Ο ηθοποιός Σερβετάλης αποχώρησε
από τη θεατρική παράσταση «Ρινόκερος» του Ιονέσκο λόγω των νέων μέτρων που
αποκλείουν ανεμβολίαστους και από το θέατρο. Πολλοί οι επικριτές, αλλά ακόμη περισσότεροι οι
υποστηρικτές του. Πολλοί είδαν απλά έναν ηθοποιό να φεύγει από μία
παράσταση. Καθώς δεν γνώριζαν το έργο, δεν μπορούσαν να κάνουν τη σύνδεση με
την πράξη του Σερβετάλη.
Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Στον «Ρινόκερο» ο Ιονέσκο δείχνει
πώς μία κοινωνία ανθρώπων μετατρέπεται σε παχύδερμα. Στην αρχή οι πρώτοι
ρινόκεροι σοκάρουν, στη συνέχεια γίνονται περισσότεροι και παύουν να ενοχλούν,
μέχρι που στο τέλος όλοι οι φίλοι του ήρωα, όλος ο κόσμος του γίνεται
ρινόκερος. Ο ήρωας είναι ο μόνος άνθρωπος του έργου ο οποίος στο τέλος αναφωνεί
«δεν θα συνθηκολογήσω».
Ο Ιονέσκο δείχνει ουσιαστικά πώς μία
κοινωνία μετατρέπεται σιγά σιγά σε κτήνος. Ο,τι στην αρχή σοκάρει, γρήγορα γίνεται
αποδεκτό από όλο και περισσότερους. Η επιλογή του παχύδερμου και άσχημου
ρινόκερου ως ζώο που αντικαθιστά τον άνθρωπο δεν είναι τυχαία.
Ο Σερβετάλης ενσαρκώνει αυτόν τον
ήρωα.
Ο Σερβετάλης κάνει πράξη ζωής το
μήνυμα που θέλει να περάσει το έργο.
Και βγαίνουν οι ρινόκεροι να τον
κατηγορήσουν που δεν έγινε ρινόκερος και αυτός. Μα, αγαπητοί, δεν θα μπορούσε
πια να παίξει στο έργο. Στο έργο ο ήρωας παραμένει άνθρωπος. Δεν γίνεται παχύδερμο. Ο μόνος
τρόπος για να παραμείνει άνθρωπος ήταν να αποχωρήσει. Αν παρέμενε στο έργο,
ουσιαστικά είχε συνθηκολογήσει με τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε καλούς
εμβολιασμένους και κακούς ανεμβολίαστους, στο διχαστικό δηλαδή αφήγημα που
διαλύει την ελληνική -και όχι μόνο- κοινωνία. Είναι σαν να παίζεις τον αντιστασιακό
που πολεμά τον φασισμό και την ίδια στιγμή να τρως και να πίνεις με το
καθεστώς. Απλά δεν γίνεται.
Η μορφή του τέρατος είναι
αποκρουστική. Οταν
όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε,
γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε» είχε πει και ο
Χατζιδάκις. Ηταν λογικό λοιπόν ο ηθοποιός να ξεσηκώσει πόλεμο εναντίον του,
γιατί με την τόλμη του έδωσε στους επικριτές του τον καθρέφτη να δουν τον
ρινόκερο που έκρυβαν μέσα τους.
Ο Σερβετάλης με τη μετρημένη
αντίδρασή του, τη λιτότητα των λόγων του και τη σεμνότητά του έδειξε ότι
ηθοποιός σημαίνει φως, ότι ποιεί ήθος. Πώς να του το συγχωρέσουν πολλοί λοιπόν,
όταν έχουν συμβιβαστεί με τα σκοτάδια μέσα στα οποία ζούμε και το ίδιο το τέρας
δεν τους τρομάζει πια, γιατί απλά του μοιάζουν;
Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και
Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
newsbreak,26-11-2021
Δείτε και -Άρης Σερβετάλης:
Είμαστε μία κοινωνία προσώπων, όχι αγέλη που διαχωρίζεται σε εμβολιασμένους και
μη.
4 σχόλια:
Ο Άρης Σερβετάλης έπαιξε ίσως τό μεγαλύτερο ρόλο στην καριέρα του μετά την ενσάρκωση του Αγίου Νεκταρίου. Ο ρόλος του στο Ρινόκερο είναι μία μεγάλη ομολογία που δίνει θάρρος, ελπίδα και κουράγιο στους ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους για να μείνουν σταθεροί σ αυτό που στό τέλος αναφωνεί ο σπουδαίος ηθοποιός: Δεν θα συνθηκολογήσω. Αυτός ο άνθρωπος του Θεού έδωσε ένα μάθημα αντίστασης σε όλη την Ελλάδα. Ας όψεται η Διηκούσα Εκκλησία. Να τον ευλογεί ο Θεός και να τον προστατεύει. Εύχομαι γι αυτόν στο θυσιαστήριο.
π. Λεωνίδας Αμοργιανός
Ευχαριστουμε πατερ! Το άρθρο της κυρίας Παπαδοπούλου και τα δικά σας λόγια TO THE POINT!!!Σημείον αντιλεγομενο η πράξη του ηθοποιού και καθένας που εκφέρει γνώμη ρίχνει ουσιαστικά τη μάσκα του. Είναι εποχή που όλοι θα πάρουμε θέση απέναντι στα γεγονότα , θέλοντας και μη. Ας με δώσει φώτιση ο Πανάγαθος Θεός να διαλέγουμε το σωστό σε κάθε περίπτωση.
Προσωπική του επιλογή να μήν εμβολιαστεί και να ενημερώσει και τον εργοδότη του ο οποίος καθόλου δεν τον υποχρέωσε να εμβολιαστεί!
Επιλογή του επίσης ήταν, με την συμφωνία ή την ευγενική ανοχή και των συναδέλφων του, να ομιλεί και να εκφωνεί επί σκηνής χωρίς μάσκα λόγω του ρόλου του, ενώπιόν των άλλων ηθοποιών, εκπέμποντας μικροσταγονίδια στην ατμόσφαιρα προς εισπνοή των άλλων ηθοποιών που κι εκείνοι ήσαν χωρίς μάσκα. Κι εκείνοι βέβαια εξέπεμπαν μικροσταγονίδια, ήσαν όμως εμβολιασμένοι, πράττοντες το κατά δύναμιν προληπτικό ηθικό των καθήκον έναντι Θεού και ανθρώπων.
Σεβαστή και η απόφασή του να αποχωρήσει, ως συμπαράσταση στους αρνητές του εμβολίου, έστω αφήνοντας στα κρύα του λουτρού, πιθανώς ανέργους τους συναδέλφους του λόγω της πιθανής ματαιώσεως των παραστάσεων εάν δεν εξευρίσκετο αντικαταστάτης του. Ευτυχώς για τους άλλους ηθοποιούς, τους ευπειθείς και στις ως προς τον εμβολιασμόν συστάσεις της Εκκλησίας συναδέλφους του, τους κατά την αντίληψίν μου εκδηλώσαντες στάσιν υπεύθυνον ανθρωπιστικήν και Χριστιανικήν έναντι των συναδέλφων ηθοποιών, της εξασφαλίσεως της συνεχείας της παραστάσεως που θα διεκόπτετο αν και είς ενόσει, αλλά και του κοινού των προσθίων σειρών, όπου πιθανώς εκτοξεύονται τα μικροσταγονίδια των ομιλιών των ηθοποιών, ευρέθη αντικαταστάτης ηθοποιός.
Απορώ όμως γιατί αποκαλείται, εκ μέρους μάλιστα ιερωμένων ή ανθρώπων που θεωρούν ότι δήθεν εκφράζουν την συνείδησιν και την διδασκαλίαν της Εκκλησίας για την συγκεκριμένη στάση του "άνθρωπος του Θεού". Γιατί τον θεωρείτε άνθρωπο του Θεού, άρα δεν θεωρείτε ανθρώπους του Θεού όσους Χριστιανούς εμβολιαστήκαμε; Μας θεωρείτε ανθρώπους όχι του Θεού; Δηλαδή; Συνέλθετε! Είναι μήπως ομολογία ή έστω ένδειξη Χριστιανικής Πίστεως να αρνείται κάποιος τον Εμβολιασμό; Από πότε; Ποια Εκκλησία το διδάσκει;
Όχι καλέ μου κύριε, με τη δική σας λογική το κατά δύναμιν προληπτικό ηθικό καθήκον έναντι Θεού και ανθρώπων δεν είναι αυτό που λέτε. Το κατά δύναμιν προληπτικό ηθικό καθήκον, εφόσον ουδείς πλέον αμφισβητεί ότι και οι εμβολιασμένοι κολλάνε / νοσούν / μεταδίδουν, θα ήταν να μη γίνει η θεατρική παράσταση καθόλου, ούτε με εμβολιασμένους ηθοποιούς, όπως και καμία θεατρική παράσταση ξανά ποτέ. Το κατά δύναμιν προληπτικό ηθικό καθήκον, σύμφωνα με τη δική σας λογική, είναι να μην ξαναμιλήσει ποτέ άνθρωπος σε άνθρωπο, ούτε με μάσκα ούτε χωρίς, να μην πλησιάσει ποτέ ξανά άνθρωπος σε άνθρωπο, να ζήσουμε όλοι τηρώντας οκτώ μέτρα απόσταση (γιατί τόσο πάνε, λέει ο Τσιόδρας, τα μικροσταγονίδια από το φτάρνισμα) και να επικοινωνούμε αποκλειστικά με τούτα δω τα μαραφέτια. Και να μη βγούμε κι από το σπίτι μας, γιατί τα μικροσταγονίδια αιωρούνται έως και για τρεις ώρες, λέει κάποιος άλλος. Κι εδώ στη γειτονιά μου κάποιος φταρνίστηκε πριν μιάμισι ώρα και είναι φουλ στα μικροσταγονίδια. Κι έχω και ηλικιωμένο πατέρα, και τι λόγο θα δώσω στο Θεό αν βγω να κάνω μια βόλτα, κολλήσω κάνα μικροσταγονίδιο και μετά μεταδώσω τον ιό στον πατέρα μου; Ας τον κλειδώσω λοιπόν μέσα κι ας μην πάω να τον δω ούτε για καφέ. Για το καλό του. Για να κάνω το κατά δύναμιν προληπτικό ηθικό καθήκον μου έναντι Θεού και ανθρώπων.
Δημοσίευση σχολίου