Η Ανάσταση, συντριβή του θανάτου (και ο COVID-19)
Έχω την εικόνα ενός “μεσαίωνα” που
αναδύεται συγκαλυμμένα, πονηρά κρυμμένος πίσω από τη μάσκα ενός εξορθολογισμού
που ανάθεμα αν έχει λογική...
Βλέπεις από τη μιά, την απρόσκοπτη
λειτουργία supermarket, μαζικών μέσων μεταφοράς, λαϊκών αγορών, δημοσίων
υπηρεσιών κλπ.
Από την άλλη η Εκκλησία του Χριστού
τελεί υπό μια ιδιότυπη απαγόρευση.
Το οξύμωρο είναι ότι στους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους και φορείς απειλήθηκαν και σε αρκετές περιπτώσεις επιβλήθηκαν αυστηρότατες κυρώσεις μέχρι να συμμορφωθούν με τους κανόνες. Πλήρη συμμόρφωση δεν έχουμε δει ακόμα: πρόστιμα συνεχίζουν να πέφτουν βροχή.
Το οξύμωρο είναι ότι στους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους και φορείς απειλήθηκαν και σε αρκετές περιπτώσεις επιβλήθηκαν αυστηρότατες κυρώσεις μέχρι να συμμορφωθούν με τους κανόνες. Πλήρη συμμόρφωση δεν έχουμε δει ακόμα: πρόστιμα συνεχίζουν να πέφτουν βροχή.
Στην δε Εκκλησία της Ελλάδος δεν
δόθηκε καν η ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να κάνει. Να δώσει ένα παράδειγμα,
βρε παιδί μου, είτε προς αποφυγή είτε προς μίμηση...Άλλωστε πόσες φορές κλήθηκε
να βγάλει το φίδι απ'την τρύπα κι έβαλε τα γυαλιά σε όλους μας;
Από τη μια δημόσιες υπηρεσίες με
τριψήφιο ή τετραψήφιο αριθμό εργαζομένων (εκεί δεν κυκλοφορεί ο ίός;) κι από
την άλλη Εκκλησίες κλειστές (δεν επιτρέπεται όχι διψήφιος αλλά ούτε καν
μονοψήφιος αριθμός πιστών).
Από τη μια ελεύθερη διανομή αγαθών
(από ογκώδεις οικιακές συσκευές έως καφεδάκια) κι από την άλλη απαγόρευση
διανομής κατ'οίκον του Αγίου Φωτός (Μήπως οι νόμοι της Φυσικής άλλαξαν και ο
ιός επιζεί στις φλόγες κι όχι επάνω στις συσκευασίες των διανεμομένων αγαθών;)
Ιδού ο παραλογισμός του
¨εξορθολογισμένων¨ και “πολιτικώς ορθών μέτρων”!!!
Το κράτος απαγόρευσε με ένα, ας το
πούμε, ευγενές πρόσχημα, την Εκκλησία. Ποιό είναι το πρόσχημα; ...είναι ο φόβος
του ιού, ο φόβος του θανάτου!
Το Πάσχα είναι η νίκη της Ζωής απέναντι στο θάνατο. Ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε “εγώ είμαι η ζωή”. Μας διαβεβαίωσε για'αυτό με πρακτικό τρόπο: Πρώτα πρώτα με την τριήμερη Ανάστασἠ Του και τον άδειο τάφο Του. Έπειτα με την παρουσία και συναναστροφή Του με τους ανθρώπους επί σαράντα ολάκερες μέρες στη γη, μετά την Ανάστασή Του. Συνέχισε με την Πεντηκοστή και την γέννηση της Εκκλησίας Του. Από τότε έως σήμερα μας διαβεβαιώνει ασταμάτητα με χειροπιαστά πράγματα κάθε μέρα.
Το Πάσχα είναι η νίκη της Ζωής απέναντι στο θάνατο. Ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε “εγώ είμαι η ζωή”. Μας διαβεβαίωσε για'αυτό με πρακτικό τρόπο: Πρώτα πρώτα με την τριήμερη Ανάστασἠ Του και τον άδειο τάφο Του. Έπειτα με την παρουσία και συναναστροφή Του με τους ανθρώπους επί σαράντα ολάκερες μέρες στη γη, μετά την Ανάστασή Του. Συνέχισε με την Πεντηκοστή και την γέννηση της Εκκλησίας Του. Από τότε έως σήμερα μας διαβεβαιώνει ασταμάτητα με χειροπιαστά πράγματα κάθε μέρα.
Οι κυβερνήτες αυτής της χώρας βάζουν
λένε μπροστά τη λογική. Μάλλον την άγνοια τους βάζουν... Άγνοια για το τι είναι
Εκκλησία. Άγνοια για το τι είναι Πάσχα! Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν είναι το
ιερατείο, οι συγκεκριμένοι ιεράρχες. Αυτοί απαρτίζουν το ορατό κομμάτι της
διοίκησης. ,,,,και η διοίκηση δεν είναι η Εκκλησία. Μπορεί, ως διοίκηση, να
κάνουν και λάθη (ειδικά αν δεν έχουν αγία ζωή). Οι πολιτικοί μας το γνωρίζουν
καλά αυτό γιατί προτού γίνουν συμπολίτευση, όσο είναι στην αντιπολίτευση,
κρίνουν ασταμάτητα την εκάστοτε κυβέρνηση!!!
Η Εκκλησία, λοιπόν δεν είναι ούτε του
Αρχιεπισκόπου ούτε της Συνόδου. Είναι του Χριστού! Ο οποίος ακριβώς πριν την
Ανάστασή Του, στον Μυστικό Δείπνο, έδωσε με πρακτικό τρόπο πάλι, το μυστήριο της
Θείας Ευχαριστίας: το Σώμα και Αίμα Του.
Χωρίς Αυτό Εκκλησία δεν υπάρχει, δεν είναι. Πάσχα δεν υπάρχει, δεν είναι.
Αυτό που ενοχλεί λοιπόν, είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Εδώ είναι όλη η ουσία.
Χωρίς Αυτό Εκκλησία δεν υπάρχει, δεν είναι. Πάσχα δεν υπάρχει, δεν είναι.
Αυτό που ενοχλεί λοιπόν, είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Εδώ είναι όλη η ουσία.
Ακούμε τον κ. Χαρδαλιά να μιλά για
διαφορετικό Πάσχα φέτος. Στην πραγματικότητα υπάρχει τρικυμία στο κρανίο του
γιατί αντιστρατεύεται το Πάσχα στην ουσία του. Φίλτατοι κύριοι της κυβέρνησης,
Πάσχα δεν είναι η μαγειρίτσα, οι σούβλες και τα γλέντια στο χωριό.
Πάσχα είναι η Θεία Ευχαριστία! Η
Εκκλησία είναι η Θεία Ευχαριστία. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος ύπαρξής της.
Χωρίς το Σώμα κι Αίμα του Αναστάντα, Νικητή του θανάτου, Κυρίου μας Ιησού
Χριστού η Εκκλησία καταργείται.
Τώρα θα μου πείτε τι σας λέμε; Αυτά
είναι ψιλά γραμματάκια. Δυστυχώς εσείς το αποδείξατε πλέον, ξέρετε μόνο να
προσποιήστε. Να στέκεστε εκεί μπροστά, να σας βλέπουν όλοι. Μπροστά, κοντά στο
ιερό (αλλά πολύ μακριά από τον Ζωοδότη Χριστό). Έτσι... προς άγρα ψήφων αφελών
¨χριστιανών” όπως νομίζετε και κατ'ιδίαν ενίοτε ψιθυρίζετε.
17 σχόλια:
Πολύ καλό! Πάσχα χωρίς Θεία Κοινωνία, όπως και Εκκλησία χωρίς Θεία Κοινωνία δεν υφίσταται.
Εκκλησιαστική διοίκηση και ψευτοσυντηρητική κυβέρνηση Μητσοτάκη, έπληξαν βαθύτατα το θρησκευτικό συναίσθημα του ελληνικού λαού, τις άγιες τούτες μέρες.
Και από μεν τον άνθρωπο, που δεν δίστασε να εκθειάσει τη Σιμόν Βέιλ επειδή πρωτοστάτησε στη νομιμοποίηση της εν ψυχρώ εμβρυοκτονίας και από τον πολιτικό που ψήφισε στη Βουλή το επαίσχυντο "σύμφωνο συμβίωσης" των σοδομιτών, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό...
Από τη διοίκηση, όμως, της Ελλαδικής Εκκλησίας, περιμέναμε, τουλάχιστον τώρα να αντιδράσει σθεναρά στο κλείσιμο των ναών.
Τώρα, που στην ουσία, "αυτοκαταργούνται" οι επίσκοποι.
Αλλά πού...
Υ. Γ. Για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, με αιτία και αφορμή το φονικό ιό, κάνει λόγο συχνά-πυκνά ο πρωθυπουργός και λίαν ορθώς.
Τα ανυπεράσπιστα ανθρώπινα έμβρυα δεν
τυγχάνουν φορείς ανθρωπίνης ζωής κε Μητσοτάκη;;;
Λ. Ν.
Συγχαρητήρια.Δόξα τω Θεό που λέτε τα αυτονόητα,τα λογικά.Να παίρνουμε και εμείς δύναμη.Συγκλονιστικό.
Ευγε, αλλη μια αληθινη φωνη! Ο Κυριος δεν αφηνει οσους αναζητουν την αληθεια.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ άδελφοί,
ἐν ἔτει 2020 μ.Χ. ἦρθε ἕνας τόσο δά, ἀόρατος, ὕπουλος, καταστροφικός, θανατηφόρος ἰός (κορωναϊός), γιά νά ἀναστατώσει τή ζωή μας, νά χαλάσει τή σειρά μας, νά μᾶς βγάλει ἀπό τίς συνήθειές μας.
Ὑποβληθήκαμε σέ πολλές καί ποικίλες στερήσεις (περιορισμός μετακίνησης, καταστρατήγηση τῶν ἀναφαίρετων δικαιωμάτων μας) πού κάτω ἀπό ἄλλες συνθῆκες θά ἦταν ἀδύνατον νά τίς δεχθοῦμε.
Σ’αὐτήν τήν ἰδιάζουσα περίπτωση τῶν ποικίλων περιορισμῶν ἐμπίπτει καί ἡ στέρησή μας ἀπό τήν ἐκκλησιαστική σύναξη (ἐκκλησιασμός) πού ἐν ὄψει μάλιστα καί τῶν ἁγίων ἡμερῶν τοῦ Πάσχα ἡ θλίψη μας γίνεται ἐντονότερη.
Καί ὅλα αὐτά γιά νά προστατεύσουμε τήν ὑγεία μας καί τήν ὑγεία τοῦ διπλανοῦ μας ἀπό τόν ὕπουλο καί μολυσματικό αὐτόν ἰό.
Ἄν ἀνατρέξουμε στό Ἱερό Εὐαγγέλιο θά δοῦμε πώς ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας δέν δίστασε νά καταπατήσει τήν ἀργία τοῦ Σαββάτου ἀπό ἀγάπη καί χάριν τῆς ὑγείας τῶν πασχόντων συνανθρώπων μας (θεραπεία συγκύπτουσας Λουκ. ιγ΄ 10-17, θεραπεία τοῦ ὑδρωπικοῦ Λουκ. ιδ΄1-5, θεραπεία ἀνθρώπου «ἐξηραμμένην ἔχων τὴν χεῖρα» Μᾶρκ. γ΄1-6, θεραπεία ἀνθρώπου «τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ» Ἰωάν ε΄1-20, θεραπεία τυφλοῦ Ἰωάν θ΄ 1-39).
Θεωρῶ λοιπόν πῶς ἡ θλίψη πού μᾶς διακατέχει σ’αὐτή τήν συγκυρία λόγω τοῦ κλεισίματος τῶν Ἱερῶν Ναῶν ἄχρι καιροῦ, σέ καμμιά περίπτωση δέν πρέπει νά ὑπερφαλαγγίσει καί νά ξεπεράσει τήν ἀγάπη μας πρῶτα πρός τον ἑαυτόν μας καί κατόπιν στόν πλησίον μας «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ κβ΄39), βάζοντας σέ κίνδυνο ἔστω καί ἀκούσια τό πολύτιμο αὐτό δῶρο τήν ὑγεία.
Καλό Πάσχα καί Καλή Ἀνάσταση.
Θεόδωρος Σ.
Προς Θεόδωρο Σ: πάνω από την υγεία του σώματος και τη βιολογική ζωή βρίσκεται η πνευματική.
Μελέτα καλύτερα το σημερινό Ευαγγέλιο. "Πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα".
Φαντάζομαι να καταλαβαίνεις σε ποια ζωή αναφέρεται ο Κύριος!
Μαλλον αυτο που επιδιωκει η κηβερνηση ειναι να καταργησουνε την Θεια Κοινωνια
το φοβερο ειναι σε συνεργασια με την θρησκευτικη ηγεσια
οταν παραδεχοντε οταν μπορει να μεταδοθει ο κορονοιος απο τη Θεια Κοινωνια
συνεπαγεται οτι μεταδιδεται και καθε αλλη μολισματικη ασθενεια
και επομενως οδηγουν στην καταργηση της Θειας Κοινωνιας
αφου την υποβαθμιζουν σαν εστια μολυνσεως
και κατ επεκταση στην καταργηση της Ορθοδοξιας
την οποια Ορθοδοξια κατηργησαν με την ψευτοσυνοδο Κολυμβαριου.
Αγαπητέ αδελφέ Θεόδωρε Σ. :
δεν νομίζω ότι δεν υφίστανται, εν προκειμένω, εναλλακτικές λύσεις, οι οποίες και τη συνταγματικώς κατοχυρωμένη ελευθερία άσκησης της θρησκευτικής λατρείας εξασφαλίζουν και τη δημόσια υγεία διασφαλίζουν.
Άλλωστε, η σχετική πρακτική των σλαβικών Εκκλησιών, έχει καταδείξει του λόγου το αληθές.
Ας μην λησμονούμε, τη σχετική πρόβλεψη του συνταγματικού νομοθέτη, που ναι μεν θέτει περιορισμούς αλλά δεν καταργεί, έστω και προσωρινά, την ελευθερία άσκησης της λατρείας, σε περίπτωση κινδύνου της δημόσιας υγείας.
Επί τη βάσει ποίας λογικής, μας στερούν, εκκλησιαστικοί και πολιτικοί παράγοντες, σε αγαστή σύμπνοια μεταξύ τους, το εκ Θεού δώρο της Θείας Ευχαριστίας, το οποίο προορίζεται ομού για κλήρο και λαό και όχι μονάχα για τον πρώτο, τη στιγμή κατά την οποία μπορούν, ταυτόχρονα, να τηρηθούν τα απαιτούμενα υγειονομικά μέτρα, όπως προανέφερα, επικεντρώνοντας στο παράδειγμα των σλαβικών Εκκλησιών;
Επιπροσθέτως, γιατί κάποιοι μητροπολίτες συστήνουν στους ιερείς τους να μην κτυπούν τις καμπάνες, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας,παρά μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή και να επιτάσσει η ΔΙΣ, συμμορφούμενη προς την επιεικώς αχαρακτήριστη απόφαση της υπουργού Κεραμέως, τη σίγαση των μεγαφώνων των ναών;
Κινδυνεύει η δημόσια υγεία από τις καμπάνες και τα μεγάφωνα;
Η,μήπως, κινδυνεύει όλες τις ημέρες της Μεγαλοβδομάδας και κατ εξαίρεση δεν κινδυνεύει τη Μεγάλη Παρασκευή;
Εν προκειμένω, προκύπτει, εξ αντικειμένου, μείζον ζήτημα, στοιχειώδους σοβαρότητος...
Επιτέλους, υπάρχει και μια παγιωμένη πρακτική της Εκκλησίας μας, η οποία κάθε άλλο παρά τηρείται.
Και αναφέρομαι στις ιερές λιτανείες, οι οποίες έχουν αποβεί θαυματουργές, κατά την αδιάψευστη μαρτυρία, αξιοπίστων μαρτύρων.
Ελάχιστοι μητροπολίτες αναφέρθηκαν σε αυτό το θεραπευτικό όπλο.
Τα όπλα της Εκκλησίας μας, ουδόλως αντιστρατεύονται ή ανταγωνίζονται την επιστήμη, που και αυτή τυγχάνει ένα εξαίσιο δώρο του Θεού, κατά τον απολύτου κύρους αγιογραφικό λόγο.
Δρουν, όμως, και αυτά αυτοτελώς, και κάποιες φορές έχουν δώσει τη λύση εκεί που η επιστήμη και οι θεραποντές την, δεν μπόρεσαν.
Επειδή, δηλαδή, η επιστήμη έχει προοδεύσει σε βαθμό ασύλληπτο(Θεού το δώρον και ουκ εξ ημών) , απαξιώνουμε και καταργούμε τις λιτανείες;
Τόσο πολύ μας αλλοτρίωσαν ο ορθολογισμός και ο επιστημονισμός, μάλλον ο επιστημονοκεντρικός μονισμός;
Και κάτι ακομη: στην απευκταία, αλλά διόλου μειωμένης πιθανότητος, περίπτωση κατά την οποία ενσκήψει δεύτερο κύμα της παρούσης νόσου στο σχετικά εγγύς μέλλον ή μελλοντικής εμφανίσεως άλλης λοιμώδους νοσου, θα επαναλαμβάνεται το παρόν θλιβερό φαινόμενο του στραγγαλισμού της θρησκευτικής ελευθερίας;
Τι προηγούμενο είναι αυτό;
Λ. Ν.
Πρός :Ἀνώνυμο 11 Απριλίου 2020 - 9:12 μ.μ.
Ἐν Χριστῶ ἀδελφέ,
ὄχι μόνο τό σημερινό Εὐαγγέλιο ἀλλά στό σύνολό του ὁ εὐαγγελικός λόγος εἶναι πλήρης ἀπό παραινέσεις, συμβουλές καί προτροπές γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, κατά τό «ὑπερορᾶν μὲν σαρκός παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου».
Ὅμως τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον εἶναι πλήρες καί ἀπό παραινέσεις γιά τόν πλησίον, θέτοντας τήν ἀγάπη μας πρός αὐτόν ὡς τή δεύτερη μεγάλη ἐντολή πού εἶναι ἰσάξια μέ τήν πρώτη «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ κβ΄39).
Ἐνδεικτικά νά ἀναφέρω τό «καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. στ΄31) καθώς καί τό «μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ.» (Ἰωάν. ιγ΄13), παραινέσεις, πού οὐδόλως ἀντιστρατεύονται τόν ἀγῶνα μας γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας ἀπεναντίας αὐτή ἡ αὐτοπροσφορά μας πρός τόν πλησίον εἶνα μέτρον τῆς ἀγάπης μας καί ταυτίζεται μέ τήν ἀγάπην τοῦ Κυρίου πρός ἐμᾶς κατά τό «ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκε· καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς τιθέναι.» (Α΄ Ἰωάν. γ΄16) καί συνεχίζοντας ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης μᾶς προτρέπει «μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ᾿ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ.» (Α΄ Ἰωάν. γ΄18).
Ἐν Χριστῶ ἀδελφέ,
ἡ ἀγάπη μας πρός Ἐκεῖνον καί κατά συνέπεια ἡ σωτηρία μας, περνάει πρῶτα ἀπό τήν ἔμπρακτη ἀγάπη πρός τόν πλησίον μας, ἀπό τήν ἐκούσια θυσία τοῦ ἐγώ μας γιά χάριν τοῦ πλησίον μας.
Μέ τήν ἐν Χριστῶ ἀγάπη.
Θεόδωρος Σ.
Πρός: Unknown 12 Απριλίου 2020 - 10:30 π.μ.
Ἀγαπητέ ἐν Χριστῶ ἀδελφέ Λ.Ν.,
τά ἐρωτήματα πού θέσατε στήν ἀναξιότητά μου, γιά τήν πλήρη καί σέ βάθος ἀξιολόγησή τους,
ὅπως ὁ ἐντοπισμός τῶν θετικῶν καί ἀρνητικῶν τους στοιχείων κ.λ.π., χωρίς αὐτό νά σημαίνει πώς ὑπεκφεύγω, σᾶς γνωρίζω πώς εἶναι κάτι πού ξεφεύγει κατά πολύ ἀπό τό δικό μου βεληνεκές.
Φρονῶ ὅμως πώς οἱ ὑπεύθυνοι γιά τόν χειρισμό τέτοιων κρίσιμων καταστάσεων, μέ περισσή φρόνηση καί περίσκεψη ἐξαντλοῦν κάθε δυνατή λύση καί τήν προτείνουν πρός ἐφαρμογή γιά τήν προστασία τῆς ὑγείας τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου.
Σέ μᾶς ἐπαφίεται, σεβόμενοι πρῶτα τόν ἑαυτό μας καί κατά δεύτερο τόν πλησίον μας, ἡ ὑπεύθυνη στάση πού θά ἐπιδείξουμε γιά τήν ἐφαρμογή τους ἤ ὄχι.
Ὅσο γιά τίς ἐναλλακτικές λύσεις πού προτείνετε, θά τολμήσω νά πῶ, μέ κίνδυνο ἀπό κάποιους -καλοπροαίρετους δέν λέγω- ἀδελφούς νά παρερμηνευτῶ, πώς ἐνέχουν κι αὐτές τόν κίνδυνο νά λογισθοῦν ὡς .....ὀρθολογικές, γιατί τί ἄλλο παρά ἐπιβεβαιώνουν τόν κανόνα, δηλαδή ὅτι βασίζονται στή λογική.
Θεωρῶ λοιπόν πώς ἡ ἐκκλησιαστική συνάθροιση (ἐκκλησιασμός) δέν ὑφίσταται οὔτε στηρίζεται ἀλλά καί οὔτε ὑποβάλλεται σέ περιοριστικά μέτρα καί σταθμά δίκην super markets.
Ἡ Ἐκκλησιαστική συνάθροιση δέν χωρίζει τούς ἀνθρώπους ἀλλά τούς συναδελφώνει ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ.
Ἡ Ἐκλησιαστική συνάθροιση καταργεῖ τήν μαζική συνύπαρξη πού εἶναι κατηγορία ποσοτική καί δέν προϋποθέτει ἑνότητα καί συμφωνία, ἐνῶ ἀντιθέτως μᾶς εἰσάγει στήν προσωπική κοινωνία ὅπου βασικό στοιχεῖο της εἶναι τό ὁμοθυμαδόν, ἡ ὁμοψυχία, ἡ προσωπική ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ ἐνότητα.
Δέν συμφωνεῖτε;
Σᾶς εὐχαριστῶ πού μού δώσατε τήν εὐκαιρία νά ἀνταλλάξουμε, καλοπροαίρετα πάντα, κάποιες σκέψεις.
Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ.
Θεόδωρος Σ.
Προς οικουμενιστικον οφιν Θεοδωρον Σ.: Προσεξτε διοτι υπαρχει και το ''υπαγε οπισω μου σατανα''...[ή και τα ΟΥΑΙ... διαλεχτε με ποιο να πρωτοκλαψετε]
Φίλε Θεόδωρε Σ.καλή Μ.Εβδομάδα.Με αφορμή τα πολύ καίρια σχόλια σου,θα ήθελα να γράψω μερικές σκέψεις,σχετικά με τη διακοπή των συνάξεων εν όψει μάλιστα και των αγίων ημερών του Πάσχα. Άναφέρεις:" ἦρθε ἕνας τόσο δά,ἀόρατος,ὕπουλος,καταστροφικός,θανατηφόρος ἰός (κορωναϊός),γιά νά ἀναστατώσει τή ζωή μας,νά χαλάσει τή σειρά μας,νά μᾶς βγάλει ἀπό τίς συνήθειές μας".
Η εκκλησιαστικές συνάξεις,δεν αποτελούν συνήθεια,ούτε είναι μέρος της κανονικότητας. Στις Ιερές Ακολουθίες πηγαίνεις πρωτίστως με την ψυχή σου και ακολουθεί το σώμα. Η ψυχή δεν ενεργεί στην κανονικότητα,στην συνήθεια,όπου τα πάντα είναι προβλέψιμα.Το ότι ορισμένα αποτελέσματα παρουσιάζονται "ξαφνικά",όπως αυτό με τον ιο και τις λάθος ενέργειες από την ιεραρχία,μας ρίχνει σε πλάνη.Αυτό το "ξαφνικό" μόνο για μας υπάρχει.Υπάρχουν ένα σωρό φαινόμενα που μας διαφεύγουν.Μια διάνοια που θα'βλεπε την αιτία και το αποτέλεσμα σαν μια συνέχεια και όχι,όπως εμείς,σαν έναν αυθαίρετο κατατεμαχισμό,η διάνοια δηλαδή που θα'βλεπε τη ροή των γεγονότων,θ' αρνιόταν την ιδέα της αιτίας και του αποτελέσματος,όπως και κάθε προσδιοριστικότητας,όπως αναφέρει και ο Νίτσε.Η Εκκλησία έπρεπε να πορευθεί, με τον ίδιο τρόπο που πάντοτε έκανε,απαρέγκλιτα, πέρα από τον όποιο κορωνοϊό,που προέκυψε ως κάτι "έκτακτο",ως μια αιφνίδια συμφορά. (συνεχίζεται)
(συνέχεια)
Άλλωστε,"οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν".
Τι λες να είναι ανάμεσά μας και ο κορωνοίος;
Ένας ιερέας για την παρουσία μας στις εκκλησιαστικές συνάξεις αναφέρει:"Μπαίνουμε λοιπόν στη μάχη με την πίστη ότι ο Κύριος μας δε θα αφήσει κανέναν να πάθει κάτι.Αν όμως ο Κύριος επιτρέψει κάτι κακό, την ευθύνη έχει πρώτα Εκείνος και μετά ο ιερέας. Ευθύνη έχει επίσης και ο ίδιος ο πιστός, ο οποίος πριν πάει Εκκλησία πρέπει να είναι ενήμερος ότι εκεί ρισκάρει τη ζωή του για τον Χριστό.Αν ο Χριστός είναι περήφανος γι’ αυτούς που μπαίνουν στη μάχη αψηφώντας τη ζωή τους για χάρη Του, το ίδιο αισθάνομαι και εγώ ως ιερέας για κάθε πνευματικό μου παιδί που έρχεται Εκκλησία ρισκάροντας τη ζωή του για χάρη του Κυρίου.Αρκεί να είμαστε ενήμεροι και συνειδητοί για ότι κάνουμε.Ο γέροντας Γαβριήλ στο Άγιο Όρος,έχει πει τελευταίως ότι «τα μικρόβια είναι υποτακτικοί του Θεού». Αυτό είναι πολύ σοφή κουβέντα.Χρειάζεται να αισθανόμαστε μεγάλη εμπιστοσύνη στον Κύριο, ότι Εκείνος γνωρίζει αν θα επιτρέψει σε κάποιον να κολλήσει μέσα στην Εκκλησία, κι αν το κάνει θα έχει το λόγο Του.Είναι δική Του ευθύνη.Η Εκκλησία είναι γεμάτη με αγγέλους και αγίους.Ακόμη και η σκόνη που κυκλοφορεί μέσα είναι αγιασμένη. Αν κάποιος από εμάς μεταφέρει τον ιό, ο Κύριος είναι δυνατός να τον καταστήσει ανενεργό.Ενημερώνω για όλα αυτά από πριν τους πιστούς ώστε να έχουν συνείδηση κι αν θέλουν να έλθουν με επίγνωση των συνεπειών που προκύπτουν από την απόφασή τους. Να είστε βέβαιοι τότε πως στην Εκκλησία θα έλθουν μόνο όσοι αγαπάνε τον Κύριο πιο πάνω από τη ζωή τους,την οποία δεν φοβούνται να την θέσουν σε κίνδυνο για χάρη Του και για χάρη της αγάπης προς τους συνανθρώπους τους. Αυτός που πάει στη Λειτουργία με τέτοια συνείδηση «σώζει δια του Σωτήρος» ολόκληρο τον κόσμο από τα δεινά που τον μαστίζουν και γίνεται έτσι ο μεγαλύτερος ευεργέτης του. Για χάρη του ενός ανθρώπου που πάει Εκκλησία με τέτοια πίστη, ο Θεός μπορεί να σταματήσει το κακό εν ριπή οφθαλμού και να αφήσει τους επιστήμονες με ανοικτό το στόμα. Πιστοί άνθρωποι μας λείπουνε κι όχι επιστήμονες!" Θεωρώ ότι αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης,που δυστυχώς αρνείται η πολιτεία και η επίσημη ιεραρχία,δείχνει την έμπρακτη αγάπη στον Κύριο μας και στον πλησίον.
Ότι άλλο,είναι του κόσμου τούτου...
ΥΓ: Ομολογώ ότι τα σχόλια σου είναι πολύ εύστοχα,ενώ οι απαντήσεις κάπως ανεπαρκείς για την πολύ πνευματική διάσταση που τοποθετείς το θέμα (χωρίς να θέλω να θίξω κάποιον σχολιαστή).Ελπίζω να το σκεφτείς και κάτω απ'το πρίσμα που έθεσα.
Να είσαι καλά.
Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση.
«μὴ ἐκκλίνῃς εἰς τὰ δεξιὰ μηδὲ εἰς τὰ ἀριστερά, ἀπόστρεψον δὲ σὸν πόδα ἀπὸ ὁδοῦ κακῆς·» (Παροιμ δ΄27)
Πρός Ἀνώνυμο: 13 Απριλίου 2020 - 7:55 π.μ.
Ἀγαπητέ ἐν Χριστῶ ἀδελφέ,
ὅπως φαίνεται τήν παρερμηνεία τῶν λεγομένων μου δέν τήν ἀπέφυγα.
Βεβαίως ἀντιπαρέρχομαι τόν χαρακτηρισμό τοῦ οἰκουμενιστῆ μετά τῆς ἰδίας βδελυγμίας καί τοῦ ίδίου σθένους πού θά ἀντιπαρερχόμουνα καί τόν χαρακτηρισμό τοῦ ζηλωτῆ (ἄνευ ἐπιγνώσεως).
Εἶναι καί τά δύο ἄκρα.
Εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός ἀπό τή μιά καί ὁ Ζηλωτισμός ἀπό τήν ἄλλη, πού καταταλαιπωροῦν καί καταπληγώνουν τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τουτέστιν τόν ἴδιο τόν Κύριό μας.
Εἶναι καί τά δυό γεννήματα τοῦ ἐπηρμένου, τοῦ ἀλαζόνα, τοῦ ὑπερόπτη, τοῦ ὑπερφίαλου ἐγωϊσμοῦ μας.
Εἶναι καί τά δυό γεννήματα τοῦ πιό ἐπαχθέστατου πάθους, τῆς ὑπερηφανείας, πού θολώνει τό νοῦ στερώντας ἀπό τό θῦμα της τήν πνευματική διαύγεια, στοιχεῖο ἀπαραίτητο γιά τήν ἀποφυγή παρεκκλίσεων ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.
Εἶναι καί τά δυό γεννήματα ἐχιδνῶν: τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τής ὑπερηφανείας.
Μέ πρόσχημα τήν «πρόοδο» ὁ ἕνας καί τήν «παράδοση» ὁ ἄλλος ἐκτροχιάζουν τό θῦμα τους ἐκ τῆς μοναδικῆς ὀδοῦ πού ὁδηγεῖ στήν ἐν Χριστῶ σωτηρία: τήν Ὀρθοδοξία.
Ἀγαπητέ ἐν Χριστῶ ἀδελφέ,
ἀνεπιφύλακτα μέ ἀγάπη σοῦ συνιστῶ πρός μελέτη τό βιβλίο: «ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ» («ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ» και «ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΣ») ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΡΟΙΖΗΝΟΣ τοῦ μακαριστοῦ πατρός Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου.
Φρονῶ πώς θά συμβάλλει τά μέγιστα γιά τήν ἀποφυγή τῶν ὀλέθριων καί ἐπικίνδυνων ἄκρων, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ Ζηλωτισμοῦ.
Μέ ἀγάπη Χριστοῦ.
Θεόδωρος Σ.
«ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ». (Β΄Τιμοθ. β΄5)
Ἀγαπητέ ἐν Χριστῶ ἀδελφέ Νίκο Κ.,
δέν νομίζω πώς ὑπάρχει πιστός χριστιανός πού νά μήν θλίβεται καί νά μήν πονᾶ μέ τό κλείσιμο τῶν Ἱερῶν Ναῶν.
Ὅμως, ἡ θλίψη αὐτή δέν πρέπει ποτέ νά μᾶς ὁδηγεῖ σέ πρᾶξεις πού πιθανόν νά θέσουν τήν ζωή μας ἤ τήν ζωή τῶν συνανθρώπων μας σέ κίνδυνο διότι ἔτσι βάζουμε σέ δοκιμασία τόν Θεό «... οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου» ( Ματθ. δ΄7 ).
Ἄλλο εἶναι ἡ ὁμολογία σέ περίοδο διωγμοῦ καί ἡ ἀφοβία ἐμπρός στόν θάνατο καί στά μαρτύρια καί ἄλλο εἶναι ὁ πιστός νά «ρισκάρει τη ζωή του για τον Χριστό» χωρίς νά ὑφίσταται κάτι τέτοιο (διωγμός).
Αὐτά πού ὑπαινίσσεται ὁ ἐν λόγω ἱερέας μέ συγχωρεῖτε ἀλλά δέν ἔχουν καμμιά πατερική θεμελίωση.
Ἀντίθετα πατερικές παραινέσεις καί προτροπές ἔχουμε γιά τήν προστασία τῆς ὑγείας μας «ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας» ( Ἰακ. ε΄14), καθώς καί γιά τήν ἀποφυγή τῆς προκλήσεως ὁποιουδήποτε κινδύνου πού θά γίνει αἰτία ἔστω καί ἄθελά μας νά χάσει τή ζωή του ὁ συνάνθρωπός μας ἤ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.
Σ’αὐτό τό σημεῖο νά τονίσω πώς ἡ θλίψη εἶναι πάντοτε κακός σύμβουλος καί μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει σέ λάθος πρακτικές καί ἐνέργειες γι’αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς νουθετεῖ πῶς πρέπει νά τήν ἀντιμετωπίζουμε πρός ὄφελός μας:
«οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν.
(Ρωμ. ε΄3 -5).
Μετά τῆς ἐν Χριστῶ ἀγάπης
Θεόδωρος Σ.
Υ.Γ.
Ἡ λέξη συνήθεια προέρχεται ἀπό τήν ἀρχαία λέξη ἔθος πού ἀπαντᾶται συχνά στό Ἱερό Εὐαγγέλιο μέ τήν ἴδια σημασία πού ἔχει καί σήμερα. (Λουκ.α΄9, β΄42, ικ΄ 39, Ἰωάν. ιθ΄40, Πραξ. στ΄14, ιε΄1, ιστ΄ 21, κα΄21, κε΄16, κστ΄3, κη΄17, Ἐβρ. ι΄25 )
Φίλε Θεόδωρε Σ.,ειλικρινά δεν καταλαβαίνω,τον τρόπο που προσπαθείς να δικαιολογήσεις μέσα απ'τα σχόλια σου,την απαράδεκτη συστράτευση της ιεραρχίας με την κυβέρνηση για το κλείσιμο των Ιερών Ναών.Κάποιοι σχολιαστές ανέφεραν την απρόσκοπτη λειτουργία supermarket,μαζικών μέσων μεταφοράς,λαϊκών αγορών,δημοσίων υπηρεσιών κτλ.Επίσης μίλησαν για δημόσιες υπηρεσίες με τριψήφιο ή τετραψήφιο αριθμό εργαζομένων,για εναλλακτικές λύσεις,οι οποίες και τη συνταγματικώς κατοχυρωμένη ελευθερία άσκησης της θρησκευτικής λατρείας εξασφαλίζουν και τη δημόσια υγεία διασφαλίζουν,για την πρακτική των σλαβικών Εκκλησιών: http://aktines.blogspot.com/2020/04/blog-post_40.html ,και πολλά άλλα και η απάντηση σου ήταν:"Ὅσο γιά τίς ἐναλλακτικές λύσεις πού προτείνετε,θά τολμήσω νά πῶ,μέ κίνδυνο ἀπό κάποιους ἀδελφούς νά παρερμηνευτῶ,πώς ἐνέχουν κι αὐτές τόν κίνδυνο νά λογισθοῦν ὡς ὀρθολογικές,γιατί τί ἄλλο παρά ἐπιβεβαιώνουν τόν κανόνα,δηλαδή ὅτι βασίζονται στή λογική.Θεωρῶ λοιπόν πώς ἡ ἐκκλησιαστική συνάθροιση δέν ὑφίσταται οὔτε στηρίζεται ἀλλά καί οὔτε ὑποβάλλεται σέ περιοριστικά μέτρα καί σταθμά δίκην super markets...". Διαβάζοντας το τελευταίο σου σχόλιο,αποφάσισα να σου γράψω,νομίζοντας ότι κάπου θα "συναντηθούμε",προσεγγίζοντας το θέμα από αλλού,αλλά διαψεύσθηκα.
Επίσης τις αναφορές σου σε χωρία του Ευαγγελίου «οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου» ,«ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν;προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας»,«καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» κτλ, προφανώς τις γράφεις έχοντας κατά νου την ερμηνεία που έχεις αντιληφθεί. Θεωρώ ότι δεν ενισχύουν αυτά που υποστηρίζεις,προσωπικά,δεν βρίσκω συσχέτιση με αυτά που σου έγραψα.
Με αφορμή την υπενθύμιση στο Υ.Γ σου για τον όρο "έθος" όπου νοείται η συνήθεια, ο εθισμός σε ένα συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς,θα αναφερθώ σε κάποιες σκέψεις του κ.Γ.Μπόρα σχετικά με την παύση της Θ.Λειτουργίας. " Η πολιτεία κινούμενη στα όρια της ηθικής καταργεί την Θεία Λατρεία και άρα και την ζωοπάροχο Θεία Κοινωνία. Τα διλλήματα ως επιχειρήματα από την μεριά της πολιτείας είναι ηθικιστικά και ως εκ τούτου γέμουν θανάτου.Οι διαχειριστές του ηθικού και οι φορείς του προσχήματος του ηθικού μιας τέτοιας αντίχριστης πολιτείας, οι επίσκοποι της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας, συντρέχουν τις αποφάσεις τις πολιτείας. Κατ αυτόν τον τρόπο συναριθμούν εαυτούς στους εχθρούς του Κυρίου. Και αυτό γίνεται εμφανές αν αντιπαραβάλλουμε τον Αναστάντα Κύριο με τους φορείς μιας θεσμικής ηθικής όπως είναι οι επίσκοποι της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας.Αυτό που εκλαμβάνεται ως επιτίμιο εμείς ισχυριζόμαστε ότι είναι έκφραση ολοκληρωτικής χειραγώγησης και αρπαγής της Θείας Κοινωνίας από την Εκκλησία του Χριστού με όχημα την εκκοσμικευμένη Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία εκφράζεται εμφανώς πλέον ως Εκκλησία των επισκόπων σε συναλληλία με μια σήπουσα κοσμική, με λανθάνουσες εκκοσμικευμένες συνιστώσες, πλέον πολιτεία. Μιας πολιτείας στα όρια της ηθικής, όπως προγράψαμε, ένεκα του θεσμικού ρόλου της θεσμικής Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία, με όσο πόνο μας προκαλεί αυτό που θα γράψουμε, κατέστει το προσωπείο ηθικής μιας αντίχριστης πολιτείας. Δεν είναι πλέον η Εκκλησία του Κυρίου όταν απροκάλυπτα διώκει τον Κύριο. Και τον διώκει διότι τον οικειοποιείται και τον προσπερνά. Ερμηνεύει τον Κύριο αντί να τον ακολουθεί".
Δεν θέλω να κουράσω άλλο.
Εύχομαι σε όλους Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση.
Ἀγαπητέ ἐν Χριστῶ ἀδελφέ Νίκο Κ.,
δέν προσπαθῶ νά δικαιολογήσω τίς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά νά τίς ἀποδεχτῶ σάν παραινέσεις καί προτροπές μιάς καλῆς μητέρας πρός τά ἀγαπητά της τέκνα πού ἀπό τήν πολλή της ἀγάπη πρός αὐτά δέχτηκε νά ταπεινωθεῖ γιά χάρι τους κλείνοντας τού Ἱερούς Ναούς.
Ἡ Ἐκκλησία διά τῶν ποιμένων της μέ πολύ πόνο καί μεγάλη θλίψη ἔλαβε αὐτές τίς ἀποφάσεις πού ἔχουν προσωρινή ἰσχύ προκειμένου προστατεύσει τό ποίμνιό της ἀπό τήν θανατηφόρο ἐπέλαση τοῦ ὕπουλου αὐτοῦ ἰοῦ (κορωνοϊοῦ).
Κάθε ἄλλη προσέγγιση καί ἐρμηνεία αὐτῆς τῆς ἀπόφασης ὅπως καί κάθε διαμαρτυρία μας σ’αὐτή τή δύσκολη καί κρίσιμη συγκυρία, μᾶς κάνει νά φαινόμαστε κυριολεκτικά ἀνεύθυνοι καί ἐνάντιοι σέ μιά ἀπόφαση πού πάρθηκε γιά τήν προστασία τῆς ὑγείας ὅλων μας.
Ταπεινή μου ἄποψη εἶναι πώς ἀξίζει νά τήν ἐμπιστευτοῦμε καί νά τήν στηρίξουμε.
Μέ ἀγάπη Χριστοῦ
Θεόδωρος Σ.
Δημοσίευση σχολίου