Δεν ξεχνούμε όσους πολέμησαν τα ορθόδοξα Θρησκευτικά (Α΄Μέρος)

 

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Δεν ξεχνούμε όσους πολέμησαν τα ορθόδοξα Θρησκευτικά (Α΄Μέρος)

    Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα θέματα που κυριαρχούν την περίοδο των βουλευτικών εκλογών στον πολιτικό στίβο, καθώς αναφέρονται σε οικονομικά, αμυντικά, εργασιακά, ασφαλιστικά, υγειονομικά θέματα κ.ά. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποσιωπούμε τα θέματα που αφορούν στον όλο άνθρωπο, στο συνειδησιακό είναι και στην ταυτότητά του.

    Στο πλαίσιο αυτό, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν ξεχνούν τους πολιτικούς και τους συνεργάτες τους, που το 2016, αποφάσισαν, ως κάτοχοι ή μέτοχοι της κυβερνητικής εξουσίας, να αλλάξουν την πίστη των ορθοδόξων μαθητών, επιβάλλοντας και εισάγοντας στα σχολεία, στη θέση του έως τότε Ορθόδοξου μαθήματος, ένα ουδετερόθρησκο μάθημα Θρησκευτικών.

    Το μάθημα, στόχευε να εξαπατήσει τους γονείς και να αποπροσανατολίσει τα παιδιά τους, διδάσκοντάς τους, ως δήθεν ορθόδοξη διδασκαλία, ένα συνονθύλευμα θρησκευτικών και κοσμικών στοιχείων, με στόχο την αλλοίωση της πίστεώς τους, πράξη που αγγίζει τα όρια του προσηλυτισμού.

     Πρόκειται για ένα πνευματικό έγκλημα, που διέπραξαν οι τότε κυβερνώντες και που συνεχίζεται έως και σήμερα (2023) σε κάποιο βαθμό, καθώς διανέμονται στους μαθητές τα ίδια τα ακυρωμένα από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, βιβλία, με μικρές βελτιώσεις στην αρχή των οποίων, μάλιστα, προβάλλονται τα ονόματα των «πρόθυμων» συγγραφέων - συνεργατών του κ. Φίλη.

    Τα εν λόγω μη συνταγματικά, μη θεολογικά και μη παιδαγωγικά νέα Προγράμματα και Βιβλία (φάκελοι) είχαν ένα και μοναδικό σκοπό τη δημιουργία ενός ουδετερόθρησκου και άθεου κράτους.

    Το σχέδιο έθετε ως αφετηρία του το σχολείο, τον χώρο που επέλεξαν τότε παράγοντες του Υπουργείου και οι «ειδικοί εμπειρογνώμονες» συνεργάτες τους, για να πραγματοποιήσουν το πνευματικό τους έγκλημα έναντι της νέας γενιάς με τη μετάλλαξη της ορθόδοξης συνείδησής της σε ουδετερόθρησκη.

     Πρόκειται για ένα σατανικό και αλλόκοτο σχέδιο γενιτσαροποίησης των ορθοδοξων παιδιών, με μια ιδιάζουσα προπαγάνδα και παραπλάνηση, την οποία εφηύραν και εισήγαγαν  στα σχολεία και, μάλιστα, μέσω του Μαθήματος των Θρησκευτικών, οι «πρόθυμοι» μεταπατερικοί Θεολόγοι, συνεργάτες του κ. Φίλη.

    Είναι πολύ εμφανείς οι σχέσεις του Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη με τον τότε Σύμβουλο του Υπουργείου και υπεύθυνο των Θεολόγων και των θρησκευτικών. Ο Σύμβουλος συμβούλευε τον Υπουργό, προσφέροντάς του το υπόβαθρο της πονηρής και απατηλής επιχειρηματολογίας, για την αλλαγή των Θρησκευτικών, από ορθόδοξα σε ουδετερόθρησκα. 

     Τα λεκτικά και ιδεολογικά εργαλεία, για να παραπλανούν από κοινού τον λαό, ήταν να εμφανίζεται αυτή η «θεολογική» ομάδα του κ. Φίλη, ως αναβαθμιστές και σωτήρες του Μαθήματος των Θρησκευτικών. Για να φαίνεται όμως το μάθημα ως αποτυχημένο και ως έχον ανάγκη αναβάθμισης, θα έπρεπε πρώτα να υποστεί την ανάλογη επεξεργασία εξευτελισμού και υποβάθμισης!

   Γι αυτό άρχισαν πρώτα να το κατασυκοφαντούν, με τις γνωστές προοδευτικές ατάκες, βαπτίζοντάς το ως ομολογιακό, αναχρονιστικό και κατηχητικό.

   Δεν ξεχνούμε τους θεωρούμενες για τους αδαείς ως υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί, που έγραφε και πίστευε ήδη από το 2010 ο ως άνω υπεύθυνος Σύμβουλος του Υπουργού και τις επαναλάμβανε διαρκώς και ο κ. Φίλης.

    Επισημαίνουμε ότι ο εν λόγω Σύμβουλος, δεν ντρεπόταν καθόλου, να συκοφαντεί τα Προγράμματα και τα βιβλία του 2003-2006 στη συγγραφή των οποίων είχε ο ίδιος τη γενική ευθύνη και τον γενικό συντονισμό!!!

    Μεταξύ άλλων ισχυριζόταν σε άρθρα του ότι  «το μάθημα έχει κατηχητικό χαρακτή­ρα, είναι μονοφωνικό και, συνεπώς, δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη μιας ελεύθερης πλουραλιστικής κοινωνίας. Το ελληνικό σχολείο αποτελεί ακραία περίπτωση θρησκευτικού κατηχητισμού. Σ΄ ένα πλουραλιστικό και δημοκ­ρατικό σχολείο, που σέβεται τη θρησκευτική ετερότητα και μάλιστα στο πλαίσιο της σύγχρονης συνείδησης της ευρωπαϊκής πολιτιστικής πραγματικότητας, η λύση δεν είναι παρά η κατάργηση του ομολογιακού μαθήματος και η μετάβαση σε ένα ουδετερόθρησκο σχολείο».

     Στην ίδια κατεύθυνση αυτή, όμως, μετάλλαξης του Μαθήματος των Θρησκευτικών άρχισαν να βάζουν σε εφαρμογή τα αλλοιωτικά τους σχέδια και στο χώρο της πανεπιστημιακής Θεολογίας, καθώς ο στόχος τους ήταν να αλλάξει και η Θεολογία που στήριζε τον ορθόδοξο εκκλησιαστικό  χαρακτήρα του περιεχομένου του μαθήματος.

     Αποκαλυπτικά είναι όσα έγραφε ο τότε Σύμβουλος του Υπουργού, σημειώνοντας ότι είναι ανάγκη «να διαλεχθεί η χριστιανική θεολογία δημιουργικά με την πολιτισμική και θρησκευτική ποικιλομορφία,  να προσπεράσει τη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό,  να μην προσκολλάται  στο ένδοξο παρελθόν… Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση των σημερινών κοινωνικών και πολιτισμικών πραγματικοτήτων του κόσμου μας, μέσα από μια θεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Είναι όντως ανάγκη το ΜτΘ να αλλάξει φυσιογνωμία και χαρακτήρα. Είναι ανάγκη η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας, όχι απλώς να το αγγίξει, αλλά να το διαπεράσει, κομίζοντας μια άλλη μαρτυρία για την αλήθεια της ζωής του ανθρώπου και του κόσμου. Είναι ανάγκη να αναπλαισιωθεί ο θεολογικός και παιδαγωγικός του χαρακτήρας σε νέες βάσεις και αρχές».

     Δεν ξεχνούμε, μάλιστα, το σύνθημα που χρησιμοποιούσαν παντού, ως κράχτη του επίδοξου σχεδίου τους: «Θρησκευτικά για όλους τους μαθητές». Πίσω από αυτό το σύνθημα, όμως, κρυβόταν ο στρατηγικός τους στόχος για μια θρησκευτική ομογενοποίηση όλων των μαθητών, με τη μεθοδευμένη μετατροπή της θρησκευτικής τους συνείδησης και ταυτότητας, σε μια πολυθρησκειακή «πολλαπλή ταυτότητα», μέσω της πολυθρησκειακής και πολιτισμικής θεολογίας, που χαρακτήριζε, ιδεολογικά, τη διδασκαλία όλων των διδασκόμενων Φακέλων του Μαθήματος των Θρησκευτικών που ίσχυσαν από το 2016.

     Δεν ξεχνούμε, ακόμη, τους αγώνες που έκαναν όσοι αντέδρασαν σε αυτά τα ακατάλληλα και επικίνδυνα για παιδιά Προγράμματα και βιβλία, με εκατοντάδες δημοσιεύματα, πολλά συνέδρια και ημερίδες επισημαίνοντας τις καταστροφικές θεολογικές και παιδαγωγικές επιδράσεις που δημιουργούσαν στην καλλιέργεια της ταυτότητας και της συνείδησης των παιδιών.

    Δεν ξεχνούμε, επίσης, την άρτια επιστολή ευαγγελικής ομολογίας, που απέστειλε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, προς τον Πρωθυπουργό και τους Αρχηγούς των Κομμάτων, στην οποία υποστήριζε ότι μελέτησε αυτούς τους φακέλους και κατανόησε, πλέον, το μέγεθος της πνευματικής αλλοίωσης που προξενούν.

     Μεταξύ άλλων, η επιστολή ανέφερε ότι: «Είναι απαράδεκτα, επικίνδυνα, δεν θα αποδώσουν καρπούς, αλλά μεγάλη ζημιά στην Παιδεία και γενικότερα στην Κοινωνία μας. Τα καινούργια Προγράμματα με έπεισαν ότι δεν πρόκειται για θρησκευτικά, αλλά για επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας… Το μάθημα των Θρησκευτικών δεν μετατράπηκε σε θρησκειολογία. Απλώς καταργήθηκε και πρόκειται πλέον για ένα μη θεολογικό μάθημα… Η απόπειρα συσσώρευσης κοινών στοιχείων από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις είναι ολοφάνερα πιεσμένη και επιπόλαια, με αποτέλεσμα την σύγχυση των μαθητών… Δεν μπορεί να εκριζώνεται η θεολογική επιστήμη από το μάθημα των Θρησκευτικών, προκειμένου το μάθημα να υπηρετήσει σκοπούς πολιτικής καθοδηγήσεως».

     Ωστόσο, με τη βοήθεια του Θεού αλλά και την ευθυκρισία του ΣτΕ, μετά από προσφυγή της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων, Εκκλησιαστικών παραγόντων και γονέων, το ΣτΕ, στην ολομέλειά του, με την 660/2018 απόφασή του, ακύρωσε τα απαράδεκτα Προγράμματα και τους φακέλους του κ. Φίλη και των συνεργατών του πρόθυμων «θεολόγων».

     Μεταξύ των αντισυνταγματικών λόγων ακυρώσεως, που επισημαίνονται στην ως άνω απόφαση είναι ότι με τα Προγράμματα και τους Φακέλους των Θρησκευτικών φαλκιδεύεται η ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως των ορθοδόξων μαθητών, διότι, με τη σύγχυση που προκαλείται, κλονίζεται η ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση, που  διαμορφώνουν τα παιδιά, πριν την έναρξη του σχολικού βίου, στο πλαίσιο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, είναι δε ικανή η εισαγόμενη με την προσβαλλόμενη απόφαση διδασκαλία, ως επέμβαση στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών αυτών, που δεν διαθέτουν ακόμη την ωριμότητα και την κριτική αντίληψη των ενηλίκων, να τους εκτρέψει από την ορθόδοξη χριστιανική συνείδησή τους.

    Τα ως άνω Προγράμματα, ακόμη, σύμφωνα με το ΣτΕ, είναι αντίθετα προς την διάταξη του άρθρου 2 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ, διότι προσβάλλει το δικαίωμα των ανηκόντων στην επικρατούσα θρησκεία ορθόδοξων χριστιανών γονέων να διασφαλίσουν τη μόρφωση και εκπαίδευση των παιδιών τους, σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις.

     Στερεί, ακόμη, από τους μαθητές του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ενώ η νομοθεσία, όπως έχει εκτεθεί, προβλέπει για μαθητές ρωμαιοκαθολικούς, εβραίους και μουσουλμάνους τη δυνατότητα να διδάσκονται, αποκλειστικώς και αμιγώς, τα δόγματα της πίστεώς τους (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών), μάλιστα δε από δασκάλους προτεινόμενους από την οικεία θρησκευτική κοινότητα.

    Για όλους τους παραπάνω λόγους και για πολλούς άλλους, ακόμη, δεν ξεχνούμε το απαράδεκτο έγκλημα διαρκείας εναντίον των παιδιών, που διέπραξαν, μαζί με τον κ. Φίλη οι «πρόθυμοι θεολόγοι», ακυρώνοντας και αθετώντας όλα όσα έμαθαν και όσα διδάσκονται, ακόμη, εν πολλοίς, στις Ορθόδοξες Θεολογικές Σχολές αλλά και όλα όσα υποσχέθηκαν κατά την ορκωμοσία τους.