2 Σεπ 2019

Τί "κρύβεται" πίσω ἀπό τήν πρόσφατη βράβευση καί ἀνάδειξη τοῦ κ. Χρ. Γιανναρᾶ σέ "Ἄρχοντα Μέγαν Ρήτορα" τοῦ Πατρ/χείου Κων/λεως ἀπό τόν Οἰκουμ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο

Αποτέλεσμα εικόνας για οφφικιο γιανναρας
Τί "κρύβεται" πίσω ἀπό τήν πρόσφατη βράβευση καί ἀνάδειξη τοῦ κ. Χρ. Γιανναρᾶ σέ "Ἄρχοντα Μέγαν Ρήτορα" τοῦ Πατρ/χείου Κων/λεως ἀπό τόν Οἰκουμ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο
Ἀπολύτως φυσικό καί ἑπόμενο νά βραβευθεῖ τώρα ὁ κ. Χρῆστος Γιανναρᾶς. Ὀφείλω μάλιστα νά διευκρινίσω ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀξιόλογος ὡς φιλόσοφος καί συγγραφέας. Ἀπό θεολογικῆς, ὅμως, ἀπόψεως ὑπάρχει μεῖζον ζήτημα. 

Ὁ κ. Γιανναρᾶς καί στά περί προσώπου καί στά περί ἐλευθερίας καί στά περί  σαρκικοῦ ἔρωτος ἀπό θεολογικῆς ἀπόψεως κηρύσσει ἕτερο εὐαγγέλιο. Φυσικό, λοιπόν, ἦταν νά βραβευθεῖ ἀπό τό ἀλλοτριωμένο καί μεταλλαγμένο Φανάρι. Ἐπιπλέον, ἡ συγκεκριμένη χρονική στιγμή τῆς βραβεύσεως δέν εἶναι τυχαῖα. Ὁ Πατριάρχης λόγῳ τοῦ Οὐκρανικοῦ βρίσκεται σέ δεινή θέση. Κατά τήν λαϊκή ρήση "παίζει τά ρέστα του"! Ἤ τά χάνει ἤ τά κερδίζει ὅλα. Γι΄ αὐτό καί ἔφθασε στό σημεῖο νά καλέσει καί βραβεύσει τόν κ. Γιανναρᾶ, γνωστό ἐπικριτή τῆς Ρωσικῆς ἐκκλησίας, προκειμένου νά τόν ἐπιστρατεύσει στόν ἀγώνα ὑπέρ τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς νέας Αὐτοκεφάλου Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας.
Ἀρκούντως ἐνδεικτικά καί ἐπιβεβαιωτικά τῶν ἀνωτέρω εἶναι τά λόγια, μέ τά ὁποῖα ἔκλεισε τήν ἀντιφώνησή του ὁ τιμηθείς ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Φιλοσοφίας:
« Είμαι ευγνώμων για την τιμή, την αγάπη και την εμπιστοσύνη, να με ονοματίζει σήμερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης άρχοντα, κατά τις παραδόσεις του Φαναρίου. Η ιδιαιτερότητα της ευγνωμοσύνης προκύπτει από την ιδιαιτερότητα της ιστορικής στιγμής. Ειδικά σήμερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο αξιώνεται από τον Θεό να ζει το μεγαλείο της άκρας ταπείνωσης, λοιδορούμενο, θλιβόμενο, κακουχούμενο, όχι από εναντίους και αντιπάλους, αλλά από τα "κύκλω της τραπέζης του έκγονά του". Ζούμε τη δοκιμασία, τα "έκγονα" της πρωτοκάθεδρης εκκλησιαστικής πατρότητας να διολισθαίνουν στην ευτέλεια των θρησκευτικών αποκυημάτων του εθνικισμού.
Το Πατριαρχείο, για άλλη μία φορά, σηκώνει τον σταυρό προπηλακισμών και απειλών της επηρμένης οφρύος των αριθμητικά ισχυρών, βεβαιώνοντας την αρχοντιά του λειτουργήματός του.»
Ὁ κ. Γιανναρᾶς, ὁ ὁποῖος πολλάκις ἔχει κατά τό παρελθόν ἐπικρίνει τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, κυρίως ἐξαιτίας τῆς ἐκκοσμικεύσεως καί κουφότητος τῶν ἐκπροσώπων του, ἀσκήσας μάλιστα ἰδιαιτέρως ὀξεία κριτική καί γιά τό φιάσκο τῆς λεγομένης "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου" τῆς Κρήτης, σπεύδει νά τιμηθεῖ ὑπό τοῦ ἐσβεσμένου Φαναρίου "δόξης ἕνεκεν".
Τό Πατριαρχεῖο, ἐξάλλου, ὅπως τό συνηθίζει, ἐκμεταλλεύεται δεόντως τόν Φαναριώτικο "θεσμό" τῶν, συνήθως μέ ἀνταποδοτικά κριτήρια ἐπιλεγομένων, ὀφφικιαλιούχων Ἀρχόντων τῆς "Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας" αὐτή τή φορά προκειμένου νά ἐπιστρατεύσει ὑποστηρικτές στό μεγάλο μέτωπο τοῦ Οὐκρανικοῦ, τό ὁποῖο μέχρι στιγμῆς τό ἔχει ἐκθέσει ἀνεπανόρθωτα μέ κίνδυνο νά τό καταποντίσει κανονικῶς καί ἠθικῶς!
Τώρα πού τά βλέμματα ὅλων εἶναι στραμένα στήν προσεχή σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (σημ.: ἡ ὁποία γιά ἀλλη μία φορά θά λειτουργήσει στό ἐξευτελιστικό πλαίσιο τοῦ χρονικοῦ μιᾶς προαναγγελθείσης "δολοφονίας"), ἡ ὁποία κατά τήν "προφητική" πρόρρηση τοῦ κ. Βαρθολομαίου θά εἶναι ἡ πρώτη πού θά σπάσει τό κοινό ὀρθόδοξο μέτωπο τῶν ἀνά τόν κόσμο Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀναγνωρίζοντας ἀντικανονικῶς τήν ἄθεσμη δημιουργία καί ἀναγνώριση ἐκ μέρους τοῦ Φαναρίου νέας Αὐτοκεφάλου Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας στήν πολύπαθη Οὐκρανία, οἱ ἐκπλήξεις διαδέχονται ἡ μία τήν ἄλλη.
Ἐδῶ ἔγκειται καί τό ταλέντο (προσοχή, ταλέντο καί ὄχι τάλαντο, διότι τά τάλαντα εἶναι ἐκ Θεοῦ) τοῦ κ. Βαρθολομαίου: τό πείσμα καί ἡ ἐπιμονή του, ἀσχέτως μέσων (θεμιτῶν ἤ ἀθεμίτων) καί συνεπειῶν (σχίσματα καί καταστροφές), γιά ὅσα ἀποφασίζει, ἐντεταλμένος ἤ μή, νά ὑλοποιήσει.
Τέλος, ἀξιοσημείωτη εἶναι καί ἡ σχεδόν πάντοτε παρατηρουμένη "μίξις ἀμίκτων" (φαινομενικά τουλάχιστον), τήν ὁποία, πρός ἐξυπηρέτηση τῶν σκοπῶν του, ἐπιδιώκει καί κατορθώνει. Εἶναι πραγματικά ἐντυπωσιακό πῶς "τσουβαλιάζει" (ταυτοχρόνως ταπεινώνοντάς τους) διαμετρικά ἀντιθέτους στά φρονήματα ἀνθρώπους στόν "Λόχο" τῶν προθύμων ὑποστηρικτῶν τῆς "Ἐκκλησίας τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων"(!), ὅπως ἄκρως προκλητικά ἀρέσκεται νά ἀποκαλεῖ ὁ ἐπικαθήμενος Πρῶτος τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως.
Ἰδού καί ἡ ἀπόδειξις περί τῶν ἀνωτέρω: Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας, Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος Βλάχος καί Καθηγητής Χρῆστος Γιανναρᾶς, "μεταπατερικοί", "περσοναλιστές" καί "πατερικοί" ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ἑνωμένοι καί ἀγωνιζόμενοι ὑπό τήν σημαία τοῦ "Πρώτου" τῆς οἰκουμένης γιά τήν δόξα τοῦ ..... Φαναρίου!
Δείτε και

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αξιος ο κοπος και ο λόγος σας κ. Αναγνώστου! Πάντοτε καίριος και ανατομικός, αλλά και τεκμηριωμένος. Ο Θεός να σας έχει καλά να μαρτυρείτε την Αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

Να αγιάσει το στόμα σου και η πεννα σου

Ανώνυμος είπε...

ΜΑΛΙΣΤΑ.ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ το άρθρο αυτό του κ. Αναγνώστου για τη βράβευση του κ. Γιανναρά ως το πλέον εύστοχο και ουσιαστικο. Δεν εκφράζει εμπάθεια για το πρόσωπο του βραβευθέντος και ερμηνεύει τη σκοπιμότητα του βραβεύσαντος με βάσιμο συλλογισμό. Πολλοί με αφορμή τη βράβευση επιτίθενται στον βραβαυθέντα, ενώ το μεγάλο πρόβλημα είναι εκείνος που τον βράβευσε το μήνυμα μεταδίδει και για ποιό σκοπό θυμήθηκε τώρα τον υπερήλικα πλέον ομότιμο καθηγητή της φιλοσοφίας. Και πάλι συγχαρητήρια στον κ. Αναγνώστου.

Ανώνυμος είπε...

Πού φθάσαμε!!!!!!.......

Γιώργος Κορυζής είπε...

Η τιμητική διάκριση προς τον Γιανναρά εκ μέρους του Κωνσταντινουπόλεως αποτελεί μια ακόμη πρόκληση του τελευταίου προς την ορθόδοξη συνείδηση του πληρώματος τής Εκκλησίας.
Δεν αφορά δε τόσο ή μονον τον τιμώμενο αλλά έρχεται και ως μήνυμα με πολλούς αποδέκτες εντός της Εκκλησίας ως προς τις "σχολές σκέψης" που ριζώνουν με ταχείς ρυθμούς στο πολύπαθο Φανάρι και τους γενικότερους προσανατολισμούς αυτού.
Τους δύο ενώνει η καταφρονηση των Ιερών Κανόνων και της διδασκαλίας των Πατέρων και η τάση άρνησης της παράδοσης και του ιεροκανονικου πολιτεύματος της Εκκλησίας μας. Ο νυν Πατριάρχης, όστις εκ νεότητος, ως αρχιμανδρίτης,ονομάζει σε διατριβή του τους Ιερούς Κανόνες,τους οποίους θέσπισαν Οικουμενικές και Τοπικές Συνοδοί και Πατέρες της Εκκλησίας με αγιοπνευματικο φωτισμό,ως " τείχη του αισχους"!, βραβεύει τον απηνη βλάσφημο και υβριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και μονίμως επιτιθέμενο κατά του μοναχικού βίου και των αληθών ασκητικών προτύπων Χρήστο Γιανναρά.
Τον Γιανναρά,ο οποίος,πέραν των απειραριθμων αιρετικών θέσεων τις οποίες επανειλημμένως έχει προβάλει, διαστρεβλώνοντας την διδασκαλία της Εκκλησίας και ιδιαίτερα την ορθόδοξη ανθρωπολογία (νεονικολαιτισμος, υποτίμηση της άσκησης, σχετικοποιηση έως μηδενισμός της ισχύος των Κανόνων), ομιλεί περί"συμπλεγματικων" αναφερόμενος στον κλήρο,ενώ είναι πλέον ή σαφές και γνωστό εις τους ενδιατριβοντες περί τα θεολογικά και εκκλησιαστικά ότι ο ίδιος κατατρυχεται και καθοδηγείται μια ζωή (με μικρό ή κεφάλαιο "Ζ"),από συμπλέγματα κατά κλήρου, μοναχισμού και Διοικούσης Εκκλησίας,όπως ανάγλυφα προκύπτει μέσα από το όλο έργο του.
Ομιλεί περί παρασκηνίου στην Εκκλησία ( κανείς δεν αρνείται πιθανή ύπαρξη του όπως και κανείς δεν μπορεί να την αποδείξει), ωσάν αυτό να υπάρχει μόνον εκεί και όχι,ας πούμε,στα πανεπιστήμια ( όπου είναι τρισχειροτερο με τους κατέχοντες να αναπαράγουν εαυτούς και αλλήλους).
Πολλά θα μπορούσαν να προστεθούν για τα πεπραγμένα και τίς θέσεις του εκλεκτού καθηγητού,αλλά ο χώρος δεν επαρκεί. Ας μην λησμονεί πάντως και ο ίδιος και ο βραβευσας αυτόν ότι όποιος μένει σε γυάλινο σπίτι δεν μπορεί να ασχολείται με... πετροπόλεμο!...

Γιώργος Κορυζής είπε...

Εννοείται ότι συμφωνώ και προσυπογράφω την ουσιώδη επισήμανση του κου Αναγνώστου,στην εμβριθη ανάλυση του,ότι το ουκρανικό"κατόρθωμα"( κακούργημα ίσως να ήταν ο ορθοτερος χαρακτηρισμός) Βαρθολομαίου,το υπαγορευθεν από ξένα , εξωεκκλησιατικα, κέντρα με σαφείς γεωπολιτικές στοχεύσεις, είναι πιθανότατα η βασική αιτία αυτής της θεστρικω τώ τροπω, απροσδοκητης, βράβευσης, η οποία,όπως είπαμε, δεδομένων των αντιρωσσικων θέσεων του διαπρεπούς καθηγητού τής κοινωνιολογίας ( με αυτόν τον τίτλο προτιμά να εμφανίζεται και να "θεολογει" δημοσίως ή δι' αρθρογραφίας ο κος Γιανναράς, αφού το πτυχίο της θεολογίας μπορεί, κατά την έκφραση του,να το πάρει πια "ο πασα ένας"-σε αντίθεση προφανώς με το της κοινωνιολογίας ή της ξερολογιας το οποίο το παίρνουν μόνον κορυφές των κορυφών όπως ο ίδιος).
Όλα αυτά θα προκαλούσαν απλώς θυμηδία εάν δεν επαπειλειτο,με αφορμή το ουκρανικό,την ωμή εισπηδηση δηλαδή του Κωνσταντινουπόλεως στο κανονικό έδαφος του Πατριαρχείου Μόσχας,με όλα τα συμπαρομαρτουντα, βαθύ και αγιατρευτο ενδοορθοδοξο σχίσμα...

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com