Ακόμη ενοχλούν αι ενστάσεις της Εκκλησίας της Βουλγαρίας δια την Σύνοδο της Κρήτης

 

Ακόμη ενοχλούν αι ενστάσεις της Εκκλησίας της Βουλγαρίας δια την Σύνοδο της Κρήτης

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

    Η στάση του Πατριαρχείου Βουλγαρίας για το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα έγινε αφορμή για να εξαπολύσουν μύδρους σ’ αυτό οι επιμένοντες στην μονομέρεια.  Και παρεπόμενα δεν εξέλιπε η απαξίωση  για τη στάση του Πατριαρχείου Βουλγαρίας και για τη Σύνοδο της Κρήτης. 

     ‘’Νεοζηλωτές’’ τους απεκάλεσαν στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να στηρίξουν όσα δεν ήταν σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας.  Οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί καταδείκνυαν την έλλειψη θεολογικών επιχειρημάτων.

     Πόσους ανέπαυσε η απαξιωτική δήλωση σε συνέντευξη που έδωσε ο μ. Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄, ότι  δήθεν ‘’τους έβαλε πάνω ο Πατριάρχης Μόσχας’’, εννοώντας τα Πατριαρχεία Βουλγαρίας και Γεωργίας, κάτι το οποίο φυσικά δεν ίσχυε. 

     Η απαξιωτική εκείνη δήλωση του μ. Αρχιεπισκόπου Κύπρου, ακολούθησε την απαξίωση της ελευθερίας έκφρασης 5 Ιεραρχών της Εκκλησίας της Κύπρου στη Σύνοδο της Κρήτης, οι οποίοι δεν υπέγραψαν τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, με τις απαράδεκτες εκ μέρους του ‘’αντ’ αυτού’’ υπογραφές.

     Η ανακοίνωση του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, η οποία αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Βουλγαρίας www.bg-patriarshia.bg, ημερομηνίας 29 Νοεμβρίου 2016, αναφέρετο  στο  κείμενο της Συνόδου της Κρήτης ‘’Η σχέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο’’. Η  ανακοίνωση εκείνη τους ενοχλεί ακόμα. 

     Και μόνη η απόλυτη σιγή τους για τις λεγόμενες ‘’εκκλησιολογικές προϋποθέσεις’’ της ‘’Δήλωσης του Τορόντο’’ αρκεί.  Κανένας δεν τόλμησε να απαντήσει και ούτε πρόκειται να πράξει κάτι τέτοιο.

     Η ομολογιακή αναφορά στην ανακοίνωση του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, ότι «Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι ‘’η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή’’», μας θύμισε την παρήγορο ομολογία στην  επιστολή του Οσίου Παϊσίου αναφορικά με τις οικουμενιστικές και  φιλενωτικές ενέργειες του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα : «Η Εκκλησία είναι Εκκλησία του Χριστού και  Αυτός την κυβερνάει».  

    Θα ήταν παράλειψη επίσης  να μη σημειώσουμε ότι στην ανακοίνωση   του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, γινόταν  αναφορά και στην παρουσία των ετεροδόξων ‘’παρατηρητών’’ στη Σύνοδο, με την ορθόδοξη σαφήνεια ως εξής: ‘’…ετεροδόξων θρησκευτικών ομάδων (Ρωμαιοκαθολική, Αγγλικανική κλπ).  Η ακρίβεια του επιθετικού προσδιορισμού ‘’θρησκευτικών ομάδων’’ κατεδείκνυε τις εκκλησιολογικές εκτροπές. 

     Αυτό που επισημαίνετο πριν την ανακοίνωση αυτή στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, ότι «εκτός από την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν άλλες εκκλησίες, αλλά μόνο αιρέσεις και σχίσματα, και το να ονομάζονται ‘’εκκλησίες’’ είναι  θεολογικό, δογματικό και κανονικό λάθος», βρήκε την ορθόδοξη εκφραστική συνέχειά του στην εν λόγω ανακοίνωση. 

     Στην ανακοίνωση  γινόταν αναφορά  στη ‘’θεωρία των κλάδων’’ και στα συναφή οικουμενιστικά ατοπήματα ως εξής : «Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να δεχτεί τις διαφορετικές έννοιες και δόγματα στα οποία οι ετερόδοξοι έχουν δικαιολογήσει αυτήν την ενότητα, όπως είναι οι θεωρίες για την ύπαρξη μιας φαινομενικής ‘’ενότητας’’ όλων των χριστιανικών δογμάτων, όπως οι διδασκαλίες για την ‘’αόρατη εκκλησία’’, τη ‘’θεωρία των κλάδων’’, τη ‘’βαπτισματική θεολογία’’ ή την ‘’ισότητα των δογμάτων’’». 

     Η θεολογική επεξήγηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Βουλγαρίας, κατέρριψε τα εμπαθή και  ανυπόστατα περί δήθεν εθνοφυλετισμού, αναφορικά με τη στάση της για τη Σύνοδο της Κρήτης. 

    Αναφορικά με τη ‘’νομιμοποίηση’’ της συμμετοχής στο Π.Σ.Ε., σημειώνοντο τα εξής : ‘’στο οποίον (Π.Σ.Ε.), η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας, ευτυχώς, εδώ και πολύ καιρό δεν συμμετέχει’’. 

    Το επίρρημα  ‘’ευτυχώς’’ στην ανακοίνωση αυτή, φανερώνει τόσο την μεταμέλεια, όσο και το άτοπο να ανήκει σε αυτό το συγκρητιστικό συνονθύλευμα.   Ως γνωστό η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας έχει αποχωρήσει από το Π.Σ.Ε. το έτος 1998.

    Ανάλογη ήταν και η επισήμανση κατά   την 21 Απριλίου 2016 της Ιεράς Συνόδου της Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας, η οποία προηγήθηκε της ανακοίνωσης αυτής, στην οποία σημειώνοντο τα εξής : «Δόξα τω Θεώ για το ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας εξήλθε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, για το οποίο εξέφρασε την  αποδοκιμασία της για τη λειτουργία του, για τον λόγο ότι δεν μπορεί να είναι μέλος μιας οργάνωσης στην οποία θα θεωρείται ‘’ως μια  εκ των πολλών ή ως κλάδος της Μίας Εκκλησίας, που ψάχνει και αγωνίζεται για την πραγμάτωσή της στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών’’». 

     Μπορεί κανείς μετά από όλα αυτά να προβάλει τον ισχυρισμό για τη στάση  της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Βουλγαρίας, ότι στερείται  εκκλησιαστικής και θεολογικής  επιχειρηματολογίας;  Μπορεί κανείς μετά από όλα αυτά να προβάλει τον ισχυρισμό για τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Βουλγαρίας, ότι πρόκειται για στάση που φανερώνει μη κατ’ επίγνωση ζήλο;  Σαφέστατα όχι.