Η δυσφορία φύλου και η αμφισβήτηση των προγραμμάτων των «Ασφαλών Σχολείων»

Parkinson P.  Gender dysphoria and the controversy over the Safe Schools program Sexual Health, 2017, 14, 417–422 http://dx.doi.org/10.1071/SH17014

Νομική Σχολή, Πανεπιστήμιο  Σίδνεϊ, NSW 2006, Αυστραλία

 Σχόλιο Ομάδας Σύνταξης

Η συνταγή παλιά: Χρησιποιείται μία όμορφη όνομασία, που απευθύνεται σε ότι ο κάθε γονιός επιθυμεί : ένα «ασφαλές σχολείο»!   Όμως τα λεγόμενα «ασφαλή σχολεία»  μόνο ασφαλή δεν είναι καθώς παραπληροφορούν, στερούν τους γονείς από τα δικαιώματά τους, εκθέτουν ανηλίκους σε ψυχολογικό  κίνδυνο, και παρουσιάζουν δεoντολογικά και νομικά προβλήματα.

Με το ίδιο σκεπτικό ξεκίνησε πέρυσι (2016-2017) στα Γυμνάσια της Ελλάδας η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ διδασκαλία του θέματος «έμφυλες ταυτότητες» στην διάρκεια της λεγόμενης «Θεματικής Εβδομάδας», που παρά τις ισχυρές ενστάσεις επιστημόνων, γονέων και της κοινωνίας επαναλαμβάνεται και στο παρόν σχολικό έτος (2017-2018) (https://wordpress.com/post/sexualikiygeia.wordpress.com/1047 )

Σε πρόσφατα νομοθετήματα του εξωτερικού για διδασκαλία σεξουαλικών ζητημάτων στα σχολεία, η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική ΜΟΝΟ για θέματα ανατομίας και φυσιολογίας (πχ .Σεξουαλική αγωγή στα Σχολεία στην Αγγλία, 2017: «All schools must have a written policy on sex education, which they must make available to parents for free.All schools must have an up-to-date policy on SRE which is made available for inspection and to parents. It must include information about parents’ right to withdrawal.  Parents have the right to withdraw their children from all or part of the sex and relationship education provided at school except for those parts included in the statutory National Curriculum…Schools should make alternative arrangements in such cases».

Στην Ελλάδα όμως τα παιδιά διδάσκονται από υλικό  συχνά μη διαθέσιμο στους γονείς /κηδεμόνες, που το παρέχουν ΜΚΟ(;)  και άλλοι φορείς, που δεν έχουν σχέση ούτε με την σωματική ούτε με την ψυχική Υγεία.

Και η ιστορία συνεχίζεται… Διερευνάται η ύπαρξη ομοφοβικού και τρανσφοβικού εκφοβισμού στα σχολεία:

file:///C:/utilities/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-1%20(1).pdf

Είναι πιά καιρός να ερευνηθεί ο εκφοβισμός και η γελοιοποίηση που υφίστανται τα παιδιά που δείχνουν φανερά την πίστη τους στον Τριαδικό Θεό και στον Ιησού Χριστό, που θέλουν να μείνουν αγνά (όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην σκέψη), που επιδιώκουν την αρετή και όχι την ηδονή, που νηστεύουν, που θέλουν να αριστεύουν.

Το άρθρο που ακολουθεί  προέρχεται από την Νομική Σχολή του  Πανεπιστημίου του  Σίδνεϊ, και επισημαίνει όσα και σήμερα θα πρέπει να γνωρίζουν οι  γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι νέοι,  αλλά και όλοι οι πολίτες

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: 

Το πρόγραμμα των «Ασφαλών σχολείων» (Safe Schools programme) έχει προκαλέσει μεγάλη διαμάχη. Από τη μία, ορίζεται ως ένα πρόγραμμα καταπολέμησης του εκφοβισμού για νέους που αυτο-αναγνωρίζονται ως ομοφυλόφιλοι ή λεσβίες, ή έχουν θέματα σχετικά με την ταυτότητα του φύλου τους. Από την άλλη, θεωρείται ως «κοινωνική μηχανική» .

Το παρόν άρθρο επιδιώκει να προωθήσει την  συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα θέματα ταυτότητας φύλου στο πρόγραμμα των «Ασφαλών Σχολείων». Υποστηρίζεται ότι οι πληροφορίες αυτού του προγράμματος στους Διευθυντές των σχολείων, στους δασκάλους και στους νέους είναι ανακριβείς και παραπλανητικές. Το πρόγραμμα, όπως είναι σχεδιασμένο, μπορεί στην πραγματικότητα να βλάψει τα παιδιά και τους νέους που αντιμετωπίζουν θέματα ταυτότητας φύλου επειδή προάγει την αλλαγή φύλου χωρίς ιατρική συμβουλή. Το υλικό των «Ασφαλών Σχολείων» δεν λαμβάνει υπόψη ότι η δυσφορία φύλου στην πλειοψηφία των παιδιών επιλύεται κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολο για ένα παιδί να αποδεχθεί το φύλο του στην εφηβεία εάν έχει ήδη αλλάξει το όνομα και την ταυτότητα φύλου του στο δημοτικό σχολείο. Εάν το πρόγραμμα πρέπει να συνεχιστεί αυτές οι ελλείψεις του πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Αύξηση του επιπολασμού της δυσφορίας φύλου

Είναι εμφανές ότι σε περιοχές της Αυστραλίας, όπως και αλλού, ο αριθμός των παιδιών και των νέων που παρουσιάζονται σε εξειδικευμένες κλινικές με προβλήματα ταυτότητας φύλου έχει αυξηθεί εκθετικά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα, σε μια εξειδικευμένη κλινική στο Royal Children’s Hospital, στη Μελβούρνη, οι παραπομπές αυξήθηκαν από ένα παιδί ή έναν έφηβο ασθενή κάθε 2 χρόνια, αφότου η κλινική ιδρύθηκε το 2003, σε 104 νέους ασθενείς το 2014. Η αύξηση ήταν πέντε φορές μεγαλύτερη μεταξύ του έτους 2012 και του 2014.1

Η λέξη “transgender”, περιγράφει εκείνους που βιώνουν έναν διαχωρισμό μεταξύ των φυσικών χαρακτηριστικών τους (αρσενικά ή θηλυκά γεννητικά όργανα) και των αισθημάτων τους σχετικά με το φύλο τους ή το πως θέλουν οι ίδιοι να παρουσιάζουν την ταυτότητά τους. Θέματα ταυτότητας φύλου φαίνεται να έχουν συχνότερα οι γενετικά άρρενες. Βεβαίως, και οι γυναίκες κάνουν αλλαγές για να πάρουν την εμφάνιση και τα χαρακτηριστικά των ανδρών, αλλά μελέτες δείχνουν ότι περίπου τρεις φορές, περισσότεροι άνδρες ορίζονται ως “transgender” από ότι γυναίκες, 2 και η αναλογία μπορεί να αυξηθεί μέχρι έξι προς ένα, 3,4  αν και εκεί φαίνεται να υπάρχουν διαφορές μεταξύ των χωρών.2

Διαταραχή ταυτότητας φύλου, ή δυσφορία φύλου, όπως είναι γνωστή τώρα, είναι μία κατάσταση διαγνώσιμη ιατρικά 5 , όμως η διάγνωση αφορά περισσότερο ψυχική παρά σωματική κατάσταση.

Επομένως, οι αυξήσεις που σημειώθηκαν στην συχνότητα της δυσφορίας  φύλου είναι αυξήσεις στις αναφορές των ίδιων των ατόμων ότι η ταυτότητα φύλου τους  είναι ασυμβίβαστη με τα γεννητικά τους όργανα, και στην αυτοαναφερόμενη δυσφορία λόγω αυτής της ασυμφωνίας.

Η εκθετική αύξηση, στον επιπολασμό οποιασδήποτε ασθένειας ή διαταραχής απαιτεί εξήγηση. Στην περίπτωση μεταδοτικών ασθενειών, η ανάλυση θα μπορούσε ενδεχομένως να περιλάβει τους τρόπους μετάδοσης. Στην περίπτωση άλλων ασθενειών, μπορούν να αναζητηθούν τα αίτια, για να διαπιστωθεί εάν υπήρξε πραγματική αύξηση της συχνότητας εμφάνισης της στον πληθυσμό ή εάν η ασθένεια αυτή ήταν πριν υποδιαγνωσμένη.

Εδώ και πολύ καιρό  υπήρχαν παιδιά, νέοι και ενήλικες που, ενώ γενετικά ανήκουν στο αρσενικό ή στο θηλυκό φύλο ταυτίζονται τόσο έντονα με το αντίθετο φύλο, που τελικά έκαναν κινήσεις ώστε να αναγνωρίζονται δημόσια με διαφορετικό όνομα και φύλο. Κάποιοι πάλι άνδρες εμπλέκονται σε παρενδυσία (ντύσιμο με ρούχα του άλλου φύλου) χωρίς  όμως να αλλάζουν την δημόσια ταυτότητά τους.

Έχουν διατυπωθεί διάφορες αιτιολογίες για την ασυμφωνία μεταξύ των γεννητικών οργάνων, χρωμοσωμικών χαρακτηριστικών και της ψυχικής κατάστασης, παρόλα αυτά η αιτιολογία της δυσφορίας του φύλου παραμένει ελάχιστα κατανοητή.6  Δεν είναι καθόλου σαφές ότι ενεργούν κάποιοι βιολογικοί ή γενετικοί παράγοντες,6.7αν και υπάρχει η πιθανότητα της προδιάθεσης σε γενετικούς παράγοντες ή προγεννητικές ορμόνες φύλου.8

Εάν οι βιολογικοί παράγοντες είχαν μεγάλη επίδραση, τότε θα περίμενε κανείς,ο αριθμός των ατόμων με τέτοιου είδους προβλήματα να παραμένει σταθερός στον χρόνο και σαν ποσοστό όλων των γεννήσεων. Ένας πιο σημαντικός όμως παράγοντας μπορεί να είναι η κοινωνική ενίσχυση. Τέτοια μπορεί να είναι, η εμφανής γονική αμφιβολία σχετικά με το φύλο του παιδιού, ή η ενθάρρυνση ενός παιδιού στη μετάβαση του προς το άλλο φύλο, που από μόνα τους αυτά μπορεί να συμβάλουν στη διατήρηση των προβλημάτων ταυτότητας φύλου.7

Ίσως η δυσφορία του φύλου να είχε υποδιαγνωστεί στο παρελθόν,  αλλά και αν ακόμη αναγνωρίσουμε αυτήν την πιθανότητα, ίσως η πιο πιθανή εξήγηση για την αύξηση της  δυσφορίας του φύλου είναι ότι τα θέματα της ταυτότητας φύλου έχουν  τόσο πολύ  συζητηθεί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Το Transgender είναι το «Τ», στο δημοφιλές ακρωνύμιο LGBTI, και τα τελευταία χρόνια, ένα υψηλό προφίλ έχει δοθεί σε θέματα των transgender και σε δημοφιλή άτομα όπως ο πρώην «Bruce, Jenne » τα οποία έχουν υποστεί αλλαγή φύλου.

Δίνεται επίσης μεγαλύτερη έμφαση στα θέματα των transgender στα σχολεία. Το πρόγραμμα των Safe Schools προωθεί ένα σύστημα πεποίθησεων  για την ταυτότητα φύλου ως προσπάθεια  μείωσης του εκφοβισμού. Το Πρόγραμμα αυτό αναπτύχθηκε από μια ομάδα στο La Trobe University και αρχικά εισήχθη στα βικτωριανά σχολεία το 2010. Από τότε έχει αυξηθεί η συμμετοχή του σε εθνικό επίπεδο στα σχολεία. Η βικτωριανή κυβέρνηση υποχρεώνει τη συμμετοχή σε αυτό όλων των δημόσιων σχολείων από τα τέλη του 2018. 9

Εάν τα παιδιά και οι νέοι πρέπει να διδάσκονται για εκείνους στην κοινότητά που έχουν δυσκολία να ζουν ως άνδρες ή ως γυναίκες, είναι σημαντικό οι πληροφορίες που λαμβάνουν σχετικά με αυτό το θέμα να είναι ακριβείς. Είναι επίσης σημαντικό να ενθαρρύνονται να ζητούν εξειδικευμένη επαγγελματική βοήθεια. Κατά πόσο το πρόγραμμα Safe Schools παρέχει ακριβείς και κλινικά υπεύθυνες πληροφορίες στα παιδιά και στους νέους;

Στατιστικά στοιχεία που αναφέρονται στo πρόγραμμα των «ασφαλών σχολείων» (Safe Schools)

Τα «ασφαλή σχολεία» παρέχει γραπτό υλικό, μέρος του οποίου  απευθύνεται σε διευθυντές σχολείων και καθηγητές και άλλο μέρος του υλικού απευθύνεται σε μαθητές. Μια βασική έκδοση, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2015, ονομάζεται “όλοι εμείς ” (All of us ). 10  Πρόκειται για ένα βιβλίο εργασίας για εκπαιδευτικούς, που παρέχει πληροφορίες και πολλά προγράμματα μαθημάτων που απευθύνονται σε μαθητές ηλικίας 7 και 8 ετών. Τόσο οι μαθητές όσο και οι δάσκαλοι, εκπαιδεύονται σε νέες λέξεις, ιδέες και πρακτικές, όπως το να αποφεύγουν αυτό που ονομάζουν «misgendering» (όρους θεωρούμενους μη αποδεκτούς ως προς την ονομασία του φύλου), ή να χρησιμοποιούν τον πληθυντικό μιας αντωνυμίας (αυτό δεν ισχύει στα Ελληνικά, που έχουν φύλο και στον Πληθυντικό) για να αποφύγουν την ονομασία του φύλου, που φαίνεται με τον ενικό (ο/η).

Όσοι δεν βιώνουν ασυμφωνία ανάμεσα στα γεννητικά τους όργανα και την ταυτότητα φύλου τους είναι «που είναι σαν να αντιπροσωπεύουν μόνο έναν τύπο ταυτοποίησης φύλου. Με μία νέα λέξη (cisgender), περιγράφεται σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού! Αντίθετα, έχει δημιουργηθεί ένας τεράστιος αριθμός όρων για να επιτρέψει σε ανθρώπους να αυτοπεριγραφούν ως «ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα».

Ένα από τα προβλήματα του υλικού των Safe Schools είναι η ανακρίβεια των παρεχόμενων πληροφοριών. Δίνονται στατιστικά στοιχεία για τη συχνότητα του ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού, της δυσφορία φύλου και των «intersex» καταστάσεων, που όμως υποστηρίζονται μόνο από μία ή δύο βιβλιογραφικές αναφορές. Ωστόσο, μια βασική απαίτηση για οποιοδήποτε περιεχόμενο προγράμματος σπουδών για χρήση από τα σχολεία είναι αυτό να είναι επιστημονικά ακριβές. Το υλικό των Safe Schools αποτυγχάνει αυτής της απαίτησης.

Για παράδειγμα, σε διάφορα σημεία του υλικού των Safe Schools, συμπεριλαμβανομένου και του “όλοι εμείς (All of us)”, σελίδα 8, ισχυρίζονται ότι το 10% του πληθυσμού προσελκύεται ερωτικά από το ίδιο φύλο. Τα Safe Schools αναφέρουν μόνο μία έρευνα που το υποστηρίζει, η οποία είναι εκτός εμπορικών και ακαδημαϊκών εκδόσεων, (grey literature) 11 και αναφέρεται μόνο σε  μαθητές και όχι στον γενικό πληθυσμό. Αυτή η μελέτη διεξήχθη  από την ίδια ομάδα του Πανεπιστημίου La Trobe, η οποία έχει πρωτοστατήσει στο πρόγραμμα των Safe Schools. Το ποσοστό 10% δεν αναφέρεται στην έκθεση αυτή, αν και αναφέρει ότι το 6% συνολικά (και από αυτά 8% αγόρια, 4% κορίτσια) ανέφεραν ότι προσελκύονται αποκλειστικά από άτομα του ίδιου φύλου, ενώ περισσότερα άτομα εξέφρασαν την έλξη και στα δύο φύλα. Ωστόσο, οι συντάκτες αυτής της μελέτης του 2013 σωστά επισήμαναν ότι τα στοιχεία τους ήταν μη αντιπροσωπευτικά.

Μόλις 5 χρόνια νωρίτερα, η μελέτη του 2008 από την ομάδα La Trobe ανέφερε ότι μόνο το 1% των ερωτηθέντων προσελκύονταν αποκλειστικά από το ίδιο φύλο, ενώ το 6% προσελκύονταν και από τα δύο φύλα. 12 Ενώ ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού αναφέρει ότι είχε κάποτε μια έλξη ή εμπειρία με το ίδιο φύλο, τα περισσότερα από αυτά τα άτομα προσδιορίζονται κυρίως ή αποκλειστικά ως ετεροφυλόφιλοι στην ενήλικη ζωή τους, δηλαδή, κατά κύριο λόγο προσελκύονται από το αντίθετο φύλο. 13  Στην πραγματικότητα, η έλξη προς το ίδιο φύλο στην εφηβεία μπορεί να είναι κατάσταση πολύ παροδική. 15 , 16

Ευρείας κλίμακας έρευνες σε  πολλές αγγλόφωνες χώρες τα τελευταία χρόνια, δίνουν στοιχεία για αυτοαναφερόμενο ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό, στους ενήλικες μεταξύ 1% και 3% του πληθυσμού. 17-19 Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι ο αποκλειστικός ομοφυλοφυλικός προσανατολισμός έχει μείνει σχετικά σταθερός στον χρόνο. 20

Όπως και με τα στατιστικά στοιχεία για την ομοφυλοφυλική έλξη, τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με την «ποκιλομορφία» φύλου δεν έχουν αξιόπιστη ερευνητική βάση. Ο ισχυρισμός του “All of us”  είναι ότι το 4% του σχολικού πληθυσμού είναι “transgender” ή «ποικίλο φύλο». Αν αυτό συνέβαινε τότε κάθε τάξη με 25 ή περισσότερους μαθητές, θα έχει τουλάχιστον ένα “transgender” παιδί (ή παιδί που βιώνει αυτό που οι συντάκτες θεωρούν ως « ποικιλομορφία φύλου». Κάθε γυμνάσιο από 1500 μαθητές θα είχε 60 “transgender” ή «ποικίλου φύλλου» νέους. Κάθε δάσκαλος στην Αυστραλία θα ασχολείτο εδώ και χρόνια με το πώς να φροντίζει τα “transgender” παιδιά, όπως ακριβώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τα παιδιά που πάσχουν από δυσλεξία ή ΔΕΠΥ. Αυτό απλά δεν ταιριάζει με την ανθρώπινη εμπειρία.

Υπάρχουν λοιπόν ερευνητικά στοιχεία που υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό; Η μόνη αναφορά που δίνεται είναι μια  πρόσφατη μελέτης της Νέας Ζηλανδίας  , που όμως δεν κατέληξε σε τέτοιο συμπέρασμα21. Οι ερευνητές αναφέρουν: « Περίπου 1% των μαθητών ανέφεραν ότι ήταν “transgender”  (ένα κορίτσι που αισθάνεται ότι  θα έπρεπε να ήταν αγόρι ή ένα αγόρι που αισθάνεται ότι  θα έπρεπε να ήταν κορίτσι … ). Ενενήντα έξι τοις εκατό δεν ήταν “transgender” και περίπου 3% δεν ήταν σίγουροι.»21 Είναι αξιοσημείωτο ότι το πρόγραμμα  «Safe Schools»   προεκτείνει την καταμέτρηση εκείνων που απαντούν «όχι σίγουροι» ως “transgender” ή «διαφορετικό φύλο»! Οι άνθρωποι που απαντούν  «δεν είμαι σίγουρος», σε έρευνες μπορεί να το κάνουν για διάφορους λόγους. Επιπλέον, δεν ελήφθη υπόψη η γνωστή τάση ορισμένων εφήβων να απαντούν σε ερωτήσεις τέτοιου είδους χωρίς σοβαρότητα. 22 , 23

Άλλες εκτιμήσεις του αριθμού των περιπτώσεων “transgender” στον πληθυσμό, δίνουν  ένα πολύ μικρότερο ποσοστό από την  εκτίμηση των Safe Schools. 5 , 24 , 25

Κάποιες ενδείξεις για την επίπτωση αλλαγής του αυτοπροσδιοριζόμενου φύλου από νέους (με ή χωρίς ορμονοθεραπεία ή χειρουργική επέμβαση) προέρχεται από την «Εθνική Μακροπρόθεσμη Μελέτη της Υγείας των Εφήβων και των Ενηλίκων» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπήρχαν 10120 συμμετέχοντες που ερωτήθηκαν και στις τέσσερις φάσεις  της μελέτης (διάρκειας 13-15 ετών).  Από αυτούς οι 14 συμμετέχοντες άλλαξαν το προσδιορισμένο φύλο τους, το οποίο είναι 0,14% του συνόλου. 16

Οι συντάκτες του «All of Us» λένε ότι το 1,7% του πληθυσμού είναι ‘intersex’, αλλά ο ορισμός του ‘intersex‘ κατά αυτούς είναι πολύ ευρύτερος από τον νομικό ορισμό που περιέχεται στο άρθρο 4 του «Νόμου περί διακρίσεων λόγω φύλου 1984 (Cth)». Ο ορισμός που χρησιμοποιούν στο «All of Us» είναι:  «άνθρωποι που γεννιούνται με φυσικές παραλλαγές στα γεννητικά, χρωμοσωμικά ή άλλα φυσικά χαρακτηριστικά που διαφέρουν από τις στερεότυπες ιδέες του τι σημαίνει να είσαι γυναίκα ή άνδρας» . 10

Στην υποστήριξη τους, οι συντάκτες παραθέτουν μία μελέτη, από τους Blackless et al . 26 Η μελέτη αυτή εκτιμά ότι το 1,73% όλων των ζώντων γεννήσεων είναι παιδιά που αποκλίνουν από το πλατωνικό ιδεώδες του σεξουαλικού διμορφισμού , στο χρωμοσωμικό, γεννητικό, ή ορμονικό επίπεδο, ή σε επίπεδο γονάδων (γεννητικών αδένων).

Οι πραγματικές καταστάσεις ερμαφροδιτισμού είναι σπάνιες. Οι Blackless et αl . 26 εκτιμούν  ότι ο επιπολασμός του αληθινού ερμαφροδιτισμού είναι 0.0117 σε κάθε 1000 γεννήσεις, ενώ ο επιπολασμός των σεξουαλικά ασαφών γεννητικών οργάνων από άγνωστες αιτίες είναι 0,009 παιδιά σε κάθε 1000 γεννήσεις. Συνδυάζοντας αυτές τις δύο ομάδες, ~ 1 στα 50000 παιδιά γεννιέται με συνδυασμό θηλυκών και αρσενικών γεννητικών οργάνων ή έχει φυλετικά ασαφή γεννητικά όργανα. Άλλες καταστάσεις που αφορούν την απόκλιση από «τα πλατωνικά ιδεώδη του σεξουαλικού διμορφισμού» , ίσως δεν είναι ορατές σε άλλους, καθώς υπάρχουν φυσικές αλληλεπικαλύψεις μεταξύ αρσενικών και θηλυκών χαρακτηριστικών όπως το ύψος, η κατασκευή και το βάθος της φωνής. 26

Η ρευστότητα του φύλου ως σύστημα πεποιθήσεων

Μια πιθανή εξήγηση για αυτές τις υπερβολικές στατιστικές σχετικά με  τις “transgender” και “intersex” καταστάσεις είναι ότι η υπερβολή θεωρείται απαραίτητη προκειμένου να υποστηριχθεί το σύστημα πεποιθήσεων των συντακτών, που θεωρούν ότι το φύλο είναι «ρευστό», και μπορεί ακόμη και να επιλεγεί.

Στο “All of Us “ (σελ. 30), 10  οι εκπαιδευτικοί διδάσκονται το πώς να εξηγήσουν αυτή την ιδέα στους μαθητές της 7ης και 8ης τάξης (Α’ , Β’ Γυμανασίου ):

«Εξηγήστε ότι το φύλο έχει να κάνει με το σώμα που γεννιόμαστε  (άνδρες, γυναίκες ή intersex), ενώ το γένος (gender) έχει να κάνει με την ταυτότητά σας ή το πώς αισθάνεστε εσωτερικά. Το γένος αναφέρεται στον τρόπο που αισθάνεστε εσωτερικά. Αυτό μπορεί να εκφράζεται με τον τρόπο που ντύνεστε ή συμπεριφέρεστε και για κάποιους αυτά μπορεί να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου».

Αυτό είναι πλέον ένα αρκετά διαδεδομένο σύστημα πεποιθήσεων, ειδικά σε μέρη του δυτικού κόσμου. Η ιδέα ότι το φύλο πρέπει να ξεχωρίζει από το γένος έχει τις ρίζες της όχι στην επιστήμη αλλά στη φιλοσοφία. Για παράδειγμα, η κύρια θεωρητικός του «γένους», Judith Butler, , έγραψε:

«… το φύλο δεν είναι σε καμία περίπτωση σταθερή ταυτότητα ή αντιπροσωπευτική θέση, από την οποία έρχονται διάφορες πράξεις, μάλλον, είναι μια ταυτότητα που συγκροτείται ακαθόριστα – μια ταυτότητα που εγκαθίσταται μέσω τυποποιημένης επανάληψης πράξεων … Η φεμινιστική θεωρία ήταν συχνά επικριτική για τις νατουραλιστικές ερμηνείες του φύλου και της σεξουαλικότητας, που θεωρούν ότι η κοινωνική ύπαρξη των γυναικών, προέρχεται κατά κάποιο τρόπο, από την φυσιολογία τους.»27

Αυτό το σύστημα πεποιθήσεων συνοδεύεται από τη νέα γλώσσα, και εξηγείται λεπτομερώς στο “All of Us “ για τους αμύητους.

Η ιδέα ότι το φύλο δεν είναι θέμα της φύσης αλλά ανθρώπινης περιγραφής ενισχύεται από τη συχνά χρησιμοποιούμενη γλώσσα όπου το φύλο «εκχωρείται» (assigned) στους ανθρώπους κατά τη γέννηση τους και δεν είναι αυτό που απλά διαπιστώνεται από την παρατήρηση των γεννητικών οργάνων. Σε σχετικά σπάνιες περιπτώσεις παιδιών που έχουν μείγμα αρσενικών και θηλυκών βιολογικών ιστών ή των  οποίων το φύλο είναι ασαφές κατά τη γέννηση, μπορεί να είναι λογικό να μιλάμε για ένα φύλο που «εκχωρείται». Ωστόσο, η γλώσσα για το φύλο το οποίο έχει «εκχωρηθεί», είναι κατά  πολύ περισσότερο διαδεδομένη.

Τα «φουσκωμένα» στατιστικά στοιχεία στο υλικό των Safe Schools, ο ισχυρισμός ότι το φύλο είναι «ρευστό» και η νέα γλώσσα, όλα βοηθούν να δημιουργηθεί ένα κλίμα όπου θεωρείται φυσιολογικό για τα παιδιά και τους νέους με θέματα ταυτότητας φύλου (όπως το να ντύνονται με ρούχα του αντίθετου φύλου) να ζούν σαν ανήκαν στο αντίθετο φύλο, και να υποστηρίζονται σε αυτή τους την αλλαγή/μετάβαση.

Συμβουλές προς τα σχολεία πάνω στο θέμα » αλλαγής/μετάβασης φύλου «

Το πρόγραμμα των Safe Schools διαθέτει ένα έγγραφο καθοδήγησης των σχολείων για το πώς να βοηθούν τους νέους να το κάνουν «μετάβαση». 28 Είναι αξιοσημείωτο το ότι δεν υπάρχει πουθενά σε αυτό το έγγραφο καμία αναφορά στην ανάγκη για συμβουλές από ψυχολόγο, γιατρό ή ψυχίατρο, πόσο μάλλον από κάποιον εμπειρογνώμονα στον συγκεκριμένο τομέα. Δεν αναφέρεται καν η ανάγκη για  συμμετοχή των γονέων. Το φυλλάδιο προβλέπει:

« Έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην ηλικία και στην ωριμότητα του μαθητή και στο εάν είναι απαραίτητο να εμπλακούν στην απόφασή του οι γονείς/κηδεμόνες. Αξιολογήστε την παρεχόμενη υποστήριξη από τα μέλη της οικογένειας του μαθητή ή από όσους τον φροντίζουν, και σκεφτείτε τις ανάγκες των αδελφών, ιδιαίτερα όσων φοιτούν στο ίδιο σχολείο. Αν ένας μαθητής δεν έχει την υποστήριξη της οικογένειας ή των ατόμων που τον φροντίζουν για την αλλαγή/μετάβαση φύλου, πρέπει να ληφθεί απόφαση για τη συνέχιση της διαδικασίας από το σχολείο, βάσει του καθήκοντός του να φροντίζει για την ευημερία των μαθητών και με βάσει του επιπέδου ωριμότητάς τους να λαμβάνουν αποφάσεις για τις ανάγκες τους. Είναι δυνατόν να θεωρηθεί ο μαθητής ως «ώριμος ανήλικος» και ικανός να λαμβάνει αποφάσεις χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων».

Το σχολείο έχει καθήκον να φροντίσει ώστε άνθρωποι εντελώς ανειδίκευτοι στη διαχείριση της δυσφορίας του φύλου να  μην εμπλέκονται στο να βοηθήσουν τα παιδιά ή τους νέους να πάρουν εξαιρετικά σημαντικές αποφάσεις , που μπορεί να έχουν κάθε είδους (!) συνέπεια, και της αποξένωσης από τους γονείς. Το έγγραφο συνιστά επίσης αλλαγές που έχουν συνέπειες και για άλλους μαθητές, όπως η χρήση τουαλέτας, αποδυτηρίων και συμμετοχής σε αθλητικές δραστηριότητες του άλλου φύλου. Αν και αναφέρεται αξιολόγηση της ωριμότητας του ανηλίκου, δεν υποδεικνύεται καμία διαδικασία, όπως η πιστοποίηση από έναν αναπτυξιακό ψυχολόγο, ότι το παιδί έχει επαρκές επίπεδο ωριμότητας ώστε τότε να παρακαμφθεί  η ανάγκη συγκατάθεσης των γονέων.

Το ίδιο έγγραφο συνιστά επίσης αλλαγές στα έγγραφα του σχολείου, ώστε να γίνεται  καταγραφή διαφορετικής ταυτότητας φύλου, χωρίς γονική συναίνεση. Σύμφωνα με τον ΝSW νόμο, η ταυτότητα φύλου μπορεί νόμιμα να αλλάξετε μόνο όταν το άτομο είναι ενήλικας και μόνο εάν πληρούνται ορισμένα αυστηρά κριτήρια, μεταξύ των οποίων και η χειρουργική αλλαγή φύλου ( Γέννηση , Θάνατος και γάμος Πράξη εγγραφής 1995, Μέρος 5Α). Η θέση (που εκφράζεται σε ένα κυβερνητικά χορηγούμενο έγγραφο), ότι ένας έφηβος μπορεί να επιλέξει να αλλάξει το όνομα και το φύλο του και με τα στοιχεία αυτά να καταχωρηθεί στα σχολικά αρχεία χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων ή κάποια άλλη νόμιμη βάση, είναι πολύ ανησυχητική.

Αυτό ωστόσο δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι όταν προβάλλεται ως φυσιολογική η “transgender” εμπειρία, σε συνδυασμό με ένα μη-επιστημονικό σύστημα πεποιθήσεων σχετικά με την ταυτότητα φύλου, προκαλείται σύγχυση στους νέους, ιδιαίτερα σε εκείνους που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας ή σε αυτούς που δεν έχουν σταθερή αίσθηση ταυτότητας του εαυτού τους.

Ζητήματα προστασίας για παιδιά και νέους ανθρώπους με σύγχυση στην ταυτότητα φύλου 

Ένας λόγος για μεγάλη προσοχή για το τι διδάσκουμε τα παιδιά είναι το ότι η δυσφορία του φύλου μπορεί να είναι παροδική. 29 , 30  Έχουν υπάρξει αρκετές μελέτες δυσφορίας φύλου στην παιδική ηλικία, που έχουν παρακολουθήσει αυτά τα παιδιά σε βάθος χρόνου. Οι Ristori και ο Steensma, 24  σε ένα άρθρο ανασκόπησης, συνοψίζουν τα ερευνητικά στοιχεία ως εξής: « Το συμπέρασμα από αυτές τις μελέτες είναι ότι η δυσφορία φύλου στην παιδική ηλικία σχετίζεται έντονα με λεσβιακή, ομοφυλοφιλική ή αμφιφυλοφιλική έκβαση και ότι στην πλειοψηφία των  παιδιών (85,2%, 270 από τα 317) τα συναισθήματα δυσφορίας του φύλου μετριάζονται γύρω ή μετά την εφηβεία .

Ο Ristori και ο Steensma προσδιορίζουν τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις στην διαχείριση και τη θεραπεία της παιδικής δυσφορίας του φύλου. 

Μία θεραπεία είναι να βοηθήσουμε το παιδί να δεχτεί το βιολογικό του φύλο, με το οποίο γεννήθηκε.

Μία άλλη είναι να υποστηρίξουμε το παιδί και να μετριάσουμε τους κοινωνικούς κινδύνους διατηρώντας τις επιλογές ανοιχτές. Αυτό είναι γνωστό ως «προσεκτική αναμονή».

Η τρίτη είναι να ενθαρρύνουμε και να βοηθήσουμε το παιδί στην αλλαγή/μετάβαση φύλου.

Αυτή είναι η προσέγγιση που υιοθέτησαν τα Safe Schools, χωρίς αναφορά σε άλλες προσεγγίσεις.

Οι Ristori και Steensma 24 εξηγούν ότι:« Το σκεπτικό για την υποστήριξη της κοινωνικής αλλαγής φύλου πριν από την εφηβεία είναι ότι τα παιδιά θα μπορέσουν να επανέλθουν στο αρχικό τους φύλο,  εάν αυτό είναι απαραίτητο, εφόσον  η αλλαγή φύλου αφορά μόνο  κοινωνικό επίπεδο χωρίς να έχει γίνει ιατρική παρέμβαση. Οι επικριτές αυτής της προσέγγισης πιστεύουν ότι … ένα παιδί μπορεί να « ξεχάσει» , πώς ζούσε στον αρχικό ρόλο του του φύλου του και συνεπώς δεν θα είναι πλέον ικανό να αισθανθεί την ανάγκη να ξανααλλάξει.  Ή, ότι τα παιδιά που έχουν κάνει ήδη κοινωνική αλλαγή/μετάβαση φύλου μπορεί να καταστείλουν τις αμφιβολίες τους για την μετάβαση που έκαναν, από φόβο ότι,  θα πρέπει να ξαναπεράσουν την διαδικασία για δεύτερη φορά, προκειμένου να επανέλθουν στο αρχικό τους φύλο.

Για πολλά παιδιά με θέματα δυσφορίας φύλου μπορεί να μην είναι καθόλου βοηθητικό το να ενθαρρύνονται να δηλώσουν “transgender”, όταν για τα πιο πολλά παιδιά, μπορεί να αποτελεί μόνο ένα μεταβατικό στάδιο στο ταξίδι τους προς μία σεξουαλικά και ψυχικά υγιή ενηλικιότητα.

Η δυσφορία του φύλου, στους μετά την ήβη εφήβους, μπορεί να είναι πολύ πιο ανθεκτική, 31 αλλά αυτό που είναι σαφές από όλη τη βιβλιογραφία είναι ότι η δυσφορία του φύλου στην εφηβεία απαιτεί προσεκτική και εξειδικευμένη ιατρική παρέμβαση και διαχείριση με ψυχολογικές και ιατρικές παρεμβάσεις. Για αυτούς τους λόγους, οι διεθνείς ιατρικές κλινικές οδηγίες συνιστούν μεγάλη προσοχή στις προσφερόμενες μη-αναστρέψιμες θεραπείες και προτείνουν μια σταδιακή διαδικασία που θα διατηρήσει ανοικτές τις επιλογές.  Η χειρουργική των γεννητικών οργάνων και χαρακτηριστικών δεν θα πρέπει να διεξάγεται, έως ότου οι ασθενείς να φθάσουν στη νόμιμη ενηλικίωση ώστε να δώσουν συγκατάθεση για ιατρικές διαδικασίες,  και να έχουν ζήσει για τουλάχιστον 12 μήνες συνεχόμενα στο επιθυμητό τους φύλο. 33 Είναι επίσης σημαντικό να αξιολογηθεί η ψυχική υγεία του παιδιού ή του νέου ατόμου μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της κατανόησης της ανησυχίας τους για την ταυτότητα του φύλου και όχι μονον εξ αιτίας τηςσυνύπαρξης της δυσφορίας του φύλου με άλλες διαταραχές όπως ο αυτισμός. 34

Τα σχολικά προγράμματα  που προβάλλουν ως φυσιολογική τη μετάβαση από το ένα φύλο στο άλλο, και αυτά υποστηρίζονται από μη επιστημονικές θεωρίες  φύλου, δημιουργούν σίγουρα έναν κίνδυνο σύγχυσης φύλου για κάποια παιδιά και νέους, χωρίς λόγο. Άλλο ζήτημα  είναι να ανταποκριθούμε με την καλύτερη δυνατή φροντίδα των παιδιών και των νέων που αντιμετωπίζουν μακροπρόθεσμα και σοβαρά προβλήματα δυσφορίας φύλου. Και  άλλο ζήτημα είναι  να προκαλέσουμε σύγχυση του φύλου προωθώντας την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει υποχρεωτικά σχέση μεταξύ φύλου και γένους (gender). Το υλικό των Safe Schools δεν κάνει καμία αναφορά στο γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών με δυσφορία φύλου επιλύει τα προβλήματα αυτά γύρω στην ηλικία της εφηβείας. Μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολο για ένα παιδί να δεχτεί το δικό του φύλο στην εφηβεία εάν έχει ήδη αλλάξει το όνομά του και την ταυτότητά του στο δημοτικό σχολείο ή στις αρχές του γυμνασίου.

Η δυσφορία του φύλου στην παιδική ηλικία και την εφηβεία είναι πάρα πολύ σύνθετη για να αντιμετωπίζεται με ψευδο-ψυχολογία ή με υλικό αυτοβοήθειας  βασισμένο στο διαδίκτυο. Αν το υλικό των Safe Schools περιοριζόταν στην παροχή συμβουλών από ιατρικές και ψυχιατρικές υπηρεσίες εμπειρογνωμόνων για παιδιά και νέους με θέματα ταυτότητας φύλου, και έδινε ακριβείς πληροφορίες για τα θέματα αυτά, τότε δεν θα είχαμε ενστάσεις.

 Νομικές Συμβουλές που παρέχονται από το πρόγραμμα των «Ασφαλών Σχολείων» (Safe Schools) 

 Το πρόγραμμα των Safe Schools δεν προσφέρει μόνο γενικές συμβουλές (που θα έπρεπε στην πραγματικότητα να παρέχονται εξειδικευμένα ανά περίπτωση από τους κλινικούς), αλλά  επίσης υποστηρίζει σε διάφορα έγγραφα νομικές συμβουλές, οι οποίες θα έπρεπε να παρέχονται ανά περίπτωση, και μόνον από δικηγόρους (!). Παραδείγματος χάριν, επικαλούμενο τον Ομοσπονδιακό νόμο περί διακρίσεων λόγω φύλου του 1984,  στο “All of us” 10 (σελ. 32) λέει: » Έμμεσες διακρίσεις εις βάρος των transgender και των άλλων διαφοροποιημένων ως προς το φύλο ατόμων, είναι δυνητικά αντίθετες με τον νόμο, όταν έχουν αρνητικό αντίκτυπο σε ένα πρόσωπο. Το να μην είναι κάποιος σε θέση να φορέσει τα ρούχα που ταιριάζουν με την ταυτότητα φύλου του ή να μην έχει πρόσβαση σε μια ασφαλή τουαλέτα μπορεί να θεωρηθεί έμμεση διάκριση.”

Για να υποστηρίξουν δε τα παραπάνω, παραπέμπουν στην νομοθεσία και σε ένα ενημερωτικό δελτίο της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, 33. Η νομοθεσία είναι πολύ γενική. Το ενημερωτικό δελτίο της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν ισχυρίζεται ότι ο νόμος απαιτεί να  επιτρέπεται στους μαθητές να φορούν ρούχα του αντίθετου φύλου αν αυτοί «αυτοπροσδιορίζονται» ως transgender.

Η παροχή λανθασμένης νομικής συμβουλής αποτελεί πρόβλημα, ειδικά εάν οι άνθρωποι που το κάνουν δεν έχουν τα αναγκαία προσόντα. Κατά πόσο υπάρχουν άμεσες ή έμμεσες διακρίσεις εις βάρος κάποιου που θεωρεί ότι η προσωπική ταυτότητα φύλου του  είναι διαφορετική από αυτή της γέννησης του, είναι ένα ζήτημα που μπορεί να χρειαστεί αρκετός χρόνος επεξεργασίας στο νόμο της Κοινοπολιτείας.

Ωστόσο, οι κρατικοί νόμοι που αφορούν στο θέμα βοηθούν. Στη NSW, για παράδειγμα, σύμφωνα με το μέρος 3A του αντιρατσιστικού νόμου  του 1977, είναι παράνομο να γίνονται διακρίσεις με βάση την κατάσταση transgender. Υπάρχει μια διάκριση μεταξύ της κατάστασης «αναγνωρισμένης» transgender, και μη-αναγνωρισμένης κατάστασης transgender. Η αναγνώριση υπάρχει όταν το πιστοποιητικό γέννησης επίσημα έχει αλλάξει. Αυτό απαιτεί μια αίτηση που γίνεται από κάποιον άνω των 18 ετών, η οποία υποστηρίζεται από δύο γιατρούς και βεβαιώνει ότι το άτομο έχει υποβληθεί σε διαδικασία αλλαγής φύλου. Είναι παράνομο να αντιμετωπίζεται ένα αναγνωρισμένο ως transgender άτομο, ως άτομο του προηγούμενου φύλου. Δεν υπάρχει δικαίωμα για ένα «μη αναγνωρισμένο» ως transgender άτομο να το  αντιμετωπίζεται ως άτομο του αντίθετου φύλου.

Σε καμία περίπτωση δεν είναι σαφές ότι όλοι αυτοί που αυτοπροσδιορίζονται ως transgender θεωρούν τους εαυτούς τους ότι πραγματικά ανήκουν στο αντίθετο φύλο. Σε μια μελέτη 381 αυτοαποκαλούμενων trans ανθρώπων στη Γαλλία, που συμπλήρωσαν ένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπήρξε σημαντική ποκιλία στον τρόπο με τον οποίο οι συμμετέχοντες  ταυτοποιούσαν τους εαυτούς τους. Μόνο το 56% που γεννήθηκαν άνδρες αυτοπροσδιορίστηκαν ως «γυναίκες». Το 24% ενέκρινε τον όρο «trans γυναίκες», το 13,5%  αναγνώριζε τον εαυτό του ως «trans» και το 4% ως «άλλο». Μεταξύ εκείνων που γεννήθηκαν γυναίκες, 56,5% αυτοπροσδιορίστηκαν ως «άνδρες», 26% αυτοπροσδιορίστηκαν ως «trans άνδρες», 12% «trans» και το 4% «άλλο». 34  Ακόμη και εκείνοι που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου δεν θεωρούσαν απαραίτητα τους εαυτούς τους να έχουν ολοκληρώσει μια μετάβαση προς το άλλο φύλο. Μόνο το 75% ανέφερε ότι η μετάβασή τους προς το άλλο φύλο ολοκληρώθηκε. 34

Επομένως, για ορισμένους τουλάχιστον ανθρώπους, το να προσδιορίζονται ως «trans», σημαίνει γι΄ αυτούς άλλη κατηγορία φύλου, και  δεν ισοδυναμεί με το να είσαι άνδρας ή γυναίκα. Συνεπώς δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι κάνουν διακρίσεις όσοι τους συμπεριφέρονται σαν να μην  ανήκουν στο αυτοπροσδιοριζόμενο  φύλο τους.

Συμπέρασμα

Το πρόγραμμα  των Safe Schools παρουσιάζει το φύλο ως ρευστό όταν σε πάνω από το 99% του πληθυσμού, υπάρχει πλήρης συμφωνία μεταξύ των σεξουαλικών χαρακτηριστικών και της ταυτότητας φύλου. Επίσης υποστηρίζει την αποδοχή της μετάβασης στο άλλο φύλο χωρίς να εξηγεί  ότι τα προβλήματα ταυτότητας φύλου  στη μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών επιλύονται κατά την εφηβεία και χωρίς να υπογραμμίζει την ανάγκη ειδικών ιατρικών και ψυχολογικών καθοδηγήσεων  στην αντιμετώπιση της δυσφορίας φύλου. Τα στατιστικά στοιχεία που παρουσιάζει και το σύστημα πεποιθήσεων που μεταδίδει, δεν έχει καμία ισχύ σε επιστημονική βάση.

Σύγκρουση συμφερόντων: Καμία

Βιβλιογραφικές αναφορές

1 Telfer M, Tollit M, Feldman D. Transformation of health-care and

legal systems for the transgender population: the need for change.

J Paediatr Child Health 2015; 51: 1051–3. doi:10.1111/jpc.12994

2 De Cuypere G, Van Hemelrijck M, Michel A, Carael B, Heylens G,

Rubens R, Hoebeke P, Monstrey S. Prevalence and demography

of transsexualism in Belgium. Eur Psychiatry 2007; 22: 137–41.

doi:10.1016/j.eurpsy.2006.10.002

3 Ross M, Walinder J, Lundstrom B, Thuwe I. Cross-cultural

approaches to transsexualism: a comparison between Sweden and

Australia. Acta Psychiatr Scand 1981; 63: 75–82. doi:10.1111/j.1600-

0447.1981.tb00652.x

4 Veale J. Prevalence of transsexualism among New Zealand passport

holders. Aust N Z J Psychiatry 2008; 42: 887–9. doi:10.1080/

00048670802345490

5 American Psychiatric Association. Diagnostic and statistical manual

of mental disorders, 5th edn. Arlington, VA: American Psychiatric

Association; 2013. pp. 451–459.

6 Korte A, Lehmkuhl U, Goecker D, Beier KM, Krude H, Grüters-

Kieslich A. Gender identity disorders in childhood and adolescence:

currently debated concepts and treatment strategies. Dtsch Arztebl Int

2008; 105: 834–41.

7 Zucker KJ, Bradley SJ. Gender identity disorder and psychosexual

problems in children and adolescents. New York: The Guildford

Press; 1995.

8 Zucker K, Wood H, Singh D, Bradley S. Developmental,

biopsychosocial model for treatment of children with gender

identity disorder. J Homosex 2012; 59: 369–97. doi:10.1080/00918

369.2012.653309

9 Butler J. VIC Premier Daniel Andrews commits to expanding Safe

Schools Coalition in his State. Huffington Post, 12 April 2016. p. 00.

Available online at: http://www.huffingtonpost.com.au/2016/04/12/

daniel-andrews-safe-schools_n_9667136.html [verified 12 February

2017].

10 Safe Schools Coalition. All of Us: health and physical education

resource – understanding gender diversity, sexual diversity and intersex

topics for Years 7 and 8. Melbourne: Safe Schools Coalition Australia;

2015.

11 Mitchell A, Patrick K, Heywood W, Blackman P, Pitts M. 5th National

Survey of Australian Secondary Students and Sexual Health.

Melbourne: Australian Research Centre in Sex Health and Society,

La Trobe University; 2014.

12 Smith A, Agius P, Mitchell A, Barrett C, Pitts M. Secondary Students

and Sexual Health 2008: results of the 4th National Survey of

Australian Secondary Students. Melbourne: Australian Research

Centre in Sex Health and Society, La Trobe University; 2009.

13 Richters J, Altman D, Badcock P, Smith A, de Visser R, Grulich A,

Rissel C, Simpson J. Sexual identity, sexual attraction and sexual

experience: The Second Australian Study of Health and Relationships.

Sex Health 2014; 11: 451–60. doi:10.1071/SH14117

14 Copen C, Chandra A, Febo-Vazquez I. Sexual behavior, sexual

attraction, and sexual orientation among adults aged 18–44 in the

United States: data from the 2011–2013 National Survey of Family

Growth. National Health Statistics Reports, 88. Hyattsville, MD:

National Center for Health Statistics; 2016.

15 Savin-Williams R, Ream G. Prevalence and stability of sexual

orientation components during adolescence and young adulthood.

Arch Sex Behav 2007; 36: 385–94. doi:10.1007/s10508-006-9088-5

16 Hu Y, Xu Y, Tornello S. Stability of self-reported same-sex and bothsex

attraction from adolescence to young adulthood. Arch Sex Behav

2016; 45: 651–9. doi:10.1007/s10508-015-0541-1

17 Joloza T, Evans J, O’Brien R. Measuring sexual identity: an evaluation

report. London: Office of National Statistics; 2010.

18 Ward B, Dahlhamer J, Galinsky A, Joestl S. Sexual orientation and

health among US adults: National Health Institute Survey 2013. Natl

Health Stat Rep 2014; 77: 1–10.

19 Wooden M. The measurement of sexual identity in Wave 12 of the

HILDA survey (and associations with mental health and earnings).

Hilda Project Discussion Paper Series No. 1/14. Melbourne:

University of Melbourne; 2014.

20 Twenge J, Sherman R, Wells B. Changes in American adults’ reported

same-sex sexual experiences and attitudes, 1973–2014. Arch Sex

Behav 2016; 45: 1713–30. doi:10.1007/s10508-016-0769-4

21 Clark TC, Fleming T, Bullen P, Denny S, Crengle S, Dyson B, Fortune

S, Lucassen M, Peiris-John R, Robinson E, Rossen F, Sheridan J,

Teevale T, Utter J. Youth’12 overview: the health and wellbeing

of New Zealand secondary school students in 2012. Auckland: The

University of Auckland; 2013.

22 Fan X, Miller B, Park K, Winward B, Christensen M, Grotevant H,

Tai R. An exploratory study about inaccuracy and invalidity in

adolescent self-report surveys. Field Methods 2006; 18: 223–44.

doi:10.1177/152822X06289161

23 Savin-Williams R, Joyner K. The dubious assessment of gay,

lesbian, and bisexual adolescents of Add Health. Arch Sex Behav

2014; 43: 413–22. doi:10.1007/s10508-013-0219-5

24 Ristori J, Steensma T. Gender dysphoria in childhood. Int Rev

Psychiatry 2016; 28: 13–20. doi:10.3109/09540261.2015.1115754

25 Flores A, Herman J, Gates G, Brown T. How many adults identify

as transgender in the United States? (Los Angeles: Williams Institute,

Gender dysphoria and the Safe Schools program Sexual Health 421

UCLA; 2016). Available online at http://williamsinstitute.law.ucla.

edu/wp-content/uploads/How-Many-Adults-Identify-as-Transgenderin-

the-United-States.pdf [verified 12 February 2017].

26 Blackless M, Charuvastra A, Derryck A, Fausto-Sterling A, Lauzanne

K, Lee E. How sexually dimorphic are we? Review and synthesis. Am

J Hum Biol 2000; 12: 151–66. doi:10.1002/(SICI)1520-6300(200003/

04)12:2<151::aid-ajhb1>3.0.CO;2-F

27 Butler J. Performative acts and gender constitution: an essay in

phenomenology and feminist theory. Theatre J 1988; 40: 519–31.

doi:10.2307/3207893

28 Safe Schools Transition. Guide to supporting a student to affirm or

transition gender identity at school. 2015. Available online at: http://

http://www.education.vic.gov.au/Documents/about/programs/health/Guide

SupportingStudentAffirmTransition.pdf [verified 15 May 2017].

29 Wallien M, Cohen-Kettenis P. Psychosexual outcome of genderdysphoric

children. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry 2008; 47:

1413–23. doi:10.1097/CHI.0b013e31818956b9

30 Leibowitz S, de Vries A. Gender dysphoria in adolescence. Int Rev

Psychiatry 2016; 28: 21–35. doi:10.3109/09540261.2015.1124844

31 World Professional Association for Transgender Health. Standards

of care for the health of transsexual, transgender, and gender

nonconforming people (version 7). 2011. Available online at:

http://www.wpath.org [verified 12 February 2017].

32 Whitehall J. Gender dysphoria and the fashion in child surgical abuse.

Quadrant 2016; 60: 23–33.

33 Australian Human Rights Coalition. Sexual orientation, gender

identity & intersex status discrimination. 2013. Available online

at: https://www.humanrights.gov.au/ourwork/sexual-orientation-sexgender-

identity/projects/new-protection [verified 12 February 2017].

34 Giami A, Beaubatie E. Gender identification and sex reassignment

surgery in the trans population: a survey study in France. Arch Sex

Behav 2014; 43: 1491–501. doi:10.1007/s10508-014-0382-3

(sexualikiygeia)