Χριστός Ετέχθη

Χριστός Ετέχθη

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Η Γέννησης του Θεανθρώπου κομίζει αδιαμφισβήτητα ελπίδα, εις τον θνησιγενή βίο μας, καθώς θεάται η πορείας μας προς την αιώνια ζωή, ασφαλώς τούτο θα ισχύσει, αν και εφόσον εμείς αυτεξουσίως το επιδιώξουμε, ακούοντες τις εντολές του Κυρίου  μας.

Σήμερον, τα Χριστούγεννα, μεταγγίζουν το ευαγγελιζόμενο μήνυμα της ελεύσεως του Θεανθρώπου και της μεταλαμπαδεύσεως του Αγίου φωτός της Αιωνίου Ζωής, εφόσον ο Κύριος και Θεός μας, ενσαρκώθηκε χάριν της αφάτου αγάπη δια ημάς, ίνα θυσιασθεί με αυταπάρνηση αίροντας τις αμαρτίες της κτιστής και πεπτωκυίας φύσεώς μας.

Πέραν όμως από το λειτουργικό βίωμα και τον μυστηριακό βίο της πίστεώς, η οποία αποτελεί τον πνευματικό συνέκδημό μας, διαρκούντος του βίου μας, συνιστά παραλλήλως και την δομική σταθερά της πολιτισμικής μας ταυτότητας, εις την πορεία των αιώνων εις την ιστορία, υφίσταται διαρκής σχέση συναλληλίας και αλληλοπεριχωρήσεως, εξ αυτού του λόγου, η αγαστή τούτη συνύπαρξη, αποτυπώθηκε και συγχωνεύθηκε και εις τον Καταστατικό Χάρτη της Πατρίδας μας, την Συνταγματική έννομη τάξη, τόσον εις την προμετωπίδα, ήτοι : «Εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», όσον και προς τον άρθρο 3 του Συντάγματος περί της Κρατούσας Ορθοδόξου Παραδόσεως.

Ο κλήρος και η Εκκλησιαστική μας παράδοση συνιστούν το νάμα του έθνους, δια του οποίου γαλουχηθήκαμε με αγάπη δια το έθνος, την πατρίδα, την Δημοκρατία και την πίστη μας, δοθέντος ότι η παρουσία του Χριστού μας, ήταν και είναι παρών, σε κάθε συλλογικό αγώνα του έθνους δια την ελευθερία αλλά και σε κάθε δίκαιο και τίμιο ατομικό αγώνα παντός ανθρώπου, ο οποίος αγωνίζεται δια τα ιδεώδη της Πατρίδας μας.

Εις τον αντίποδα της αληθείας, ευρίσκεται σήμερον, η συντεταγμένη προσπάθεια της Παγκοσμιοποιήσεως, να αλώσει άρδην την συνείδησή μας, δια συκοφαντήσεως της Ορθοδοξίας ενσπείροντας εν τέλει την αποστασία και τον μηδενισμό, ιδίως προς τους νέους, καθιστώντας τους πνευματικά ανερμάστιστους.

Η εμπορευματικοποίηση των εορτών, η παρασιώπηση της κατ’ εξοχήν πνευματικής και οντολογικής διαστάσεως των εορτών εν συνδυασμό προς την πλασματική ψιμυθίωση του εκκλησιαστικού βιώματος, με ανέραστα καταναλωτικά παραισθησιογόνα, άγουν νομοτελειακά την κοινωνία προς μία μορφή συναισθηματικής αστάθειας.

Συνελόντι ειπείν, Αληθώς τίκτεται, Ο Βασιλεύς ημών, εξ αυτού του λόγου και παρ’ ημίν, εορτάζουμε, ενσυνειδήτως, πανηγυρικώς και ευθαρσώς την έλευση του Σωτήρος μας, προσβλέποντας εις την αιώνια ζωή, εις την Θέωση, νυν, εν παντί και πάντοτε και εις τους αιώνες των αιώνων, κραυγάζοντας ως Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι προς την αναβίωση της Ιστορία μας, Βασιελεύς Βασιλέων Βασιλεί Βοήθει, εν κατακλείδι Έτη Πολλά προς όλους.