχηρή ουδετερότητα κάποιων -πολλών- καλοβολεμένων είναι αρκετά ενοχλητική. Πρόκειται για καλούς ανθρώπους που λένε “ναι” σε όλα, για να τα πηγαίνουν καλά με όλους και να περνάνε καλά.
Δεν γνωρίζω, αλήθεια, πόσο καλοί μπορεί να είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όταν μάλιστα έχουν και υπεύθυνες θέσεις και δε θέλουν να τα χαλάσουν με κανέναν. Να μην έχεις άποψη για τίποτε, να σιωπάς συνεχώς, να συμφωνείς και όταν δεν συμφωνείς, μόνο και μόνο για να περνάς καλά, είναι άνανδρο και ανέντιμο. Ακόμη και όταν προσκαλούνται για να μιλήσουν και κοιτούν πώς να περάσει η ώρα για να μη μιλήσουν είναι τραγικό. Άνθρωποι υπεύθυνοι για να παρουσιάζονται καλοντυμένοι σε πανηγύρια, εορτές και τελετές, χρόνια τώρα, δίχως καμία αναφορά στην κατηφόρα του τόπου.
Ο κόσμος να περιμένει εναγώνια να υψωθεί μια φωνή σοβαρή, συνετή, σεμνή, διακριτική, γνήσια, αληθινή, όταν όλα γύρω καταστρέφονται, και να ακούς λόγους περί ωραίας και ιερής σιωπής. Ο φόβος να κατατεθεί νηφάλια γνώμη, που δεν θα χαϊδεύει αυτιά, δεν θα πρέπει να υπάρχει σε κρίσιμες στιγμές. Δεν είναι ώρα για κρυφτό και απομόνωση. Δεν μπορεί να ψηφίζεις δίχως γνώση, μελέτη και προσοχή. Να συμφωνείς συνεχώς με τους προλαλήσαντες σε ένα διαβουλευμένο σώμα δεν νομίζω ότι είναι σοβαρό. Να απέχεις από τους αγώνες των επαγγελματικών κλάδων, να δίνεις χώρο σ’ αυτούς που δεν θέλεις να ακούς και να σε εκπροσωπούν.
Όσοι δεν μιλούν δίνουν τη θέση τους σε αυτούς που δεν πρέπει να μιλούν. Από καιρό έχουν γεμίσει τα τηλεοπτικά παράθυρα από “μαϊντανούς” και “παπαγαλάκια” που μιλούν ακατάσχετα, κρίνοντας εύκολα τους πάντες και τα πάντα. Είναι ανάγκη να λύσουν τη σιωπή τους ορισμένοι ιθύνοντες, για να πληροφορήσουν υπεύθυνα τους σε μεγάλη απορία ευρισκόμενους. Υπάρχει σιωπή κακή, νοσηρή, φοβισμένη, ένοχη, αδικαιολόγητη. Ο κόσμος δεν είναι κουτός. Δεν ξεγελιέται εύκολα πάντοτε. Να τη χαρακτηρίζεις τη σιωπή ως προερχόμενη από σεμνότητα και ταπεινότητα δεν πείθεις, όταν όλα καίγονται γύρω σου τόσο γρήγορα.
Η φλυαρία, η κενολογία, η αερολογία, η περιττολογία και η κουτοπονηρία κάποιων αφελών δεν δικαιολογεί την επικίνδυνη σιωπή άλλων. Η σιωπή δεν είναι πάντοτε η καλύτερη στάση, λύση, άμυνα και επιλογή. Η απεραντολογία δεν είναι έξυπνη τοποθέτηση, αλλά κουράζει, φθείρει και εκθέτει. Οι τοιουτοτρόπως σιωπούντες και φλυαρούντες λαθεύουν σίγουρα και αφήνουν το χώρο για άλλους επιτήδειους πονηρούς. Είναι καιρός να ψάξουμε και να βρούμε το μέτρο, τη μέση οδό, την ισορροπία. Τη λογική, τη σοβαρότητα, τη σύνεση, την αρμονία και τη συνεννόηση.
Ο δολοφονημένος στην Αμερική, για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, νέγρος πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κιγκ είχε πει μια σοφή κουβέντα: “Η γενιά μας θα πρέπει να απολογηθεί, όχι τόσο για τις κακές πράξεις των μοχθηρών ανθρώπων, όσο για την αποτρόπαιη σιωπή των καλών ανθρώπων…”. Δεν πρέπει να απολογηθούμε; Υπερβάλλει; Δεν έχει δίκιο; Για τις κακίες των συνανθρώπων μας έχουμε ένα ποσοστό ευθύνης, γιατί δεν τους συνδράμαμε στο αγαθό καθόλου.
Εμείς, οι υποτιθέμενοι καλοί, γιατί δεν αφήσαμε την ανεμελιά, τη νωθρότητα, το χουζούρι, το βόλεμα, την ησυχία μας απέναντι στα μεγάλα προβλήματα των γύρω δυστυχισμένων, αναγκεμένων, πονεμένων και ταλαιπωρημένων αδελφών μας; Εμείς, οι τόσο καλοί, συχνά ακολουθήσαμε μία καλά επιλεγμένη σιωπή, η οποία τελικά ήταν αποτρόπαιη, αφού βασάνισε παραμελημένους πλησίον.
Η σιωπή μερικές φορές σε υψηλά επίπεδα ανθρώπων είναι χειρότερη από τη βλασφημία. Να με συγχωρείτε για την αυθόρμητη αυτή εξομολόγηση. Από καιρό τα σκεφτόμουν και ήθελα να τα πω. Έχει δίκιο ο Μάρτιν Λούθερ Κιγκ. Βέβαια ως μοναχός θα έπρεπε να σιωπώ. Να που σιωπούν άλλοι, που δεν είναι μοναχοί. Μετανιώνεις πάλι που μίλησαν, γιατί τα έκαναν θάλασσα. Ας κινείται κανείς κατά συνείδηση και όχι φοβούμενος, ντρεπόμενος και δειλιάζοντας συνεχώς, καταθέτοντας λόγο ανυπόκριτο, εγκάρδιο, αληθινό, δίχως εκπτώσεις, χαϊδολογήματα γλυκανάλατα και αναμασήματα κουραστικά.
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» - 31/01/2010

Παναγιώτης Τελεβάντος, Οι «Νεοβαρλααμίτες» περνούν στην αντεπίθεση


Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος

ΟΙ “ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΕΣ” ΠΕΡΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
==================

Κυκλοφόρησαν στο διαδίχτυο μαγνητοτανίες που παρουσιάζουν Ιησουίτες μοναχούς να χορεύουν ημίγυμνοι εξωτικούς χορούς των Ινδιών σε Παπικούς ναούς!!!
Αυτά δυστυχώς και άλλα χειρότερα κάνουν οι Παπικοί! Ζω τα κατορθώματά τους καθημερινά στη Νέα Υόρκη και δεν μου προξενεί καμιά απολύτως εντύπωση ο ξεπεσμός τους.
Ας ξυπνήσουν, λοιπόν, οι δικοί μας οι Οικουμενιστές και ας συνειδητοποιήσουν με ποιους διαλέγονται.

ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ
_____________

Στο μεταξύ, όμως, ας μη μας διαφεύγει ότι γίνονται και στα καθ' ημάς πολλές κινήσεις που προδίδουν το ίδιο πνεύμα εκκοσμίκευσης που χαρακτηρίζει τους Παπικούς και τους Προτεστάντες.
Ο διαβόητος παπα-Κώστας Μπέης λ.χ. στην Κορφούλα έβαλε όργανα στη Θεία Λειτουργία την οποία τελεί στην αδόκιμη μεταγλώττιση που χρησιμοποιούν εξ ανάγκης πολλοί ιερείς της Μητρόπολης Πρεβέζης.
Και ως να μην έφταναν αυτές οι ασχημίες προσθέτει και στίχους του Ομήρου και αποσπάσματα άλλων κλασσικών συγγραφέων για να γίνει η θεία λειτουργία κατανοητή στους πιστούς!!! (Ειλικρινά διερωτώμαι! Τρέλλα πουλά ο χριστιανός);

Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ
________________

Δυστυχώς παρόμοιες ασχημίες υιοθετούνται και στη Μητρόπολη Δημητριάδος.
Ο οικείος οικουμενιστής και συγκρητιστής Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος εξανάγκασε τους ιερείς του να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Μητρόπολης Πρεβέζης. Λες και δεν έφτανε το φθοροποιό έργο που επιτελεί με την Θεολογική Ακαδημία του και το οικουμενιστικό και νεωτεριστικό του φρόνημα!
Δυστυχώς λοιπόν! Και στη Μητρόπολη Δημητριάδος υιοθετούνται οι αδόκιμες και εν πολλοίς φαιδρές μεταγλωττίσεις των ιερών κειμένων της λατρείας στη δημοτική.
Παράλληλα έγινε γνωστό ότι στο Βόλο χρησιμοποιούν κοριτσάκια στην τέλεση της Μικρής και της Μεγάλης Εισόδου στη Θεία Λειτουργία. Προεόρτια άραγε αιτήματος ιερωσύνης των γυναικών αρχής γενομένης με τη χειροτονία διακονισσών; Η συνέχεια θα δείξει!
Είναι φανερόν ότι ο Νεορβαρλααμισμός εξαπλώνεται ύπουλα και μεθοδικά.
Ως εκ τούτου είναι επιβεβλημένο η Ιερά Σύνοδος να πάρει θέση πριν το κακό προσλάβει μεγαλύτερες διαστάσεις.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
_____________

Στο μεταξύ οι "Νεοβαρλααμίτες" οργανώνονται και επιχειρούν πολυμέτωπη αντεπίθεση.
Καταρχήν εξεδόθη η αχαρακτήριστη παρέμβαση του Σεβασμιότατου Πρεβέζης στον "Ορθόδοξο Τύπο", την οποία κοινοποίησε και σε άλλα χριστιανικά έντυπα και θρησκευτικές ιστοσελίδες, υπέρ του παπα-Κώστα Μπέη και των αδόκιμων μεταγλωττίσεων της Θείας Λειτουργίας.
Παράλληλα ο ίδιος ο Σεβασμιότατος αποδύθηκε σε άνισο αγώνα με προσωπικά τηλέφωνα και άλλα μέσα για να προσεταιρισθεί παράγοντες του θρησκευτικού χώρου (εκκλησιαστικά πρόσωπα, εκδότες χριστιανικών περιοδικών και ιδιοκτήτες θρησκευτικών ιστολογίων) με στόχο να εξουδετερωθούν οι αντιδράσεις εναντίον του "Νεοβαρλααμισμού", των αδόκιμων μεταγλωττίσεων της θείας λειτουργίας και των νεωτερισμών του συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη.

ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ Π. ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗ
______________________


Παράλληλα με τις προσωπικές του παρεμβάσεις το άχαρες αυτό έργο ο Σεβασμιότατος ανέθεσε και σε άλλους παράγοντες του Νεοβαρλααμισμού εν οις και ο γνωστός π. Δανιήλ Αεράκης.
Ο π. Δανιήλ ανέλαβε την ιεροκρύφια και επαίσχυντη αποστολή του προσεταιρισμού χριστιανικής αδελφότητας και την εξουδετέρωση των αντιδράσεων της για τις καινοτομίες και το συγκρητισμό του παπα-Κώστα Μπέη. Περιττόν να αναφέρουμε ότι η αποστολή του π. Δανιήλ εστέφθη, ως εικός, με πλήρη αποτυχία.
Είναι πράγματι αξιοθρήνητη η στάση του π. Δανιήλ. Δεν φτάνει τον δυστυχή η ψηλαφητή θεολογική του ανεπάρκεια τώρα παριστάνει τον μεγάλο “αποφατικό” θεολόγο και μεγαλαυχεί επειδή έγινε σημαίνον παράγοντας των "Νεοβαρλααμιτών"!!! (Καύχηση εν Κυρίω να σου πετύχει!)

ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ Ο ΠΡΕΒΕΖΗΣ
_____________________

Και ο μεν π. Δανιήλ θεωρεί εαυτόν ευτυχή επειδή κατέστη εξέχων στέλεχος μιας κακοδοξίας! Τόσα ξέρει! Τόσα λέγει! Τόσα κάνει! Σε τελευταία ανάλυση τι περισσότερο μπορεί ένας σοβαρός άνθρωπος να περιμένει από τον π. Δανιήλ;
Ο Σεβασμιότατος Νικοπόλεως, όμως, δεν αντιλαμβάνεται ότι εκτίθεται και μάλιστα ανεπανόρθωτα όταν στέλλει αυτού το επιπέδου αποκρισάριους για να χτίσει συμμαχίες υπέρ του π. Μπέη;
Δεν συνειδητοποιεί ότι ο κάθε νοήμων άνθρωπος ακούοντας τον π. Δανιήλ να συνηγορεί υπέρ του παπα-Κώστα Μπέη αναφωνεί ή λέγει ιεροκρυφίως το Γραφικό: "Αβυσσος άβυσσον επικαλείται";

Γερμανία – Μουεζίνης καλεί από Παπικό ναό

Ο μουεζίνης καλεί τους μουσουλμάνους για προσευχή από τον Παπικό ναό του Αγίου Αντωνίου στο Mainz την Παρασκευή και το Σάββατο 28 & 29/01/2010 τρείς φορές την ημέρα και για έξι λεπτά.
Αυτό έγινε σύμφωνα με τους υπεύθυνους για ειρηνική συνύπαρξη μουσουλμάνων και χριστιανών εξαιτίας της αυξανόμενης δυσαρέσκειας εναντίον των μουσουλμάνων.
Οι αντιδράσεις του κόσμου υπήρξαν αρνητικές .

Νέα Υόρκη – Ορθόδοξο Θεολογικό Σεμινάριο τιμά τον Αρχιεπίσκοπο του Canterbury Rowan Williams

Το Ορθόδοξο Θεολογικό Σεμινάριο του Αγίου Βλαδιμήρου (Saint Vladimir's Orthodox Seminary) τίμησε τον Αρχιεπίσκοπο του Canterbury, Rowan Williams.
Ο Williams έδωσε στις 27 Ιανουαρίου 2010 διάλεξη με θέμα : «Η εικόνα της Ανθρωπότητας στην Φιλοκαλία»
Πριν από τη διάλεξη, η σχολή του απένειμε το πτυχίο του Doctor of Divinity (Honoris Causa). Περισσότερα από 200 άτομα παρακολούθησαν τη διάλεξη και αναμεσά τους Ορθόδοξοι και Παπικοί επίσκοποι
ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ
-
Πιστεύει στο Θεό ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ Ρόουαν Ουΐλλιαμς ;
-Ρόουαν Ουΐλλιαμς, Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ και Δρυϊδης-Βάρδος
-Δρυίδες και 'χριστιανοί' σε "διάλογο" και όχι μόνο...
-Ο δαιμονικός Δρυϊδισμός
-Ρόουαν Ουΐλλιαμς. Αρχιεπίσκοπος ή Aρχι-αιρετικός;

30 Ιαν 2010

Να είσαι εκπαιδευτικός θα πεί


«῎Α! ᾿Εκπαιδευτικός! Σπουδαία δουλειά! Πᾶς - ἔρχεσαι, δέν κάνεις τίποτα...». Τήν κοίταξα γιά λίγο σιωπηλή, δίχως νά δώσω ἀπάντηση. Στά χείλη της ἄκουγα ἀκόμη μιά φορά τό σχόλιο, πού συμμερίζεται σχεδόν μιά κοινωνία ὁλόκληρη, γιά κείνους πού διδάσκουν τά παιδιά της...
῎Εμεινα μόνο σκεφτική μπροστά στήν ἐπιπόλαιη ἀφέλεια τοῦ κόσμου μας, πού τόσο ἀστόχαστα ξεγύμνωσε τίς λέξεις... Κάποτε «ἐκπαιδευτικός» σήμαινε «λειτουργός». Μά τώρα τούτη ἡ λέξη ἡ ὑπέροχη, πού ξεπηδᾶ κελαρυστή ἀπό τή νερομάνα τῆς ἀρχαίας γλώσσας μας κι ἀπό τό ἀλληλέγγυο πολίτευμα τῆς δημοκρατικῆς ᾿Αθήνας, μίκρυνε θλιβερά μέσα στίς ἀλειτούργητες ψυχές μας.
Κι ὅμως -μ᾿ ὅλες τίς ἀβαρίες πού φορτώσαμε τή γλώσσα μας καί τήν ψυχή μας- θά ἤθελα νά πῶ στή νεαρή μου φίλη πώς νά ᾿σαι ἐκπαιδευτικός σημαίνει ἀκόμα νά ᾿σαι λειτουργός. Εἶναι ἡ ἀλήθεια πού μοῦ μάθανε κεῖνοι πού διάλεξαν νά μείνουνε πιστοί στήν ὀμορφιά τῆς ἑλληνίδας λέξης μας καί πρόσθεσαν σ᾿ αὐτήν ἕνα συμπλήρωμα, γιά νά φυλάγει ἀμόλευτη τούτη τήν ὀμορφιά ἀπ᾿ τή φθορά τοῦ μέσα καί τοῦ ἔξω κόσμου τους. Εἶναι ἐκεῖνοι πού μοῦ δίδαξαν, σάν μοῦ χαρίστηκε νά κοινωνήσω στήν ψυχή τους, πώς νά ᾿σαι ἐκπαιδευτικός θά πεῖ νά εἶσαι λειτουργός Θεοῦ· νά τοῦ προσφέρεις τήν ἀσίγαστη λατρεία σου· ὅλος σου ὁ ἑαυτός σάν ἕνα πρόσφορο, πού τεμαχίζεται ἀξόδευτο στό μυστικό θυσιαστήριο τῆς καρδιᾶς σου.
Νά ᾿σαι ἐκπαιδευτικός θά πεῖ νά ξεφυλλίζουνε οἱ νύχτες σου σκυφτές τίς ἀνοιχτές σελίδες τῶν βιβλίων σου... νά ξαγρυπνοῦν σκυφτές οἱ νύχτες σου, γιά νά ἑτοιμάσουνε τόν ἥλιο, νά ζωγραφίσει μέσα στίς ψυχές μαντατοφόρους οὐρανούς στό αὔριό μας.
Νά ᾿σαι ἐκπαιδευτικός θά πεῖ νά κουβαλᾶς στούς ὤμους σου ἐτοῦτες τίς ψυχές, βάρος γλυκό καί σταυρικό στά λυγισμένα γόνατά σου, καί νά τίς ἀκουμπᾶς στόν Κυρηναῖο σου. Νά ξεφορτώνεις ἕναν-ἕναν τούς σταυρούς σου ἀπάνω στόν δικό του· ἐκεῖνο τό παιδί πού τό σαλεύει τό κακό· κι αὐτό πού ἦρθε σήμερα ἀφρόντιστο ἀπό τά χέρια μιᾶς μητέρας· καί τ᾿ ἄλλο πού σέ ἱκέτεψε μέ πεινασμένα μάτια γιά ἕνα χαμόγελο...
Νά ᾿σαι ἐκπαιδευτικός θά πεῖ νά στέκεσαι ἀνοχύρωτος μέσα σέ τόση πεινασμένη ὀδύνη μέ μόνο σου ἐφόδιο ἕνα ἀπροσμάχητο χαμόγελο, πού τό ταΐζεις θρυμματίζοντας στά μάτια τῶν παιδιῶν· μά τόση πείνα γιά στοργή πῶς νά χορτάσει;
Κι ἐσύ ἀκουμπᾶς τό ἐλάχιστό σου ἀντίδωρο στά χέρια του κραυγάζοντας τή βασανιστική σου ἔνδεια· «Κύριε, τί ἐστι ταῦτα εἰς τοσούτους;», προσμένοντας νά δεῖς μέσα στό θαῦμα του πολλαπλασιασμένα τά χαμόγελα στά πεινασμένα μάτια τῶν παιδιῶν ἀπό τό ἐλάχιστο μοιράδι τῆς ψυχῆς σου.
Νά ᾿σαι ἐκπαιδευτικός θά πεῖ νά περπατᾶς μέ τήν καρδιά ξεγύμνωτη στ᾿ ἀγκάθια τῆς ἀχάριστης ἀναίδειας ἐκείνου τοῦ παιδιοῦ, πού τό κουβάλαγες στούς ὤμους σου... καί σύ νά δέχεσαι ἀγόγγυστα ἐτοῦτες τίς πληγές, ὅπως ὁ Κύριός σου τίς δικές του, εὐγνωμονώντας μοναχά π᾿ ἀξιώθηκες νά μοιραστεῖς τ᾿ ἀκάνθινο στεφάνι του, γιά ν᾿ ἁπαλύνεις τόν δικό του πόνο.
Νά ᾿σαι ἐκπαιδευτικός θά πεῖ νά κοινωνᾶς ἐσύ στόν πόνο τοῦ σταυροῦ, γιά νά γευτοῦν ἐκεῖνα τήν ἀνάσταση· νά λιγοστεύεις μέρα-μέρα μές στήν τάξη σου, σάν τό κερί πού τό κυρτώνει ἡ φλόγα, γιά ν᾿ ἀτενίσουνε ἐκεῖνα πάνω ἀπό σένα, πίσω ἀπό σένα, πού ξοδεύεσαι στόν πίνακα, Αὐτόν πού τά προσμένει μέ τά χέρια ἀνοιχτά, γιά νά σκορπίσει τή μετέωρη εὐλογία του.
Νά ᾿σαι ἐκπαιδευτικός θά πεῖ νά τοῦ τά πᾶς ἐσύ στήν ἀγκαλιά, ὅπως τίς πρῶτες ἀγκαλιές τῆς καρποφόρας γῆς. Κι ἄν τώρα ἀνώφελα προσμένουνε τά χέρια σου νά δεματιάσουν ἀγκαλιές ἀπό τήν πεισματάρα γῆ πού ξεπετάει ἀγκάθια, νά ᾿χεις τήν πίστη πώς θ᾿ ἀτενίσεις κάποτε μέ δάκρυα κάτω ἀπ᾿ τό χρυσωμένο δειλινό χρυσός νά λαμπυρίζει ὁ καρπός πάνω στά θημωνιασμένα στάχυα σου.
Σάν γέρνει ὁ ἥλιος μές στά μάτια σου, νά ᾿χεις τήν πίστη πώς θά σέ πάρουν ἀγκαλιά χέρια παιδιῶν στόν οὐρανό, θά σέ κυκλώσουνε σάν ἄγγελοι μέ τά λευκά φτερά στό νοερό θυσιαστήριο, γιά νά ντυθεῖς ἐκεῖ τά ἄμφια τῆς λαμπροφόρου Κυριακῆς ἐσύ, ὁ λειτουργός τοῦ ῎Ορθρου τῆς Μ. Πέμπτης, καί ν᾿ ἀνακράξεις ἀναστάσιμα προσφέροντας τή λειτουργία τῆς σταυρωμένης σου ζωῆς· «᾿Ιδού ἐγώ καί τά παιδία, ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός».
Ζηναΐδα - Περιοδικό «Απολύτρωσις»

Παναγιώτης Τελεβάντος, Ο «Νεοβαρλααμισμός» απλώνει ρίζες


Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος

Ο “ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ” ΑΠΛΩΝΕΙ ΡΙΖΕΣ
============
Σχολιογράφος θρησκευτικής ιστοσελίδας κοινοποίησε άκρως ανησυχητικές εξελίξεις στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος αναφορικά με το “Νεοβαρλααμισμό”.

“ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ” ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
_________________

Γράφει σχετικά: “Πρόκειται για μία νέα αίρεση για την οποία πρέπει να πάρει θέση η Σύνοδος. Νεοβαρλααμίτες δεν υπάρχουν μόνο στην Πρέβεζα, αλλά και στη Μητρόπολη Δημητριάδος. Άν προσέξατε στην πρώτη σελίδα του “Ορθοδόξου Τύπου” γίνεται λόγος για καταγγελία πιστών, συγκεκριμένα κατά την εορτή Θεοφανείων, όπου διαβάστηκε η προφητεία του Ησαϊα στη δημοτική.
Το ίδιο έγινε και κατά τον Εσπερινό των Χριστουγέννων. Όλα τα αναγνώσματα διαβάστηκαν στη δημοτική και αναμεταδίδοντο από τον Σταθμό της Ι. Μονής Ταξιαρχών απευθείας απροκάλυπτα και αναίσχυντα. Ακολούθησαν διαμαρτυρίες τηλεφωνικές αλλά το κακό δεν διορθώνεται.
Πρέπει να ξέρετε ότι όπου παρίσταται ο Δεσπότης του Βόλου κ. Ιγνάτιος παντού διαβάζονται αναγνώσματα, ευχές,προφητείες κλπ. στη δημοτική από το βιβλίο που κυκλοφόρησε ο Πρεβέζης. Έχει επιβάλει να αγορασθεί από τους ιερείς των ενοριών και να διαβάζουν κατά περίσταση το ανάλογο κείμενο. Ξεκίνησε δειλά-δειλά και τώρα το έχει καθιερώσει. Σε πολλά επίσης μυστήρια γάμους, βαπτίσεις γίνεται το ίδιο. Ας προσέξουμε λίγο την πορεία του οικουμενιστού κ. Ιγνατίου και το τί ακριβώς συμβαίνει στη Μητρόπολη Δημητριάδος (Θεολογική Ακαδημία κλπ).
Νομίζω ότι πρέπει να γνωρίζετε και αυτό το εξίσου σημαντικό. Στο ναό της Αγ. Παρασκευής στη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, μαζί με τα αγοράκια που ντύθηκαν παπαδάκια για να κάνουν είσοδο (μικρή καί μεγάλη) ακολούθησαν και κοριτσάκια ντυμένα παπαδίνες κρατώντας κεράκια (στον τύπο των Μυροφόρων δήθεν) παρουσία του Δεσπότη και με την ανοχή των πιστών που διαμαρτυρήθηκαν εκ των υστέρων στα κρυφά.”
Συγκλονιστικές και πολύ συγκεκριμένες οι πληροφορίες του σχολιογράφου. Δυστυχώς η Ιερά Σύνοδος υπνώττει ως συνήθως για όλα τα θέματα το νήδυμο.
Ελπίζουμε ο καλός σχολιογράφος να στείλει σχετική επιστολή στον “Ορθόδοξο Τύπο” για να συνειδητοποιήσουν περισσότεροι πιστοί το μέγεθος του προβλήματος.

Ο “ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ” ΑΠΛΩΝΕΙ ΡΙΖΕΣ
________________

Είναι φανερόν ότι ο “Νεοβαρλααμισμός” επεκτείνεται σταδιακά, σταθερά και ύπουλα.
Καταρχήν σημειώθηκαν οι γελοιωδίες που επεβλήθηκαν ετσιθελικά στην Πρέβεζα. Σε λευκό χαρτί ζήτησε υπογραφές ο πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Θεοδόσιος Μαρτζούχος για να εκδώσει “αυθόρμητο” ψήφισμα κληρικών της Μητρόπολης Πρεβέζης υπέρ των κακόγουστων και εν πολλοίς δογματικά άστοχων μεταγλωττίσεων των ιερών κειμένων της λατρείας.
Στη συνέχεια ανεφάνη στο στερέωμα ο "αποφατικός" θεολόγος π. Δανιήλ Αεράκης για να παραστήσει το θεωρητικό του "Νεοβαρλααμισμού". Εστω και αν, ως εικός, εξετέθη και εξέθεσε τους ομοιδεάτες του με την αθεολόγητη παρέμβασή του, διεύρυνε το μέτωπο της αποστασίας.
Πάταγο προκάλεσαν οι πολλαχόθεν καταγγελθείσες απρέπειες του αμετανόητου συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου.Τώρα μαθαίνουμε, από την καταγγελία του "Στουδίτη", ότι παρόμοια παρατράγουδα συμβαίνουν και στη Μητρόπολη Δημητριάδος όπου ο οικείος Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος προξενεί τεράστια ζημιά με τη Θεολογική Ακαδημία και τον Οικουμενιστικό και νεωτεριστικό του οίστρο.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ
________________________


Δυστυχώς ορισμένοι έχουν τη λανθασμένη εντύπωση ότι οι νεωτερισμοί στη Μητρόπολη Πρεβέζης είναι τοπικό πρόβλημα.
Εχουν την εντύπωση ότι ο Σεβασμιότατος λόγω ηλικίας και ασθενείας δεν έχει πια την ικανότητα να ελέγχει την κατάσταση και ότι έγινε υποχείριο του συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη. Ολοι οι νεωτερισμοί, κατά την άποψή τους, προιόντος του χρόνου θα σβήσουν. Θα εκφυλιστούν ιδιαίτερα μετά την κοίμηση του Σεβασμιότατου κ. Μελέτιου.
Η δική μου εκτίμηση είναι διαφορετική. Καταρχήν ουδείς γνωρίζει πότε ο Κύριος θα καλέσει το Σεβασμιότατο κοντά Του. Υστερα κυκλοφορούν φήμες ότι ο Σεβασμιότατος πρόκειται να παραιτηθεί σύντομα υπέρ του πρωτοσύγκελου του π. Θεοδόσιου Μαρτζούχου, ο οποίος διατύπωσε βλάσφημες θέσεις για τους Ψαλμούς του Δαβίδ στο τεύχος 105 της “Σύναξης”, στην προσπάθειά του να προωθήσει το “Νεοβαρλααμισμό” της “λειτουργικής αναγέννησης”. Αν οι φήμες επιβεβαιωθούν θα έχουμε διαιώνιση όχι λύση του προβλήματος στη Μητρόπολη Πρέβεζας.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΚΩΣΤΑ ΜΠΕΗ
_______________

Οι πληροφορίες ότι το “Νεοβαρλααμικό” πνεύμα άρχισε να επεκτείνεται και στη Μητρόπολη Δημητριάδος (και ποιος ξέρει που αλλού) αποδεικνύει ότι ο “Νεοβαρλααμισμός” δεν είναι απλά καρπός της ιδιορρυθμίας του παπα-Κώστα Μπέη αλλά νεωτερισμός που επεκτείνεται και σε άλλες Μητροπόλεις. Οι ρίζες του δεν σχετίζονται απλά με τη ιδιορρυθμία ενός συγκρητιστή. Τροφοδοτούνται απευθείας ή έμμεσα από τις πηγές του λεγόμενου “φιλελεύθερου” Προτεσταντισμού της δεκαετίας του 1960 καθώς επίσης από τη θεολογία της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου. Εχουν αντιασκητικό και αντορθόδοξο χαρακτήρα. Διέπονται από ένα πνεύμα νοησιαρχίας που εκπροσωπεί ο Βαρλαάμ.

ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΕΚΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ
______________________


Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η πληροφορία για την εισαγωγή “παπαδίνων” που συμμετέχουν με τα “παπαδάκια” στη Μικρή και Μεγάλη είσοδο στη Θεία Λειτουργία.
Είναι φανερόν ότι πίσω από την ετσιθελική επιβολή της μεταγλώττισης της λατρείας κρύβεται ένας ολιγάριθμος αλλά εξαιρετικά θορυβοποιός και επικίνδυνος εσμός νεωτεριστών οι οποίοι προσπαθούν ετσιθελικά να επιβάλουν το Βαρλααμικό τους φρόνημα στην Εκκλησία.
Το θέμα πρέπει να αχθεί με εμπεριστατωμένη καταγγελία στη Σύνοδο για να καταδικαστεί ο Νεοβαρλααμισμός και για να δοθούν σαφείς εντολές για τερματισμό του σκανδαλισμού του ποιμνίου με την εισαγωγή προτεσταντικών και βατικάνειων προτύπων στη λατρεία της Εκκλησίας.

ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΜΕΤΑΓΛΩΤΤΙΣΗ
____________________

Οσοι αναλύουν μόνον τα γλωσσικά προβλήματα αναφορικά με τις άστοχες μεταγλωττίσεις των θιασωτών της “λειτουργικής αναγέννησης” παίζουν ανεπιγνώστως το παιγνίδι των “Νεοβαρλααμιτών”.
Προς Θεού! Δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να μην επισημαίνονται τα πολλά προβλήματα που σχετίζονται με την αδόκιμη μεταγλώττιση στη δημοτική.
Αντίθετα! Επαινώ εκ βαθέων όσους επεσήμαναν τα προβλήματα και τα κατέστησαν εξόχως φανερά σε όλους. Εκείνο που επιπλέον και προπαντός χρειάζεται να γίνει είναι να τεθούν οι αδόκιμες και κακόγουστες μεταγλωττίσεις μέσα στο ευρύτερο βαρλααμικό πλαίσιο που εκπροσωπούν για να καταδικαστούν ως αίρεση.
Η περιεκτική εργασία του κορυφαίου ορθόδοξου θεολόγου π. Θεόδωρου Ζήση στο συνέδριο για τη “λειτουργική αναγέννηση” αναλύει ευσύνοπτα αλλά διεξοδικά τον αιρετικό χαρακτήρα των επιδιωκόμενων νεωτερισμών. Η εμπεριστατωμένη εισήγηση του π. Σαράντη Σαράντη στο ίδιο λειτουργικό συνέδριο δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση.

ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΙ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ "ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΥ"
___________

Αλίμονον αν η Εκκλησία δεχτεί εισηγήσεις για αλλαγές από τους ανθρώπους που πρωτοστατούν στις Νεοβαρλααμικές ασχημίες.
Για αναλογιστείτε, πατέρες και αδελφοί, ποιοι είναι οι ευάριθμοι πρωταγωνιστές της “λειτουργικής αναγέννησης”: Ο συγκρητιστής παπα-Κώστας Μπέης! Ο “διορθωτής” των Αγίων π. Βασίλειος Θερμός! Οι αθεολόγητοι π. Δανιήλ Αεράκης και π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος! Ο βραχύς τι παρά Προτεστάντες ηλαττωμένος π. Αντώνιος Πινακούλας! Ο γνωστός ευρωθεολόγος Θανάσης Παπαθανασίου! Οι Μητροπολίτες Μεσσηνίας Χρυσόστομος και Δημητριάδος Ιγνάτιος!
Υπάρχει άνθρωπος στοιχειώδους σοβαρότητας που πιστεύει ότι μεταξύ τους υπάρχει έστω και ένας φερέγγυος για να επιφέρει αλλαγές στη λατρεία της Εκκλησίας;
Και οι λίθοι κεκράξονται πώς όχι!

ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΥΡΜΟ ΤΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
_________________

Το ότι παρέσυραν και το Σεβασμιότατο Νικοπόλεως στο βαρλααμικό κατήφορο μας θλίβει αφάνταστα επειδή ο αγαπητός μας π. Μελέτιος πρέσβευε τα ακριβώς αντίθετα από όσα τώρα άστοχα πράττει.
Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να επιβληθεί “Νεοβαρλααμισμός” στη λατρεία και στο ήθος της Εκκλησίας.
Υπογραμμίζει μόνον την τεράστια ευθύνη έναντι του Θεού όσων εκμεταλλεύτηκαν το ευάλωτο του Σεβασμιότατου και τον περιήγαγαν στη δυσχερή θέση που βρίσκεται σήμερα που είναι αναγκασμένος να απολογείται με κείμενα που προκαλούν θυμηδία για τις κακοδοξίες του π. Μπέη.
Ευθύνη όμως έχουν και όσοι συνετοί και σώφρονες στον περίγυρο του Σεβασμιότατου δεν προσπαθούν να σταματήσουν τη φορά των πραγμάτων προς το γκρεμό της αποστασίας.

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου με την ευκαιρία της εορτής των Τριών Ιεραρχών


Αγαπητοί μου Εκπαιδευτικοί
Αγαπητά μου Παιδιά
Ζούμε μία εποχή που η εκπαίδευση έχει χάσει τον καλλιτεχνικό της ρόλο˙ να καλλιεργεί δηλαδή τις ψυχές των μαθητών και να αλλάζει τον κόσμο. Είναι περισσότερο γραφειοκρατική και μονοδιάστατη χάνοντας τον απελευθερωτικό της ρόλο. Δεν είναι παράξενο επομένως που η εορτή των Τριών Ιεραρχών , ως εορτή της Παιδείας, αντιμετωπίζεται από μερικούς, με αδιαφορία. Μία αργία, που κομίζει μία ακατανόητη εορτή.
Είναι τόσο ακατανόητη, όσο ακατανόητη μοιάζει να είναι η σχέση της Παιδείας με την Κοινωνία. Δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει αντιληπτό, ιδιαίτερα σήμερα, ότι μία άδικη και απρόσωπη κοινωνία δεν μπορεί να έχει παιδεία, αλλά να γεννά ένα άδικο, απρόσωπο και πολλές φορές απάνθρωπο εκπαιδευτικό σύστημα.
Ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στάθηκαν στον άνθρωπο και τα έργα του. Καταδίκασαν την ανισότητα και τη βιαιότητα της εξουσίας των ισχυρών για να δείξουν ότι μόνο ένας άνθρωπος που καλλιεργείται με αρετές και τα αγαθά του πολιτισμού μπορεί να αλλάξει την ασχήμια των κοινωνιών.
Για τους Τρεις Ιεράρχες ο νόμος τής αγάπης, τής ισότητας, της ελευθερίας και της ειρήνης δεν έχει τίποτε το κοινό με το νόμο των ισχυρών κάθε εποχής. Η Παιδεία, σύμφωνα με τη διδασκαλία τους, αποτελεί δρόμο απελευθέρωσης προσωπικής και κοινωνικής και το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να σέβεται την ιδιαιτερότητα του προσώπου του μαθητή, να βρίσκεται στην υπηρεσία του, να καλλιεργεί και να θεραπεύει τη δίψα του για μάθηση.
Ο στόχος πρέπει να είναι η κατά πρόσωπο καλλιέργεια και όχι το κατά κεφαλήν εισόδημα. Η αγάπη και όχι η αναγκαιότητα.
Όσο η Παιδεία θα ισοδυναμεί με εκπαιδευτικό σύστημα που θεωρείται επιτυχημένο μόνο ως προπαρασκευστικό στάδιο για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, τόσο περισσότερο θα αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών που θα «χάνεται» και δεν θα ολοκληρώνει τη βασική εκπαίδευση, θα υποφέρει από κατάθλιψη και θα μισεί το σχολείο.
Οι Τρείς Άγιοι με το βίο τους και τη διδασκαλία τους μας καλούν σε μετάνοια, σε μία ουσιαστική στροφή που θα βοηθήσει να ανθίσουν οι ψυχές των παιδιών μας.
Θα τιμήσουμε ουσιαστικά τούς Τρεις Ιεράρχες μόνο όταν θα αποκτήσουμε Παιδεία και εκπαιδευτικό σύστημα που θα σέβεται το δάσκαλο και το μαθητή.
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος

Συνεχίζονται τα δημοσιεύματα στη Σερβία σχετικά με την άφιξη του Πάπα ΒενέδικτουΙΣΤ'


Πολλά μέσα ενημερώσεως στη Σερβία βλέπουν ριζική αλλαγή στην κορυφή της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σχετικά με την άφιξη του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ '.
Αναφέρουν ότι η τελευταία δήλωση του νεοεκλεγέντος πατριάρχη με την οποία καλοσωρίζει τον Πάπα είναι ένα πρώτο βήμα προς την ενδεχόμενη εκ νέου ενότητα.
ΔΕΙΤΕ ΜΕΡΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΕΔΩ
-
Nastavak...
-Krajnje vrijeme za susret sa papom
-Kardinal Kasper je posebno izrazio radost zbog, kako je naveo, skorog viđenja u Beogradu.

Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Ιστορική διάρκεια του ελληνικού έθνους


Παλλάδιο ηθικό των Ελλήνων της γενεάς μου, η επί αιώνες πολλούς παρουσία του ελληνικού έθνους στην ιστορία της ανθρωπότητας, από τους προ Χριστού χρόνους έως την εποχή μας και με συμβολή μεγαλουργό κάποτε, αμφισβητείται και πάλι, από Ελληνες τώρα μάλιστα, και χαρακτηρίζεται έωλο θεώρημα, γέννημα του ελληνικού ρομαντισμού του ΙΘ΄ αιώνα είτε κατασκεύασμα ιδεολογικό της εκπαιδευτικής πολιτικής του νεοσύστατου κράτους.
Δεν κατονομάζω πρόσωπα, εφόσον αδυνατώ να τα επαινέσω. Δεν ανέχομαι όμως την οικτρή αυτή απάρνηση της ιστορικής αλήθειας, συνοδευμένη, άλλωστε, και από την αξίωση να εισαχθεί στα διδακτικά βιβλία της Ιστορίας.
Επικαλούμαι, λοιπόν, τα εξής προς τους διδασκάλους της Ιστορίας ή και προς το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο:
1.
Ο φιλόσοφος Πλήθων, στον 15ο αιώνα, είχε ζητήσει, πριν από την Αλωση, ο τελευταίος αυτοκράτωρ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, να ανακηρυχθεί Βασιλεύς των Ελλήνων, ώστε και να συμμορφωθεί προς την ιστορική τότε πραγματικότητα.
2. Ο πρώτος μετά την Αλωση Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, απευθυνόμενος στους μοναχούς της Πάτμου, τονίζει προς αυτούς ότι με την περίσωση των ευρισκομένων στη Μονή χειρογράφων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας συμβάλλουν στην επιβίωση του υπόδουλου Γένους.
3. Ο Ιανός Λάσκαρις και άλλοι Ελληνες λόγιοι στην Ιταλία, πολύ πριν από τον 19ο αιώνα, όχι μόνο διδάσκουν τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και με αμείωτο ζήλο επιδιώκουν να προκαλέσουν πολεμική επιχείρηση των Δυτικοευρωπαίων για την απελευθέρωση των συγχρόνων τους Ελλήνων.
4. Στον 17ο αιώνα, ο Ελληνας Επίσκοπος Βελιγραδίου έγραφε για τον σύγχρονό του φιλόσοφο Θεόφιλον Κορυδαλλέα ότι δεν υστερεί όχι μόνο των διάσημων τότε φιλοσόφων της Ιταλίας, αλλά και των ημετέρων φιλοσόφων της αρχαίας εποχής.
5. Ο μέγας ζωγράφος Θεοτοκόπουλος, στον 17ο αιώνα, ονομάζεται για τους Ευρωπαίους «Ελ Γκρέκο», ο Ελληνας με όσα ένδοξα υποβάλλει τότε η λέξη αυτή, ενώ και υπενθύμιζε την ύπαρξη του Γένους των Ελλήνων, μεγαλουργού άλλοτε και υπόδουλου τότε.
6. Αλλά και στον 18ο αιώνα, Ελληνες έμποροι και λόγιοι, που ζούσαν και δρούσαν στις ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα στη σημερινή Ρουμανία, διατηρούσαν ακμαίο το ελληνικό φρόνημά τους, μάλιστα ήκμαζαν τότε οι «Αδελφότητες» Ελλήνων στην Ιταλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
7. Ο Διονύσιος Σολωμός, στον Υμνον εις την Ελευθερίαν, γραμμένον πριν να υπάρξει ακόμη ελληνικό ανεξάρτητο κράτος, όχι λοιπόν ως φερέφωνο της εκπαιδευτικής πολιτικής του, αναφέρεται σε «περασμένα μεγαλεία» και χαρακτηρίζει «σαν πρώτα αντρειωμένη» την ελευθερία, δηλαδή εμπνέεται από την ιστορική διάρκεια του ελληνικού έθνους.
8. Ο φιλελληνισμός, το υπέροχο αυτό κίνημα των ηθικά αισθαντικών Ευρωπαίων και Αμερικανών, εξηγείται μόνο από την πεποίθησή των ότι ένα μεγαλουργό στους αρχαίους χρόνους έθνος έχει εξεγερθεί για την απόσειση της επί αιώνες δουλείας του.
9. Εκφραστικότατο είναι και ό,τι διακήρυξε ο ραδιοσταθμός της Μόσχας τον Νοέμβριο του 1940: Οι Ελληνες στην Πίνδο έγραψαν νέον Μαραθώνα. Και ο ρωσικός φιλελληνισμός υπάρχει έντονος ήδη από τον δέκατο όγδοο αιώνα.
10. Δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η συγκινητική αντοχή του ελληνικού φρονήματος συμπαγών ελληνικών πληθυσμών υπό εξουσία τουρκική επί αιώνες σε περιοχές των εσχατιών της Μικράς Ασίας και ιδιαίτερα του Πόντου, όπου η τοπική ελληνική γλώσσα διατήρησε χαρακτηριστικά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής πολύ έκδηλα.
Η διαχρονική συνέχεια του ελληνικού έθνους, λοιπόν, είναι διάτορα μαρτυρημένη από την ιστορική πραγματικότητα και δεν είναι απλώς εφεύρημα του «ελληνικού ρομαντισμού του 19ου αιώνα», προς ιδεολογική στήριξη «εθνικών επεκτατισμών», όπως επιπόλαια γράφεται σε πρόσφατο δημοσίευμα. Στον 19ο αιώνα συζητήθηκε απλώς η «διαχρονική συνέχεια του ελληνικού έθνους» με αφορμή την αμφισβήτησή της από μη Ελληνες. Πριν δεν συζητούσαν γι’ αυτήν, καθώς δεν συζητεί κανείς για τα δεδομένα και αυτονόητα.
Οι πολέμιοι της ιστορικής αλήθειας για την αδιάκοπη επί αιώνες πολλούς ύπαρξη του ελληνικού έθνους δεν επιτρέπεται να συγχέουν τη λεγόμενη συχνά «προγονοπληξία» με τη νηφάλια επίγνωση από τους σημερινούς Ελληνες των αρχαιότατων εθνικών τίτλων τους, εμπνευστική μάλλον προς εθνική αξιοπρέπεια ή και υποκινητική σε προσπάθεια για ιστορική μεγαλουργία. Στους αρχαίους Ελληνες διάχυτη κατά Ηρόδοτον ήταν η πίστη ότι «απεκρίθη εκ παλαιτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν, εόν και δεξιώτερον και ηλιθίου ευηθείης απηλλαγμένον μάλλον». Η πίστη αυτή όμως δεν τους εμπόδισε να μεγαλουργήσουν.
Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος - Ακαδημαϊκός - πρώην υπουργός Παιδείας
Πηγή: «Καθημερινή» - 28/01/2010

Παναγιώτης Τελεβάντος, Νεοβαρλααμισμός και παπα – Κώστας Μπέης


Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος

ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑ-ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΗΣ
========
Στην τελευταία της έκδοση η "Παρακαταθήκη" δίνει εμπεριστατωμένη απάντηση στο Σεβασμιότατο Πρεβέζης κ. Μελέτιο αναφορικά με τον συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη τον καθαιρετέο.
Παρόμοια απάντηση έλαβε ο Σεβασμιότατος από τον "Ορθόδοξο Τύπο", τον κ. Λαγουρό, καθώς επίσης από τον π. Μωυσή Αγιορείτη, ο οποίος με ευγένεια μεν αλλά ομολογιακή παρρησία, έδωσε μια πολύ εύστοχη απάντηση στο φαινόμενο του συγκρητιστή π. Μπέη.
Συγχαίρουμε επίσης το σχολιογράφο του "Ορθοδόξου Τύπου" (29/1/2010) ο οποίος ελέγχει αυστηρά, αλλά δίκαια, για την εμπαθή προσωποληψία του, τον Νεοβαρλααμίτη κληρικό π. Δανιήλ Αεράκη επειδή καλύπτει με επαίσχυντο τρόπο τα συγκρητιστικά ατοπήματα του π. Μπέη και άλλες ασχημίες των Νεοβαρλααμιτών.
Εκείνο που δεν έγινε ακόμη και που επιβάλλεται ανυπερθέτως να γίνει είναι το εξής:
Να ελεγχθεί το φρόνημα των νεωτεριστών με εμπεριστατωμένη μελέτη και να καταγγελθούν στη Σύνοδο επί αιρέσει για να εξαναγκαστούν να ανακαλέσουν τις Νεοβαρλααμικές δοξασίες τους.
Δεν είναι μόνον το θέμα μεταγλώττισης των κειμένων της λατρείας που πρέπει να μας προβληματίζει. Ούτε μόνον τα ατοπήματα του συγκρητιστή π. Μπέη που δεν έπρεπε ποτέ να έχει χειροτονηθεί και ο οποίος τώρα πρέπει ανυπερθέτως να καθαιρεθεί.
Εχουμε να κάνουμε με Νεοβαρλααμική αίρεση η οποία πρέπει να καταδικαστεί συνοδικά.
Είναι λάθος να περιορίζεται το πρόβλημα στη μεταγλώττιση ή στον ιδιόρρυθμο νεωτεριστή π. Μπέη που απαξιώνει ακόμη και να προσφωνείται ως κληρικός και αρνείται να φέρει το τιμημένο ράσο και ο οποίος ουδέποτε αναίρεσε τα συγκρητιστικά του ολισθήματα.
Δυστυχώς! Εχουμε να κάνουμε με φρικτή αίρεση που πρέπει να τύχει συνοδικής καταδίκης.
Ανυπερθέτως!

Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Η παιδεία στους Τρεις Ιεράρχες


Οι τρεις Ιεράρχες, διαθέτοντας οι ίδιοι ευρύτατη παιδεία, ήταν φυσικό, περισσότερο από όλους τους άλλους Πατέρες της Εκκλησίας, να συλλάβουν τη σημασία της Παιδείας για τον άνθρωπο και μάλιστα για τον «νέο άνθρωπο» της εποχής τους, τον χριστιανό άνθρωπο. Κι επειδή γι’ αυτούς Παιδεία δεν σημαίνει … κατάκτηση γνώσεων αλλά καλλιέργεια της ανθρώπινης ψυχής, ως κύριος σκοπός της Παιδείας προσδιορίζεται η αγωγή των νέων παιδιών: «Τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών φαίνεται μοι, άνθρωπον άγειν, το πολυτροπώτατον ζώον και ποικιλώτατον», θα πει ο Γρηγόριος (Ε.Π.Μ.35,325).
Βεβαίως το «άνθρωπον άγειν», η ανθρωπαγωγή, ας νεολογίσουμε, δεν μπορεί στη σύλληψη των Πατέρων της Εκκλησίας παρά να είναι χριστοκεντρική. Σκοπός της αγωγής είναι: «ομοιωθήναι Θεώ κατά το δυνατόν ανθρώπου φύσει. Ομοίωσις δε ουκ άνευ γνώσεως, η δε γνώσις ουκ εκτός των διδαγμάτων», διδάσκει ο Μέγας Βασίλειος (Ε.Π.Μ. 32,69Β).Για τους Τρείς Μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, ουσία της παιδείας είναι η αγωγή και δεν νοείται αγωγή χωρίς «πνευματικά μαθήματα» και «επιμέλεια ψυχής»: «Ότι των οικείων αμελούμεν παίδων, και των μεν κτημάτων αυτών επιμελούμεθα, της δε ψυχής αυτών καταφρονούμεν, εσχάτης ανοίας πράγμα» (Ε.Π.Μ. 51,327), προειδοποιεί ο Χρυσόστομος.
Αν κάτι χαρακτηρίζει την παιδεία μας σε ευρωπαϊκό ίσως επίπεδο είναι ότι εξακολουθεί και σήμερα να μας διαφεύγει η ουσία, που ήταν και είναι η αγωγή ψυχών.
Με άλλα λόγια, «περί άλλων τυρβαζόμεθα», ενώ «χρεία εστί ενός», να αναπτύξουμε την άγια πλευρά του του ανθρώπου, την καλλιέργεια της ψυχής και του νου του και να τον οδηγήσουμε σε μια πνευματική ανάταση και εγρήγορση, ώστε να βλέπει και να ενεργεί σωστά, διακρίνοντας το καίριο από το ασήμαντο, το μόνιμο από το πρόσκαιρο, την ουσία από τα «συμβεβηκότα» της ουσίας, για να θυμηθούμε τον ημέτερο Αριστοτέλη.
Η επιμονή των Ιερών Πατέρων στην αγωγή της ψυχής, και μάλιστα κατά Χριστόν, δεν σημαίνει ότι υποτιμούν τη σημασία των γνώσεων ή την σπουδαιότητα των γραμμάτων. Σημαίνει διαφορετική ιεράρχηση των αναγκών του ανθρώπου: πρώτα το πνεύμα και μετά το σώμα, πρώτα η αγωγή και μετά η γνώση. Ο Ιερός Χρυσόστομος προλαμβάνει ενδεχόμενες παρεξηγήσεις: « Και μη με τις νομιζέτω νομοθετείν αμαθείς τους παίδας γίνεσθαι…Ου κωλύων παιδεύειν ταύτα λέγω, αλλά κωλύων εκείνοις μόνοις προσέχειν». (Ε.Π.Ε. 28, 518-20).Η παιδεία για τους σεπτούς Ιεράρχες είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Σε μια στιγμή εξάρσεως, ο Χρυσόστομος φθάνει να πει τη γνωστή ρήση: « Η παιδεία μετάληψις αγιότητος εστι» (Ε.Π.Ε. 25, 282). Να τι ύψος αλλά και τι νόημα δίνουν στην Παιδεία οι «μυσταγωγοί της Παιδείας, οι Μεγάλοι Ιεράρχες.
Επειδή, όπως είναι φυσικό, τα περί παιδείας διδάγματα των Τριών Πατέρων της Εκκλησίας θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο διδασκαλίας ετών, θα θίξω δύο μόνον ακόμη διδάγματα των Πατέρων: την έμφαση που δίνουν στον δάσκαλο και στους γονείς, παράγοντες οι οποίοι όλο και περισσότερο στις μέρες μας συνυπολογίζονται στους βασικούς πόλους της Παιδείας.
Η βασική αρχή για τον δάσκαλο είναι, κατά τους Μεγάλους Ιεράρχες, το παράδειγμα:
«Τον δε παιδεύοντα, ου διά ρημάτων μόνον, αλλά διά πραγμάτων παιδεύειν χρή», λέει ο Ιερός Χρυσόστομος (Ε.Π.Ε.14,554). Η «πολιτεία» του δασκάλου, η ζωή και οι πράξεις του, το παράδειγμά του, όχι η απλή διδασκαλία του είναι αυτή που οδηγεί στην παιδεία, γιατί τα λόγια … φαίνεται πως περίσσευαν από τότε…
Ο Θεολόγος και ποιητής Γρηγόριος θα πει τη μνημειώδη επιγραμματική φράση: «Μισώ διδάγμαθ’ οις ενάντιος βίος».
Σ’ αυτό που ιδιαίτερα επιμένουν και οι τρείς Μεγάλοι Πατέρες στις κατευθύνσεις που δίνουν προς τους γονείς είναι η ευθύνη των γονέων να αναθρέψουν τα παιδιά τους με χριστιανικές αρχές και αξίες: με «φόβον Θεού», με καλλιέργεια των αρετών της ψυχής και του πνεύματος και με παιδεία τέτοια, που ο νέος να αντιληφθεί ότι σκοπός της ζωής δεν είναι να πασχίζει για την απόκτηση χρημάτων ή διαφόρων καταναλωτικών αγαθών και μάταιης εξουσίας, αλλά για ό,τι συνιστά την ουσία της ζωής και για τις αξίες που πρέπει να εμπνέουν τη ζωή του Χριστιανού (σύνεση, ταπεινοφροσύνη, εγκράτεια, δικαιοσύνη, αυτογνωσία). Πόσο επίκαιρος είναι και σήμερα ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όταν σχολιάζει ποια πρότυπα προβάλλουν συνήθως οι γονείς στα παιδιά τους προς μίμηση και πόσο έξω από την χριστιανική πραγματικότητα βρίσκονταν και βρίσκονται και σήμερα πολλοί γονείς: « Και τίποτε άλλο δεν είναι δυνατόν να ακούσει κανείς όταν οι πατέρες μιλούν προς τα παιδιά τους και τα παρακαλούν να σπουδάσουν ρητορική, παρά αυτά εδώ τα λόγια· ο τάδε, λέγει, ενώ είναι κατώτερος και κατάγεται από κατώτερους γονείς, αφού απέκτησε την εκ των ρητορικών σπουδών ικανότητα, ανήλθε στα ύψιστα αξιώματα, απέκτησε πολύν πλούτον, νυμφεύθηκε πλούσια γυναίκα, έκτισε πολυτελές σπίτι, είναι φοβερός σε όλους και φιλόδοξος. Άλλος πάλι λέει, ο τάδε που έμαθε την ιταλική γλώσσα, είναι ένδοξος στα ανάκτορα και κυβερνά όλα τα εσωτερικά θέματα. Και άλλος πάλι δείχνει άλλον, όλοι όμως τους επιτυχημένους στη γη. Κανένας δε ούτε μια φορά δε θυμάται τα ουράνια πράγματα» (Ε.Π.Ε 28, 474).
Αν συγκρίνει κανείς την παιδεία που προτείνουν οι σοφοί Ιεράρχες με τη σημερινή εκπαιδευτική πραγματικότητα, τουλάχιστον στην Ελλάδα, όπου η διδασκαλία των χριστιανικών αξιών και των αρχών του Ευαγγελίου από τη μια μεριά έχουν συμπιεσθεί σ’ ένα συχνά αποστεωμένο και σχολαστικό-πληροφοριακό μάθημα Θρησκευτικών, στριμωγμένο κάπου στο σχολικό πρόγραμμα και υπό συνεχή συρρίκνωση, κι από την άλλη μεριά, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι οργιάζει σε όλα τα τηλεοπτικά προγράμματα ό,τι άμεσα και δραστικότατα καταργεί μέσα σε λίγα λεπτά αυτά που ο δάσκαλος στο σχολείο και ο παπάς στην Εκκλησία αγωνίζονται να χτίσουν στην ψυχή των παιδιών, αν συνειδητοποιήσει κανείς τη λειτουργία και τις επιπτώσεις αυτής της αποδομητικής και σχιζοφρενικής (για την ψυχή και την προσωπικότητα των νέων παιδιών) διαδικασίας, τότε θα καταλάβει αν η Παιδεία στις μέρες μας μπορεί να επιτελέσει τον ανθρωποπλαστικό και δημιουργικό ρόλο που οραματίστηκαν οι φωτισμένοι Ιεράρχες. Στην ερώτηση πως θεραπεύεται αυτή η κατάσταση, η απάντηση είναι, νομίζω, μία: ο τρώσας και ιάσεται…
(από το βιβλίο του «Χριστιανική και Ελληνική Πνευματικότητα», Εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ)
Από: alopsis

Κυπριανός Χριστοδουλίδης, Το θέλημα του Θεού


Ένας επιστρατευμένος θεολόγος έγραψε ότι το θέλημα του Θεού με κανένα τρόπο δεν υπηρετείται με τα σχίσματα. Αν κάτι "παει στραβά" με τον Πατριάρχη, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα μέσα σωφρονισμού του έχουν εξαντληθεί. Ας προσευχόμαστε θερμά στον Κύριο και όποιος έχει διαφορετική άποψη, καλό είναι να γνωρίζει ότι εκφράζει προσωπικές απόψεις. Δεν παρέλειψε φυσικά να μας αναφέρει ότι, αίμα μαρτυρίου δεν εξαγοράζει την αμαρτία του σχίσματος (αγ Ιωάννης Χρυσόστομος).Γνωστά πράγματα.
Αυτά έγραφε η επιστρατευμένη θεολογική γραφίδα. Μα, οι προσωπικές απόψεις, αποτελούν πλέον παγκόσμιο δόγμα. Ποιός αμφιβάλλει; Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τα πολιτικά μας πράγματα, ισχύει ακόμη και για τα θρησκευτικά. Όλες οι θρησκευτικές απόψεις οφείλουν να γίνονται δεκτές και ο κάθε ένας, μπορεί την άποψή του, αν θέλει, να την αναγορεύει σε δόγμα και να φτιάχνει και μια εκκλησία της αρεσκείας του. Είδαμε αυτό να γίνεται με τους μάρτυρες του Ιεχωβά, το είδαμε να ξαναγίνεται και με τη σαϊεντολογία, μετά βλέπουμε ποιος θα έχει σειρά.
Το πρωτείο ανήκει βέβαια στους προτεστάντες, η δε κεφαλή όλων αυτών είναι ο παπισμός. Ο οποίος, αφού έφτιαξε τη δική του "εκκλησία", προ του κινδύνου της επελαύνουσας Μεταρρύθμισης πρόλαβε και θέσπισε το "αλάθητο". Αλλά η κατάσταση είχε ξεφύγει. Σούπερ μάρκετ κατάντησε η θρησκεία. Τώρα, για να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, βγαίνουν οι μεγαλόσχημοι και μας λένε "όλες οι θρησκείες για τον ίδιο θεό, τον ένα θεό, μιλούν". Αλλά με διαφορετικές εκφράσεις!
Κοντά σ΄ αυτούς κι εμείς. Φωνάζουμε βέβαια αλλά πρέπει πάνω απ΄ όλα να είμαστε κόσμιοι (είμαστε) και να μη ζητάμε σχίσματα και αποτειχίσεις. Ποιος όμως κάνει το σχίσμα και ποιος είναι εκείνος ο οποίος, αντί για αποτείχιση, φρόντισε να γκρεμίσει κάθε τείχος; Τι αποτείχιση να κάνουμε όταν δεν υπάρχει το τείχος;
Είπαμε να ξεχάσουμε αυτά που έγιναν το ΄24. Ωραία, τα ξεχάσαμε. Μετά είχαμε (πήγαμε) το ΠΣΕ και στη συνέχεια είδαμε τον Αθηναγόρα με όλα του τα καμώματα. Αδελφοί, μας είπαν οι διορατικοί, να κάνετε υπομονή και υπακοή. Κι αυτό επράξαμε. Τώρα βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα και μας θυμίζει ο νέος θεολόγος της αγάπης τον αγ. Ιωάννη το Χρυσόστομο . Μας συνιστά, αφού εξαντληθούν όλα τα μέσα, τότε να αρχίσουμε να παίρνουμε τα μέτρα μας. Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, ακόμη δεν φθάσαμε στο κρίσιμο σημείο, στο "κοινό ποτήριο". Αυτό είναι το τεκμήριο που όλοι περιμένουν. Όλα τα άλλα είναι δευτερευούσης σημασίας. "... καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών, πυρράζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός. τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε".
Πάντως, ένα ας ξέρουμε. Ότι με γραφές και διδαχές όπως αυτές και πολλών άλλων "ορώντων και μη ορώντων", όταν θα φτάσουμε στο "κοινό ποτήριο" φωνές δεν θα υπάρχουν. "Ηδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων", αλλά τι λέγω; Οι υπογραφές μένει να μπουν και τότε πλέον, οι επιστρατευμένοι γέροντες και θεολόγοι θα πουν μαζί με όλους τους άλλους : "Μα αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, ο Θεός δεν αγαπά τα σχίσματα"! Οι ενωμένες εκκλησίες γνωρίζουν τις κακοτοπιές. Φυλάγονται και θα είναι μόνο ως προς την κεφαλή ενωμένες. Οι λατρευτικές/λειτουργικές "εκφράσεις" που η κάθε μια έχει, θα είναι ξεχωριστό και άσχετο ζήτημα. Εκείνο που προέχει είναι η αγάπη και η αγαπολογία. Μας την αποσαφήνισε άλλωστε και ο νεοχειροτονηθείς υπερήλιξ κ. Μπέης. Όταν θα πηγαίνουμε σε προτεσταντική εκκλησία θα ακολουθούμε τους δικούς της κανόνες. Το ίδιο και με τις παπικές και όλες τις άλλες μη εκκλησίες, πλην όμως θρησκείες, που μιλούν για τον ένα θεό. Αυτό θα είναι, μη γένοιτο, το θέλημα του Θεού για όλους τους "σωφρονούντες" και τους "νήφοντες", καθώς μας αφήνει να εννοήσουμε ο επιστρατευμένος (της αγάπης) θεολόγος.
Κυπριανός Χριστοδουλίδης

Βελιγράδι - Συνάντηση του Προέδρου Τάντιτς με τον Πατριάρχη Ειρηναίο

Ο Πρόεδρος της Σερβίας Μπόρις Τάντιτς, συναντήθηκε σήμερα με τον Πατριάρχη Ειρηναίο και τόνισε ότι η Εκκλησία έχει μια σημαντική θέση στην κοινωνία.
Πρόεδρος και ο Πατριάρχης μίλησαν για τη θέση των ιερέων και των μοναχών της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Κόσοβο και Μετόχια και την προστασία της τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Συμφώνησαν ότι είναι απαραίτητο να επιταχυνθούν οι εργασίες για την ολοκλήρωση του Ναού του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι..
Συζήτησαν ακόμη και για τους εορτασμούς για τα 1700 χρόνια από το διάταγμα του Μιλάνου το 2013.
Στη συνάντηση συμμετείχε από τη Σύνοδο της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και ο Μητροπολίτης Μπάτσκας Ειρηναίος.
emportal.rs » και novosti.rs »
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ
-
Τον Πάπα είχε προσκαλέσει και ο πρόεδρος της Σερβίας δύο μήνες πρίν τον Πατριάρχη
-Ο επίσκοπος Ειρηναίος Μπούλοβιτς και ο Οικουμενισμός (video)

28 Ιαν 2010

Κύπρος - Υποκατάστατο της κάνναβης πωλείται στα περίπτερα


Εγκληματική καθυστέρηση στην απαγόρευση των ουσιών

ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ

Σκευάσματα τα οποία περιέχουν μια ένοχη ουσία -που έχει χαρακτηριστεί ως υποκατάστατο της κάνναβης- και προκαλούν τα ίδια συμπτώματα που παρουσιάζουν χρήστες ναρκωτικών πωλούνται σε περίπτερα και μεταξύ των αγοραστών είναι και ανήλικοι.
Η είδηση που σοκάρει, ωστόσο, δεν είναι ότι μια νέα εξαρτησιογόνος ουσία εισήχθη στην Κύπρο, αλλά η εγκληματική καθυστέρηση που επιδεικνύουν οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες στην έκδοση απαγορευτικού διατάγματος για την εισαγωγή, πώληση και χρήση των συγκεκριμένων προϊόντων. Με αποτέλεσμα, έξι μήνες μετά την εμφάνισή τους στην κυπριακή αγορά, να εξακολουθούν να θεωρούνται νόμιμα.
Το όλο θέμα, που απασχόλησε και στο πρόσφατο παρελθόν την επικαιρότητα, επανήλθε στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνεδρίας της κοινοβουλευτικής επιτροπής για την Εγκληματικότητα. Με αφορμή τη συνέχιση της συζήτησης για τα μέτρα που λαμβάνονται με στόχο την προστασία των μαθητών από τις εξαρτησιογόνες ουσίες, οι βουλευτές-μέλη έθεσαν το ερώτημα εάν έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για απαγόρευση των νέων επικίνδυνων σκευασμάτων.
Δυστυχώς, όμως, η απάντηση που έλαβαν ήταν αρνητική. Όπως δήλωσε ο Βοηθός Αρχηγός Επιχειρήσεων, Ανδρέας Κρόκος, δείγματα τέτοιων προϊόντων στάληκαν στο κρατικό Χημείο, το οποίο διαπίστωσε πως όντως περιέχουν συνθετικές ουσίες. Τον περασμένο Νοέμβριο, συνέχισε, το Αντιναρκωτικό Συμβούλιο εισηγήθηκε την έκδοση διατάγματος για απαγόρευσή τους, το οποίο ωστόσο δεν ετοιμάστηκε ακόμα.
Από την πλευρά του, ο Αστυνόμος Β της ΥΚΑΝ Στέλιος Σεργίδης εξήγησε ότι τα σκευάσματα αυτά παράγονται κυρίως σε χώρες της Ασίας και ότι τα αποτελέσματα του Χημείου έδειξαν την ύπαρξη της ουσίας JWΗ, η οποία θεωρείται εξαρτησιογόνα. Το θέμα, είπε, βρίσκεται στις Φαρμακευτικές Υπηρεσίες αλλά ακόμα δεν βγήκε διάταγμα. Ο ίδιος εξέφρασε την εκτίμηση ότι σύντομα θα απαγορευθούν, αλλά ταυτόχρονα τόνισε την ανάγκη «να είμαστε συνέχεια σε εγρήγορση διότι συνεχώς θα βγαίνουν νέες ουσίες».
Οι παραπάνω παραδοχές προκάλεσαν την αντίδραση των περισσότερων βουλευτών και μετά από εισήγηση του Ιωνά Νικολάου εκ μέρους του ΔΗΣΥ, αποφασίστηκε όπως το συγκεκριμένο ζήτημα εξεταστεί λεπτομερώς στην επόμενη συνεδρία της επιτροπής. Απαντήσεις στη Βουλή για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση, θα κληθούν να δώσουν και οι αρμόδιοι πολιτικοί προϊστάμενοι, όπως τόνισε ο πρόεδρος της επιτροπής Γιαννάκης Θωμά. Ο ίδιος εξάλλου, χαρακτήρισε απαράδεκτη την αργοπορία που παρατηρείται στην απαγόρευση των ουσιών αυτών και πρόσθεσε ότι σχετικές καταγγελίες έγιναν εδώ και μήνες. Από την πλευρά του, ο κ. Νικολάου, υπέδειξε ότι η πολιτεία θα έπρεπε να δράσει αμέσως και αποφασιστικά και όχι να περιμένει τα αποτελέσματα των εξετάσεων του Χημείου, αφού όπως υποστήριξε είναι γνωστό από το 2006 ότι σε χώρες της Ευρώπης αυτές οι ουσίες θεωρούνται εξαρτησιογόνες και έχουν απαγορευθεί. Είπε ακόμα ότι βουλευτές δέχονται απειλές από εμπόρους ή κατόχους τέτοιων προϊόντων, σημειώνοντας πως «κάποιοι έχουν το θράσος όχι μόνο να διαθέτουν στην αγορά τέτοια σκευάσματα, αλλά να στέλνουν και προειδοποιήσεις».

«ΑΛΑΤΑ ΜΠΑΝΙΟΥ» ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

Ένα φακελάκι με την ετικέτα «άλατα μπάνιου» (bath salts) παρουσίασε στη χθεσινή συνεδρία ο βουλευτής του ΔΗΣΥ, Τάσος Μητσόπουλος. Όπως είπε, το φακελάκι αυτό, το οποίο πωλείται σε περίπτερα, είναι αξίας €50 και προκαλεί στον χρήστη τα ίδια συμπτώματα με ένα τοξικοεξαρτημένο άτομο. Υποστήριξε ότι: «Έτυχε να βρεθώ μπροστά σε μαθητές που μέρα μεσημέρι πήγαιναν να προμηθευτούν αυτές τις ουσίες και στη συνέχεια έκαναν χρήση έχοντας όλα ακριβώς τα συμπτώματα που έχει ένας τοξικοεξαρτημένος, όπως παραλήρημα, ευφορία». Υπάρχουν, συνέχισε, και άλλα φακελάκια που περιέχουν αρωματικές ουσίες με παραπλανητικές αναφορές στη συσκευασία.

Τσιγάρο, ποτό και διασκέδαση

ΜΕ ΒΑΣΗ τα αποτελέσματα της πανευρωπαϊκής έρευνας μαθητικού πληθυσμού «ΕSΡΑD», τα ποσοστά των Κυπριόπουλων που καπνίζουν, πίνουν ή κάνουν χρήση ναρκωτικών παραμένουν σε σταθερά επίπεδα. Αυτό ανέφερε η Σούλα Ιωάννου, του γραφείου Αγωγής Υγείας του υπουργείου Παιδείας, τονίζοντας την ανάγκη να αποφεύγονται οι υπερβολές.
Η ίδια εξέφρασε την εκτίμηση ότι με τη νέα αντικαπνιστική νομοθεσία, αναμένεται να μειωθεί ο αριθμός των νέων που καπνίζουν, σημειώνοντας ότι αυτό τουλάχιστον, συνέβη σε άλλες χώρες που απαγόρευσαν το κάπνισμα στους χώρους αναψυχής. Όπως ανέφερε η κ. Ιωάννου, διάφορες καταχρήσεις συνδέονται με τη διασκέδαση, υποδεικνύοντας πως δεν είναι τυχαίο ότι προηγούμενες έρευνες κατέδειξαν έξαρση του αριθμού των μαθητών που καπνίζουν στην Γ’ Γυμνασίου, στην ηλικία δηλαδή, που αρχίζουν να βγαίνουν έξω. Το γεγονός ότι, πλέον, δεν υπάρχει καπνός στους χώρους διασκέδασης της νεολαίας, αναμένεται να συμβάλει στη μείωση των νέων καπνιστών κατέληξε.

ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Τα τελευταία χρόνια βελτιώθηκε ο συντονισμός των αρμόδιων υπηρεσιών και των εθελοντικών οργανώσεων για την προστασία των μαθητών από το κάπνισμα σε συνδυασμό με τα ναρκωτικά και τις εξαρτησιογόνες ουσίες, δήλωσε ο πρόεδρος της επιτροπής Εγκληματικότητας Γιαννάκης Θωμά. Συμπλήρωσε, ωστόσο, ότι υπάρχουν τεράστια περιθώρια για καλύτερα αποτελέσματα. Είπε ακόμα, ότι από τη συζήτηση που διεξήχθη, διαπιστώθηκε ότι οι Σύνδεσμοι Γονέων έχουν μείνει έξω από αυτήν την προσπάθεια και δεν αξιοποιούνται.
«ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» - 28 /01/2010

Συνέντευξη τύπου του Πατριάρχη Σερβίας με αναφορά στον Πάπα

Στην πρώτη συνέντευξη τύπου που έδωσε μετά την ανάδειξή του ο Πατριάρχης της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Ειρηναίος δήλωσε πως η επίσημη τελετή του ενθρονισμού του στο Πατριαρχείο Πεκίου, προβλέπεται να γίνει στις 25 Απριλίου στο κέντρο της Σερβικής Εκκλησίας και στην αρχαία έδρα των Σέρβων Πατριαρχών.Με την επίσημη αυτή τελετή δήλωσε συνεχίζεται μια παλιά παράδοση.
Ο Πατριάρχης τόνισε ακόμη είναι ότι αν η Ευρώπη είναι πρόθυμη να σεβαστεί την ταυτότητά μας, τον πολιτισμό και τη θρησκεία μα , δεν υπάρχει λόγος να είμαστε αντίθετοι με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συνέχισε μάλιστα λέγοντας ότι «σε πολλές περιοχές αυτές τις μέρες, μίλησα για το Διάταγμα των Μεδιολάνων και τους εορτασμούς που θα γίνουν.Είπα ότι ίσως θα ήταν μια ευκαιρία για τους εκπροσώπους των εκκλησιών να γυρίσουν πίσω στην περίοδο κατά την οποία εγκρίθηκε το Διάταγμα των Μεδιολάνων. Το ιδανικό μας, το ιδανικό του Ευαγγελίου είναι ότι είμαστε όλοι ένα εν Χριστώ, στην Εκκλησία Του».
Σύμφωνα με τα λόγια του, δεν έχουν διεξαχθεί ακόμα οποιεσδήποτε επίσημες συνομιλίες σχετικά με την επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ στη Σερβία, το έτος 2013.

Παναγιώτης Τελεβάντος, «Να πάρει η ευχή! Άδικα σταυρώθηκες»


Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος

“ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΥΧΗ! ΑΔΙΚΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ...”
=====================

Κατά γενική ομολογία το πιο ασκητικό και πνευματικό μοναστήρι της Εκκλησίας της Κύπρου είναι το Σταυροβούνι. Σήμερα σφύζει από ζωή. Σαράντα νέοι μοναχοί εγκαταβιώνουν εκεί πλείστοι από τους οποίους απόφοιτοι πανεπιστημίου.
Ζουν με το αρχαίο αυστηρό μοναστικό τυπικό. Μακρές ακολουθίες, ασκητική ζωή, αυστηρές νηστείες, αγρυπνίες, συνεχής εξομολόγηση, συχνή συμμετοχή στη θεία κοινωνία, χειρωνακτική εργασία, κτλ.. Τις τελευταίες δεκαετίες συντελέσθηκε μεγάλος οικοδομικός οργασμός. Ανακαινίσθηκε η Μονή, επεξετάθη και αγιογραφήθηκε το καθολικό και τα άλλα παρεκκλήσια. Εγιναν αξιόλογες εκδόσεις με τις οποίες παρουσιάσθηκαν στους πιστούς το ιστορικό της Μονής, λειτουργικά βιβλία, σύγχρονες άγιες μορφές της Εκκλησίας, αντιαιρετικά βιβλία, κτλ.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙ ΠΡΙΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
________________

Η σημερινή εικόνα δεν αντανακλά την κατάσταση που επικρατούσε στο ασκητικό αυτό μοναστήρι πριν τριάντα περίπου χρόνια. Οχι ότι η πνευματικότητα και ο ασκητικός χαρακτήρας του ήταν ποτέ λιγότερα έντονος από ότι είναι σήμερα ή ότι έλειπε η αγιασμένη μορφή του σημερινού Καθηγούμενου της Μονής Αθανάσιου. Αλλού εστιαζόταν το πρόβλημα. Έπασχε από φοβερή λειψανδρία.
Δυο καλοί μου φίλοι, ένα πολύ ευσεβές ζευγάρι, ταξίδευαν σχεδόν καθημερινά από τη Λευκωσία για να κάνουν τον εσπερινό με το Γέροντα, που τους περίμενε πολλές φορές πριν σημάνει την καμπάνα. Αν δεν πήγαιναν ο ενάρετος Γέροντας, εκτός από τις ατέλειωτες ώρες που αφιέρωνε στην εξομολόγηση και την τέλεση των ακολουθιών, έπρεπε να κάνει τον ψάλτη, να περιποιείται τα κατάκοιτα γεροντάκια, να μαγειρεύει, να καθαρίζει το μοναστήρι, να ξεναγεί τους επισκέπτες και να καλλιεργεί τον κήπο.
Μόνο ο Θεός ξέρει πώς κατάφερνε να τα φέρνει βόλτα όλα αυτά. Γι’ αυτό ο Χριστός τον αντάμειψε για την απέραντη υπομονή, το αγόγγυστο, την αυταπάρνηση και τους κόπους του και σήμερα προίσταται μιας ασκητικής πολυμελούς και αγωνιστικής αδελφότητας που αποτελεί το σέμνωμα της Εκκλησίας της Κύπρου και που δίνει την καλή ομολογία της πίστεως για τον Οικουμενισμό και τις άλλες αιρέσεις.

ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΓΕΣ
_________________

Δυστυχώς πολλοί καλοί πατέρες και εν Χριστώ αδελφοί μένουν στα σκάνδαλα. Εχουν οι ευλογημένοι μια συνήθεια να πετούν όπως τις μύγες. Οχι όπως τις μέλισσες, όπως μας συμβουλεύει ο Μέγας Βασίλειος. Αντί η ψυχή τους να χαίρεται και να εμπνέεται από τα τόσα όμορφα που η χάρη του Θεού κατεργάζεται στη ζωή της Εκκλησίας αυτοί οι ευλογημένοι μένουν στα σκάνδαλα, στην πτώση, στην αποτυχία. Ορισμένοι υποχωρούν στον τρίτο πειρασμό του Χριστού. Σκέφτονται τη σωτηρία με εγκοσμιοκρατικούς όρους. Αλλοι προκρίνουν την κατάκριση και το διασυρμό των συνανθρώπων τους. Αλλοι πάλιν χάνονται μέσα στο φαύλο κύκλο μιας χωρίς ελπίδα Χριστού εσχατολογίας. Κάποιοι τρίτοι πέφτουν στα δίχτυα του “εκ δεξιών πειρασμού” και μελετούν ασύνετα να “αποτειχιστούν” από την Εκκλησία ή ακόμη χειρότερα προσχωρούν σε σχισματικές κάστες.

“ΑΝΑΓΚΗ ΕΛΘΕΙΝ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ...”
_____________

Ας μη μένουμε στα σκάνδαλα, πατέρες και αδελφοί. Ούτε στις πτώσεις των Οικουμενιστών, των Νεοβαρλααμιτών και των διάφορων νεωτεριστών. Ούτε στα οικονομικά και ηθικά σκάνδαλα που συμβαίνουν στην Εκκλησία. Ως πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ας αγωνιστούμε για να τηρείται απαρέγκλιτα η παράδοση των Αγίων Πατέρων. Ο αγώνας μας, όμως, ας μη διακατέχεται από την υψηλοφροσύνη ότι η σωτηρία ή η ορθόδοξη πίστη μας έχουν την ανάγκη μας. Τον αγώνα να τον κάνουμε μόνον επειδή έτσι επιβάλλει το χρέος μας έναντι του Θεού. Τα σκάνδαλα, οι νεωτερισμοί και οι αιρέσεις “ανάγκη ελθείν ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένονται”.
Ας κυτάξουμε την ψυχή μας που είναι χέρσο χωράφι και ας εμπιστευτούμε τα υπόλοιπα στην αγάπη και την Πρόνοια του Αγίου Θεού. Οπως έκανε ο σεβάσμιος Γέροντας του Σταυροβουνίου που σήμερα χαίρεται η ψυχή του για τον εκατοναπλασίονα καρπό που τον αντάμειψε ο Κύριος για την πίστη, την αυταπάρνηση και την ταπείνωσή του.

“ΑΔΙΚΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ...”
______________

Κάποιος κληρικός (διάκος τότε επίσκοπος σήμερα) πήγε και παραπονέθηκε στο μακαριστό άγιο ασκητή Παίσιο για τα σκάνδαλα που συνέβαιναν εκείνη την εποχή στην Εκκλησία. Ο π. Παίσιος τον κύταξε αυστηρά και του είπε ειρωνικά: “Να πάρει η ευχή! Αδικα σταυρώθηκες!”
Ετσι και εμείς, αδελφοί μου. Ας κάνουμε τον αγώνα μας και ας δίνουμε την καλή ομολογία της πίστεως, αλλά με πλήρη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός κρατά στα χέρια Του τα ηνία της Ιστορίας και της Εκκλησίας Του και της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου.

Βόμβα ωρολογιακή στο επιστρατευτικό σχέδιο της Χώρας βάζει απόφαση του ΣτΕ για τους αντιρρησίες συνείδησης.


Βόμβα ωρολογιακή στο επιστρατευτικό σχέδιο της Χώρας βάζει απόφαση του ΣτΕ, που κρίνει ότι όσοι υπηρέτησαν την θητεία τους, αν κατόπιν στην περίοδο της εφεδρείας τους γίνουν "αντιρρησίες συνείδησης", δεν καλούνται στα όπλα ! Η κατάσταση αυτή μπορεί να δημιουργήσει απρόβλεπτο και σοβαρότατο ρήγμα στο σχέδιο επιστράτευσης, διότι σε περίπτωση ενεργοποίησής του για την προστασία της Χώρας, αρκετοί μπορεί να "θυμηθούν" ότι έγιναν αντιρρησίες, για να γλυτώσουν τον κίνδυνο του θεάτρου των επιχειρήσεων.
Βεβαίως, το ανώτατο Διοικητικό δικαστήριο της Χώρας εφήρμοσε τον νόμο. Δεν νομοθετεί. Αν το Σύνταγμα και οι νόμοι είναι προβληματικοί, οι δικαστικές αποφάσεις δεν μπορουν να είναι διαφορετικές από αυτό που ορίζουν οι νόμοι.
Συγκεκριμένα, το Σύνταγμά μας παρουσιάζει μια διεθνή πρωτοτυπία στο άρθ. 4 παρ. 6 :
Η ερμηνευτική δήλωση που προστέθηκε στο άρθρο αυτό για να παρακάμψει την συνταγματική απαγόρευση των "αντιρρησιών συνείδησης" , καθιστά το συνταγματικό κείμενο λογικά άτοπο, διότι η ερμηνευτική δήλωση αντιφάσκει (νοηματικά) πλήρως με το άρθρο που υποτίθεται οτι ερμηνεύει και το άρθρο 13 !
"6. Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
** Ερμηνευτική δήλωση: Η διάταξη της παραγράφου 6 δεν αποκλείει να προβλέπεται με νόμο η υποχρεωτική προσφορά άλλων υπηρεσιών, εντός ή εκτός των ενόπλων δυνάμεων (εναλλακτική θητεία) από όσους έχουν τεκμηριωμένη αντίρρηση συνείδησης για την εκτέλεση ένοπλης ή γενικά στρατιωτικής υπηρεσίας."
άρθ. 13:
4.
Κανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Κράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.
Αυτό είναι λοιπόν το Σύνταγμά μας , που μετά από διάφορες πιέσεις τροποποιήθηκε για να μπαλώσει τα αδικαιολόγητα !
Εξ΄ άλλου και η συστηματική υπερπροστασία των υποτιθεμένων ατομικών δικαιωμάτων οδηγεί σε παραγνώριση του συμφέροντος του Λαού και του Έθνους, όπως αυτά ορίζονται στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος λχ. Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ που μπροστά στο φοβερό ζήτημα της έλλειψης στρατ. προσωπικού "δϊυλίζει τον κώνωπα"
Ήδη δημοσιεύθηκε το άρθρο με τα
Αμίληκτα Ερωτήματα για το ζήτημα των Αντιρρησιών Συνειδήσεως και τις καταφανείς αδικίες που γίνονται εις βάρους του στρατεύματος και του λαού από την εφαρμογή αυτού του νόμου.
Επίσης αναλυτική νομική μελέτη εκπόνησε και ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με τίτλο :
Οι "Αvτιρρησίες Συvειδήσεως": Η Ευρωπαϊκή Διακαιϊκή Πρακτική
Παραθέτουμε την είδηση :

ΣτΕ Η εναλλακτική θητεία για τους αντιρρησίες συνείδησης ισχύει και στην εφεδρεία

25/1/2010 9:50:21 πμ

Οι διατάξεις του νόμου 2510/1997 που προβλέπουν εναλλακτική θητεία για τους αντιρρησίες συνείδησης πρέπει να εφαρμόζονται και στην εφεδρεία, όπως έκρινε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Αφορμή για την απόφαση του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου στάθηκε η προσφυγή πολίτη, ο οποίος εκπλήρωσε κανονικά τις στρατιωτικές υποχρεώσεις του το διάστημα 1994-1996, αλλά στη συνέχεια, όταν το 2003 κλήθηκε για μετεκπαίδευση εφεδρείας, ζήτησε να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία, επειδή στο μεταξύ είχε ενταχθεί στο δόγμα των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά. Το Στρατολογικό Γραφείο Βόλου –στο οποίο κατέθεσε τη σχετική αίτηση μαζί με πιστοποιητικό της Κεντρικής Εκκλησίας των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά το οποίο ανέφερε ότι από τις 8.9.2003 ανήκει στο δόγμα αυτό– απέρριψε, όμως, το αίτημα, με την αιτιολογία ότι ο πολίτης είχε ήδη υπηρετήσει ενόπλως στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Ο προσφεύγων δεν εμφανίστηκε για την εκπλήρωση της εφεδρείας, έτσι κηρύχθηκε ανυπότακτος εσωτερικού σε καιρό ειρήνης και του επιβλήθηκε εξάμηνη πρόσθετη στρατιωτική θητεία.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ, με την υπ΄ αριθμ. 170/2010 απόφασή της, έκρινε μη νόμιμη την αιτιολογία με την οποία απερρίφθη το αίτημα του πολίτη από το Στρατολογικό Γραφείο. Επικαλούμενο τις συνταγματικές επιταγές, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και τη νομοθεσία, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι «εφόσον ο αιτών μετέβαλε θρησκευτικές απόψεις, ενστερνιζόμενος το δόγμα της Κεντρικής Εκκλησίας των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά, μετά την εκπλήρωση ένοπλης στρατιωτικής υπηρεσίας, διατελών στην κατάσταση της εφεδρείας, η μεταβολή αυτή δεν αποτελούσε λόγο αποκλεισμού του από την υπαγωγή στις διατάξεις του Ν. 2510/1997 περί αντιρρησιών συνειδήσεως, προκειμένου υπό την εν λόγω στρατιωτική κατάσταση να εκπληρώσει εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία».
http://www.lawnet.gr/news.asp?cat=1&article=20350
Πηγή:tideon.org

27 Ιαν 2010

Παναγιώτης Σημάτης, Φιλοπαπικές προτεραιότητες του νέου Πατριάρχη Σερβίας


Παγιώνεται και επεκτείνεται η Οικουμενιστική αίρεση

Φιλοπαπικές προτεραιότητες του νέου Πατριάρχη Σερβίας

Είδαμε δημοσιευμένες (25/1/2010) τις προτεραιότητες του νέου Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίου. Μία από αυτές είναι (τη θεωρεί μάλιστα ως αποστολή του) είναι «η συμφιλίωση της ορθόδοξης και της καθολικής εκκλησίας».
Και βέβαια, αφού επικράτησε –με τις φιλότιμες προσπάθειες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου– ο χαρακτηρισμός ως Εκκλησίας και του Παπισμού, όχι απλώς για λόγους ευγενείας και ως διπλωματικός ελιγμός, αλλά με την κύρια σημασία του όρου, και αφού παγιώθηκε να αποκαλείται από όλους ως Εκκλησία που έχει μυστήρια και, άρα, είναι ισόκυρος της Ορθοδοξίας, είναι λογικό ο νέος Πατριάρχης (που ως φάνηκε εξ αρχής, αποδέχεται την Οικουμενιστική ιδεολογία) να μην μιλά πια για επιστροφή στη ΜΙΑ Εκκλησία, ούτε για αποβολή των παπικών αιρέσεων, ούτε καν για ένωση και τόσα άλλα πολύπλοκα «κουραφέξαλα» που εμποδίζουν τη κοσμική συνεργασία των ανθρώπων και την ειρηνική συνύπαρξη. Τώρα πλέον μιλάμε απλά για συμφιλίωση, που θα προέλθη μέσα από τον Διάλογο.
Και αμέσως ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, ωσάν να το περίμενε ή ωσάν να ήσαν συνεννοημένοι, άρπαξε την ευκαιρία και απάντησε προς το νέο Πατριάρχη μεταξύ άλλων: «είμαι υποχρεωμένος να εκφράσω την εκτίμησή μου για το παράδειγμα πίστης προς τον Κύριο και τις πολλές χειρονομίες ανοίγματος προς την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία».
Υπήρξε και άλλη άμεση συνέχεια. Σε δηλώσεις του ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Ειρηναίος (26/1/2010) χαιρετίζει και πάλι την επίσκεψη του Πάπα στη Σερβική πόλη Νις, που προετοιμάζεται για το 2013, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 1.700 ετών από την έκδοση του Διατάγματος των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ., λέγοντας ότι είναι μια καλή ευκαιρία για την ευόδωση του οικουμενικού διαλόγου.
Μετά από αυτά οι ανθρώπινες ελπίδες, ότι οι διαμαρτυρίες των πιστών μπορούν να σταματήσουν τον οικουμενιστικό κατήφορο που βαδίζουν οι «ορθόδοξοι» ηγέτες, ελαχιστοποιούνται. Και ελαχιστοποιούνται, γιατί οι ενέργειές τους αφίστανται συνειδητά της παραδεδομένης Πατερικής πορείας προσεγγίσεως με τους αιρετικούς, όπως φαίνεται, αν συγκρίνουμε παρόμοιες καταστάσεις στην εκκλησιαστική ιστορία.
Φανταστείτε, αλήθεια, το Μ. Αθανάσιο και τον σύγχρονό του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αλέξανδρο (που παρακαλούσε το Θεό να πεθάνει παρά να επικοινωνήσει με τον Άρειο) ή οποιοδήποτε άλλο Πατέρα της Εκκλησίας, να απεδέχοντο μια τέτοια συγχαρητήριο επιστολή από οποιονδήποτε αμετανόητο και ανειλικρινή αιρεσιάρχη, να άνοιγαν μαζί του Διάλογο και να συμπροσεύχονταν.
Ασφαλώς και δεν θα απεδέχοντο ευμενώς ποτέ τέτοια επιστολή από τον αιρεσιάρχη, γιατί δεν είχαν κάνει τέτοιου είδους οικουμενιστικά ανοίγματα (και ποιος ξέρει ποια άλλα παρασκηνιακά βήματα) προς τον Άρειο. Και παρά το γεγονός ότι ο αυτοκράτορας (ο Μ. Κωνσταντίνος) τους ζητούσε να επικοινωνήσουν με τον Άρειο, ο Μ. Αθανάσιος αρνιόταν να τον δεχθεί σε κοινωνία, κι αυτό του στοίχισε εξορίες (και από τον ίδιο τον Μ. Κωνσταντίνο!), γιατί έβλεπε πως ο Άρειος ζητούσε μεν την επικοινωνία, αλλά δεν την ζητούσε ειλικρινώς. Και διασάλπιζε δυνατά, ο πολύπαθος πατριάρχης Αθανάσιος, προς τους αιρετικούς, πως μόνο μετά από ειλικρινή μετάνοιά τους για επιστροφή στην ΜΙΑ Εκκλησία, θα εγίνοντο δεκτοί.
Ενθυμηθείτε ακόμα άλλο ένα παράδειγμα. Οι απλοί πιστοί και μόνο στο πρωτάκουσμα της αιρετικής διδασκαλίας του Νεστορίου (πριν δηλ. παγιωθεί, επισημοποιηθεί και καταδικασθεί ως αίρεση), βγήκαν έξω από την Εκκλησία διαμαρτυρόμενοι.
Μακάρι ο νέος Πατριάρχης να μας διέψευδε. Υπάρχουν, όμως, άραγε περιθώρια ελπίδας για μια διάψευση, μετά την «αυτόβουλη» δήλωσή του για ανοίγματα προς την καθολική εκκλησία, μετά το όργιο συμπροσευχών και μυστικών διαβουλεύσεων των ειδικών γραφειοκρατών του Φαναρίου, των Βρυξελών και της Γενεύης κ.ά.;
Κατά τα άλλα, εμείς σήμερα, είμαστε μια ωραία ορθόδοξη ατμόσφαιρα και οικογένεια. Οι περισσότεροι αγνοούν ή συμπορεύονται με τον Οικουμενισμό και κάποιοι άλλοι θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε «γενναίες» αντιρρήσεις, να καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα των συμπροσευχών και των διαλόγων, όπως χωρίς κανένα αποτέλεσμα γίνεται δεκαετίες τώρα, ή μάλλον με αποτέλεσμα να εξαπλώνεται ανεμπόδιστα όλο και περισσότερο ο Οικουμενισμός.
Και μετά θα αναπαύουμε την συνείδησή μας, παρακολουθούντες ειρηνικά μια κατανυκτική ακολουθία, κατά προτίμηση σε κάποιο ναό που μνημονεύονται οι οικουμενιστές Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι ή οι όποιοι συνοδοιπόροι τους στο οικουμενιστικό παναιρετικό πανηγύρι.
Σημάτης Παναγιώτης

Τον Πάπα είχε προσκαλέσει και ο πρόεδρος της Σερβίας δύο μήνες πρίν τον Πατριάρχη

Ο πρόεδρος της Σερβίας Μπόρις Τάντιτς το Σάββατο 14/11/2009 είχε επισκεφθεί στο Βατικανό τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄.
Η συνάντηση σημείωσε το καλό επίπεδο των διμερών σχέσεων των δύο κρατών. Ειδικότερα, οι συνομιλίες επικεντρώθηκαν και στην επίσκεψη του Πάπα στη Σερβία το 2013, για την επέτειο του Διατάγματος των Μεδιολάνων.
Τα δύο βίντεο δείχνουν το μεν πρώτο την επίσκεψη και το δεύτερο τις δηλώσεις του πρόεδρου Τάντιτς αμέσως μετά.

Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Οι Τρεις Ιεράρχες θεμελιωτές της Ορθοδοξίας


Του πρώην Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και Καθηγητή της Γλωσσολογίας κ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη
Προσφώνηση κατά την Εορτή των Τριών Ιεραρχών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στις 30.1.2002

Έχουμε αλήθεια σκεφτή γιατί μια εορτή Παιδείας, ένας κατ' εξοχήν εορτασμός του πνεύματος, της γνώσης και της καλλιέργειας ταυτίζεται στην Ελλάδα με μια εορτή θρησκευτική, μια εορτή τιμής προς τους θεμελιωτές της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης; Γιατί συν-εορτάζονται Παιδεία και Τρεις Ιεράρχες και όχι λ.χ. Παιδεία και πατριάρχης Φώτιος, μια μεγάλη παιδευτική μορφή του Βυζαντίου, ή Παιδεία και Ευστάθιος Θεσσαλονίκης ή Παιδεία και Ευγένιος Βούλγαρης; Είναι σύμπτωση; Είναι συμβολισμός; Είναι ιδεολόγημα; Ή δική μου εκτίμηση είναι ότι ό συνεορτασμός αυτός όχι μόνο δεν είναι συμπτωματικός ή προϊόν ιδεολογήματος, αλλά είναι συσχετισμός ουσίας, απόρροια βαθύτερης πνευματικής και πολιτισμικής σχέσης, σχέσης ταυτότητας και ιστορικής συνείδησης αυτής της Χώρας.
Θεωρώ ότι ό συνεορτασμός πηγάζει από μια σαφή πολιτισμική παραδοχή και εκδοχή της Παιδείας μας: ότι ή ελληνική Παιδεία στηρίχτηκε σε δύο παιδευτικούς άξονες, στον ορθολογισμό και στην "Ορθοδοξία Με άλλους όρους, στηρίχτηκε στη σπουδή της ελληνικής ορθολογικής σκέψης, όπως θεμελιώθηκε στα μεγάλα κείμενα της αρχαίας ελληνικής διανόησης, και στη σπουδή της Χριστιανικής Ορθόδοξης Πίστης, όπως θεμελιώνεται στη διδασκαλία της Κ. Διαθήκης και ερμηνεύεται στα μεγάλα κείμενα της Ορθόδοξης Θεολογίας, στα κείμενα του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Ή ελληνική σύλληψη της Σχολικής Εκπαίδευσης συνδυάζει από παλιά δύο παιδευτικές αρχές: την Ελληνικότητα και τη Χριστιανική Πίστη, ό,τι ονομάστηκε Ελληνοχριστιανικό Ιδεώδες. Πρόκειται για ένα ιδεώδες πού δεν αμφισβητήθηκε βεβαίως, όταν το υποστήριζε ό Νεοελληνικός Διαφωτισμός με επικεφαλής τον Κοραή και τους Διδασκάλους του Γένους, ιερωμένους τους περισσότερους (τον Ευγένιο Βούλγαρη, το Νεόφυτο Δούκα, τον Άνθιμο Γαζή, τον Κωνσταντίνο Οικονόμο, το Νεόφυτο Βάμβα κ. ά.), ούτε όταν το υποστήριζαν ό Μακρυγιάννης, ό Κολοκοτρώνης και άλλοι αγωνιστές.
Αμφισβητήθηκε αργότερα, όταν παρασυνδέθηκε μ' έναν έντονο συντηρητισμό στην εκπαιδευτική πράξη, και ως όρος απαξιώθηκε συγκυριακά, όταν χρησιμοποιήθηκε προπαγανδιστικά στη δικτατορία του Παπαδόπουλου ως εθνικιστικό σύνθημα. Τα πάντα, είναι γνωστό, μπορούν να στρεβλωθούν και να απαξιωθούν, αν αποτελέσουν αντικείμενο σκοπιμοτήτων και προκάλυμμα διαφορετικών προθέσεων.
Σήμερα είναι, νομίζω, πλέον καιρός ή λέξη ελληνοχριστιανικός να «αποχαρακτηρισθή» πολιτικά και ιδεολογικά, με εξαίρεση τις ιστορικές αναφορές στην περίοδο της Επταετίας, και να επανακτήσει το πρωτογενές και ουσιαστικό εννοιολογικό και σημασιολογικό περιεχόμενο της, πού είναι ή αναφορά στο δίπολο Ελληνικότητας και Χριστιανισμού, κλασικού ελληνικού ορθολογισμού και Χριστιανικής Ορθοδοξίας. Κι αυτό, γιατί οι τρεις αυτοί γίγαντες της Πατερικής Θεολογίας μέσα από τη βαθειά χριστιανική τους πίστη και το θεϊκό χάρισμα, «τη θεία χάρη» να αποτελέσουν τους κύριους και αυθεντικούς (μετά τον Παύλο) ερμηνευτές της χριστιανικής διδασκαλίας, να ορίσουν την ορθόδοξη διάσταση του Χριστιανισμού, είχαν το πρόσθετο προνόμιο να ακονήσουν το πνεύμα τους στα μεγάλα κείμενα της ελληνικής φιλοσοφίας και της ρητορικής, σε γλώσσα ελληνική και σε μεγάλες Σχολές του Ελληνισμού, στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών ό Βασίλειος και ό Γρηγόριος, στην Αντιόχεια κοντά στο Λιβάνιο ό Ιωάννης.
Έτσι, ήταν λογικό να γίνουν και οι φυσικοί υποστηρικτές της παιδευτικής σύζευξης των ελληνικών γραμμάτων με τα χριστιανικά διδάγματα της Ορθόδοξης Πίστης. Με τη θητεία τους στα ελληνικά γράμματα δεν απαρνήθηκαν την ίδια τους την ύπαρξη, τη Χριστιανική Πίστη, με την οποία ταυτίστηκαν και την οποία υπερασπίστηκαν και στερέωσαν με την ίδια τη ζωή και το έργο τους. Ούτε όμως πρόδωσαν την καλλιέργεια πού απέκτησαν από την αναστροφή τους με τον ελληνικό στοχασμό. Αυτοί ήσαν πού τόλμησαν να υποστηρίξουν την ανάγκη επαφής των Χριστιανών, ιδίως των νέων, με την ελληνική παιδεία, με τα ελληνικά κείμενα: «Και ποιηταίς και λογοποιοίς και ρήτορσί και πάσιν άνθρώποις ομιλητέον, όθεν αν μέλη προς την της ψυχής επιμέλειαν ωφέλεια τις έσεσθαι».
Ό Μ. Βασίλειος δεν διστάζει να πει για τον Όμηρο: «Πάσα μεν ή ποίησις τω Όμήρω αρετής εστίν έπαινος και πάντα αυτώ προς τούτο φέρει». Και χρειάζεται θάρρος, για να χαρακτηρίσει κανείς ως απληροφόρητους, ως «κακώς είδότας», όσους θεωρούν «την έξωθεν (παιδείαν, δηλαδή την θύραθεν, την ελληνική) ως επίβουλον και σφαλεράν και Θεού πόρρω βάλλουσαν» και να λέει απαξιωτικά «ουκουν άτιμαστέον την παίδευσιν (εννοεί την ελληνικήν), ότι τούτο δοκεί τισιν».
Αν γεφυρώθηκε το χάσμα ανάμεσα στην απέχθεια των νεοφώτιστων Χριστιανών προς την ειδωλολατρία των Ελλήνων και τα ασεβή ελληνικά γράμματα (Έλλην, μην το ξεχνάμε, σήμαινε «ειδωλολάτρης», το ίδιο όπως και ή λέξη «εθνικός») και στην, από την άλλη μεριά, περιφρόνηση των Ελλήνων για τους απαίδευτους Χριστιανούς, αυτό έγινε μόνο χάρη στη σθεναρή στάση, το κύρος και την πρακτική των Τριών Μεγάλων ελληνοσπουδασμένων Πατέρων της Εκκλησίας.
Στήν προσέγγιση μάλιστα προς τα αρχαία ελληνικά κείμενα συνέβαλε και ή υιοθέτηση και καθιέρωση της αττικιστικής μορφής της ελληνικής γλώσσας (αντίθετα προς την απλούστερη ελληνιστική Κοινή, στην οποία είναι γραμμένο το Ευαγγέλιο). Μέσα από αυτήν (την αττική) ή πρόσβαση προς τα αρχαία ελληνικά κείμενα έγινε ευκολότερη.
Η θέση των τριών μεγάλων πνευματικών μορφών και διδασκάλων της Ορθόδοξης Θεολογίας ήταν προϊόν μιας βαθύτερης, ειλικρινούς και βιωματικής κατάφασης προς το Θεό, πρώτα και πάνω απ' όλα, με την τριαδική χριστιανική του σύλληψη, προς τον άνθρωπο, το τέλειο δημιούργημα του Θεού, προς το πνεύμα, πού κατ' εξοχήν συνδέει τον άνθρωπο με το Δημιουργό του, και προς την καλλιέργεια του πνεύματος μέσα από τα διδάγματα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης, αλλά και με την κατάκτηση της γνώσης και την άσκηση της κρίσης και της γλωσσικής έκφρασης ακόμη, ή οποία - για τους τρεις μεγάλους διανοητές Χριστιανούς - περνάει μέσα από την ελληνική παιδεία και τα ελληνικά κείμενα.
Ετσι, στη διδασκαλία των Μεγάλων αυτών Πατέρων ή ορθολογική σκέψη της Δύσης συνδυάστηκε και συμφιλιώθηκε με την "Ορθοδοξία της Ανατολής, με την αποκάλυψη της χριστιανικής αλήθειας στον ανατολικό χώρο, ενώ ό οικουμενικός χαρακτήρας της Χριστιανικής Πίστης κάλυψε και καλύπτει Ανατολή και Δύση.Πηγή:Πανεπιστήμιο Πατρών