Νέα (τελευταία) απάντησή μου εις σχόλια

Νέα (τελευταία) απάντησή μου εις σχόλια

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Επανέρχομαι για τελευταία φορά και ανταπαντώ στα σχόλια  των αναγνωστών του ρεπορτάζ μου περί των προθέσεων του Βατικανού και του Φαναρίου σε δύο σοβαρά ζητήματα, όπως είναι  ο κοινός εορτασμός του Πάσχα και η πλήρης ένωση των Ρ/Κ με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

            Στο σχόλιο του ανωνύμου σχολιογράφου μου σημειώνω ότι προσπαθώ να είμαι συνειδητό λαϊκό μέλος της Εκκλησίας και δεν ανήκω σε κάποιο «στρατόπεδο». Στο περί της άρσεως των αναθεμάτων σημείωσα το προφανές, ότι ο Πατριάρχης Αθηναγόρας και ο Πάπας Παύλος Στ΄ δεν προχώρησαν σε λειτουργική, εκκλησιολογική και δογματική ένωση, κάτι που σήμερα εντατικότερα μεθοδεύεται. Τα όσα έπραξε τότε ο Πατριάρχης Αθηναγόρας προκάλεσαν πάντως την έντονη αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Χατζησταύρου και του μακαριστού Γέροντος Επιφανίου (Θεοδωροπούλου), όπως πάλι σημείωσα.

Προς επίρρωση των γραφομένων μου και προς αντικειμενική θεώρηση της από τότε κατάστασης αντιγράφω αποσπάσματα από την ανοικτή επιστολή του Γέροντος Επιφανίου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα. Η ανοικτή επιστολή δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Οι Τρεις Ιεράρχαι» και στο τεύχος του Δεκεμβρίου  1965 και αναδημοσιεύθηκε στο βιβλίο του π. Επιφανίου «Τα δύο άκρα», έκδοση του Ι. Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος, στις σελίδες 14-17. Ιδού τα αποσπάσματα:

« Παναγιώτατε, από τινων ετών κατώδυνον το Πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το συνειδητώς πιστεύον Πλήρωμα, παρίσταται θεατής επικινδύνων περί την Πίστιν ακροβασιών του Πρώτου της Ορθοδοξίας Επισκόπου... Συγκεκριμένως αλληλογραφείτε μετά του Πάπα εν πάση εκκλησιαστική τάξει, ως εάν εζώμεν εις τον Ε΄ αιώνα. Υποβάλλεσθε εις τας ταλαιπωρίας μακρινών ταξιδίων προς συνάντησιν αυτού. Ανταλλάσσετε μετ’ αυτού τρυφεράς περιπτύξεις και αδελφικούς ασπασμούς. Καλείτε αυτόν “Πρώτον Επίσκοπον της Χριστιανωσύνης” και Υμάς δεύτερον. Διακηρύσσετε urbi et orbi ότι “ουδεμία διαφορά χωρίζει τας δύο Εκκλησίας”. Συμπροσεύχεσθε μετ’ αντιπροσώπων αυτού και φέρεσθε προς αυτούς σχεδόν όπως και προς τους Ορθοδόξους Επισκόπους. Αίρετε εκ μέσου αιωνοβίους αφορισμούς, οίτινες, έστω και αν επεβλήθησαν υπό το κράτος των εντυπώσεων εκ στιγμιαίων γεγονότων πρωτοφανούς οξύτητος και ως αντίδρασις εις τα γεγονότα εκείνα, ουχ ήττον δεν εξέφραζον ειμή το καθολικόν φρόνημα της αμωμήτου και θεοφόρου Ορθοδοξίας και δεν απετέλουν ειμή απλήν εφαρμογήν, καθυστερημένην μάλιστα, των διατάξεων του Κανονικού της Εκκλησίας Δικαίου...  

...Πώς δ’ ακόμη είνε δυνατόν να αίρωνται αι κανονικαί της Εκκλησίας ποιναί, όταν το αντικείμενον αυτών (η αίρεσις) ου μόνον εξακολουθή να υπάρχη, αλλά και αισίως αύξεται και μεγεθύνεται και γαυριά; Και εάν δεν υπήρχον αφορισμοί κατά των Παπικών δια τας υπ’ αυτών αποτολμηθείσας αλλοιώσεις εν τη Πίστει, θα έδει ούτοι να εκφωνηθώσιν σήμερον από κοινής των Ορθοδόξων Εκκλησιών ψήφου...

...Παναγιώτατε, μυριάκις προτιμότερον να εκριζωθή ο ιστορικός της Κωνσταντινουπόλεως  Θρόνος και να μεταφυτευθή είς τινα έρημον νησίδα του Πελάγους, ακόμη δε και να καταποντισθή εις τα βάθη του Βοσπόρου, ή να επιχειρηθή έστω και η ελαχίστη παρέκκλισις από της χρυσής των Πατέρων γραμμής....

...Παναγιώτατε, προυχωρήσατε ήδη πολύ. Οι πόδες Υμών ψαύουσι πλέον τα ρείθρα του Ρουβίκωνος. Η υπομονή χιλιάδων ευσεβών ψυχών, κληρικών και λαϊκών, συνεχώς εξαντλείται. Δια την αγάπην του Κυρίου οπισθοχωρήσατε!».  Όπως διαπιστώνεται πολύ λιγότερα από όσα πράττει το Φανάρι τα τελευταία χρόνια προκάλεσαν την αντίδραση του μακαριστού π. Επιφανίου.

Στον Παΐσιο Παπαδόπουλο να σημειώσω ότι ως δημοσιογράφος ευρήκα και αποκάλυψα στον ελληνικό Ορθόδοξο λαό το από τους Μητροπολίτη Γαλλίας και Ρ/Κ Επίσκοπο Ναντέρ από κοινού γραφέν και υπογραφέν κείμενο στην μεγάλης κυκλοφορίας γαλλική εφημερίδα Le Figaro. Με το κείμενο αυτό δημοσιοποιήθηκαν και στην Ελλάδα οι επιδιώξεις  Βατικανού και Φαναρίου ως προς την ένωση παπικών και Ορθοδόξων. Η ίδια η είδηση είναι σοβαρότατη και δεν χρειάζεται καρυκεύματα, ή την μετατροπή της σε μπροσούρα ή μανιφέστο. Από μόνη της πρέπει να προκαλέσει το ενδιαφέρον και την αντίδραση κληρικών και λαϊκών, όπως το 1965 προκάλεσαν την αντίδραση του Αρχιεπισκόπου  Χρυσοστόμου και του Γέροντος Επιφανίου τα όσα έπραξε το Φανάρι, που ήσαν λιγότερο σοβαρά, σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν τον καιρό αυτό.-

Δείτε και:

-Aπάντηση σε σχόλιο επί του ρεπορτάζ για κοινό εορτασμό του Πάσχα και ενώσεως των Ρ/Κ με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

-Οι προθέσεις Φαναρίου και Βατικανού σε δύο σοβαρά ζητήματα