«δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ» Β Τιμόθεον 1: 18.

 

«δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ» Β Τιμόθεον  1: 18.

Χρήστος Σαλταούρας

«δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ ᾿Ονησιφόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη,  ἀλλὰ γενόμενος ἐν Ρώμῃ σπουδαιότερον ἐζήτησέ με καὶ εὗρε· δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· καὶ ὅσα ἐν ᾿Εφέσῳ διηκόνησε, βέλτιον σὺ γινώσκεις» Β Τιμόθεον 1:16-18.

ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ

Στην Αγία Γραφή παρατηρείται η ύπαρξη της φράσης ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ. Την φράση αυτή την βρίσκουμε και στα Ελληνικά όπως στο εδάφιο Β Τιμόθεον  1: 18 αλλά και στα Εβραϊκά σε εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης. Η φράση ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ δείχνει διάκριση προσώπων στην θεότητα. Ο Θεός είναι Τριαδικός.

Ο Απόστολος Παύλος στο εδάφιο Β Τιμόθεον  1: 18 δεν γράφει για τον Ονησιφόρο  «δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος», (όπως για παράδειγμα γράφει για την οικογένεια του Ονησιφόρου – «δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ ᾿Ονησιφόρου οἴκῳ»), αλλά γράφει «δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου» ! Ένας Κύριος ενεργεί εκ μέρους άλλου Κυρίου ! Στο εδάφιο έχουμε δύο Κυρίους, δύο θεία Πρόσωπα.

ΓΙΑΧΒΕ ΠΑΡΑ ΓΙΑΧΒΕ (יְהוָה֙ מֵאֵ֥ת יְהוָ֖ה)

Στην Παλαιά Διαθήκη η διάκριση Προσώπων στην θεότητα δια της φράσεως ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ είναι εναργέστερη επειδή στο Εβραϊκό κείμενο περιέχεται το Τετραγράμματο όνομα του Θεού, το όνομα ΓΙΑΧΒΕ.

ΙΕΡΕΜΙΑΣ 34:12 ( Εβραϊκό κείμενο ):

«και εγένετο λόγος Κυρίου (Γιαχβέ/ יְהוָה֙) προς τον Ιερεμίαν παρά (מֵאֵ֥ת) Κυρίου (Γιαχβέ/ יְהוָ֖ה), λέγων».

Στο εδάφιο έχουμε διάκριση Δύο θείων Προσώπων.

Ένας Γιαχβέ ενεργεί εκ μέρους άλλου Γιαχβέ, Ένας Κύριος ενεργεί εκ μέρους, για λογαριασμό, άλλου Κυρίου. Ένα θείο Πρόσωπο ενεργεί εκ μέρους άλλου θείου Προσώπου.

Η χρήση της λέξης ΓΙΑΧΒΕ από το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης για τα ΔΥΟ Πρόσωπα που αναφέρονται στο εν λόγω εδάφιο, φανερώνει την ισοτιμία και Θεότητα των Δύο αυτών Προσώπων. Το ότι πρόκειται για διάκριση Δύο θείων προσώπων το καταλαβαίνουμε από την διατύπωση του θεοπνεύστου κειμένου που έχει την λέξη ΠΑΡΑ/ מֵאֵ֥ת – Ένα θείο Πρόσωπο, ο Κύριος/ Γιαχβέ, ενεργεί εκ μέρους ΑΛΛΟΥ θείου Προσώπου, ΑΛΛΟΥ Κυρίου / Γιαχβέ ! Ένας Γιαχβέ μεταφέρει λόγια άλλου Γιαχβέ στον Προφήτη Ιερεμία.

Δεν λέγει απλώς η Γραφή ότι εγένετο λόγος του Γιαχβέ προς τον Ιερεμία, αλλά ότι εγένετο λόγος του Γιαχβέ προς τον Ιερεμία ΑΠΟ τον Γιαχβέ ! Από ΑΛΛΟΝ Γιαχβέ δηλαδή!

«καὶ Κύριος (Γιαχβέ יְהוָה֙) ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ (מֵאֵ֥ת) Κυρίου (Γιαχβέ יְהוָה֙) ἐξ οὐρανοῦ» Γένεση 19:24 (Εβδομήκοντα βλέπε και Εβραϊκό).

Το εδάφιο λοιπόν Β Τιμόθεον  1: 18 είναι σημαντικό γιατί φανερώνει διάκριση Προσώπων στην θεότητα και συνθλίβει τις αντιτριαδικές αιρέσεις !

ΕΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΗΜΕΡΑ

Ο Απόστολος Παύλος στο εδάφιο Β Τιμόθεον  1: 18 δεν γράφει για τον Ονησιφόρο  απλώς «δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου» αλλά γράφει «δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ» !

Ο Απόστολος εύχεται ο Ονησιφόρος ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ να βρει έλεος από τον Κύριο . Ποία όμως είναι ΕΚΕΙΝΗ Η ΗΜΕΡΑ ;

« ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε.  τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα·  λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ» Β Τιμόθεον 4:6-8.

ΕΚΕΙΝΗ Η ΗΜΕΡΑ είναι η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ κατά την οποία ημέρα οι δίκαιοι λαμβάνουν τον στέφανο της δικαιοσύνης από τον Δίκαιο Κριτή.

Εδώ όμως προκύπτει το εξής ερώτημα :

Γιατί ο Παύλος εύχεται ο Ονησιφόρος να τύχει ελέους την Ημέρα της Κρίσης ; Γιατί το έλεος ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ σε ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ; Δεν έχει ο Ονησιφόρος όπως και όλοι μας ανάγκη το έλεος του Θεού κάθε ημέρα της πρόσκαιρης τούτης ζωής ; Μόνο την ημέρα της Κρίσης θα χρειαστεί το θείον έλεος ο Ονησιφόρος ;  Και αν έχουμε όλοι μας καθημερινά την ανάγκη του θείου ελέους ,πολύ περισσότερο δεν την είχε ανάγκη ο συνεργάτης του διωκόμενου Αποστόλου ; Γιατί ο Απόστολος δεν λέγει για παράδειγμα «δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου» απλώς και γενικώς, αλλά ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ το έλεος του Θεού σε ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ; Γιατί το    κάνει αυτό ο Απόστολος Παύλος;

Έχουμε και άλλα ερωτήματα όμως :

Γιατί ενώ ο Παύλος λέγει για τον εαυτό του σε χρόνο Ενεστώτα ότι « δι' ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ' οὐκ ἐπαισχύνομαι» Β Τιμόθεον 1:12 και «κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος» Β Τιμόθεον 2: 9 για τον Ονησιφόρο λέγει ότι «πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη» Β Τιμόθεον 1:16 ; Γιατί δηλαδή ο Παύλος αναφερόμενος στον Ονησιφόρο χρησιμοποιεί χρόνο ΑΟΡΙΣΤΟ ;;; Γιατί δεν λέει ο Απόστολος «πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνεται» αλλά λέγει «οὐκ ἐπαισχύνθη» ; Γιατί γενικώς ο Παύλος αναφέρεται στον Ονησιφόρο σε χρόνο Αόριστο και μόνον ;

Γιατί ο Απόστολος Παύλος στο κλείσιμο της επιστολής του όταν στέλνει τους χαιρετισμούς του δεν αναφέρεται καθόλου στον Ονησιφόρο παρά μόνο στην οικογένειά του ; Την οικογένειά του Ονησιφόρου την εμνημόνευσε και προηγουμένως ο Απόστολος και μάλιστα ευχήθηκε να έχει και αυτή έλεος από τον Θεό (όχι όμως περιοριστικά σε «εκείνη την ημέρα» όπως με τον Ονησιφόρο, αλλά γενικώς κάθε ημέρα…). Τώρα στο τέλος της επιστολής του ο Παύλος χαιρετά την οικογένεια του Ονησιφόρου αλλά όχι τον ίδιο ! – « ῎Ασπασαι Πρίσκαν καὶ ᾿Ακύλαν καὶ τὸν ᾿Ονησιφόρου οἶκον» Β Τιμόθεον 4: 19.

Ο Απόστολος Παύλος ήξερε ότι σε αντίθεση με την οικογένειά του και άλλα πρόσωπα, ο Ονησιφόρος δεν είχε την καθημερινή ανάγκη του θείου ελέους αλλά μόνο την Ημέρα της Κρίσης μετά την Ανάσταση των νεκρών. Δεν έχουν ανάγκη του θείου ελέους πριν την Κρίση οι κοιμηθέντες εν Κυρίω ! Οι ζώντες έχουμε ανάγκη καθημερινά το έλεος του Θεού για να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες της παρούσας δοκιμαστικής ζωής. Το γεγονός δηλαδή ότι ο Παύλος ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ το έλεος που εύχεται στον Ονησιφόρο σε ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, δηλώνει σαφώς ότι αυτός είχε κοιμηθεί ! Αυτός επίσης είναι ο λόγος που ο Παύλος αναφέρεται σε χρόνο Αόριστο στον Ονησιφόρο και δεν του στέλνει χαιρετισμό μέσω του Τιμοθέου ενώ αντιθέτως στέλνει χαιρετισμό στην Οικογένεια του Ονησιφόρου.

Ο Απόστολος δηλαδή προσευχήθηκε για έναν κοιμηθέντα Χριστιανό, τον Ονησιφόρο, έκανε ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ! Αυτό κάνει και η Ορθόδοξη Εκκλησία που ακολουθεί πιστά τις Αποστολικές Παραδόσεις.

Το εδάφιο συνεπώς  Β Τιμόθεον  1: 18 είναι σημαντικό επίσης γιατί υποστηρίζει τα ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ υπέρ των κεκοιμημένων που κάνει η Ορθόδοξη Εκκλησία και ανατρέπει την Προτεσταντική προπαγάνδα ενάντια στις προσευχές της Εκκλησίας για τους κοιμηθέντας.

Τα Μνημόσυνα επίσης υποστηρίζονται και σε άλλα σημεία της Αγίας Γραφής.

«Και ἐν ἡμέρᾳ εἰκοστῇ καὶ τετάρτῃ τοῦ μηνὸς τούτου συνήχθησαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν σάκκοις καὶ σποδῷ ἐπὶ κεφαλῆς αὐτῶν.  καὶ ἐχωρίσθησαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ ἀπὸ παντὸς υἱοῦ ἀλλοτρίου καὶ ἔστησαν καὶ ἐξηγόρευσαν τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ τὰς ἀνομίας τῶν πατέρων αὐτῶν» Νεεμίας 9:1-2.

            Οι Ισραηλίτες δεν εξηγόρευσαν μόνο τις δικές τους παραβάσεις αλλά και των προγόνων τους ! Γιατί εξηγόρευσαν τις αμαρτίες των προγόνων τους ; Χωρίς λόγο ;  Έκαναν κακώς που εξηγόρευσαν τις αμαρτίες των προγόνων τους ;

« ποιησάμενός τε κατ᾿ ἀνδραλογίαν κατασκευάσματα εἰς ἀργυρίου δραχμὰς δισχιλίας, ἀπέστειλεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα προσαγαγεῖν περὶ ἁμαρτίας θυσίαν, πάνυ καλῶς καὶ ἀστείως πράττων ὑπὲρ ἀναστάσεως διαλογιζόμενος·  εἰ γὰρ μὴ τοὺς προπεπτωκότας ἀναστῆναι προσεδόκα, περισσὸν ἂν ἦν καὶ ληρῶδες ὑπὲρ νεκρῶν προσεύχεσθαι.  εἶτ᾿ ἐμβλέπων τοῖς μετ᾿ εὐσεβείας κοιμωμένοις κάλλιστον ἀποκείμενον χαριστήριον, ὁσία καὶ εὐσεβὴς ἡ ἐπίνοια· ὅθεν περὶ τῶν τεθνηκότων τὸν ἐξιλασμὸν ἐποιήσαντο τῆς ἁμαρτίας ἀπολυθῆναι» Β Μακκαβαίων 12:43-45.

            Στο βιβλίο Β Μακκαβαίων της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρονται ρητώς τα Μνημόσυνα υπέρ των Νεκρών. Το κανονικό όμως αυτό βιβλίο της Αγίας Γραφής το αρνούνται οι αιρετικοί Προτεστάντες επειδή λέει το αρνούνται οι Εβραίοι ! Ωραία δικαιολογία ! Ψευτοδικαιολογία μάλλον….διότι και την Καινή Διαθήκη αρνούνται οι Εβραίοι !!!

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ  ΧΡΗΣΤΟΣ