15 Σεπ 2020

Περί Αρχιερέων και Ιερέων (Α΄)

ΠΕΡΙ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΕΩΝ Α΄

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων.  

Θεῖον μὲν χρῆμα ἡ ἱερωσύνη, καὶ τῶν ὅντων ἀπάντων τὸ τιμιώτατον. Ὑβρίζουσι δὲ εἰς αὐτὴν μάλιστα πάντων οἱ κακῶς αὐτὴν μεταχειριζόμενοι· οὕς ἱερᾶσθαι παντάπασιν οὐκ ἐχρῆν.

ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG78,493

Ἐδὼ ποὺ φτάσαν τὰ πράγματα, δὲν ὑπάρχουν περιθώρια γιὰ ὑπεκφυγὲς καὶ ὑπονοούμενα καὶ τυπικές εὐγένειες. Ἡ Ἐκκλησία διώκεται καὶ διῶκτες εἶναι οἱ ταγμένοι γιὰ φύλακες, ἡ εὐσέβεια διαστρέφεται καὶ διαστροφεῖς εἶναι οἱ ταγμένοι γιὰ ὑπηρέτες της. Ἐπανεισάγονται αἱρέσεις στὴν ἐκκλησία (νέα εἰκονομαχία-νέος βαρλααμισμός) καὶ τὶς εἰσάγουν καὶ τὶς προωθοῦν οἱ ἵδιοι οἱ ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς ἔχουν αὐθαδιάσει. Δὲν ἀκολουθοῦν τοὺς ἁγίους Πατέρες. Δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι τὸ νὰ θέτουν τὴ γνώμη τους πάνω ἀπὸ τὴν γνώμη τῶν Πατέρων εἶναι ἔγκλημα γεμάτο αὐθάδεια:

Τὸ μὲν γὰρ Πατράσι μὴ ἀκολουθεῖν καὶ τὴν ἐκείνων φωνὴν κυριωτέραν τίθεσθαι τῆς ἑαυτῶν γνώμης ἐγκλήματος ἄξιον, ὡς αὐθαδείας γέμον. ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32 392-3

Δὲν ἐπιτρέπεται πλέον μὲ δουλοπρέπεια καὶ φόβο νὰ σιγοψιθυρίζουμε στὶς γωνιὲς γιὰ τὰ ὅσα κάνουν , φοβούμενοι μήπως πέσουμε σὲ δυσμένεια, ἀλλὰ πρέπει νὰ σηκωθοῦμε καὶ τουλάχιστον νὰ ἐλέγξουμε μὲ θάρρος τὶς πράξεις τους:

Μὴ κατὰ γωνίαν θρυλείτω δουλοπρεπῶς, ἀλλ' εἰς τὸ φανερὸν ἀντικαταστὰς διελεγχέτω μετὰ παρρησίας. ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32 392

Προκαλεῖ ἀφόρητη λύπη ἡ κατάστασις αὐτή. Κλείνουν τὶς ἐκκλησίες καὶ λὲνε ὅτι δὲν πειράζει. Στέλνουν τοὺς ἀνθρώπους στὰ σπίτια τους νὰ «προσεύχονται», παρακολουθῶντας τὶς ἀκολουθίες ἀπὸ τὴν τηλεόρασι καὶ λένε πῶς εἶναι τὸ ἴδιο!!!. Δὲν προσκυνοῦν τὶς εἰκόνες καὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι πρόκειται γιὰ ἀναβίωσι τῆς εἰκονομαχίας καὶ ἄρνησι τῶν ἀκτίστων Θείων ἐνεργειῶν. Φοβοῦνται νὰ μεταλάβουν καὶ φέρνουν πλαστικὰ κουταλάκια, καὶ δὲν συναισθάνονται ὅτι εἶναι ὕβρις πρὸς τὸν Κύριο. Φοροῦν φίμωτρα μέσα στοὺς ναοὺς πιστοὶ καὶ παπάδες καὶ δὲν αἰσθάνονται ὅτι γελοιοποιοῦν τὸν ἱερὸ χῶρο, ἀφοὺ πρώτα γελοιοποιοῦν τοὺς ἑαυτούς τους.

Ἐγκατελείφθησαν οἱ κανόνες τῶν Πατέρων. Κάθε ἀκρίβεια ἔχει ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες. Ἄλλοι παπάδες πετοῦν τὰ ράσα γιὰ νὰ ζήσουν τὴν «ἐλευθερία» καὶ τὸ πλῆθος ἐπευφημεῖ ἐνθουσιασμένο μαζί μὲ ὁμόφρονες συλλειτουργούς τῶν αὐτοαποσχηματισθέντων. Ἄν συνεχιστεῖ τὸ πράγμα, ἄν συνεχιστεῖ ἡ ἀδιαφορία μας θὰ ἔρθη ἀπόλυτη σύγχισι στὰ ἐκκλησιαστικά πράγματα:

Πάνυ με λυπεῖ ὅτι ἐπιλελοίπασι λοιπὸν οἱ τῶν Πατέρων κανόνες καὶ πᾶσα ἀκρίβεια τῶν Ἐκκλησιῶν ἀπελήλαται, καὶ φοβοῦμαι μή, κατὰ μικρὸν τῆς ἀδιαφορίας ταύτης ὁδῷ προϊούσης, εἰς παντελῆ σύγχυσιν ἔλθῃ τὰ τῆς Ἐκκλησίας πράγματα. ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32 400

Ἄν συνεχιστεῖ αὐτὸ τὸ βιολὶ, ἄν συνεχίσουν οἱ ποιμένες μὲ τὴν ἴδια ὁρμὴ νὰ καταστρέφουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα, τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίσῃ σὲ λίγο χρόνο νὰ μετασχηματισθοῦν οἱ ἐκκλησίες σὲ κάτι ἐντελῶς διαφορετικό.

Εἰ κατὰ τὴν αὐτὴν ὁρμὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον τὰ πράγματα, οὐδὲν ἔσται τὸ κωλύον εἴσω ὀλίγου χρόνου πρὸς ἄλλο τι σχῆμα παντελῶς μεθαρμοσθῆναι τὰς Ἐκκλησίας. ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32 424

Ἄξιον ἀπορίας εἶναι γιὰ πολλοὺς πῶς γίνεται οἱ ποιμένες νὰ ἔχουν τέτοια στάσι; Οἱ ἀπλούστεροι οὔτε μποροῦν νὰ τὸ διανοηθοῦν. Λένε: Μὰ πώς γίνεται ὁ  τάδε πνευματικὸς ἤ γέροντας, νὰ κάνῃ λάθος; Πῶς μπορεῖ νὰ συμβουλεύῃ καὶ νὰ πράττῃ λάθος. Ποὺ εἶναι τόσο καλὸς, τόσο γλυκὸς μὲ τόση κατανόησι. Πῶς γίνεται; Μὰ καὶ στὸ τάδε μοναστήρι, ποὺ δὲν σὲ ἀφήνουν κἄν νὰ μπῇς στὴν ἐκκλησία χωρὶς φίμωτρο, διότι «αὐτὸ εἶπε ἡ Σύνοδος», πώς γίνεται; Κάνουν λάθος οἱ ἀδελφὲς ποὺ ἀφιέρωσαν τὴ ζωή τους στὸν Θεό;

Ὅτι γίνεται, γίνεται. Τὸ βλέπουμε. Νὰ προσπαθήσουμε νὰ δοῦμε πῶς γίνεται. Κάποιες πτυχές τοῦ προβλήματος. Οἱ ἅγιοί μας, ὅλοι καὶ συνεχῶς, τὰ λένε, μὰ ἐμεῖς ἀκοῦμε τοὺς ρήτορες τῶν ὁμιλιῶν ποὺ κουβαλοῦν οἱ ποιμένες μας καὶ μᾶς λένε τὰ ψυχοφελή λογάκια τους χωρὶς νὰ νοιάζονται ἄν ἔχουν ἀρετὴ ἄξια τῶν λόγων (καὶ μετὰ πέφτουν ἀπὸ τὰ σύννεφα ὅταν ἀποκαλύπτεται ἡ πραγματικότης):

Καὶ πολλῶν μὲν ἀκήκοα λόγων ψυχωφελῶν· πλὴν παρ' οὐδενὶ τῶν διδασκάλων εὗρον ἀξίαν τῶν λόγων τὴν ἀρετήν. ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32 356

Ἕνα παράδειγμα: Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στὸν ἐγκωμιαστικό του λόγο γιὰ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο λέει ὅτι δὲν ξέρει νὰ διαλέξῃ γιὰ ποιὸ λόγο τοῦ δόθηκε ἡ ἱερωσύνη (τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου). Ὡς βραβεῖο γιὰ τὴν ἀρετή του ἤ ὡς πηγὴ καὶ ζωὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἡ ὁποία ξεψυχοῦσε ἀπὸ τὴν δίψα τῆς ἀληθείας ὥστε νὰ τὴν ποτίσῃ καὶ νὰ μὴν πεθάνει (Ἄς τὸ προσέξουν, ἄν θέλουν, οἱ ὀπαδοὶ τῶν λόγων τοῦ Πατριάρχη ὅτι δὲν κινδυνεῦει ἡ πίστις. Ξεψυχᾶ καὶ ξεραίνεται ἡ ἐκκλησία καὶ ἡ πίστι ἀπὸ ἔλειψι τῆς ἀληθοὺς διδασκαλίας):  

Καὶ οὐκ ἔχω λέγειν, πότερον ἀρετῆς ἆθλον, ἢ τῆς Ἐκκλησίας πηγὴν καὶ ζωὴν, τὴν ἱερωσύνην λαμβάνει. Ἔδει γὰρ ἐκλείπουσαν (=τελείωνε, πέθαινε)* ταύτην τῷ δίψει τῆς ἀληθείας, ὥσπερ τὸν Ἰσμαὴλ, ποτισθῆναι. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ PG 35.1088

*(ἐπειδὴ κάποιοι ἀδελφοὶ δυσκολεύονται κάπως μὲ μερικὲς ἀποχρώσεις τῶν  λέξεων βάζω σὲ μερικὲς λέξεις ἐρμηνευτικὲς σημειώσεις πρὸς βοήθεια)

Προϋπόθεσι γιὰ τὴν ἱερωσύνη εἶναι ἡ ἤδη προϋπάρχουσα ἀρετή τοῦ προσερχομένου, (Πῶς ἱερέως σχῆμα καὶ ὄνομα ὑποδύεσθαι, πρὶν ὁσίοις ἔργοις τελειῶσαι τὰς χεῖρας; ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ PG 35.497) καὶ ἡ δυνατότης του καὶ ἡ διάθεσις του νὰ ζωογονήσῃ μὲ τὰ νάματα τῆς ἀληθείας τὴν Ἐκκλησία. Στὴν περίπτωσι τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου αὐτὴ ὑπήρχαν γι᾿αὐτὸ καὶ τὸν ἀγάπησε ὁ λαός. Ὅλος ὁ λαὸς. Καὶ μὲ τὴν ψῆφο ὅλου τοῦ λαοῦ ἐκάθισε στὸν θρόνο τοῦ ἁγίου Μάρκου, στὴν Ἀλεξάνδρεια. Μὲ τρόπο ἀποστολικὸ καὶ πνευματικὸ ἐξελέγη ἐπίσκοπος καὶ ὅχι μὲ τὴν πονηρὴ συνήθεια ποὺ ἐπεκράτησε ἀργότερα καὶ ἐγκαθιστοῦν ἱεράρχες τυραννικὰ καὶ ἀπάνθρωπα (ἰδιαιτέρως στὴν περίπτωσι τῶν αἱρετικῶν τότε -τῶν οἰκουμενιστῶν στὶς μέρες μας),  ὅπου γενικῶς μετροῦν μόνο τὰ χαρτιὰ καὶ τὰ τυπικὰ προσόντα καὶ ἐκλέγει μιὰ κλειστὴ ὁμάδα μὲ συναλλαγὲς πιέσεις καὶ προγραμματισμοὺς, χωρὶς νὰ δίνῃ καμμιὰ σημασία στὸν λαό:

Οὕτω μὲν οὖν καὶ διὰ ταῦτα, ψήφῳ τοῦ λαοῦ παντὸς, οὐ κατὰ τὸν ὕστερον νικήσαντα πονηρὸν τύπον, οὐδὲ φονικῶς τε καὶ τυραννικῶς, ἀλλ' ἀποστολικῶς τε καὶ πνευματικῶς, ἐπὶ τὸν Μάρκου θρόνον ἀνάγεται, οὐχ ἧττον τῆς εὐσεβείας, ἢ τῆς προεδρίας διάδοχος. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ PG 35.1089

Δὲν ἦταν διάδοχος μόνο τοῦ θρόνου, τῆς προεδρίας, ἀλλὰ καθόλου λιγώτερο ἦτο καὶ διάδοχος τῆς εὐσεβείας. Καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὴν διαδοχὴ τοῦ θρόνου ἦταν μακρυνὸς διάδοχός του, ὅσον ἀφορᾶ ὅμως τὴν εὐσέβεια βρίσκεται ἀμέσως μετὰ ἀπὸ ἐκεῖνον. Αὐτὴν, τὴν εὐσέβεια πρέπει νὰ θεωροῦμε κυρίως διαδοχή. Διότι τὸ ὁμόθρονο προϋποθέτει τὸ ὁμόγνωμο, τὸ δὲ νὰ ἔχεις ἀντίθετη πίστι ἀποδεικνύει καὶ τὸ ἀντίθρονο:

Οὐχ ἧττον τῆς εὐσεβείας, ἢ τῆς προεδρίας διάδοχος· τῇ μὲν γὰρ πολλοστὸς ἀπ' ἐκείνου, τῇ δὲ εὐθὺς μετ' ἐκεῖνον εὑρίσκεται· ἣν δὴ καὶ κυρίως ὑποληπτέον  ( =θεωρῶ, ἐννοῶ) διαδοχήν. Τὸ μὲν γὰρ ὁμόγνωμον καὶ ὁμόθρονον, τὸ δὲ ἀντίδοξον καὶ ἀντίθρονον·(ὅ.π.)

Τί νὰ ποῦμε τώρα γιὰ Πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους ποὺ ἐπαίρονται γιὰ τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ ἀπαιτοῦν ἀπόλυτη ὑπακοή καὶ προνόμια ἐνῷ διδάσκουν καὶ πράττουν ἐντελῶς ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς ἁγίους προκατόχους τους; Καὶ τί νὰ ποῦμε γι᾿αὐτοὺς ποὺ δουλικὰ τοὺς ἀκολουθοῦν «ταπεινοὶ» καὶ «ὑπάκουοι»;

Στὴ μιὰ περίπτωσι εἶσαι διάδοχος τοῦ τίτλου, στὴν ἄλλη διάδοχος τῆς ἀληθείας. Δὲν εἶναι διάδοχος αὐτὸς ποὺ χρησιμοποίησε κάθε μορφὴ βίας καὶ ραδιουργίας καὶ συναλλαγῆς γιὰ νὰ ἀνέλθῃ σὲ ἐκκλησιαστικό θρόνο, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ βίασε μὲ τὴν ἄσκησι τὸν ἑαυτό του καὶ ἀπέκτησε τὸν Θεῖο φωτισμό. Οὔτε αὐτὸς ποὺ παρανόμησε, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ προβλήθηκε νόμιμα. Οὔτε αὐτὸς ποὺ φρονεῖ τὰ ἀντίθετα μὲ τοὺς πρό αὐτοῦ πατέρες, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν ἴδια πίστι. Ἄν δὲν εἶναι ἔτσι, εἶναι σὰ νὰ λέει κανεὶς ὅτι διάδοχος τῆς ὑγείας εἶναι ἡ νόσος, καὶ τοῦ φωτὸς τὸ σκοτάδι, καὶ ἡ ζάλη τῆς γαλήνης, καὶ τῆς συνέσεως ἡ σύγχισις:

Καὶ ἡ μὲν προσηγορίαν (=τίτλος, ἀξίωμα) , ἡ δὲ ἀλήθειαν ἔχει διαδοχῆς. Οὐ γὰρ ὁ βιασάμενος, ἀλλ' ὁ βιασθεὶς διάδοχος· οὐδὲ ὁ παρανομήσας, ἀλλ' ὁ προβληθεὶς ἐννόμως· οὐδὲ ὁ τἀναντία δοξάζων, ἀλλ' ὁ τῆς αὐτῆς πίστεως· εἰ μὴ οὕτω τις λέγοι διάδοχον, ὡς νόσον ὑγιείας, καὶ φωτὸς σκότος, καὶ ζάλην γαλήνης, καὶ συνέσεως ἔκστασιν (=σύγχισις τοῦ νοῦ).(ὅ.π.)

Ἐπειδὴ ἔτσι προβλήθηκε ὡς ἱεράρχης (ὁ Ἀθανάσιος), μὲ τὸν ἵδιο τρόπο χρησιμοποίησε τὴν ἱεραρχικὴ θέσι. Γιατὶ μόλις κατέλαβε τὸν θρόνο δὲν συμπεριφέρθηκε ὅπως ἐκείνοι ποὺ ἀνέλπιστα ἀρπάζουν κάποια ἐξουσία ἤ κληρονομιὰ καὶ συμπεριφέρονται μὲ αὐθάδεια καὶ ὑπεροψία. Αὐτὰ εἶναι χαρακτηριστικὰ τῶν νόθων καὶ τῶν ἐπίπλαστων ἱερέων καὶ ἀναξίων τοῦ ἐπαγγέλματος. Αὐτῶν οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν τίποτε νὰ προσφέρουν στὴν ἱερωσύνη, ὅταν πῆγαν νὰ χειροτονηθοῦν, οὔτε εἶχαν ἀγωνιστεῖ ἀπὸ πρὶν γιὰ τὸ καλὸ καὶ ἐμφανίζονται ταυτόχρονα μαθητὲς καὶ διδάσκαλοι τῆς εὐσεβείας καὶ πρὶν καθαριστοῦν οἱ ἴδιοι καθαρίζουν ἄλλους:

Ἐπεὶ δὲ οὕτω προβάλλεται, οὕτω καὶ τὴν ἀρχὴν διατίθεται. Οὐ γὰρ ὁμοῦ τε καταλαμβάνει τὸν θρόνον, ὥσπερ οἱ τυραννίδα τινὰ, ἢ κληρονομίαν παρὰ δόξαν (=ἀπροσδόκητα) ἁρπάσαντες, καὶ ὑβρίζει διὰ τὸν κόρον (=αὐθάδεια, ὑπεροψία). Ταῦτα γὰρ τῶν νόθων καὶ παρεγγράπτων (=ὁ παρανόμως γραμμένος, ἐπίπλαστος) ἱερέων ἐστὶ, καὶ τοῦ ἐπαγγέλματος ἀναξίων· οἳ μηδὲν τῇ ἱερωσύνῃ προεισενεγκόντες, μηδὲ τοῦ καλοῦ προταλαιπωρήσαντες (=ταλαιπωρούνται πρότερον) , ὁμοῦ τε μαθηταὶ καὶ διδάσκαλοι τῆς εὐσεβείας ἀναδείκνυνται, καὶ πρὶν καθαρθῆναι καθαίρουσι ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ PG 35.1089

Καὶ συνεχίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἀναξίως ἔλαβαν τὴν ἱερωσύνην: Χθὲς ἱερόσυλοι καὶ σήμερα ἱερεῖς. Χθὲς ἔξω ἀπὸ τὸ ἱερὸ, σήμερα μυσταγωγοί. Αὐτοὶ ποὺ πολυχρονίσανε στὴν κακία, τώρα αὐτοσχέδιοι στὴν εὐσέβεια:

«Χθὲς ἱερόσυλοι, καὶ σήμερον ἱερεῖς· χθὲς τῶν ἁγίων ἔξω, καὶ μυσταγωγοὶ σήμερον· παλαιοὶ (=πολυχρονίσαντες) τὴν κακίαν, καὶ σχέδιοι (= ὁ προχείρως φτιαγμένος, αὐτοσχέδιοι) τὴν εὐσέβειαν»· ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ PG 35.1089

Τί νὰ κάνουν τώρα αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι; Σχέδιοι τὴν εὐσέβειαν. Μιὰ προχειροκατασκευὴ εὐσέβειας. Ὅπως τὰ πρόχειρα μαγαζιὰ μὲ γυψοσανίδες  γεμάτα φώτα καὶ βιτρίνες καὶ διακοσμήσεις, ποὺ φαίνονται φανταχτερά στὴν ἀρχή καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ἔχουν φθαρεῖ καὶ διαλύσει καὶ θέλουν ἀνακαίνησι. Σχέδιοι τὴν εὐσέβειαν.  Δηλαδὴ ὅπως νομίζουν. Ὅτι τοὺς καπνίσει. Ποιοί Πατέρες, καὶ τί κανόνες, καὶ ποιοί ἅγιοι γι᾿ αὐτούς; Οὔτε ποιοὶ εἶναι οἱ Πατέρες ξέρουν, οὔτε νὰ μάθουν ἐνδιαφέρονται, πολὺ περισσότερο δὲ δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τὶ ἔπραξαν πῶς βίωσαν καὶ τί ἐδογμάτισαν οἱ ἅγιοι Πατέρες.  Αὐτοὶ εἶναι τώρα τὰ ἀφεντικὰ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοὶ ἀποφασίζουν, αὐτοὶ διατάζουν. Καὶ εἰκόνες βάζουν τῶν ἁγίων, καὶ ἐκκλησίες χτίζουν καὶ παρακλήσεις κάνουν καὶ ταυτόχρονα ἀναγκάζουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ βάζουν φίμωτρα μέσα στὴν ἐκκλησία, νὰ μὴν προσκυνοῦν τὶς ἅγιες εἰκόνες, δὲν δίνουν τὸ χέρι τους κατὰ τὴν λειτουργία γιὰ φίλημα καὶ νομίζουν ὅτι κάνουν καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ πασπαλίζουν τὶς διδαχὲς τους μὲ σπαράγματα πατερικῶν λόγων γιὰ νὰ ξεγελοῦν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλοιώνοντας καὶ διαστρέφοντας συνήθως τὴν οὐσία καὶ τό νόημα τῶν λόγων τῶν ἁγίων.

Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἀναπόφευκτο διότι ἡ ἱερατική τους προβολὴ εἶναι ἔργο ἀνθρωπίνων χαρίτων καὶ ὄχι τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος:

«ὃ ἔργον χάριτος ἀνθρωπίνης, οὐ τῆς τοῦ Πνεύματος»· ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ PG 35. 1092

Ἄνθρωποι τοὺς ἐπέλεξαν, ἄνθρωποι τοὺς χειροτόνησαν, σὲ ἀνθρώπους χρωστοῦν, σὲ ἀνθρώπους ὑπακούουν, ἀνθρώπων τὶς ἐντολὲς ἐφαρμόζουν. Ἄν οἱ ἄνθρωποι εἶναι Πατριάρχες ἤ δεσπότες  δὲν ἔχει σημασία. Σημασία ἔχει ὅτι ὅλο αὐτὸ δὲν εἶναι ἔργο τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Καὶ αὐτὸ τὸ ἀποδεικνύουν τὰ τραγικά ἀποτελέσματα. Διότι αὐτοὶ ἀφοὺ περάσουν ἀπὸ παντοῦ μὲ τὴ βία ποὺ τοὺς διακρίνει, δηλαδὴ ἐπιδιώκοντας πεισματικῶς νὰ ἐπιβάλλουν τὴν ἄποψί τους, στὸ τέλος τυραννοῦσι, δηλαδὴ κατεξουσιάζουν, διοικοῦν τυρρανικῶς καὶ τὴν ἴδια τὴν εὐσέβεια, δηλαδὴ τὴν πίστι, δηλαδὴ τὴν ἐκκλησία:

Οἳ, ὅταν πάντα διεξέλθωσι (=περνῶ διαδοχικῶς) βιαζόμενοι (=λογομαχῶ, πεισματικῶς, ὑποστηρίζω ἄποψιν τινα) , τελευταῖον τυραννοῦσι (=ἐξουσιάζω διοικῶ τυρρανικῶς) καὶ τὴν εὐσέβειαν· ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ PG 35. 1092

Σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους δὲν παρουσιάζουν τὰ ἔργα τους τὴν ἱεραρχικὴ τους ἀξία, τὸν βαθμό, ἀλλὰ διὰ τοῦ  βαθμοῦ προσπαθοῦν νὰ κάνουν ἀποδεκτὰ τὰ ἔργα τους. Δηλαδὴ ἔχει ἀντραπεῖ τελείως ἡ τάξις τῶν πραγμάτων.

Ὧν οὐχ ὁ τρόπος (= ἡ διαγωγὴ, τὰ ἔργα) τὸν βαθμὸν (=ἱεραρχικὴ ἀξία) , ὁ βαθμὸς δὲ τὸν τρόπον πιστεύεται (=παρουσιάζει ὡς ἀληθή), παρὰ πολὺ τῆς τάξεως ἐναλλαττομένης (=ἀναποδογυρίζει, ἀνατρέπεται) ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ PG 35. 1092

Αὐτὸ ζοῦμε σήμερα. Βλέπουμε αὐτὰ ποὺ γίνονται, τρίβουμε τὰ μάτια μας καὶ τσιμπιόμαστε νὰ δοῦμε ἄν εἴμαστε ξυπνητοὶ ἤ ὀνειρευόμαστε. Ἀκοῦμε αὐτὰ ποὺ λέγονται καὶ δὲν πιστεύομε στὰ αὐτιά μας. Ἔχουν ἀναποδογυρίσει τὰ πάντα. Καὶ λὲς «μὰ εἶναι δυνατὸν μέσα στὴν ἐκκλησία νὰ κινδυνεύεις ἀπὸ μικρόβια; νὰ μπάινῃς στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ σκέφτεσαι ἁρρώστιες καὶ μολύνσεις;» Καὶ ἀπαντᾶ  τὸ ἱερωμένο πρόσωπο «μὰ τὸ εἶπε καὶ ὁ δεσπότης, μὰ τὸ ἀποφάσισε ἡ Σύνοδος, ὀφείλουμε νὰ ὑπακούσωμεν». Στὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἁγίους ποὺ διαβεβαιώνουν περὶ τοῦ ἀντιθέτου δὲν ὀφείλουμε νὰ ὑπακούσωμε, πρέπει ὅμως νὰ ὑπακοῦμε σ᾿ αὐτοὺς ποὺ δὲν ὑπακούουν στὸν Θεό. Πλήρως τῆς τάξεως ἐναλλαττομένης, δυστυχῶς...

Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἱερωμένους πρέπει νὰ δέονται περισσότερο γιὰ τὰ δικά τους ἀγνοήματα παρὰ γιὰ τὰ ἀγνοήματα τοῦ λαοῦ. Καὶ πάντως ἕνα ἀπὸ τὰ δύο κακὰ κάνουν· ἤ γιὰ πράγματα ποὺ πρέπει νὰ ζητηθῇ συγνώμη αὐτοὶ χωρὶς κανένα μέτρο συμφωνοῦν, μὲ ἀποτέλεσμα ὄχι μόνο νὰ μὴν σταματᾶ τὸ κακὸ, ἀλλὰ νὰ διδάσκεται (τὸ κακό) ἤ μὲ τὴν βαναυσότητα τῆς ἐξουσίας προσπαθοῦν νὰ συγκαλύψουν τὶς πομπές τους.  

 Οἳ πλείους ὑπὲρ ἑαυτῶν, ἢ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων, τὰς θυσίας ὀφείλουσι· καὶ πάντως τῶν δύω τὸ ἕτερον ἁμαρτάνουσιν, ἢ τῷ δεῖσθαι συγγνώμης, ἄμετρα συγγινώσκοντες, (=συμφωνῶ– ὁμολογῶ , παραδέχομαι τὸ σφάλμα μεταμελοῦμαι)  ὡς ἂν μήτε ἀνακόπτοιτο κακία, ἀλλὰ καὶ διδάσκοιτο, ἢ τῇ τραχύτητι (=βαναυσότης σκληρότης ἀγριότης) τῆς ἀρχῆς (=ἐξουσία) , τὰ ἑαυτῶν συγκαλύπτοντες. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ PG 35. 1092

Ὅπως βλέπετε, ὁ ἅγιος δὲν περιέγραφε μόνον τὴν ἐποχή του, ἀλλὰ φωτογράφιζε καὶ τὴν δική μας, ποὺ οἱ πολλοὶ θεωροῦν ὅτι ἔχει προοδεύσει καὶ ἀλλάξει καὶ ὅσες ἄλλες μπούρδες ἀκοῦμε μέρα νύχτα ὄχι μόνον ἀπὸ ἀσχέτους μὲ τὴν πίστι ἀλλὰ πλέον καὶ ἀπὸ τοὺς ταγμένους νὰ τὴν ὑπηρετήσουν ὡς κληρικοί. Εἶναι σαφὴ αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ ἁγίου γιὰ τοὺς κληρικοὺς καριέρας καὶ τὶς φιλοδοξίες καὶ μεθοδεύσεις τους νὰ προωθηθοῦν στὰ ἐκκλησιαστικά ἀξιώματα;

Πιστεύω κάπως νὰ βοηθηθοῦν ἀπὸ τὸν ἅγιο ὅσοι πράγματι ἀποροῦν, ὥστε, ἄν θέλουν, νὰ ἀντιληφθοῦν μιὰ πτυχή ἀπὸ αὐτὸ ποὺ συμβάινει συμβαίνει γύρω μας.

(Τὸ κίνητρο γι᾿ αὐτὸ τὸ ἄρθρο, καὶ ὅσα ἀκολουθήσουν, ὅπως καταλαβαίνετε, δὲν εἶναι ἡ προσβολή τῆς ἱερωσύνης, σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες της, λόγῳ ἐλλείψεως σεβασμοῦ, ἀλλὰ ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Ἡ ὑπεράσπισις της ἀπὸ τὶς προσβολὲς καὶ τὸν στιγματισμὸ ποὺ δέχεται ἀπὸ ἀναξίους φορεῖς της. Καὶ αὐτὸ δὲν γίνεται μὲ προσπάθεια νὰ μειωθοῦν τὰ πρόσωπα ἀλλὰ παρουσιάζοντας τὰ ὅσα λένε οἱ ἅγιοί μας γιὰ ὅλα αὐτά, ποὺ δὲν εἶναι καινοφανὴ ἀλλὰ παλαιότατα καὶ φυσικὰ πασίγνωστα σὲ ὅσους ἔχουν στοιχειώδη γνώσι τῶν δεδομένων τῆς πίστεως μας.

Τὰ γράφω μπᾶς καὶ βοηθηθῇ κανεὶς ὥστε νὰ καταλάβῃ τὶ πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἱερέας καὶ ὁ δεσπότης,  καὶ μπᾶς καὶ οἱ ἵδιοι συνειδητοποιήσουν (θὰ μοῦ πεῖτε ἐσένα περιμένανε) πώς ἔπρεπε νὰ εἶναι ὥστε μὲ χαρὰ νὰ τοὺς πολυχρονίζουμε καὶ νὰ τοὺς τιμοῦμε γιὰ τὴν θυσία τῆς διακονίας τους.

 Ἡ φωτιά πρέπει νὰ εἶναι ἀναμένη, ἀλλοιῶς δὲν ζεσταίνει. Μιὰ φωτογραφία φωτιᾶς δὲν ζεσταίνει. Ὅποιος κάτσει στὸ κρύο μέ φωτογραφίες φωτιάς γύρω του θὰ παγώσει. Ὅσοι κλείσαν τὶς ἐκκλησίες, λειτουργοῦσαν χωρὶς ποίμνιο, τώρα βιάζουν τὸν λαό νὰ βάλῃ φίμωτρα καὶ αὔριο νὰ κοινωνάῃ μὲ πλαστικὰ κουταλάκια ἤ ὅτι ἄλλο σκεφτοῦν οἱ καλοὶ δεσπότες καὶ τοὺς διατάξουν...

 Πάντως ζωντανοὶ ποιμένες,  Θείου πυρὸς φλόγες, δὲν μποροῦν νὰ λογαριάζονται οἱ τοιοῦτοι, παπάδες καὶ δεσποτάδες. Θυμίζουν σβησμένα κάρβουνα καὶ στάκτες ποὺ στροβιλίζει  ὁ ἄνεμος τῆς νέας ἐποχῆς καὶ τυφλώνουν τὰ μάτια ὅσων ψάχνουν δρόμο μέσα στὰ ἐρείπια καὶ τὸν χαλασμό.. Μακάρι νὰ κάνω λάθος, καὶ νὰ τοὺς φωτίσῃ ὁ Θεὸς νὰ ἀλλάξουν ρότα. Ὡς τότε φρονῶ ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ μένουμε σιωπηλοί καὶ ἀπαθεῖς θεατές μὲ τὸ φίμωτρο τῆς ὑποτέλειας στὴ μούρη καὶ τὸν φόβο στὴν ψυχή… Δὲν ταιριάζει αὐτὸ σὲ χριστιανούς, ὅσο καὶ ἄν ἔχει ξεφτιλιστεῖ ὁ ὄρος ἀπὸ τὴ ζωὴ μας, ποιμένων καὶ ποιμενομένων.)

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων.  15 Σεπτεμβρίου 2020

41 σχόλια:

Evans είπε...

Κύριε Τζανάκη ευχαριστούμε πολύ για το καταπληκτικό σας άρθρο!!! Παρακαλούμε συνεχίστε!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε σε ένα άρθρο του ο πρώην Λαρίσης Θεολόγος καυτηρίαζε τους κληρικούς καριέρας (βλέπε Αρχιμανδριτες) με τα jeep renegade και την πολυτελή ζωή και δυστυχώς τότε όλοι σφυρίζαμε αδιάφορα. Αυτοί διοικούν την εκκλησία του Χριστού μας σήμερα.
Ο πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνος ζούσε φτωχικά, ασκητικα και ταπεινά χωρίς να αξιώνει τίποτα για τον εαυτό του. Του δώρισαν ένα αυτοκίνητο για να μετακινείτε και αυτός το πούλησε για να δώσει τα χρήματα στους φτωχούς. Ο ίδιος πάντοτε φώναζε "ζητείτε βοσκός" φοβούμενος ίσως τα αθεα γράμματα και ψάχνοντας την απλότητα.
Κύριε Τζανακη συμφωνώ με τα λόγια σας γιατί κρύβουν αγάπη και πόνο για το κατάντημα της Εκκλησίας του Χριστού μας και του ιερατείου του.
Νομίζω όμως ότι είναι αργά για δάκρυα. Πλέον" ο σωζων εαυτόν σωθητω". Όλοι γνωρίζουν την υπερβολή και την απάτη που συντελείται γύρω από τον κοροϊδο-ιο αλλά σιωπούν ένοχα. Οι ελεύθεροι επιστήμονες που εκφράζουν γνώμη αντίθετη διώκονται ή συκοφαντούνται. Ο νόμος τίθεται στην πλευρά των ισχυρών και τρομοκρατεί τους πάντες. Οι εκκλησιατικοι ηγέτες με πρώτο τον Πατριάρχη που λειτουργεί ως κοσμικός άρχοντας και φορά μάσκα εντός του ναού ζητά υποταγή στον Καίσαρα και δείχνει πρώτος τον δρόμο της αποστασίας (μακάρι να κάνω λάθος). Ο Αρχιεπισκοπος εμφανίζεται ως η ουρά της κυβέρνησης και φοβάται να ορθοτομηση λόγο αληθείας. Οι παπάδες τρέμουν από φόβο (μισθωτοί γαρ), κωφευουν στα θεία μηνύματα, διώχνουν τους πιστούς χωρίς μάσκα από τους ναούς "τους" και χαϊδεύουν τα αυτιά των τυφλών πιστών για υπακοή. Οι χριστιανοί δε του καναπέ βρήκαν βολική την αστεία αυτή υπακοή και νομίζουν ότι έτσι ξεπληρωνουν προηγούμενες ανυπακουες τους. Βέβαια πάντοτε υπάρχει το περιθώριο για ειλικρινή μετάνοια και επιστροφή στην αληθινή πίστη. Αυτό είναι ζήτημα του καθενός ξεχωριστά όπως και η σωτηρία της ψυχής. Ο Θεός ας μας φωτίζει και ας μας φυλάει από την πλάνη.
ΥΓ. Δεν θέλω με τα παραπάνω να ισοπεδώσω τα πάντα. Και βέβαια υπάρχουν οι εξαιρέσεις, και βέβαια υπάρχουν πιστοί και μάχιμοι ιερείς και επίσκοποι, και βέβαια υπάρχει πιστός λαός του Θεού.
Καλό αγώνα αδέρφια.

Αρτζι είπε...

Αναξιοι αρχιερεις που ομως συνταιριαζουν ακριβως με τον αναξιο λαο και του αξιζουν πλήρως.
Οι αναξιοτητα αξιζει στους αναξιους.
Για αυτο αμφότεροι ειναι σε συμφωνια και διαπράττουν κάθε υβρη,καθε προσβολη και καθε συμβιβασμο εις βάρος της ορθοδοξης πιστης .
Ειναι κατοπιν κοινης συμφωνιας η καταδιωξη που της γινεται,ειτε κλεινοντας τους ναους ειτε προσβάλλοντας την με τις μασκες.
Βεβαια ο καθε κουτοπονηρος δηλώνει αναρμοδιοτητα αγνοια και υπακοη για λογους αποσεισης της ευθηνης,καθώς ομως τα τραγικα αποτελεσματα που προκυπτουν ειναι ορατα,η αγνοια η αναρμοδιότητα και η υπακοη δεν τους δικαιωνουν.

ELIZA PURMANN είπε...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, κ.ΤΖΑΝΑΚΗ,ΔΙΟΤΙ ΜΑΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΑΙΩΝΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΥΣ ΕΠΟΜΈΝΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ, ΔΙΟΤΙ ΒΓΑΊΝΟΥΜΕ "ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ" ή "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ", ΑΝΤΙΔΡΏΝΤΑΣ ΣΤΙΣ...ΑΝΊΕΡΕΣ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ,ΣΕ Ο,ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΆΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΓΙΑ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ, Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΕΛΚΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΌΣΑ ΑΝΑΦΕΡΑΤΕ, ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΙΣΧΎ, ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΥ ΤΟΥΣ,ΣΥΓΚΡΙΝΟΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΔΟΓΜΑ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ!

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια κ. Τζανάκη. Καλή συνέχεια με τη βοήθεια του Θεού που χαρίζει τα τάλαντα για την οικοδομή του σώματος της Εκκλησίας.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια αρρωστήσαμε με την εκκοσμίκευση. Έτσι με το ένα μάτι βλέπουμε τους αγίους και με το άλλο πράττουμε αντίθετα από αυτούς για να μην μας πουν καθυστερημένους. Η εκκοσμίκευση συνδέεται με πολλά πάθη, όπως η επίδειξη - εγωισμός, καθώς και το εύκολο χρήμα, η άσκηση και ο κόπος. Η επιδίωξη της δόξας των ανθρώπων και του πλουτισμού εξασφάλισαν τη διάλυση που σήμερα βιώνουμε γενικά. Απλώς όσο πιο ψηλά κανείς είναι τόσο μεγαλύτερο αντίκτυπο έχει το πέσιμό του. Ενώ όσο πιο χαμηλά κοινωνικά βρίσκεται κανείς ίσως να μείνει απαρατήρητος. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι μικροί μεγάλοι πήραμε λάθος δρόμο και καλούμαστε να συνέλθουμε. Να σκεφτούμε ότι θα δώσουμε λόγο για τις πράξεις μας και το αντίκρυσμα θα είναι αιώνιο. Αν δεν μας συγκρατεί ούτε αυτό που μας αφορά προσωπικά, τι μπορεί να μας συγκρατήσει δεν γνωρίζω.

Στέλιος Γεγάκης είπε...

Λόγος Αληθείας, Πατερικός και πεπαρησιασμένος σφόδρα... Ευχαριστούμε τον κ Τζανάκη για την ομολογουμένως θερμή αγάπη του για την Εκκλησία. Εύχομαι ταπεινά να συνεχίσει εν Αγίω Πνεύματι τον καλόν Αγώνα της Πίστεως προς ωφέλειαν πάντων των πατέρων και αδελφών.

Ανώνυμος είπε...

«Τὰ γράφω μπᾶς καὶ βοηθηθῇ κανεὶς ὥστε νὰ καταλάβῃ τὶ πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἱερέας καὶ ὁ δεσπότης»

« Αν πας στο ιατρείο για τραύμα σου, τί κάνεις;
Αφήνεις τον γιατρό να σου βάλει φάρμακο και να σου γιατρέψει την πληγή ή εξετάζεις και ερευνάς το ποιόν του γιατρού, αν έχει ο ίδιος πληγή ή δεν έχει;
Και αν έχει; Εσύ φροντίζεις για την πληγή του;
Επειδή εκείνος μπορεί να έχει πληγή, δεν θεραπεύεις την δική σου;
Μήπως λες: ''Έπρεπε αυτός, αφού είναι γιατρός, να είναι υγιής και αφού δεν είναι υγιής αυτός σαν γιατρός, γι' αυτό και εγώ αφήνω την πληγή μου αθεράπευτη;''.
Ο ιερέας είναι κακός λες. Και λοιπόν; Είναι αυτό παρηγοριά για τον λαϊκό;
Φυσικά όχι. Και εκείνος μεν, ο ιερέας θα υποστεί την ανάλογη τιμωρία, όμως και εσύ θα υποστείς βλάβη, αφήνοντας αγιάτρευτη την αμαρτωλή ψυχή σου.»

Αὐτά καί ἄλλα πολλά καταθέτει στήν ἀγάπη μας γιά τούς ἱερεῖς ὁ Ἱερός Χρυσόστομος καί συνεχίζει σέ ἀλλο σημεῖο:

«Δυστυχώς, πολλοί αγαπούν να φιλονεικούν και να παρακούουν εις τους Ιερείς. Φυγαδεύεται τοιουτοτρόπως η αιδώς και ο σεβασμός του λαού προς τους άρχοντας της Εκκλησίας, δια να εισέλθη εις αυτήν η ανυποταξία και η αναρχία.
Και τούτο είναι το κύριον αίτιον όλων των Εκκλησιαστικών κακών.
Αυτό θα σας επαναλάβω και πάλιν «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε» (Ἑβρ. ιγ΄17).
Δεν το κάμνω δε χάριν των Ιερέων, αλλά προς χάριν ιδικήν σας.
Όποιος τιμά τον ιερέα, θα τιμήση και τον Θεόν.
Όποιος εσυνήθισε να καταφρονή τους ιερείς, θα φθάση και εις την καταφρόνησιν του Θεού.
Δι' αυτό είπεν ο Χριστός, ο δεχόμενος υμάς εμέ δέχεται.
Δια τούτο η Σοφία Σειράχ παραγγέλει: τους ιερείς εντίμως έχε. Όταν οι Ιουδαίοι κατεφρόνησαν τον Μωυσην, δεν εδυσκολεύθησαν να καταφρονήσουν και τον Θεόν.»

Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ 12:48 p.m: ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕ- ΤΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ,ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟ- ΤΑΔΕΣ (ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΙΣ Η.Π.Α.)ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ 12:48 p.m: ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕ- ΤΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ,ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟ- ΤΑΔΕΣ (ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΙΣ Η.Π.Α.)ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ.

Φαίη είπε...

κ. Θεόδωρε είναι δυνατόν να σχολιάζετε χωρίς να έχετε διαβάσει το άρθρο; Με τί ασχολείται ο κ. Τζανάκης; Καταλάβατε; Πόσες φορές διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη ότι πρέπει να απομακρυνόμαστε από όσους λαλούν διεστραμμένα;
Έχω μια απορία. Υπάρχει περίπτωση όλοι εσείς οι υπακουούληδες / αγαπούληδες να κουνηθείτε εκατοστό από τη νιρβάνα σας; Τι άλλο πρέπει να γκρεμίσουν οι «ποιμένες» στην Εκκλησία για να κουνηθείτε; Να κουνήσετε λίγο το ένα πόδι, το ένα χέρι. Το κεφάλι να το γυρίσετε κάποια εκατοστά. ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΝΑ ΚΟΥΝΗΣΕΤΕ. ΕΛΕΟΣ. Εσείς είστε το ίδιο με τους παπικούς. Οι περισσότεροι παπικοί καταλαβαίνουν ότι το αλάθητο του πάπα είναι λάθος, όμως λένε ότι προτιμούν τον πάπα με το αλάθητό του κι ας πάνε στην κόλαση. Ανάλογη δαιμονική ανοησία ακούγεται κι εδώ : «καλύτερα να πιστεύεις λάθος και να είσαι μέσα στην Εκκλησία παρά να πιστεύεις σωστά και να είσαι έξω από αυτήν !!!!»
Και αυτό το «πειθεσθε τοις ηγουμένοις» γιατί όλοι εσείς το σκοτώνετε συνέχεια; Γιατί δεν το βάζετε ολόκληρο; «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες». Βλέπετε εσείς να αγρυπνούν υπέρ των ψυχών υμών; Ο Ιερός Χρυσόστομος για το συγκεκριμένο χωρίο είπε ανάμεσα στα άλλα ότι «Αν είναι πονηρός εξ αιτίας της πίστεως, απόφευγε και παράτησέ τον, όχι μόνον αν είναι άνθρωπος, αλλά κι αν είναι άγγελος που κατέρχεται εξ ουρανού (Γαλ. 1, 8).» Και παρακάτω εξηγεί ότι το «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» είναι για τον βίο και όχι για την πίστη». (Patrologia Graeca 63, 232-233). Ο ίδιος ο Άγιος Χρυσόστομος δεν κακόπαθε από τους Επισκόπους; Γιατί κακόπαθε; Μήπως διότι τους έκανε συνέχεια υπακοή; Για να πει στο τέλος «Oυδέν δέδοικα ως επισκόπους πλην ενίων», τίποτα δεν φοβήθηκα όπως τους επισκόπους εκτός ελαχίστων.
Αλλά και για όσους εναντιώνονται στους πλανεμένους ιερείς γράφει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεόλόγος: «Όσους εναντιώνονται κατά των ιερέων για θέματα πίστεως…ούτε εγώ τους κατακρίνω, αλλά, εάν πρέπει να πω όλη την αλήθεια, τους επαινώ και χαίρομαι κι εγὼ μαζί τους. Και θα ευχόμουν να είμαι ένας από αυτούς που αγωνίζονται για την αλήθεια και λοιδωρούνται και θεωρούνται για τον λόγο αυτό ως εχθροί. Μάλλον δε και καυχιέμαι ότι είμαι τέτοιος. Διότι είναι προτιμότερος ο πόλεμος για την αρετή, από την ειρήνη που συμβιβάζεται με την κακία καί, ως εκ τούτου, σε χωρίζει από τον Θεό.»
[Δόξα τω Θεώ ο κ. Νεκτάριος Δαπέργολας μας φρέσκαρε πρόσφατα την μνήμη με τα άνω λεχθέντα των Πατέρων τα οποία μετέφερα εδώ]

Γεώργιος Τζανάκης είπε...

Ἀγαπητέ Θεόδωρε, ὅσα λόγια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου γράφετε εἶναι ὀρθότατα καὶ ἰσχύουν στὸ ἀκέραιον. Ὑπάρχουν ἐκατοντάδες ἐκτεταμένα ἀποσπάσματα τοῦ ἁγίου στὰ ὁποία προσπαθεῖ νὰ ἀποτρέψει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν μανία τῆς συνεχοὐς παρατηρήσεως τοῦ βίου τῶν κληρικῶν καὶ τὴν κρίσι ἤ καὶ κατάκρισι τους. Σὲ ὅσα σχολιάζω δὲν ἀναφέρομαι πουθενὰ στὸν βίο τῶν κληρικῶν ἀλλὰ στὶς περὶ τὴν πίστιν ἐνέργειές ἤ παραλέιψεις τους. Ἐκεὶ ὅπως λέγει ὁ ἴδιος ἅγιος δὲν ἴσχύει τὸ μή κρίνετε:"Τὸ, Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε, περὶ βίου ἐστὶν, οὐ περὶ πίστεως" (PG63 232). Ἄν δὲν ἔχετε πρόσβασι στὸ κείμενο καὶ ἐνδιαφέρεστε νὰ διαπιστώσετε ὅτι αὐτὸ ποὺ παραθέτω δὲν παραποιεῖ τὴν θέσι τοῦ ἁγίου (ἠ ὀποία θέσις διατυπώνεται ἀπὸ ὅλους τοὺς Πατέρες) ἀλλὰ τὴν ἐκφράζει πλήρως δῶστε στὸν διαχειριστὴ τοῦ ἱστολογίου τὸ email σας, ἤ ζητῆστε τὸ δικό μου -ὅτι προτιμάτε-νὰ σᾶς ἀποστείλω ὁλόκληρο τὸ κείμενο γιὰ νὰ τὸ μελετήσετε.
Τζανάκης Γεώργιος

Π. Σαββόπουλος είπε...

Πρέπει να κάνουμε υπακοή στους διδασκάλους και ιερείς και να μην τους κατακρίνουμε, ακόμα κι αν έχουν ασεβή ζωή.
Αν όμως η πίστη τους είναι λανθασμένη, τότε όχι μόνο δεν πρέπει να τους υπακούσουμε αλλά και να φύγουμε απ' αυτούς και να τους κατακρίνουμε!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
(Β' ομιλία στην Β' προς Τιμόθεον Επιστολή)

Ανώνυμος είπε...

Αρτζι η αποτείχιση είναι προαιρετική και μόνο προαιρετική!
Πότε θα το καταλάβεις;;

Ανώνυμος είπε...

Ἀγαπητέ κ. Γεώργιε Τζανάκη χαίρεται.
Σᾶς εὐχαριστῶ πού μού ἀπευθύνατε τό λόγο.
Ὅμως συγχωρέστε με, ἀλλά θεωρῶ πώς ἡ παράθεση ἀποσπασμάτων κειμένων πού καταδεικνύουν τήν ἀγωνία τῶν Πατέρων γιά τούς ἀναξίους Ἱερεῖς δέν συνάδει μέ τό πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζουμε σήμερα σχετικά μέ τόν κορωνοϊό.
Γι’αὐτό παρέθεσα δυό ἀποσπάσματα ἀπό ὁμιλίες τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου σέ συνάφεια μέ τήν αἰτία πού ἐπικαλεῖσθε γιά τήν συγγραφή τοῦ κειμένου σας.
Ἀκόμη, θεωρῶ πώς οἱ σημερινοί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀδικοῦνται βάναυσα θεωρούμενοι ὅτι παρέβησαν Ἱερούς Κανόνες στήν ἀντιμετώπιση αὐτῆς τῆς πανδημίας.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή (δ΄15), κάνοντας τήν διάκριση «ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας·» προφανῶς μᾶς ἐπισημαίνει τήν τεραστία διαφορά μεταξύ τοῦ παιδαγωγοῦ ἀπό τοῦ πατρός.
Καί ἡ διαφορά αὐτή εἶναι ἡ εὐθύνη.
Τό αἴσθημα εὐθύνης πρῶτα ἀπέναντι στό Θεό καί ὕστερα ἀπέναντι στό ποίμνιο.
Τρίς ὁ Κύριος τό επισήμανε στόν Ἀπόστολο Πέτρο: «βόσκε τὰ ἀρνία μου ....... ποίμαινε τὰ πρόβατά μου ....... βόσκε τὰ πρόβατά μου.» (Ἰω. κα΄15-17)
Αὐτό λοιπόν τό αἴσθημα εὐθύνης ἔκανε τού Ἀρχιερεῖς μας, τούς Πατέρες μας, νά ἀποδεχτοῦν καί νά ἐφαρμόσουν ἄχρι καιροῦ τίς ὁδηγίες τῆς Πολιτείας (κλείσιμο Ἐκκλησιῶν , μάσκες κλπ.).
Ὁπότε ἡ αἰτιολογία σας, ὅτι «στὶς περὶ τὴν πίστιν ἐνέργειές ἤ παραλέιψεις τους» ἀναφέρεστε, κατά τήν ταπεινή μου ἄποψη εἶναι ἀδόκιμη.
Μετά τῆς προσηκούσης τιμής.
Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

Πρός Ἀνώνυμο 16 Σεπτεμβρίου 2020 - 7:11 π.μ.

Ἀπό τούς δώδεκα Μαθητές τοῦ Κυρίου μας ὁ ἕνας βρέθηκε προδότης.
Ὁ Κύριος σέ ὅλους δίνει τήν εὐκαιρία.
Στό χέρι μας εἶναι νά τήν ἀξιοποιήσουμε.
Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

Ἀγαπητή κ. Φαίη,
ἀντιπαρερχόμενος τούς χαρακτηρισμούς θά σέ εὐχαριστήσω γιά τίς συμβουλές σου συμμεριζόμενος τήν ὕψιστη ἀγωνία σου γιά τά τῆς Πίστεως θέματα.
Διαφωνῶ ὅμως σ’αὐτό πού λές γιά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου δέονται ἀνελλιπῶς ὑπέρ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν.
Δέν ἀντιλαμβάνομαι τόν λόγο πού ἀμφιβάλλεις περί αὐτοῦ.
Σ’αὐτό τό σημεῖο χρειάζεται ἰδιαίτερη προσοχή μήπως καί σφάλλουμε στήν κρίση μας.
Ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παῦλου: «ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ.» (Α΄ Κορ. ι΄ 12), ἄς μᾶς ἀφυπνίζει καί ἄς κάνει τίς σκέψεις μας καί τίς κρίσεις μας φειδωλές, μέ μέτρο καί περίσκεψη.
Θεόδωρος Σ.

Αργύρης μυλωνας είπε...

Στην κόλαση λοιπον μαζι τους προαιρετικα

Αρτζι είπε...

Ναι,προαιρετικως πηγαινεις αλλωστε στην κόλαση ή στον παραδεισο.Ή πιστευεις στον Χριστο και οδευεις μαζι Του,ή πολυχρονιζεις τους εχθρους Του οποτε....

Π. Σαββόπουλος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Γιαννακίδης Ιωάννης είπε...

Αγαπητέ Θεοδωρε,όσο και να θέλουμε να κάνουμε καλούς λογισμούς,η αλήθεια είναι πως οι επίσκοποι κάθε άλλο παρά ορθά έπραξαν.
Συνεναιση στο κλείσιμο τών Ιερών Ναών, υποβιβασμός τού θρησκευτικούς καθήκοντος σε πράξη κατώτερη της αγοράς αγαθών, εικονομαχία,βλασφημία δια τής μάσκας εντός των ναών.
Εκτός αν τα βλέπετε όλα ωραία οπότε είναι ανώφελο να επανέλθω

Ανώνυμος είπε...

«σκολιοὶ γὰρ λογισμοὶ χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ» (Σοφία Σολομ. α΄3)

Ἀγαπητέ Ἰωάννη,
ἔθιξες ἕνα πολύ μεγάλο θέμα αὐτό τῶν καλῶν λογισμῶν πού ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε μᾶς βοηθοῦν στήν πνευματική μας προκοπή.
Ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παϊσιος «Οἱ καλοί λογισμοί φέρνουν τήν πνευματική ὑγεία».
Ὅμως, ἐνῶ ἀναφέρεσαι στούς καλούς λογισμούς καταλήγεις πώς : «η αλήθεια είναι πως οι επίσκοποι κάθε άλλο παρά ορθά έπραξαν».
Καί ρωτῶ: Ἄραγε ἀπό ποῦ ἀντλεῖς αὐτή τή σιγουριά καί τή βεβαιότητα πώς δέν κάνεις λάθος στόν ἰσχυρισμό σου;
Ποιά κριτήρια ἔλαβες ὑπόψη σου κι ἔβγαλες αὐτό τό συμπέρασμα;
Βέβαια οἱ ἐρωτήσεις εἶναι ρητορικές ἀφοῦ ἔμμεσα ὁμολογεῖς πώς «όσο και να θέλουμε να κάνουμε καλούς λογισμούς» ὑποκύπτουμε στούς κακούς.
Μετά τιμῆς,
Θεόδωρος Σ.

Π. Σαββόπουλος είπε...

Πρέπει κάποιος να είναι ή πολύ αφελής ή να αποσκοπεί στην ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων για να μην αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Οι καλοί λογισμοί έχουν και ένα όριο...

Ανώνυμος είπε...

Καλή η προσπάθειά σου να μας πείσεις με την μονόπλευρη, και τα πως συμφέρει το αφήγημά σου, ανάγνωση της διδασκαλίας του αγίου Παϊσίου αλλά δεν μας έπεισες...

Ανώνυμος είπε...

Πρός τόν κ. Π. Σαββόπουλο.

Μηνομονεύω τό κατωτέρω κείμενο σχετικό μέ τήν ἀντίληψη τῆς σοβαρότητας μιᾶς κατάστασης.

«Πρέπει να έχουμε καλούς λογισμούς. Αν δεν έχουμε, τότε και ο Μέγας Αντώνιος να είναι γέροντάς μας και να κάνει συνέχεια θαύματα, δεν θα μπορέσει σε τίποτα να μας βοηθήσει. Βλέπετε, όταν ο Κύριός μας ήταν πάνω στο Σταυρό και συνέβησαν εκείνα τα φρικτά γεγονότα: «Γενομένης δέ ὥρας ἕκτης σκότος ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τήν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης» (Μάρκ, ΙΕ΄,33), «…τό καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπό ἄνωθεν ἕως κάτω, καί ἡ γῆ ἐσείσθη καί αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, καί τά μνημεῖα ἀνεώχθησαν καί πολλά σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, καί ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετά τήν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τήν ἁγίαν πόλιν καί ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματ. ΚΖ’ ,51-53), οι δύο ληστές που συσταυρώθηκαν μαζί Του, Τον αντιμετώπιζαν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Και οι δύο τους είχαν στη μέση ένα Θεό ακατάκριτο, αναμάρτητο, που κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να τον κατηγορήσει για την παραμικρή αμαρτία. Αντίθετα, πάρα πολλοί είχαν ποικιλοτρόπως ευεργετηθεί: άλλοι είχαν γίνει καλά, άλλους είχε αναστήσει και όλα αυτά μπροστά σε πολύ κόσμο. Και τώρα όλη η φύση αντιδρούσε για την αδικία που Του γινόταν.
Ο ένας λοιπόν ληστής, ο εξ ευωνύμων, ο οποίος είχε μέσα του δημιουργήσει εργοστάσιο παραγωγής κακών λογισμών, «…ἐβλασφήμει αὐτόν λέγων: Εἰ σύ εἶ ὁ Χριστός, σῶσον σεαυτόν καί ἡμᾶς» (Λουκ. ΚΓ΄,39). Ενώ έβλεπε όλα αυτά, με τίποτα δεν έβαζε ένα ερωτηματικό στο λογισμό του. Ο άλλος όμως, ο εκ δεξιών, που είχε καλούς λογισμούς, κοιτάξτε πώς αντέδρασε: «ἀποκριθεῖς δέ ὁ ἕτερος ἐπετίμα αὐτῷ λέγων. Οὐδέ φοβῇ σύ τόν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ; Καί ἡμεῖς μέν δικαίως. Ἄξια γάρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν. Οὗτος δέ οὐδέν ἄτοπον ἔπραξε. Καί ἔλεγε τῷ Ἰησοῦ: Μνήσθητί μου Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. ΚΓ΄, 40-42). Και οι δυο τους τον ίδιο παντοδύναμο Θεό είχαν κοντά τους, για να τους βοηθήσει. Όμως ο ένας εμπόδιζε με τον κακό λογισμό του το Θεό να τον βοηθήσει, ενώ ο άλλος - αν και είχε κάνει φοβερά εγκλήματα και δικαίως τιμωρούνταν- με το να έχει καλό λογισμό για τον Κύριο «συγκίνησε» με αυτόν το Θεό, ο οποίος εκείνη τη στιγμή του είπε: «Ἀμήν λέγω σοί, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.» (Λουκ. ΚΓ΄,43).
Για αυτό λοιπόν πρέπει να ξέρουμε ότι ούτε ο ίδιος ο Θεός «δεν μπορεί», αν και πολύ θέλει, να μας βοηθήσει, αν εμείς δεν έχουμε καλούς λογισμούς».
Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, Ο Γέρων Παϊσιος, Άγιον Όρος, 1994

Ἀκόμη, ἀπό τό ἀνωτέρω ἀπόσπασμα περί καλῶν λογισμῶν τοῦ Ἁγίου Παϊσίου καί τό παράδειγμα πού ἀναφέρει, ἀντλοῦμε ἀβίαστα καί τό συμπέρασμα πώς ἡ ὠφέλεια πού προκύπτει ἀπό ἕνα καλό λογισμό μᾶς ἀπαλάσσει ἀπό πλῆθος ἁμαρτημάτων καί μᾶς ἀνοίγει διάπλατα τήν πύλη τοῦ παραδείσου.
Καί ὁ καλός λογισμός βεβαίως δέν προκύπτει οὔτε γεννᾶται ἀπό ἀφέλεια ἤ ἀπό ἰκανοποίηση προσωπικῶν ἐπιδιώξεων, άλλά ἀπό ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας καί μετάνοια.
Καί φυσικά ἕνας καλός λογισμός δέν ὑπόκειται ποτέ σέ ὅρια.
Ἤ κάνεις καλό λογισμό ἤ δέν κάνεις.
Μετά τιμῆς,
Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

Πρός Ἀνώνυμο 18 Σεπτεμβρίου 2020 - 8:38 π.μ.

Δέν ἐπιθυμῶ οὔτε προσπαθῶ νά πείσω κάποιον μέ τά σχόλιά μου.
Ἀντιθέτως τούς προβληματισμούς μου, τίς ἀπορίες μου καί τίς ἐνστάσεις μου καταθέτω προβάλλοντας κάποια ἐπιχειρήματα.
Ἄν παραπλάνησα τή σκέψη σου δημιουργώντας αὐτήν τήν ἐντύπωση, ταπεινά σοῦ ζητῶ συγγνώμη.
Θεόδωρος Σ.

Π. Σαββόπουλος είπε...

Προς Θεόδωρο Σ.

Άλλο η επίγνωση της αμαρτωλότητας την οποία πρέπει να έχουμε και άλλο το να εθελοτυφλούμε εσκεμμένα νομίζοντας ότι έτσι έχουμε ταπείνωση, καλό λογισμό κτλ.
Συγκρίνεις τους λογισμούς που έκαναν οι ληστές σχετικά με τον Κύριο;
Έχει καμιά σχέση ο Κύριος με τους σημερινούς δεσποτάδες που Τον προδίδουν διαρκώς;
Ή μήπως και τις προδοσίες τους αυτές δεν είσαι σε θέση, λόγω "καλών λογισμών" να τις αντιληφθείς;
Οι καλοί λογισμοί αδελφέ περιορίζονται στο να δώσω κάποια ελαφρυντικά στον πταίσαντα άνθρωπο.
Όχι, όμως, να δικαιολογήσω αυτήν καθεαυτήν την πτώση του!
Εσύ δυστυχώς θεωρώ, αν κάνω λάθος συγχώρα με, ότι πράττεις το δεύτερο.
Δεν γνωρίζεις ότι υπάρχει και κακή υπακοή όπως και καλή ανυπακοή;
Κατά τον ίδιο τρόπο υπάρχει και καλή καχυποψία.
Όταν με βάση το θέλημα του Θεού κρίνεις όχι μόνο τις πράξεις αλλά και τη σκοπιμότητα των πράξεων αυτών.
Αρκεί βεβαίως να έχεις φτάσει σε ένα επίπεδο ορθής διακρίσεως.

Ανώνυμος είπε...

Προς κ. Θεόδωρο
Πρέπει να καταλάβεις φίλε μου ότι η μονόπλευρη ανάγνωση της διδασκαλίας των αγίων δεν είναι Ορθόδοξη.
Όταν ο Άγιος Παΐσιος τον οποίο επικαλέστηκες έκοψε το μνημόσυνο του πατριάρχη ή όταν συμπεριφερόταν ή μιλούσε με αυστηρότητα εναντίον αρχόντων, κληρικών, λαϊκών κτλ δεν έκανε καλούς λογισμούς;
Εσύ αν ένας έρθει να σε βιάσει θα βάλεις καλό λογισμό και θα τον αφήσεις να σε κάνει ότι θέλει;
Αν δεν μπορείς να αντιληφθείς τον πνευματικό βιασμό στον οποίο επιδίδονται οι σημερικοί ταγοί της πολιτείας αλλά και της Εκκλησίας, τί να σου πω;
Έχεις πρόβλημα με την αρετή της διακρίσεως.
Συζήτησέ το με τον εαυτό σου και με τον πνευματικό σου (ελπίζω να μην κουβαλάει τα ίδια μυαλά με εσένα).

Αρτζι είπε...

Ο ληστης εκανε καλο λογισμο για "το καλο".Για ενα συνανθρωπο που υπεφερε και Τον κακολογουσαν και απο πανω.
Δεν εβαλε "καλο λογισμο" για τις πραξεις των ανθρωπων,να Τον φτυνουν,να Τον κακολογουν,να Του δινουν οξυ και να τον σταυρώνουν.

Αντώνης είπε...

κ. Θεόδωρε Σ., τον αέρα δέρετε προσπαθώντας ν'αλλάξετε έστω κ μια κεραία απ'αυτά που έχουν στο νου τους ορισμένοι...
Θυμίζουν τους αποτειχισμένους στα πρώτα τους στάδια. Εμμένουν στις απόψεις τους έστω κι αν έχουν ηττηθεί κατά κράτος!! Η αδυναμία απάντησης στα του Γόρτυνος περί των πονηρών λογισμών εντός του Ναού δηλώνουν την ήττα τους! Ο Κύριος κ οι άγιοι ουδέποτε κρύφτηκαν αποφεύγοντας να απαντήσουν!
Ο Πειραιώς ούτε καν μπαίνει στον κόπο να τους αντικρούσει με επιχειρήματα κ τους αποκαλεί αδιάκριτους.
Υβρίζουν τους πάντες, από λαϊκούς έως Επισκόπους!
Δεν υπάρχει περίπτωση να τους αφήσει ο εγωϊσμός τους να παραδεχτούν την ήττα τους!! Αν παρόλα αυτά τους φωτίσει ο Κύριος κ δουν το λάθος τους το μόνο που θα κάνουν είναι να χαθούν από το προσκήνιο μιας κ δε θα αντέξουν να "κοιτάξουν όλους αυτούς που κατηγορούσαν στα μάτια"..
Αυτό που πρέπει να εύχονται όλοι είναι να τους φωτίσει ο Κύριος ώστε να καταλάβουν το λάθος τους κ να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη!!!

Αρτζι είπε...

Αυτο θα πει τυφλωση,αυτο εννοει η γραφη,"ωστε να κοιτανε αλλα να μην βλέπουν,να ακουν αλλα να μην καταλαβαινουν".

Π. Σαββόπουλος είπε...

Πω πω ακαταμάχητο επιχείρημα αυτό των λογισμών που είπε ο Γόρτυνος!
Θέλεις μία ακαταμάχητη απάντηση σε αυτό;
Πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη Θεία Μετάληψη όντως υφίσταται πόλεμος (δαιμονικός ενίοτε) λογισμών.
Γιατί;
Γιατί έτσι επιτρέπει ο Θεός.
Αυτό που δεν επιτρέπει, γιατί αν το επέτρεπε ουδείς θα πατούσε στο ναό, είναι η μετάδοση μολυσματικών ασθενειών.
Ας μας πει ο Γόρτυνος και οι υποστηρικτές του πόσους ανθρώπους γνωρίζει που να νόσησαν από κάποια ασθένεια επειδή συγχωτίστηκαν μέσα στο ναό.
Αν φοβάται ο Γόρτυνος τόσο πολύ την υγεία του γιατί δεν φοράει μασκούλα και αυτός όταν λειτουργεί;
Αλλά και να υφίσταται μετάδοση ασθενειών εντός ναού (που δεν υφίσταται) και πάλι μάσκες δεν φοράμε!
Τελεία και παύλα!
Οι φοβικοί και οι υπακοούληδες ας κάνουν ότι θέλουν!
Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου!

Αρτζι είπε...

Οι πονηροί λογισμοί αναρωτηθηκες αναρωτηθηκες ποτέ εαν προέρχονται απο εσενα τον ιδιο και την πονηρία σου;εδω ομως προκειται περι "πραγματος"του Θεου,χώρο ευθηνης Του.Ο κακος λογισμός ειναι στον δικο σου χώρο ευθύνης.
Το μόνο "μολυσμα" που επιτρέπει ο Θεος να μπει στο ναο Του και αυτο προσπαθώντας να το αγιάσει εισαι εσυ και εγω,εσυ μαλιστα Τον αμφισβητείς,κατηγορωντας Τον οτι σε καλεί προς αγιασμο και σωτηρία σε χώρο οπου σε αρρωσταινει.Τον κατηγορείς ως σκευωρό.

Ανώνυμος είπε...

«Οι καλοί λογισμοί αδελφέ περιορίζονται στο να δώσω κάποια ελαφρυντικά στον πταίσαντα άνθρωπο.»

Ἀγαπητέ κ. Π. Σαββόπουλε,
ἀπ’ὅ,τι γνωρίζω ἐλαφρυντικά δίνουν οἱ κριτές καί οἱ δικαστές γιά νά μετριάσουν μιά ποινή πού ἐπιβάλλουν σέ κάποιον καί θεωρῶ πώς δέν ἔχουν σχέση μέ τούς καλούς λογισμούς.
Εἰλικρινά δέν μπορῶ νά παρακολουθήσω τόν παραπάνω συλλογισμό σου.
Ἀκόμη διαπιστώνω ἀπό τά γραφόμενά σου πώς σέ φοβίζει ἡ ἐθελοτυφλία ἀπέναντι στά ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων καί δή τῶν Ἱερωμένων ἐνῶ σέ ἀφήνει ἀδιάφορο καί δέν σέ προβληματίζει ἡ προειδοποίηση τοῦ Κυρίου: «ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.» (Ματθ. ζ΄2).
Ἐν Χριστῶ ἀδελφέ μήπως πρέπει νά ἀναθεωρήσεις;
Ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἄλλοι λιγώτερο καί ἄλλοι περισσότερο.
Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἔρχεται συνεχῶς καί μᾶς τό ἐπιβεβαιώνει: «τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς;» (Ματθ. ζ΄3).
Πῶς λοιπόν καί μέ ποιά ἀρμοδιότητα κρίνουμε τά παραπτώματα τῶν ἄλλων καί μάλιστα μέ τήν πεποίθηση ὅτι τό κάνουμε μέ βάση τό θέλημα τοῦ Θεοῦ;
Ἄς ἀναρωτηθοῦμε.
Μετά τιμῆς
Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

Πρός Ἀνώνυμο 19 Σεπτεμβρίου 2020 - 9:07 π.μ.

Ἐν Χριστῶ ἀδελφέ,
θίγεις ἕνα θέμα πολύ μεγάλο, αὐτό τό τῆς διάκρισης.
Θεωρεῖς πώς ὅποιος κατέχει τήν ἀρετή τῆς διάκρισης ἔχει τήν δυνατότητα νά ἀντιληφθεῖ τίς προθέσεις καί τίς πρᾶξεις τῶν ἄλλων.
Ἄς δοῦμε ὅμως τί εἶναι αὐτή ἡ ἀρετή τῆς διάκρισης, πώς περιγράφεται καί πώς τήν ἀποκτοῦμε.
Οί ἅγιοι Πατέρες τήν χαρακτηρίζουν καί λέγουν πώς «μείζων πασῶν τῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις».
Γι’ αὐτό ἄς ἀκούσουμε ἕναν μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Σιναϊτη τόν συγγραφέα τῆς Κλίμακας, πώς τήν ὁριοθετεῖ:

«Διάκρισις στούς μέν ἀρχαρίους εἶναι ἡ ὀρθή ἐπίγνωσις τοῦ ἑαυτοῦ των.
Στούς μεσαίους εἶναι ἡ νοερά αἴσθησις ἡ ὁποία διακρίνει ἀλάνθαστα τό πραγματικό ἀγαθό ἀπό τό φυσικό ἀγαθό καί ἀπό τό ἀντίθετό του κακό.
Στούς δέ τελείους εἶναι ἡ γνῶσις πού ἔχουν ἀπό θεϊκή ἔλλαμψι καί ἡ ὀποία ἔχει τήν δύναμι νά φωτίζη πλήρως μέ τήν λάμψι της καί ὅσα σκοτεινά ὑπάρχουν μέσα στούς ἄλλους.
Ἤ, ὁμιλῶντας κατά τρόπο γενικό, τοῦτο ἀναγνωρίζεται ὡς διάκρισις καί τοῦτο εἶναι:
ἡ ἀλάνθαστη γνῶσις καί ἀντίληψις τοῦ θείου θελήματος σέ κάθε καιρό καί τόπο καί περίπτωσι, ἡ ὁποία συνήθως ὑπάρχει στούς καθαρούς κατά τήν καρδιά καί τό σῶμα καί τό στόμα.
Διάκρισις σημαίνει, συνείδησις ἀμόλυντη καί καθαρότης αἰσθήσεων.»
(Λόγος 26ος Μέρος 1ον 1.)

Ἐν Χριστῶ ἀδελφέ, στά ἀνωτέρω ἐκτεθέντα διά στόματος τοῦ Ἁγίου, ἄς καθρεπτίσει ὁ καθένας μας τόν ἑαυτό του γιά νά δεῖ καί νά σταθμίσει τήν ἐσωτερική του κατάσταση σέ σχέση μέ τήν ἀρετή τῆς διάκρισης.
Μετά τιμῆς
Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

Ἀγαπητέ κ. Ἀντώνιε,
ὅπως ἔγραψα καί πιό πάνω σέ κάποιον ἀδελφό, δέν ἐπιθυμῶ οὔτε προσπαθῶ νά πείσω κάποιον μέ τά σχόλιά μου.
Ἀντίθετα τούς προβληματισμούς μου, τίς ἀπορίες μου καί τίς ἐνστάσεις μου καταθέτω ἐπί θεμάτων θρησκευτικοῦ ἐνδιαφέροντος προβάλλοντας κάποια ἐπιχειρήματα.
Μέσα ἀπό αὐτά, νά προβληματίσω θέλω καί πίστεψέ με πώς πρῶτος ὠφελημένος εἶμαι ἐγώ.
Μέσα σ’αὐτόν τόν κυκεῶνα πληροφοριῶν, εἰδήσεων καί γεγονότων πού κατακλύζουν καθημερινά τή ζωή μας, διαπιστώνεται μιά σύγχυση νά ἐπικρατεῖ στά ἐκκλησιαστικά δρώμενα καί θεωρῶ πώς οἱ περισσότεροι τῶν πιστῶν ἀγωνιοῦν νά μάθουν πιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τί πρέπει νά κάνουν σ’αὐτές τίς πρωτόγνωρες καταστάσεις πού ζοῦμε.
Μέσα σ’αὐτούς εἶμαι κι ἐγώ.
Καταθέτω λοιπόν καλοπροαίρετα τά ἐπιχειρήματά μου γιά κάποιο θέμα, μέ κριτήριο καί γνώμονα τό Ἱερό Εὐαγγέλιο καί τούς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, πρός συζήτηση καί σχολιασμό εἴτε ἀπό τόν ἀρθρογράφο εἴτε ἀπό κάποιον ἀναγνώστη.
Κάποιοι ἴσως τά ἀποδεχτοῦν.
Κάποιοι ἄλλοι ἴσως τά ἀντικρούσουν.
Αὐτό εἶναι θεμιτό ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, κανέναν δέν ἐξαναγκάζει σεβόμενος πλήρως τήν ἐλεύθερη βούλησή μας.
Πάντως σέ εὐχαριστῶ γιά τίς ἐπισημάνσεις σου καί εὔχομαι νά διαβάζω συχνότερα τήν ἐπιχειρηματολογία σου ἀσχέτως τοῦ ἀποτελέσματος.
Μετά τιμῆς
Θεόδωρος Σ.

Αρτζι είπε...

Κυριε κανετε "λήψη του ζητουμενου".
Δεν αναφερόμαστε στα αμαρτήματα τους,ουτε βεβαια αμαρτήματα ειναι αυτα που κανουν,αλλα προδοσιες που πληττουν συλλογικα την χριστιανικη κοινοτητα και την χριστιανικη πιστη.
Αμαρτιες ειναι τα προσωπικα παθη που εκδηλωνονται και αφορουν την ζωη των ανθρωπων.


Αντώνης είπε...

Χαίρετε.
Αφού ο αγαπητός Θεόδωρος Σ. παρέθεσε λόγους του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος ας μεταφέρω κι εγώ για 2η φορά περίπου ό,τι παρέθεσα πριν καιρό σε άλλο άρθρο έδω στις Ακτίνες ελπίζοντας να κατανοήσει ο @Αρτζι οτι αυτά που λέει δεν στέκουν!!

Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος:
ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
Περί Λογισμών Βλασφημίας

“Αὐτὴ λοιπόν, αὐτὴ ἡ παμμίαρη βλασφημία εὐχαριστεῖται πολλὲς φορὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἁγίων συνάξεων καὶ ἀκόμη τὴν φρικτὴ ὥρα τῆς τελέσεως τῶν Μυστηρίων νὰ ὑβρίζη τὸν Κύριον καὶ τὰ τελούμενα ἅγια μυστήρια.
….
Πολλοὺς πολλὲς φορὲς ὁ ἀπατεὼν δαίμων τῆς βλασφημίας τοὺς ὡδήγησε σὲ παραφροσύνη.
….
Κανεὶς ἂς μὴ θεωρῆ τὸν ἑαυτόν του αἴτιο γιὰ τοὺς λογισμοὺς τῆς βλασφημίας. Ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος εἶναι καρδιογνώστης, γνωρίζει καλὰ ὅτι δὲν εἶναι ἰδικά μας αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ λόγια καὶ οἱ σκέψεις, ἀλλὰ τῶν ἐχθρῶν μας.
….
Ὅποιος ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς βλασφημίας καὶ θέλει νὰ ἀπαλλαγῆ ἀπ᾿ αὐτό, ἂς ἐννοήση καλὰ ὅτι αἰτία αὐτῶν τῶν λογισμῶν δὲν εἶναι ἡ ἰδική του ψυχή, ἀλλὰ ὁ ἀκάθαρτος δαίμων, ποὺ εἶπε κάποτε πρὸς τὸν Κύριον: «Ταῦτα πάντα σοὶ δώσω, ἐὰν πεσῶν προσκυνήσῃς μοι» (Ματθ. δ´ 9).
…..
Πολλὲς φορὲς τοῦτος ὁ δαίμων συνηθίζει νὰ εἰσχωρῆ στὸν νοῦ τῶν πιὸ ἁπλῶν καὶ πιὸ ἀκεραίων, διότι αὐτοὶ θορυβοῦνται καὶ ταράσσονται ὑπερβολικά, πολὺ περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Καὶ σ᾿ αὐτούς, ἔχομε τὴν γνώμη, ὅτι ὁ πόλεμος ὀφείλεται ἐξ ὁλοκλήρου στὸν φθόνο τῶν δαιμόνων καὶ ὄχι στὴν οἴησι.
….
Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι κλεισμένος σ᾿ ἕνα σπίτι, ἀκούει τὰ λόγια αὐτῶν ποὺ περνοῦν ἀπ᾿ ἔξω, χωρὶς νὰ συνομιλῆ μαζί τους.
Παρομοίως καὶ ἡ ψυχὴ ποὺ ζῆ μὲ αὐτοσυγκέντρωσι, ταράσσεται ἀκούοντας τὶς βλασφημίες ποὺ προφέρει διερχόμενος ὁ διάβολος…”

Νομίζω οτι ο Άγιος ξεκάθαρα μας λέει οτι τέτοιοι πονηροί λογισμοί δεν προέρχονται από εμάς κ την πονηρία μας αλλά "ὅτι ὁ πόλεμος ὀφείλεται ἐξ ὁλοκλήρου στὸν φθόνο τῶν δαιμόνων"!!




Π. Σαββόπουλος είπε...

Προς κ. Θεόδωρο

Η κρίση (άλλο κρίση και άλλο κατάκριση, προσπάθησε να το καταλάβεις κάποτε αυτό) δεν περιορίζεται στους δικαστές.
Το επιχείρημα στο οποίο προσπαθείς να με εμπλέξεις είναι τελείως άστοχο.
Δεν με ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή εκτός κι αν οι πράξεις του επηρεάζουν αρνητικά και τη δική μου.
Στα εκκλησιαστικά θέματα, όμως, βεβαίως και θα αντιδράσω στις πράξεις των πιστών, λαϊκών και κληρικών, οι οποίες επηρεάζουν όχι μόνο την προσωπική μου πνευματική ζωή αλλά και την πνευματική ζωή της καθόλου Εκκλησίας.
Αναφέρομαι προφανώς σε πράξεις που προσβάλουν την πίστη.
Ελπίζω να έγινα κατανοητός.

Π. Σαββόπουλος είπε...

Για περισσότερες λεπτομέρειες και για να σε βοηθήσω να καταλάβεις το πνεύμα μου, αναζήτησε στο παρόν ιστολόγιο, ή στο διαδύκτιο γενικότερα, το άρθρο με τίτλο "συμπτώματα αντιπατερικής εκκλησιολογίας".

Π. Σαββόπουλος είπε...

Εν πάση περιπτώσει, αντί να σε ενδιαφέρει το πώς θα με κρίνει ο Θεός θα σου πρότεινα να έρθεις στην ουσία του προβλήματος.
Συμφωνείς ή διαφωνείς ότι οι ταγοί της Εκκλησίας έχουν προδώσει την πίστη πολλάκις εσχάτως;
Ποιά η γνώμη σου για τον οικουμενισμό;
Για το ουκρανικό;
Για το κλείσιμο των ναών και τις μάσκες λόγω κοροϊδοιού;
Για τη σύνοδο της Κρήτης;
Για τη διαπλοκή τους με παράγοντες του πλούτου και της πολιτικής;
Ή μήπως δεν έχεις άποψη για όλα αυτά, και για πολλά ακόμη που δεν αναφέρω λόγω χρόνου, επειδή έχεις την πλανεμένη άποψη (δεν φταις απόλυτα εσύ, κάποιοι φρόντισαν να σε διδάξουν έτσι) ότι δεν πρέπει να έχεις άποψη για αυτά;
Ο λαός και ο κλήρος ήταν ανέκαθεν στις επάλξεις της υπεράσπισης της πίστεως.
Μή μου πεις τώρα ότι ήταν άγιοι αυτοί.
Σιγά μην είχαν φτάσει και στη θέωση όλοι τους.
Αγαπητέ, δεν χρειάζεται να έχεις φτάσει στην τέλεια αρετή ή αγιότητα για να μιλήσεις.
Το λένε οι Άγιοι αυτό.
Οπωσδήποτε, ο αγώνας για την τελειότητα πρέπει να είναι διαρκής αλλά δεν μπορεί την όποια αναξιότητά μας να τη βάζουμε πρόσχημα για να δικαιολογήσουμε την αβαλτηρία μας στην υπεράσπιση της πίστης.
Και επιτέλους, η δικαιολογία ότι "εγώ δεν μιλάω γιατί δεν θέλω να κατακρίνω" είναι ψευδέστατη.
Γιατί δεν πρόκειται περί κακής αλλά περί καλής κατάκρισης!
Το λέει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
Επιτέλους, ξεφύγετε ορισμένοι από την αντιχριστιανική αμαρτιοφοβία που σας διακατέχει!

Π. Σαββόπουλος είπε...

Προσωπικά, επουδενί ισχυρίζομαι ότι είμαι άγιος ή ότι έχω φτάσει σε μέτρα πνευματικής τελειότητας.
Αυτό, ωστόσο, για το οποίο είμαι βέβαιος είναι τα υγιή φρονήματά μου.
Ναι, αυτό επιτρέψτε μου να το γνωρίζω καλύτερα από εσάς!
Δυστυχώς, ορισμένοι έχετε μπερδέψει το φρόνημα με την προσταγή των περισσοτέρων σημερινών δεσποτάδων και παπάδων "καθήστε φρόνιμα" την οποία προβάλλουν διαρκώς και επιτακτικά προκειμένου να αποσπάσουν την ένοχη σιωπή σας ή και τη συμπόρευσή σας με τις πλάνες τους!
Οι μεγαλύτερες αιρέσεις μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας γεννήθηκαν.
Παπάδες και δεσποτάδες ήταν οι πρώτοι και σημαντικότεροι αιρεσιάρχες.
Βάζω στοίχημα ότι αν ζούσατε την εποχή πχ του Νεστόριου ή του Βέκκου θα πηγαίνατε με το μέρος τους για να μη χαλάσετε τους "καλούς" λογισμούς σας...

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com