Ένας κόσμος άχαρις, κατάλληλος μόνο για …αγίους και …ευνούχους!

Ένας κόσμος άχαρις,

κατάλληλος μόνο για …αγίους και …ευνούχους!

Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος-Κιλκίς

Έναν παραλογισμό ζει σήμερα ο άνθρωπος. Έναν ακραίο παραλογισμό, ο οποίος μοιάζει να είναι κληρονομιά από τον δαιμονισμένο του Ευαγγελίου. Εκείνον τον Γαδαρηνό, που δεν έμενε σε σπίτι, που τον έδεναν με τις αλυσίδες, αλλά τις έκοβε και έτρεχε γυμνός στις ερημιές και στα μνήματα. Που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των συγχωριανών του. Μέχρι που τον θεράπευσε ο Χριστός και κάθισε δίπλα του «ιματισμένος και σωφρονών».
Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του παραλογισμού είναι η φοβερή αντιφατικότητα, η οποία έχει πηγή και αιτία το γυναικείο φύλο, τη γυναίκα. Και μάλιστα τη γύμνια της, το …καμάρι της! Διότι, όταν μιλάμε για ντύσιμο, εννοούμε το ντύσιμο - μάλλον το ξεγύμνωμα! - της γυναίκας. Ένα φαινόμενο, το οποίο κατέκτησε όλες τις ηλικίες των γυναικών. Όλες τις κατηγορίες. Αρχίζοντας από αυτές που «έχουν ηθικές αρχές και δεν τις παραβαίνουν με τίποτε», μέχρι τις προοδευτικές, τις ελεύθερες, των  «ελευθέρων ηθών», όπως τις έλεγαν κάποτε.

Και λοιπόν δεν συμβαίνει τίποτε. Δεν πειράζει. Πότε θα τα φορέσει αυτά, σου λέει; Ας τα φορέσει τώρα που είναι μικρή, νέα, να τα χαρεί. Έτσι λένε, όταν τις ρωτήσει κάποιος τις μητέρες ή τις γιαγιάδες, αφού βέβαια και αυτές είναι, κατά πάσα πιθανότητα, παρομοίως ενδεδυμένες. Αυτή είναι η απάντηση. Καημένες μου, όταν θα μεγαλώσει με αυτή την συνήθεια, τότε θα τρέχετε και δεν θα συμμαζεύεται! Τα πάθη λειτουργούν αμφίδρομα και στα δυο μέρη της ύπαρξης! Και θρονιάζουν και ριζώνουν και τρέφονται και αναπτύσσονται και … δεν ξεριζώνονται εύκολα πια! Σώμα και ψυχή είναι αλληλοεξαρτώμενα!

Το πιο οδυνηρό όμως είναι πως η απάντηση αυτή ακούγεται και από στόματα γυναικών που έχουν σχέση με την πίστη. Που εκκλησιάζονται, εξομολογούνται, κοινωνούν. Αναρωτιέται κανείς: Αγνοούν πως αυτό δεν είναι απλώς θέμα ηθικό αλλά σωτηριολογικό; Δεν συναισθάνονται τη σοβαρότητα του πράγματος; Την καταστροφική δύναμη της ασεβούς αυτής συμπεριφοράς; Δεν ξέρουν πως σκοπός της ζωής είναι ο αγιασμός του ανθρώπου; Δεν ξέρουν πως ο άνθρωπος είναι πλάσμα σύνθετο; Πως έχει ψυχή και σώμα και πως δεν μπορεί να αγιάσει μόνο το ένα μέρος της υπάρξεώς του; Πως αγιάζουν ομού σώμα και ψυχή. Τέλος πάντων, δεν τους τα λένε οι πνευματικοί τους ή κάνουν ανυπακοή και μένουν στο θέλημά τους;

Και ποια η θέση του άνδρα απέναντι σ` αυτήν την κατάσταση; Ποια θα μπορούσε να είναι; Στέκονται ως απλοί κομπάρσοι στο έργο. Δεν είναι δυνατόν να συμφωνούν όλοι μ` αυτήν την κατάσταση, αλλά αφού την έχουν στα χέρια τους οι γυναίκες, δυστυχώς, δεν έχουν και πολλά περιθώρια να σταθούν γενναίως. Πρώτα να τις εμποδίσουν ως συζύγους ή ως θυγατέρες ή ως συγγενείς. Αλλά και να προστατέψουν τους εαυτούς τους από τον πειρασμό. Πώς και από πού να φυλαχτεί ο άνδρας από έναν τέτοιο δαιμονικό πειρασμό, από ένα σκάνδαλο «παντοκρατορικό»; Ούτε στην προπτωτική παραδείσια κατάσταση ζούμε ούτε την αγιότητα βιώνουμε! Αλά και ο ευνουχισμός είναι αδύνατος. Είναι παραλογισμός, έγκλημα, φυγομαχία και φοβερή αμαρτία. Αλλά, παρεμπιπτόντως, όλη αυτή η κατάσταση πού οδηγεί τάχα; Μήπως δεν έχουν ευνουχιστεί οι νέοι ήδη, αφού η γυναίκα κατέστη ανέραστη. Έγινε προκλητική μεν και ελκυστική σαρκικά, όχι όμως ψυχικά.  Έχασε την φυσική χάρη του θήλεος. Την ντροπαλότητα, την αιδώ, τη συστολή, τη σεμνότητα, πράγματα που την καθιστούν όντως πλάσμα θηλυκό και εράσμιο.  Και δεν πείθει. Κατά συνέπεια, έχασε και ο άνδρας εκείνο το ξεχωριστό, το γλυκό, το ονειρώδες, το πλήρες αισιοδοξίας ενδιαφέρον για το άλλο φύλο.

     Βέβαια, η φυγή μακριά από τη «φωτιά» και η φυλακή των αισθήσεων είναι η μια λύση, αλλά όχι πάντοτε εφικτή. «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸν ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. (Ματθ. 5,28), λέει ο Χριστός. «Φεύγετε την πορνείαν», λέει ο απόστολος Παύλος. Όμως, η συχνή συνάντηση και συνεργασία ανδρών και γυναικών στους χώρους εργασίας, οι κοινωνικές υποχρεώσεις σε διάφορους χώρους, σε συνδυασμό με την ελευθεριότητα και το θλιβερό φαινόμενο απαξίωσης του θεσμού της οικογένειας από όλους τους οργανωμένους φορείς, από το Κράτος μέχρι τον τελευταίο ολιγομελή Σύλλογο, αφήνουν ορθάνοιχτο το δρόμο για το στραβοπάτημα και την αρχή της καταστροφής. Την αρχή του πόνου, σωματικού και ψυχικού. Της απόγνωσης και των κατά συνέπεια επακολουθούντων απονενοημένων πράξεων.

Πώς, λοιπόν, εκθέτουν αναιδώς σε δημόσια θέα τα μέλη του σώματός τους οι γυναίκες, τα οποία ο Θεός δημιούργησε για ιερό σκοπό; Καταρχάς είναι θέμα αξιοπρέπειας. Εσύ, γυναίκα με προσωπικότητα, με σοβαρότητα, με μόρφωση, με εγωισμό, με υπερηφάνεια, ναι, με υπερηφάνεια και εγωισμό, πώς καταδέχεσαι να ευτελίζεσαι, εκθέτοντας μέρη του εαυτού σου, τα οποία φυλάσσονταν ανέκαθεν ιερώς αποκεκρυμμένα, προσφέροντάς τα ως θέαμα στον οποιονδήποτε «καλοπροαίρετο» θεατή; Πώς «δίνεσαι» στα μάτια του οιουδήποτε; Τα μέλη εκείνα, τα οποία είναι προορισμένα να συνεργαστούν με το θέλημα του Θεού και να αποδώσουν καρπούς ιερούς; Τα μέλη εκείνα, τα οποία είναι προορισμένα να τα ακουμπήσει μέσα στο μυστήριο του γάμου μόνο ένα άλλο σώμα, το σώμα του συζύγου. Να ενωθούν και να καρπίσουν ευλογία; Τα μέλη που θα προσφερθούν από τη μάνα να αναθρέψουν ψυχούλες, τους καρπούς της τεκνογονίας, τα ευλογημένα γεννήματα, τα παιδιά; Τόση απαξίωση στο σώμα, ενώ είναι όργανο που επιτελεί άγιο έργο!

Αλλά και αν είσαι χριστιανή, πώς γίνεσαι αιτία πειρασμού στον αδελφό σου; Σ` αυτόν, με τον οποίο θα προσευχηθείτε μαζί στον ναό του Θεού και θα πάτε να κοινωνήσετε από το ίδιο άγιο ποτήριο; Δεν του κλείνεις το δρόμο για την πνευματική του προκοπή; Κι αν εσύ λες πως δεν έχεις πρόβλημα, δεν σκέφτεσαι τον εν Χριστώ αδελφό σου και πηγαίνεις και στέκεσαι μπροστά του ακόμη και την ώρα της θείας λειτουργίας, φορώντας τα αρώματά σου και τα προκλητικά ενδύματά σου; Δεν τα σκέφτεσαι αυτά; Δεν ξέρεις τι λέει το Ευαγγέλιο: «ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης. Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῶν ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται». (Ματθ. 18,6-7). Μετάφραση: «Όποιος όμως σκανδαλίσει και παρασύρει στην αμαρτία ένα από τους μικρούς και απλοϊκούς αυτούς, που πιστεύουν σε μένα, είναι προτιμότερο γι' αυτόν να κρεμαστεί στον τράχηλό του μυλόπετρα από εκείνες που γυρίζει ο όνος (το γαΐδούρι) στον μύλο, και να καταποντιστεί στην ανοικτή θάλασσα. Αλίμονο στον κόσμο από τα σκάνδαλα· διότι εξαιτίας της διαφθοράς των ανθρώπων, κατ' ανάγκη θα έλθουν σκάνδαλα και πειρασμοί. Αλίμονο όμως στον άνθρωπο εκείνο, από τον οποίο έρχεται το σκάνδαλο».

Ο καθένας από τη θέση του οφείλουμε να τα λάβουμε υπόψη αυτά και να προσπαθήσουμε με φιλότιμο να τα βάλουμε στη ζωή μας, για να έχουμε προκοπή και εμείς αλλά και όσοι στο διάβα της ζωής μας θα βρεθούν κοντά μας.

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 19-6-2019