Η εμπειρία μου από την επαφή με το Δίκτυο Ελληνισμού

Η εμπειρία μου από την επαφή με το Δίκτυο Ελληνισμού

Σπυρίδων Ζορμπαλάς

Το τελευταίο διάστημα ήρθα σε επαφή μέσω κάποιων φίλων με το Δίκτυο Ελληνισμού (ΔΕ). Αρχικά μέσα από ομιλίες του καθηγητή Γεωργίου Παύλου και κατόπιν μέσα από μία συντονιστική ομάδα που συγκροτήθηκε στην πόλη μου.

Οι ομιλίες του κ. Παύλου, περισσότερο θεολογικές παρά πολιτικές έθεταν το πρόβλημα της πατρίδος μας σε ορθή βάση. Τα αίτια της παρούσας κρίσεως τοποθετούνταν πνευματικά και όλοι καλούμασταν να αναγεννηθούμε πνευματικά μέσα από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας με τα μέσα που μας παρέχει (ακόμα και με τη νοερά προσευχή) ώστε κατόπιν να προσφέρουμε στην αναγέννηση της πατρίδος μας. Κατά συνέπεια, αυτό που θα μπορέσει –κατά το ΔΕ- να οδηγήσει στην ανατροπή της παρούσας πολιτικής καταστάσεως θα πρέπει να είναι η ενότητα των «υγειών» δυνάμεων της χώρας μας (ανθρώπων, κινημάτων, κινήσεων, πατριωτικών κομμάτων, κ.τ.λ.). Η ενότητα αυτή μπορεί να επιτευχθεί –σύμφωνα πάντα με το ΔΕ- με την ένωση 2 κατηγοριών Ελλήνων. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα του ΔΕ και συγκεκριμένα του Υ.Π.Ε.Σ [1]:

«Τά μέλη τοῦ ΥΠΕΣ δέν μετέχουν σέ ποικίλες μυστικές ἑταιρεῖες μυστικές ὀργανώσεις καί εἶναι πιστά μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολικῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας ἡ τοὐλάχιστον δέν εἶναι ἀρνητές της καί πολέμιοι τῆς.» [2]

Έχουμε λοιπόν την πρώτη κατηγορία πολιτών που είναι τα πιστά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πρέπει πάντα κατά το ΔΕ να ενωθεί με μία δεύτερη, στην οποία ανήκουν όσοι δεν είναι πιστά μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά τουλάχιστον δεν την αρνούνται ούτε την πολεμάνε. Αυτή η άποψη  υπάρχει διάχυτη στα στελέχη του ΔΕ και στις συζητήσεις που οργανώνονται από αυτό διαδικτυακά [3]. Έτσι μένει η 3^η κατηγορία Ελλήνων πολιτών, αυτοί που είτε αρνούνται είτε πολεμούν την Ορθόδοξη πίστη και οι οποίοι βρίσκονται φυσικά στο αντίπαλο κυρίαρχο στρατόπεδο.

Σε μία προσπάθεια να εξετάσουμε κατά πόσο αυτή η προτεινόμενη από το ΔΕ ενότητα είναι ευλογημένη και μπορεί να έχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα, μπορούμε να απευθυνθούμε στην Αγία Γραφή. Εκεί βλέπουμε ο Κύριος να χωρίζει τους ανθρώπους σε 2 κατηγορίες. Σε αυτούς που είναι μαζί του και σε αυτούς που είναι εναντίον του[4]. Είναι λοιπόν προφανές ότι αυτοί που είναι με το Χριστό αποτελούν την 1^η κατηγορία των ανθρώπων που μπορούν να συμμετέχουν στο ΔΕ, ενώ αυτοί που δεν είναι με τον Χριστό είναι η 3^η κατηγορία (των αντιπάλων). Τι συμβαίνει όμως με την 2^η κατηγορία του ΔΕ, δηλαδή των ανθρώπων που δεν έχουν ενεργή πνευματική ζωή αλλά δεν αρνούνται ούτε πολεμούν την Ορθόδοξη πίστη;

Χρησιμοποιώντας πάλι την Αγία Γραφή παίρνουμε απάντηση και σε αυτό το ερώτημα. Το βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρει 3 κατηγορίες ανθρώπων ως προς την πίστη. Τους θερμούς, τους χλιαρούς και τους ψυχρούς. Σύμφωνα και με τα παραπάνω, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η 2^η κατηγορία πολιτών  που μπορούν να συμμετέχουν στις δράσεις του ΔΕ είναι οι χλιαροί προς την πίστη χριστιανοί, τους οποίους όμως ο Κύριος μας τονίζει ότι θα εμέσει από το στόμα Του (Αποκ. Γ, 15-16).

Άραγε είναι δυνατόν μία τέτοια ένωση να έχει την ευλογία του Θεού, τη στιγμή που  η Αγία Γραφή αναφέρει (από την Παλαιά Διαθήκη ακόμα) πάμπολλα παραδείγματα όπου   ο Θεός ξεχωρίζει παντοιοτρόπως το λαό Του από τον κόσμο (τους έχοντας κοσμικό φρόνημα); Και βέβαια το πρόβλημα αυξάνεται ακόμα περισσότερο, αν στην δεύτερη κατηγορία εντάξουμε και Έλληνες μη ορθοδόξων πεποιθήσεων (άθεους, μουσουλμάνους, καθολικούς, κ.τ.λ.). Είναι λοιπόν εμφανές ότι το όλο αυτό επιχείρημα περικλείει μία σοβαρότατη θεολογική πλάνη η οποία θυμίζει οικουμενιστικά πρότυπα ενώσεως.

Σαν ορθόδοξοι, σεβόμαστε κάθε άνθρωπο ως εικόνα του Θεού. Όμως είναι άλλο πράγμα ο σεβασμός και άλλο πράγμα η συνεργασία και μάλιστα για την επίτευξη ενός τόσο ιερού σκοπού. Και βέβαια δεν μπορεί να ισχύει σε καμία περίπτωση το ρητό ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Η προβληματική αυτή από θεολογικής πλευράς στάση του ΔΕ εμφανίζεται και σε θέσεις του ως προς διαχείριση πολιτικοκοινωνικών θεμάτων που απασχολούν τη χώρα μας. Για παράδειγμα, ενώ ο Θεός αποτρέπει τους Ισραηλίτες να συμμαχούν με ειδωλολατρικά κράτη και να έχουν ιππικό (Δευτερονόμιον 17,16), κατά την ΑΛΗΘΕΙΑ (πολιτικό φορέα του ΔΕ), η Ελλάδα (προφανώς ελεύθερη και ανεξάρτητη, που θα υπακούει και θα προστατεύεται από τον Χριστό), θα πρέπει για την ασφάλειά της να παραχωρήσει στο έδαφός της στρατιωτικές βάσεις σε ξένα κράτη[5]. Παρομοίως ενώ από ορθόδοξης πλευράς απαγορεύεται στις γυναίκες να φέρουν όπλα (Δευτερονόμιον 22,5), το ΔΕ προτείνει για την άμυνα της χώρας, την εκπαίδευση και χρήση των όπλων από όλες τις γυναίκες που μπορούν[5]. Σε άλλο σημείο προτείνεται η συνεκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο Αιγαίο με την Τουρκία (ένα δηλαδή εξόχως εχθρικό και αλλόθρησκο κράτος) υπό προϋποθέσεις [5].

Συνοψίζοντας λοιπόν τα παραπάνω εύκολα συμπεραίνουμε ότι το ΔΕ, ενώ προβάλλει την Ορθοδοξία σαν μέσο εξόδου της χώρας μας από την πολύπλευρη αυτή κρίση, οι τρόποι και η μεθοδολογία που αυτό χρησιμοποιεί παρουσιάζονται από θεολογικής πλευράς εξόχως προβληματικά.

Σπυρίδων Ζορμπαλάς

[1] Υ.Π.Ε.Σ. : Υπερκομματικό Παγκόσμιο Εθνικό Συμβούλιο (όργανο του ΔΕ)

[2] https://www.diktyoellinismou.gr/ypes-keimeno/

[3] 5η τηλεδιάσκεψη-συζήτηση  Ὑπερκομματικοῦ Παγκοσμίου Ἐθνικοῦ Συμβουλίου (Υ.Π.Ε.Σ.) 20 2 2022

https://www.youtube.com/watch?v=UZKKRURPT4s

https://www.facebook.com/watch/live/?ref=watch_permalink&v=667595607813685 (Περίπου στο 21:00):

Αναστάσιος Χωρέμης:«…δεν αποκλείεται ο άλλος που έχει διαφορετική θρησκευτική πεποίθηση, να είναι συνοδοιπόρος, σύμμαχος, συνιδρυτής , μπροστάρης και αυτός στην προσπάθεια που κάνουμε να ενώσουμε όλους τους  Έλληνες..»

Νικόλαος Μπουρμπούλης (πρόεδρος ΑΛΗΘΕΙΑΣ, πολιτικού φορέα του ΔΕ):

«Όντως δεν είμαστε μονολιθικοί, ούτε ο λόγος μας αλλά ούτε και ο ψυχισμός μας, περισσότερο δε το πνεύμα μας.»

[4] «ο μη ών μετ' εμού κατ' εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει» (Ματθ. 12, 30).

[5] Καταστατικό ΑΛΗΘΕΙΑΣ (πολιτικού φορέα του ΔΕ).

https://www.diktyoellinismou.gr/wp-content/uploads/2021/09/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CC%81-%CE%91%CE%BB%CE%B7%CC%81%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1_3.pdf

5.5
Οι στρατιωτικές βάσεις Αιγαίου, Κρήτης, Κύπρου και αλλού να διατεθούν από την Ελλάδα και την Κύπρο στους στρατηγικούς αμυντικούς της εταίρους για κάλυψη των αναγκών τους και των αναγκών του περιφερειακού συστήματος ασφάλειας.

5.7
Να αναπτυχθεί και να αναβαθμιστεί η δυνατότητα για Παλαϊκή Άμυνα στα νησιά και στην ενδοχώρα με την εκπαίδευση όλων όσων εκ των πολιτών, ανδρών η γυναικών δύνανται να φέρουν όπλα.

11

Θα μπορούσε να υπάρξει συνεκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο Αιγαίο με
την Τουρκία εάν η Τουρκία δεχθεί την καθιέρωση της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας στα τουρκικά σχολεία, επιστροφή της Αγίας Σοφίας στο Πατριαρχείο, επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης και συνεκμετάλλευση των τουριστικών χώρων σε ελληνικές ιστορικές περιοχές στην Πόλη στον Πόντο στη Μικρά Ασία στην Καππαδοκία και σε άλλες περιοχές.