Είναι οι «μάρτυρες του Ιεχωβά» υπέρ της θανατικής ποινής; Έχουν το δικαίωμα να φονεύσουν σε άμυνα; ΝΑΙ! Είναι ΥΠΕΡ και των ΔΥΟ!

ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ; ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΦΟΝΕΥΣΟΥΝ ΣΕ ΑΜΥΝΑ; ΝΑΙ! ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ!

Του Γεωργίου Διαμαντίδη

Η θανατική ποινή που ονομάζεται και «εσχάτη των ποινών» είναι η τιμωρία που επιβάλλεται από το κράτος σε ένα εγκληματία. Σήμερα έχει καταργηθεί σε πολλές χώρες του κόσμου μεταξύ αυτών και η Ευρωπαϊκή Ένωση ισχύει όμως σε χώρες όπως η Κίνα, οι Η.Π.Α. και οι μουσουλμανικές...

Οι πολέμιοι της στηρίζονται στο επιχείρημα ότι αφού η αφαίρεση μια ανθρώπινης ζωής είναι πράξη άδικη και αξιόποινη, κατ’ αναλογία το ίδιο ισχύει και για τη θανατική ποινή, διότι είναι αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου. Επιπλέον ισχυρίζονται πως κρύβει και την παγίδα της δικαστικής πλάνης. Αν λοιπόν καταδικαστεί κάποιος αθώος και εκτελεστεί και μετέπειτα αποδειχτεί η αθωότητά του, τι θα γίνει τότε; Θα τον επαναφέρουν στη ζωή; Βέβαια γνωρίζουμε πως το θέμα αυτό είναι τεράστιο και δεν μπορεί να εξαντληθεί στο παρόν άρθρο.

Ας δούμε τώρα πως αντιμετωπίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά την θανατική ποινή. Ξεκινάμε με την ερώτηση που έκανε κάποιος στην Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά» για το ζήτημα αυτό και την απάντηση που πήρε.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Πώς θεωρούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά τη θανατική ποινή;—Η.Π.Α.

Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά είναι προσκολλημένοι σ’ αυτά που παρουσιάζουν οι Άγιες Γραφές ως την άποψι του Θεού για τη θανατική ποινή. Αναγνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά Θεός, ως ο Δημιουργός του ανθρώπου, έχει το απόλυτο δικαίωμα να θέση νόμους στους οποίους πρέπει να υπακούση κανείς αν πρόκειται να συνεχίση ν’ απολαμβάνη ζωή. Συνεπώς, όταν ο Θεός καθορίζη ότι ωρισμένα άτομα είναι άξια θανατικής ποινής λόγω της επίμονης αμαρτωλής πορείας των, μπορεί αυτός δικαίως ν’ αφαιρέση τη ζωή τους. Δύο αξιοσημείωτα παραδείγματα τέτοιας θανατικής ποινής που εκτελέσθηκε από τον Θεό είναι η καταστροφή του απειθούς ανθρωπίνου γένους στον Κατακλυσμό και η μετέπειτα καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων.—2 Πέτρ. 2:5, 6.

Ως νομοθέτης, Κριτής και Υπέρτατος Κυρίαρχος, ο Ιεχωβά Θεός μπορεί επίσης να αναθέση σε άλλους την εξουσία να εκτελέσουν παραβάτας του νόμου. Ύστερ’ από την εποχή του Νώε, παραδείγματος χάριν, εξουσιοδότησε ανθρώπους να επιβάλουν θανατική ποινή για εκούσιο φόνο. Διαβάζομε: «Όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού· διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον.» (Γεν. 9:6) Η ανθρώπινη εξουσία, με το να εκτελή τον φονέα, ενεργεί ως «Θεού υπηρέτης, εκδικητής δια να εκτελή την οργήν κατά του πράττοντος το κακόν.»—Ρωμ. 13:4.    

Φυσικά, μερικοί μπορεί ν’ αμφισβητήσουν αν ανθρώπινες εξουσίες μπορούν δικαιωματικά να εκτελούν άτομα για πράξεις που ο Λόγος του Θεού δεν προσδιορίζει ως θανάσιμες παραβάσεις. Αυτή είναι μια ευθύνη που οι κυβερνήσεις οφείλουν να φέρουν ενώπιον του Θεού. Αλλά δεν υπάρχει καμμιά Γραφική βάσις για να πη κανείς ότι οι κυβερνήσεις καταδικάζονται με το να επιβάλλουν την ποινή του θανάτου στους φονείς. Η άποψις του Θεού είναι ότι το άτομο που εσκεμμένα αφαιρεί τη ζωή κάποιου άλλου χάνει τη δική του ζωή. Σήμερα, όμως, πολλές κυβερνήσεις εγκαταλείπουν την άποψι του Θεού για τη θανατική ποινή, και αυτό χωρίς αμφιβολία συντελεί στην αύξησι του εγκλήματος και της βίας. 

(Η ΣΚΟΠΙΑ 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1973 σελ. 31, η υπογράμμιση δική μας).

Ορίστε το ντοκουμέντο:

Σχόλιο: Οι ΜτΙ έγραψαν: Η Ανθρώπινη εξουσία, με το να εκτελή τον φονέα, ενεργεί ως «Θεού υπηρέτης...»! Συνέχεια! Σήμερα, όμως, πολλές κυβερνήσεις εγκαταλείπουν την άποψη του Θεού για τη θανατική ποινή,  και αυτό χωρίς αμφιβολία συντελεί στην αύξηση του εγκλήματος και της βίας. Σύμφωνα με αυτά που γράφουν οι  ΜτΙ, είναι υπέρ της θανατικής ποινής!

«Τα εδάφια Έξοδος κβ. 2,3 είχαν άλλοτε αναφερθή γιά νά δειχθή ότι μπορεί νά υπάρξουν περιπτώσεις πού οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να δείξουν ότι δέν είναι ειρηνισταί, φονεύοντας.  Σύμφωνα μέ τή Νεοελληνική Μετάφρασι της Γραφής τά εδάφια αυτά έχουν ως εξής: "Εάν ο κλέπτης ευρεθή κάμνων ρήξιν, καί κτυπηθή καί αποθάνη, δέν θέλει χυθή αίμα δι' αυτόν. Εάν όμως ο ήλιος ανατείλη επάνω αυτού, θέλει χυθή αίμα δι' αυτόν." Αλλά η μετάφρασις του Μόφρατ (μέ τήν οποία συμφωνεί και·  η «Μία Αμερικάνικη Μετάφρασις») είναι περισσότερο σαφής ακόμη: «Αν ένας κλέπτης συλληφθή να κάνη διάρρηξι σ' ένα σπίτι και κτυπηθή έτσι ώστε να πεθάνη, ο οικοδεσπότης δέν είναι ένοχος·  αλλ' αν αυτό έγινε μετά τήν  αυγή, ο οικοδεσπότης είναι ένοχος.» Στό σκότος της νυκτός δέν θά μπορούσε νά προσδιορισθή η ταυτότης του νυκτοκλέπτου αν διέφευγε, καί έτσι θά μπορούσε νά κτυπηθή γιά νά επιτευχθή η σύλληψίς του. Άν τό κτύπημα ήταν θανατηφόρο καί ο διαρρήκτης πέθανε μ' αυτό, τότε τό άτομο πού επροστάτευε τήν περιουσία του ήταν αθώο. Αλλ' αν η διάρρηξις γινόταν στή διάρκεια της ημέρας καί ο διαρρήκτης ελάμβανε ένα θανατηφόρο κτύπημα, τότε αυτός πού επέφερε τό κτύπημα ήταν ένοχος για το φόνο του κλέπτου(...) Προσπαθούν ν αποκρούσουν κτυπήματα και επιθέσεις μόνο ευρισκόμενοι σέ άμυνα. Δεν κτυπούν για αντεκδίκησι. Δέν επιτίθενται γιά νά κτυπήσουν, αλλά κτυπούν μόνο γιά νά αμυνθούν...»

(Η ΣΚΟΠΙΑ 1 ΜΑ·Ι·ΟΥ 1951, σελ. 137, η υπογράμμιση δική μας).

Παρουσιάζουμε το ντοκουμέντο:

Σχόλιο:  Μπορεί να υπάρξουν περιπτώσεις που οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να δείξουν ότι δεν είναι ειρηνισταί, φονεύοντας!!!  Ποιους φονεύοντας; Τους κλέφτες εν νυκτί…! Τότε το άτομο είναι αθώο! Αν όμως κατά την διάρκεια της ημέρας ο διαρρήκτης σκοτωνόταν από τον οικοδεσπότη του σπιτιού, τότε ο οικοδεσπότης είναι ένοχος! Οι ΜτΙ  κτυπούν μόνο για να αμυνθούν!!!  Σύμφωνα με την Σκοπιά!

Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Πρέπει να Υπερασπίζετε τον Εαυτό Σας;

ΣΕ πολλά μέρη της γης αυξάνουν το έγκλημα και η βία. Ειδικά στις μεγαλύτερες πόλεις, οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ασφαλείς ούτε ακόμη και στα σπίτια τους. Τι θα κάνατε αν σας απειλούσαν με βία; Θα έπρεπε να ‘στρέφετε την άλλη σιαγόνα’;

Ο Ιησούς είπε ‘να στρέψετε την άλλη σιαγόνα.’ Αλλά να εξετάσωμε αν μιλούσε για σοβαρές απειλές της ζωής ενός ατόμου. Είπε : «Να μη αντισταθήτε προς τον πονηρόν αλλ’ όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην.» (Ματθ. 5:39) Το ράπισμα είναι προσβολή, που προορίζεται συχνά να προκαλέση μια συμπλοκή. Με το να μη ανταποδώση όταν προσβάλλεται με λόγια ή έργα, ο Χριστιανός μπορεί να εμποδίση τη φασαρία. «Η γλυκεία απόκρισις,» λέγει η Γραφή «καταπραΰνει θυμόν.»—Παροιμ. 15:1.

Η κατάστασις, εν τούτοις, είναι πολύ διαφορετική όταν απειλήται κανείς με σοβαρή σωματική βλάβη. Στον νόμο του προς τον Ισραήλ, ο Ιεχωβά Θεός απεκάλυψε ότι το άτομο είχε το δικαίωμα της αυτοάμυνας. Παραδείγματος χάριν, σχετικά μ’ ένα κλέφτη που έμπαινε σ’ ένα σπίτι τη νύχτα, ο Νόμος έλεγε: «Εάν ο κλέπτης ευρεθή κάμνων ρήξιν και κτυπηθή και αποθάνη, δεν θέλει χυθή αίμα δι’ αυτόν.» (Έξοδ. 22:2) Τη νύχτα θα ήταν πολύ δύσκολο να προσδιορισθούν οι προθέσεις του παρείσακτου. Για να προστατεύση τον εαυτό του από πιθανή βλάβη, ο οικοδεσπότης είχε το δικαίωμα να καταφέρη βαρειά χτυπήματα. Και αν αυτά τα κτυπήματα απεδεικνύοντο  μοιραία, εθεωρείτο απηλλαγμένος από ενοχή αίματος.

Πραγματικά, είναι έμφυτο στον άνθρωπο να προστατεύη το σώμα του από βλάβη. Αν εκτοξευθή ένα αντικείμενο εναντίον του, ενστικτωδώς προσπαθεί να παραμερίση ή, αν αυτό είναι αδύνατο, να προστατεύση το κεφάλι του από βλάβη. Ομοίως, αν ένας αγαπητός συγγενής—ή σύζυγος ή το παιδί—υφίσταται επίθεσι, ο άνδρας ενστικτωδώς θα κάμη ό,τι μπορεί για να βοηθήση, ακόμη κι αν η ενέργειά του αυτή θα του στοίχιζε τη ζωή του. Αυτή η ενέργεια βρίσκεται επίσης σε αρμονία με ό,τι έκαμε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θυσιάζοντας τη ζωή Του για την εκκλησία.—Εφεσ. 5:25.

Έτσι, αν σεις ή ένα από τα αγαπητά σας πρόσωπα, βρίσκεστε αντιμέτωπος μ’ έναν άνδρα ή μια γυναίκα που κρατεί όπλο, τι θα μπορούσατε να κάμετε; Ως το βαθμό που ο χρόνος και η ανθρώπινη ικανότης το επιτρέπουν, πρέπει να εκτιμήσετε την κατάστασι, να κρίνετε αν το άτομο θέλη μόνο χρήματα και άλλα πολύτιμα πράγματα, ή αν σκοπεύη να προκαλέση σοβαρή σωματική βλάβη. Ασφαλώς θα ήταν απερισκεψία να θυσιάση κανείς τη ζωή του προσπαθώντας να προστατεύση φθαρτά υλικά αποκτήματα. Αν παραδώση τα χρήματα ή άλλα πολύτιμα πράγματα χωρίς να προβάλη αντίστασι, μπορεί πολύ καλά ν’ απομακρύνη οποιαδήποτε απειλή εναντίον της ζωής του. Αλλά, ο Μωσαϊκός νόμος θεωρούσε ως ένοχο αίματος το άτομο που αφαιρούσε τη ζωή ενός κλέπτη κατά τη διάρκεια της ημέρας. (Έξοδ. 22:3) Γιατί; Προφανώς επειδή την ημέρα ο κλέπτης θα μπορούσε ν’ αναγνωρισθή στο Δικαστήριο. Εφόσον ο Μωσαϊκός νόμος εκθέτει την άποψι του Θεού, μπορούμε να εκτιμήσωμε το γεγονός ότι ο Χριστιανός δεν θα μπορούσε να ισχυρισθή αυτοάμυνα αν, στην πραγματικότητα, περιλαμβανόταν μόνο υπεράσπισι της ιδιοκτησίας εναντίον ενός εγκληματίου που θα μπορούσε να αναγνωρισθή.

Εξ άλλου, το ωπλισμένο άτομο μπορεί να θέλη οπωσδήποτε να φονεύση. Τι θα γίνη τότε;

Όταν είναι δυνατή η φυγή, το άτομο πρέπει να την προτιμήση. Η Βίβλος αναφέρει πολλές περιπτώσεις που και ο Ιησούς έκαμε ακριβώς αυτό. Σε μια περίπτωσι μερικοί Ιουδαίοι «εσήκωσαν . . . λίθους δια να ρίψωσι κατ’ αυτού· πλην ο Ιησούς εκρύβη και εξήλθεν εκ του ιερού.» (Ιωάν. 8:59) Σχετικά με μια άλλη περίπτωσι, διαβάζομε: «Εζήτουν λοιπόν πάλιν να πιάσουν αυτόν· και εξέφυγεν εκ της χειρός αυτών.»—Ιωάν. 10:39.

Αν η φυγή είναι αδύνατη, το άτομο ίσως μπορέση να λογικεύση τον επιτιθέμενο. Αλλά, άλλες φορές, η προσπάθεια να λογικεύση κανείς ένα άτομο που είναι αποφασισμένο να προκαλέση βλάβη, μπορεί να οδηγήση σε απώλεια πολύτιμου χρόνου. Η κατάστασις μπορεί να είναι τέτοια, ώστε το μόνο πράγμα που μπορεί να κάμη το άτομο είναι να χρησιμοποιήση οποιοδήποτε αντικείμενο που έχει πρόχειρο για να προστατεύση τον εαυτό του και τους άλλους. Σαν αποτέλεσμα, ο επιτιθέμενος μπορεί να δεχθή ένα μοιραίο κτύπημα. Από τη Γραφική άποψι, αυτός που ενεργεί για ν’ αμυνθή δεν θα ήταν επομένως ένοχος αίματος.

Εν όψει του αυξανομένου εγκλήματος και της βίας, μερικοί Χριστιανοί μπορεί να διερωτώνται αν θα έπρεπε να οπλισθούν για να είναι έτοιμοι για μια πιθανή επίθεσι. Είναι γνωστό ότι οι απόστολοι του Ιησού είχαν τουλάχιστον δυο μάχαιρες. (Λουκ. 22:38) Αυτό δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο, διότι εκείνη την εποχή οι Ιουδαίοι ευρίσκοντο υπό τον Μωσαϊκό νόμο που επέτρεπε την ένοπλη σύγκρουσι. Επίσης, οι μάχαιρες χρησίμευαν για προστασία από τα άγρια θηρία. Και μπορούσαν ν’ αποδειχθούν ωφέλιμα, όπως, παραδείγματος χάριν ένας πέλεκυς ή ένα μεγάλο μαχαίρι.

Εν τούτοις, όπως δείχνουν οι εξελίξεις της 14ης του μηνός Νισάν του 33 μ.Χ., ο Ιησούς Χριστός δεν ήθελε οι Ιουδαίοι ακόλουθοί του να χρησιμοποιούν μάχαιρες σε περιστάσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένοπλη αντίστασι κατά των εξουσιών της χώρας. Όταν ο Πέτρος, επί παραδείγματι, χρησιμοποίησε μια από τις μάχαιρες εναντίον του όχλου που είχε έλθει να συλλάβη τον Κύριό του, ο Ιησούς πρόσταξε: «Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή.» (Ματθ. 26:52) Η ενέργεια του Πέτρου σ’ εκείνη την περίπτωσι δεν ήταν ζήτημα αυτοάμυνας, αλλά, αντιθέτως, αντίστασις στις εξουσίες και μάλιστα αντίστασις στο θέλημα του Θεού. Ο σκοπός του όχλου ήταν να συλλάβη τον Ιησού και να τον φέρη στο δικαστήριο.

Είναι καλό να έχωμε υπ’ όψιν ότι απλούστατα δεν μπορούμε να προετοιμασθούμε για κάθε πράγμα που θα μπορούσε να συμβή. Ο Χριστιανός, επομένως, είναι φρόνιμος όταν δεν ανησυχή υπερβολικά για τις υλικές του ανάγκες και την ασφάλειά του. Ο Ιησούς Χριστός συνέστησε: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας τι να φάγητε και τι να πίητε, μηδέ περί του σώματός σας τι να ενδυθήτε.» (Ματθ. 6:25) Ο Ιησούς δεν έλεγε εδώ ότι ένα άτομο δεν πρέπει να εργάζεται για τα αναγκαία της ζωής, αλλά απλώς τόνιζε ότι αυτό δεν θα έπρεπε να γίνη ζήτημα υπερβολικού ενδιαφέροντος. Ομοίως, είναι ορθό να παίρνη κανείς προφυλάξεις για την προσωπική του ασφάλεια, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα όταν κανείς αφήνη αυτό το ζήτημα να γίνη αιτία μεγάλης ανησυχίας.

Συνεπώς, ο Χριστιανός πρέπει να σκεφθή σοβαρά τους πιθανούς κινδύνους που προκύπτουν από την απόκτησι ενός φονικού όπλου, όπως είναι το περίστροφο, για αυτοάμυνα. Πολλές φορές, η ύπαρξις ενός περιστρόφου, που συνωδευόταν από πανικό ή υπερέντασι, ωδήγησε σε περιττούς θανάτους. Ένας άνδρας σαράντα ετών από το Αρκάνσας γέμισε το κυνηγετικό του όπλο για πρώτη φορά σε τέσσερα χρόνια. Εξ αιτίας των ληστειών που συνέβαιναν στη γειτονιά, ήταν αποφασισμένος να προστατεύση την περιουσία του. Νωρίς το άλλο πρωί νόμισε ότι άκουσε ένα κακοποιό να περπατάη σιγά έξω από το σπίτι του. Άρπαξε το όπλο του και πυροβόλησε προς την μπροστινή πόρτα. Έπειτα άναψε το φως. Στην είσοδο βρισκόταν ξαπλωμένη η δεκατριετής κόρη του—νεκρή.

Επομένως, πριν ν’ αγοράση κανείς ένα φονικό όπλο, πρέπει οπωσδήποτε να ζυγίση και τις δυο πλευρές—τον ένα πιθανό κίνδυνο εναντίον του άλλου πιθανού κινδύνου. Πρέπει ν’ αποφασίση ποιος θα ήταν ο μεγαλύτερος.

Από τα ανωτέρω είναι φανερό ότι η Αγία Γραφή δίνει σ’ ένα άτομο το δικαίωμα να υπερασπίζεται τον εαυτό του ή να υπερασπίζη άλλους εναντίον σωματικής βλάβης. Εν τούτοις, δεν εγκρίνει τις ένοπλες συγκρούσεις ή την αφαίρεσι ανθρώπινης ζωής στις προσπάθειες που γίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας για την προστασία υλικών αποκτημάτων.  

(Ξύπνα!  8-2-1976,σελ. 27-28, από ηλεκτρονική μορφή των ΜτΙ, η υπογράμμιση δική μας).

Σχόλιο: Όταν κινδυνεύει το άτομο (ο ΜτΙ) από έναν οπλισμένο, τι θα γίνει τότε; Αν η φυγή του είναι αδύνατη; Να τι θα γίνει! Το μόνο πράγμα  που μπορεί να κάνη ο «ΜτΙ»  είναι να χρησιμοποίηση οποιοδήποτε αντικείμενο που έχει πρόχειρο για να προστατεύσει τον εαυτό του και τους άλλους. Σαν αποτέλεσμα ο επιτιθέμενος μπορεί να δεχθεί ένα μοιραίο κτύπημα. Από Γραφική άποψη,αυτός που ενεργεί για ν’ αμυνθεί δεν θα ήταν επομένως ένοχος αίματος! Σύμφωνα με το Ξύπνα!  Και όχι μόνο αυτό!  Ο Χριστιανός πρέπει να σκεφτεί σοβαρά τους πιθανούς κινδύνους που προκύπτουν από την απόκτηση ενός φονικού όπλου, όπως είναι το περίστροφο για αυτοάμυνα!!!  Πριν ν’ αγοράσει κανείς ένα φονικό όπλο, πρέπει οπωσδήποτε να ζυγίσει και τις δύο πλευρές…! Ναι! φίλτατοι ΜτΙ, πριν αγοράσετε ένα φονικό όπλο, πρέπει να το σκεφτείτε καλά! Μπορείτε να υπερασπίζεται τον εαυτό σας για αυτοάμυνα! Και αυτό μόνο την νύκτα! Ενώ κατά την διάρκεια της ημέρας  απαγορεύεται! Μήπως διαφωνείτε, σε αυτά που λέει το Ξύπνα; Αν διαφωνείτε τα παράπονά  σας στο «κυβερνών σώμα»! 

Συμπέρασμα:

Όπως είδαμε, αγαπητοί αναγνώστες, στο άρθρο μας, οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» είναι υπέρ της θανατικής ποινής! Και υπέρ της αυτοάμυνας!   (Για την αυτοάμυνα δες ΕΔΩ ). Θανατική ποινή =Φόνος. Και αυτοάμυνα (αν πεθάνει το άτομο) = φόνος. Όμως οι  ΜτΙ  είναι αντίθετοι σε έναν αμυντικό πόλεμο ενός έθνους! Λένε, «ου φονεύσεις»! Αυτό το είπαν στον αρθρογράφο! Δηλαδή το ου φονεύσεις δεν ισχύει στην θανατική ποινή και στην αυτοάμυνα; Και ισχύει στο αμυντικό πόλεμο; Ναι! Αυτοί είναι οι ΜτΙ! Δυστυχώς! Να πούμε κι’ αυτό! Υπάρχουν εξειδικευμένοι ΜτΙ στο διαδίκτυο που κάνουν  προπαγάνδα  για διάφορα θέματα...! Νομίζουν οι δυστυχείς ότι αυτοί έχουν μόνο δίκαιο και οι άλλοι όχι!  Κάνουν τα πάντα, ακόμα και ψέματα λένε, ώστε να  ξεγελάσουν κάποιον για να το πάρουν με το μέρος τους! Αυτό ως ενημέρωση. ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΔΕΛΦΟΙ! ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ! 

Αντιαιρετικός