«Μην απατάσαι, ανόητε εργάτη, ότι με τον επόμενο χρόνο θα αναπληρώσεις τον χρόνο που έχασες. Διότι και της κάθε ημέρας ο χρόνος δεν επαρκεί ώστε να εκπληρώσουμε όπως πρέπει τις καθημερινές μας υποχρεώσεις προς τον Δεσπότη (Χριστό)» (Άγιος Ιωάννης Κλίμακος, λόγ. στ΄ 25).
Μην παραξενεύεσαι με τον αυστηρό τόνο του αγίου. Δεν
είναι πράγματι ανόητος εκείνος που πιστεύει ότι τον χρόνο τον έχει στη διάθεση
και την κατοχή του; Πετάει στα σύννεφα χωρίς να βλέπει την πραγματικότητα της
ζωής: ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε βήμα της ζωής! Είναι πιο…
πραγματικός απ’ ότι η ίδια η ζωή! Εκεί που λες ζω, εκεί ήδη έχεις φύγει! Είναι
τυχαίο που ο ίδιος ο Κύριος χαρακτήρισε με τον ίδιο τρόπο τον
πλούσιο που πίστευε ότι θα ζήσει αιώνια; «Άφρων!»
Μα είναι ανόητος και για άλλον λόγο, κατά τον άγιο:
πιστεύει ότι ο επόμενος χρόνος θα αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο. Μα πρέπει να
είσαι σε τέτοια εγρήγορση προκειμένου να τηρείς το θέλημα του Θεού, ώστε η κάθε
στιγμή γίνεται στιγμή κρίσης αν δεν αξιοποιείται. Η κάθε στιγμή δηλαδή είναι
μοναδική και ανεπανάληπτη! Και «δεν επαρκεί ούτε για τις υποχρεώσεις της ίδιας»!
Τι κρύβεται πίσω από τον αφυπνιστικό λόγο του αγίου;
Αφενός η εντολή του Κυρίου περί της αγάπης προς τον Θεό «εξ όλης της ψυχής, εξ
όλης της καρδίας, εξ όλης της διανοίας και εξ όλης της ισχύος» - δεν έχεις
περιθώρια… χρόνου αφού ο Θεός σου ζητάει το εκατό τοις εκατό της ενέργειάς σου,
αφετέρου ότι ο χρόνος συνιστά δωρεά Εκείνου στον άνθρωπο προς αξιοποίησή του,
δηλαδή προς τήρηση ακριβώς των αγίων Του εντολών. «Δίνω χρόνο για μετάνοια»
(πρβλ. Αποκ. 3, 23), επισημαίνει ο λόγος του Θεού. Αναξιοποίητος
χρόνος λοιπόν δεν είναι περιφρόνηση του δώρου αυτού; Δεν είναι σαν να πετάς
αυτό που σου δίνει ο Δημιουργός σου;
Η εξαπάτηση και η ανοησία βεβαίως επαυξάνεται, όταν
ληφθεί υπόψη και ένας ψυχολογικός παράγων: η βαριεστημάρα που καραδοκεί πάντοτε
στα λεγόμενα πνευματικά. Είναι αξίωμα πια: ό,τι αναβάλλουμε να κάνουμε σήμερα,
δύσκολα γίνεται αύριο. «Η αναβολή οδηγεί στη χώρα του ποτέ»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου