Συμφωνία ἤ ταπεινωτική συνθηκολόγηση;
«Ἐπιζητεῖται
ὁ τεμαχισμός τῆς Ἑλλάδας», ἔλεγε λίγους μῆνες πρίν φύγει, ὁ ἱστορικός
Σαράντος Καργάκος. Μήπως αὐτό εἶναι τό προσδοκώμενο καί μέ τήν περίπτυστη
συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἡ ὁποία ἀποκόπτει τή Μακεδονία ἀπό τόν ἐθνικό κορμό;
Ἀναρωτιέται
κανείς: πρόκειται γιά συμφωνία ἤ γιά συνθηκολόγηση μετά ἀπό μία βαρειά
πολεμική ἥττα; Γιά πρώτη φορά μέ τή λεγόμενη «συμφωνία» ἐκχωρεῖται σέ ἄλλη χώρα
ἑλληνική ἐθνική ταυτότητα. Ἡ κυβέρνηση, μάλιστα, τῆς Ἑλλάδας παρέδωσε
περισσότερα ἀπό ὅσα εἶχε ἀξιώσει ὁ Κίρο Γκλιγκόροφ.
Γιατί,
ἀλήθεια, δόθηκε τό ὄνομα Μακεδονία, μακεδονική γλῶσσα καί ἐθνικότητα σέ ἕνα
σλαβικό λαό, πού δέν κατοικοῦσε ποτέ στήν περιοχή τῆς Μακεδονίας; Γιατί
ντρέπονται οἱ Σκοπιανοί νά παραδεχθοῦν ὅτι εἶναι Σλάβοι;
Ἀναμφισβήτητα,
τά ὀνόματα καί οἱ πολιτισμοί δέν χαρίζονται, δέν κλέβονται· γεννιοῦνται, αὐξάνονται,
ἀναμετρῶνται μέ τόν χρόνο καί ἐπιβιώνουν ὅσοι καταξιώνονται. Τό ὄνομα τῆς
Μακεδονίας καί τῶν Μακεδόνων εἶναι ἀποκλειστικά ἑλληνική ἐθνολογική καί
πολιτιστική ἰδιοκτησία. Ἐπιπλέον, μακεδονική γλῶσσα δέν ὑπῆρξε ποτέ ἰδιαίτερη
καί ξεχωριστή. Γι᾽ αὐτό καί δέν βρέθηκε καμία ἐπιγραφή ἤ γραπτά μνημεῖα στή γλῶσσα
αὐτή, παρά μόνον ἑλληνικά, διαχρονικά. Μέ τή «συμφωνία» τῶν Πρεσπῶν χαρίζουμε
στούς Σκοπιανούς τήν ψευδεπίγραφη μακεδονική ταυτότητα, γλῶσσα καί ὄνομα.
Αὐτό
πού δέν κατόρθωσαν οἱ Σλάβοι μέ τίς ἐπιδρομές τους, μέσα σέ 1.400 χρόνια,
χαρίσθηκε μέ τήν προδοτική συμφωνία. Οἱ ἰσχυροί αὐτῆς τῆς γῆς ἐκμεταλλευόμενοι
ἕναν σλαβικό λαό -τούς Σκοπιανούς- πού ἐμφανίσθηκε στήν περιοχή τόν 7ο αἰ.
μ.Χ., δημιούργησαν ἕνα ψευδοκράτος μετέωρο, χωρίς δικά του θεμέλια, χωρίς ἱστορία,
χωρίς ἀληθινή καταγωγή, χωρίς παρελθόν καί ἀσφαλῶς χωρίς μέλλον.
Βεβαίως,
ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, σέ ποσοστό 80%, εἶναι κατά τῆς ἐν
λόγῳ συμφωνίας. Παρ᾽ ὅλα αὐτά ἡ παροῦσα ἑλληνική κυβέρνηση μέ 145 βουλευτές
χωρίς ἐνημέρωση, χωρίς ἐθνική συνεννόηση, ἐπικύρωσε τή Διεθνῆ Συμφωνία τῶν
Πρεσπῶν, ἀγνοώντας τή θέληση τοῦ κυρίαρχου λαοῦ, διαλύοντας τίς
κοινοβουλευτικές ὁμάδες τῶν μικρότερων κομμάτων, μέ πλειοψηφία πού βασίζεται
σέ ἀποστασίες βουλευτῶν καί σέ περίεργες μεταγραφές.
Γιά
τή συμφωνία -τήν ὁποία οὔτε ὁ πρόεδρος τῶν Σκοπίων ὑπέγραψε-, ἔχουν τοποθετηθεῖ
εἰδικοί, ἐπισημαίνοντας ὅτι εἶναι ἀπαράδεκτη γιά πολλούς λόγους. Ἀναφέρουμε
μερικούς:
1. Ἀποτελεῖ
παραχώρηση κυριαρχικοῦ δικαιώματος καί ἐξυπηρετεῖ κυριαρχικά καί γεωπολιτικά
συμφέροντα μόνο ξένων κρατῶν, ἐνῶ βλάπτει οὐσιαστικά τά συμφέροντα τῆς ἑλληνικῆς
πολιτείας.
2. Ἀπειλεῖ καί
μειώνει καίρια τήν ἀσφάλεια τῆς ἐδαφικῆς κυριαρχίας.
3. Ἀμφισβητεῖ σοβαρά
τήν ἐθνική, ἱστορική καί πολιτισμική ταυτότητα τῆς Ἑλλάδας.
4. Νομικά -ἀπό πλευρᾶς
κύρους- εἶναι ἄκυρη καί ἀνυπόστατη, γιατί παραβιάζει τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδας,
τό Σύνταγμα τῶν Σκοπίων καί τό Διεθνές Δίκαιο.
5. Μέσα στή Συμφωνία
τῶν Πρεσπῶν ὑπάρχουν ἐκφραστικές παραδοχές, τῶν ὁποίων οἱ ἔννοιες δέν ἀποσαφηνίσθηκαν.
Δέν προσδιορίσθηκε λ.χ. ἐπακριβῶς ποιά ἄρθρα τοῦ Συντάγματος τῶν Σκοπίων ἐπιβάλλεται
νά ἀλλάξουν, καί κυρίως πῶς ὀφείλουν νά διατυπωθοῦν. Οἱ «ἀρχιτέκτονες» τῆς
συμφωνίας ὅρισαν, μετά τό τέλος τῶν συνταγματικῶν ἀλλαγῶν στή γείτονα χώρα, νά ἔρθει
στό ἑλληνικό κοινοβούλιο ὄχι τό ἀναθεωρημένο πλῆρες κείμενο τοῦ Συντάγματος, ὅπου
νά φαίνεται ἡ ὁλοκληρωμένη διατύπωση τῶν ἀναθεωρημένων ἄρθρων, ἀλλά αὐτή ἡ ἴδια
ἡ συμφωνία!
6. Τό ἄρθρο 2, §4,
β, (ii) ἀπαιτεῖ Δημοψήφισμα στά Σκόπια μέ ἔκβαση συνάδουσα μέ τή συμφωνία,
δηλαδή θετικό ἀποτέλεσμα. Εἶναι γνωστό, ὅμως, τί ἀπέγινε στά Σκόπια μέ τό
Δημοψήφισμα στίς 30 Σεπτεμβρίου 2018. Ο λαός ἀπεῖχε συνειδητά, γιά νά τό
βγάλει ἄκυρο, ὅπως ζητοῦσε ὄχι μόνο ἡ Ἀντιπολίτευση ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ
Πρόεδρος Δημοκρατίας Ἰβάνοφ. Ἡ συμμετοχή ἦταν μόλις 36,89% καί ἡ ἀπο-χή
63,11%! Ἐπί συνόλου ἐγγεγραμμένων ψηφοφόρων 1.806.336, ψήφισαν
μόλις 666.344!
7. Στό κείμενο τῆς
συμφωνίας ἀναφέρεται ρητά ὅτι ἡ ΠΓΔΜ θά ὁλοκληρώσει intoto (=στό σύνολο) τίς
συνταγματικές τροποποιήσεις ἕως τό τέλος τοῦ 2018. Ἡ ρήτρα, ὅμως, αὐτή δέν ἱκανοποιήθηκε,
ἀφοῦ μέσα στό 2018 δέν ὁλοκληρώθηκαν οἱ συνταγματικές ἀλλαγές πού ἀπαιτοῦν οἱ
Πρέσπες. Εἶχε τό δικαίωμα ἡ Ἑλλάδα νά θεωρήσει τή συμφωνία λήξασα ἤ νά ἀναστείλει
τήν ἐφαρμογή της.
8. Ἄς ἔχουμε ὑπ᾽ ὄψη
μας ὅτι παραβιάζεται ἡ συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου τοῦ 1913. Ἀπό αὐτή καί ἀπό ἄλλα
ἱστορικά γεγονότα, πουθενά δέν προκύπτει ἡ ὕπαρξη κρατικῆς ὀντότητας μεταξύ
τῶν ἑλληνοσερβικῶν συνόρων μέ τήν ἐπωνυμία «Μακεδονία»· ἡ σταλινοτιτοϊκή
πολιτική ἦταν ἐκείνη πού τή δημιούργησε.
9. Ἡ συμφωνία, ἡ ὁποία
εἶναι γεμάτη ἀπό ἀσάφειες, πρίν ἀκόμα ἐφαρμοσθεῖ, ἔχει ἐπιφέρει ὀδυνηρά ἀποτελέσματα
τόσο στόν λαό ὅσο καί στό κοινοβουλευτικό μας σύστημα· ἔχει ἐπέλθει διχασμός. Ἐπιπλέον,
τό ἄρθρο 13, §3 ὁρίζει: «Ὁποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τῶν μερῶν
σχετικά μέ τήν ἑρμηνεία ἤ ἐφαρμογή τῆς παρούσας συμφωνίας... μπορεῖ νά ὑποβληθεῖ
στό Διεθνές Δικαστήριο». Γιά κάθε πρόβλημα, δηλαδή, γιά κάθε διαφωνία, ἁρμόδιο
ὄργανο εἶναι τό Διεθνές Δικαστήριο μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται.
10. Στό ἄρθρο 20, §9 ὁρίζεται:
«Οἱ διατάξεις τῆς παρούσας συμφωνίας θά παραμείνουν σέ ἰσχύ γιά ἀόριστο
χρονικό διάστημα καί εἶναι ἀμετάκλητες». Τί ὑπονοεῖται καί πῶς ἑρμηνεύεται;
Συνεπῶς, τά
Σκόπια -ἤ Βαρντάρσκα κατά τό γραμματόσημο τοῦ 1940- δέν ἔχουν σχέση
μέ τή Μακεδονία καί ἔτσι δέν μποροῦν νά ὀνομάζονται «Μακεδονία» οὔτε νά ἔχουν
μακεδονική γλῶσσα, ἐθνικότητα, παιδεία, συνείδηση, αἷμα, τρόπο ζωῆς. Ὁ ἑλληνικός
λαός καί ὁ ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμός δέν ἀναγνωρίζει καί ποτέ δέν θά ἀποδεχθεῖ αὐτή
τή μεθοδευμένη νοθεία. Ἄς μή φοβόμαστε, γιατί «ἡ Ἑλλάδα ποτέ δέν πεθαίνει»! Εἶναι
«τό ἁλωνάκι» τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας. Σύντομα καί πάλι θά λάμψει τό φῶς
καί τό δίκαιο τῆς ἱστορίας καί τῆς Ἀλήθειας. Ἐπίκαιρη ἀντηχεῖ στά αὐτιά μας ἡ ἔκκληση
τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου πρός τούς Μακεδόνες:
«Μείνετε
ὄρθιοι στίς ἐπάλξεις, σταθεῖτε καί φυλάξτε τίς ἐθνικές καί θρησκευτικές μας
παραδόσεις, διατηρῆστε τήν ἑνότητα μέ τίς ρίζες μας, γιά νά μήν ξεραθεῖ ἡ
ψυχή σας, ἀλλά νά εἶναι πάντα καρποφόρα... Στό διάβα τῆς ἱστορίας μας ἡ Μακεδονία
ἀπετέλεσε μῆλον ἔριδος πολλῶν γειτόνων μας. Οἱ ἀγῶνες καί οἱ θυσίες τῶν πατέρων
μας ἔσωσαν τή Μακεδονία ἀπό τή βία καί τήν τρομοκρατία τότε, πρίν 100 χρόνια,
τοῦ βουλγαρικοῦ κομιτάτου... Αὐτό εἶναι τό χρέος μας, ὅπως τό ἔχουμε διδαχθεῖ
ἀπό τήν Ὀρθοδοξία μας καί τόν Ἑλληνισμό μας. Μπορεῖ νά πικραινόμαστε γιά
κάποιες ὕποπτες συμπεριφορές μερικῶν παιδιῶν τῆς Πατρίδας μας, πού ἀπο-
κλίνουν ἀπό τήν ἐθνική μας συμπόρευση. Στήν Ἑλλάδα καί πρίν καί σήμερα καί αὔριο
κανένας δέν μπόρεσε οὔτε θά μπορέσει ποτέ νά κάμψει τό φρόνημά μας. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται
νά δικαιωθοῦν οἱ θυσίες τῶν ἡρώων μας Μακεδονομάχων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου