Μήπως Σεβαστοί Ἱεράρχες πέφτετε στόν ἄθεο οὐμανισμό;

Μήπως Σεβαστοί Ἱεράρχες πέφτετε στόν ἄθεο οὐμανισμό;

Μαρία, Ἐκπαιδευτικό

Σέ συνέχεια τοῦ ἄρθρου: Ἀνόητοι ἤ ἀμετ-ανόητοι; Παραμυθία ἤ παραμύθια;,

πού σχολιάζει τήν νέα ἀνακοίνωση τῆς Δ.Ι.Σ. μετά τό τελευταῖο διάγγελμα τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Μητσοτάκη γιά δεύτερο lockdown καί νέο κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν, στήν ὁποία «παραμυθιάζει» τούς πιστούς γιά τό πρόβλημα τοῦ κορωναϊοῦ καί τήν «νέα κανονικότητα» πού μᾶς ἐπιβάλλουν οἱ νεοταξίτες ἡγέτες μας,

θά σταθῶ σέ ἕνα συγκεκριμένο γραφόμενο τῶν Ἱεραρχῶν μας ὑπό τήν πρωτοκαθεδρία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου.

Λέει ἡ Δ.Ι.Σ.:

«Ἡ ἁγιαστική χάρη θά μᾶς βοηθήσει νά ἀναπτύξουμε ὑψηλό αἴσθημα ἀτομικῆς εὐθύνης, ἀλλά καί ἀπολύτου σεβασμοῦ στόν συνάνθρωπο». 

Σεβαστοί Ἱεράρχες,

μήπως πέφτετε στόν ἄθεο οὐμανισμό;

Ἀντιγράφω ἀπό τήν widipedia:

Με τον όρο αναγεννησιακός Ουμανισμός («Ουμανισμός» σημαίνει «ανθρωπισμός», μεταφορά από το νεολατινικό Humanismus) αναφερόμαστε στην πνευματική κίνηση που εκδηλώθηκε στη δυτική Ευρώπη, κατά το τέλος του Ύστερου Μεσαίωνα, συγκεκριμένα από το 1400 έως και το 1650, με την αρχή της περιόδου της Αναγέννησης.

Είναι ρεύμα πνευματικό, που στόχευε στην πολιτιστική και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του θεοφοβικού μοντέλου που επικρατούσε ως τότε».

….

«Οι Ανθρωπιστές της Αναγέννησης χαρακτηρίζονται από την βούληση τους να ερευνήσουν αρχαία κείμενα και να αφομοιώσουν τις αξίες του κλασικού κόσμου σε όλα τα επίπεδα, από την τέχνη μέχρι και την μελέτη πρακτικών και φυσικών επιστημών. Στους Ανθρωπιστές της Αναγέννησης επικρατεί η έντονη αίσθηση του ατόμου να κατανοήσει και να αλλάξει τόσο τον εαυτό του όσο και τον κόσμο, αναζητώντας ορθολογικές απαντήσεις και όχι θρησκευτικές».

Περισσότερα ἐδῶ:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Σεβαστοί Ἱεράρχες,

ὁ «ἀπόλυτος σεβασμός στόν συνάνθρωπο» πού εἰσηγεῖσθε καί στόν ὁποῖον μᾶς προστρέπετε ἐμᾶς τούς πιστούς, γίνεται αἵρεση, πολλῷ δέ μᾶλλον ὅταν δέν ἀποδίδεται ὁ ἀπόλυτος σεβασμός στόν Θεό πού εἶναι Ἀπόλυτος (Παντοδύναμος, Παντοκράτωρ) καί ζηλότυπος·

«ἐγώ γάρ εἰμί Κύριος ὁ Θεός σου, Θεός ζηλωτής» (Παλαιά Διαθήκη:Ἔξοδος)!

Ἡ ἀπόλυτη ἀγάπη καί ὁ ἀπόλυτος σεβασμός ἀνήκουν στόν Θεό κατά τήν ἐντολή·

«ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι πρώτη πάντων ἐντολή· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι·   καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή.

καὶ δευτέρα ὁμοία, αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι» (Μάρκ. 12:29-31).

Δέν θά ἔνιωθα τόν κίνδυνο τοῦ οὐμανισμοῦ στόν ὅρο· «ἀπόλυτος σεβασμός στόν συνάνθρωπο» πού χρησιμοποιήσατε καί ἴσως νά μήν τόν παρεξηγοῦσα ἄν ὅλη ἡ στάση σας ὡς ἐκκλησιαστική ἡγεσία καί ἄν τά ὑπόλοιπα συμφραζόμενα τῶν ἀνακοινώσεών σας ἦταν τά ἐκκλησιολογικῶς δέοντα.

Στήν παροῦσα συγκεκριμένη ἀνακοίνωσή σας, ὅμως, δέν κάνετε καμμία ἔμπονη νύξη σχετικά μέ τό κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν καί μέ τόν ἀκούσιο ἀφορισμό τῶν πιστῶν ἀπό τά θρησκευτικά μας καθήκοντα, ἀλλά ἀντίθετα συμπορεύεσθε κι εὐθυγραμμίζεσθε μέ τίς κρατικές ἀποφάσεις γιά τήν ἀνώμαλη «λειτουργία» τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί τίς οἰκειώνεσθε μέ τήν συνείδησή σας ἥσυχη (προφανῶς καί γιά δεύτερη φορά…), μάλιστα δέ ἐνίοτε μετά εὐχαριστηρίων πρός τούς «κρατικούς κλειδοκράτορες» (βλέπε εὐχαριστήρια ἀνακοίνωση πρός πολιτικούς ἐκ τοῦ πρόσφατου παρελθόντος τῆς Δ.Ι.Σ. στό πρῶτο lockdown) ὡς νά εἶναι κάτι ὀρθό, ἀμελητέο κι ἀπαραίτητο!

-Ἡ ἐκ νέου καί πάλι ἀνώμαλη ἔκβαση τῆς Θείας Λατρείας κεκλεισμένων τῶν θυρῶν ἄνευ σύμπαντος τοῦ ποιμνίου σας, ἀποτελεῖ γιά τήν θρησκευτική, ἡγετική καί ποιμαντική σας συνείδηση «ἀπόλυτος σεβασμός» στόν Θεό;

-Ὁ Θεός λατρεύεται ἀπόλυτα μέ πλήρη τήν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία καί μέ ἀποῦσα τήν στρατευομένη πλήν τοῦ Ἱερέως, τοῦ νεωκόρου καί τοῦ ψάλτη;

-Ὁ Θεός λατρεύεται ἀπόλυτα χωρίς ἐξομολόγηση, μετοχή στήν δόξα-Θεία Λατρεία Του καί εἰδικά στά Τίμια Δῶρα του;

-Μέ αὐτονομημένο ἀπό τόν Θεό τόν «ἀπόλυτο σεβασμό στόν συνάνθρωπο», ἤ μέ προπορευόμενο σέ σχέση μέ τόν ἠμιτελῆ-λειψό καί ὄχι ἀπόλυτο σεβασμό στόν Θεό πού τόν ἀποδεικνύουμε μέ τό τρίπτυχο:

μετάνοια, τήρηση τῶν ἐντολῶν Του καί κορυφαῖα τήν Λατρεία Του καί μετοχή στά Μυστήριά Του,

πέφτει κανείς σέ λατρεία τοῦ ἀνθρώπου-οὐμανισμό καταπατῶντας τήν πρώτη ἐντολή, ναί ἤ ὄχι;

Μέ τό χέρι στήν καρδιά, τί σᾶς λέει ἡ λογική σας καί κυρίως ἡ ἐκκλησιαστική σας συνείδηση;