Ο Ψυχολογικός Πόλεμος του Ερντογάν

Ο Ψυχολογικός Πόλεμος του Ερντογάν

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Το ηθικό του λαού είναι παράγοντας ισχύος. Αυτό αποτελεί και τον ξεκάθαρο στόχο των επιχειρήσεων ψυχολογικού πολέμου που διενεργεί ο Τούρκος Πρόεδρος εις βάρος της πατρίδας μας. Κάθε κοινωνία έχει έναν ιδιαίτερο παράγοντα συνοχής, μία συγκολητική ουσία. Θεμελιώδες σφάλμα φιλελευθέρων (αλλά και αριστερών) είναι ότι αγνοούν αυτήν την παράμετρο, διότι η βαθμιαία πορεία προς την εξατομίκευση δεν αφήνει πολλά περιθώρια λογισμού ενός τέτοιου παράγοντα στην ανάλυση.

Η τουρκική κοινωνία είναι πολιτικά πολλαπλώς διαιρεμένη: Ισλαμιστές – Κεμαλιστές, Ερντογανικοί – Γκιουλενικοί (εντός  της πτέρυγας των Ισλαμιστών), ύπαρξη πληθώρας εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων όπως Κούρδοι, Αλεβίτες κοκ. Ταυτόχρονα είναι και κοινωνικά διαιρεμένη: αστοί και κάτοικοι παραλίων έναντι φτωχώτερων στρωμάτων, επαρχίας και Ανατολής.

Το συνεκτικό στοιχείο αυτής της κοινωνικής ποικιλότητας δεν είναι απλώς ο φόβος εκ της απειλής βίας της εξουσίας. Υπάρχει και κάτι άλλο, έστω και αν δρα σε διαφορετικό βαθμό ανά περίπτωση: η πεποίθηση περί αξιόμαχου τουρκικού στρατού. Ένας κοινωνικός ερευνητής μπορεί να μετρήσει την έκταση της αποδοχής ενός θεσμού σε έναν λαό, πχ τον στρατό, όμως δεν είναι τετριμμένη η μέτρηση του πόσο ισχυρός είναι αυτός στην διαμόρφωση της εθνικής του συνείδησης.

Ο εμβολισμός του σκάφους του ελληνικού λιμενικού στα Ίμια, η αρπαγή των δύο στρατιωτικών, και όσα ακολουθούν έκτοτε, προκύπτουν από ένα άρτια επεξεργασμένο σχέδιο ψυχολογικού πολέμου με μηδαμινό κόστος αλλά αξιοσημείωτο όφελος.  Το μηδαμινό κόστος πηγάζει από την θεώρηση αδράνειας της Ελλάδας σε περιστατικά μικρού και μεσαίου μεγέθους. Η θεώρηση αυτή, μεταξύ μας, δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Επιβεβαιώθηκε δε στο ακέραιο από επίσημες δηλώσεις  όπως «την επόμενη φορά θα απαντήσουμε». Τώρα μάλιστα.

Ως αντισώματα στον πόλεμο αυτόν, ας θυμηθούμε τα κάτωθι δεδομένα (Financial Times, 15.9.2017):

Πριν το πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, η Τουρκία είχε 326 στρατηγούς και ναυάρχους.  Οι 150 από αυτούς εκδιώχθηκαν. Ποσοστό 46%. Τεράστιο! Συνολικά 7.655 μεσαία και ανώτερα στελέχη του στρατού εκδιώχθηκαν, ποσοστό 2.1% του συνόλου, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι έφεδροι. Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 2017 έκαναν εκατοντάδες προσλήψεις με ταχεία εκπαίδευση πιλότων πολιτικής αεροπορίας, διότι δεν επαρκούσαν οι εναπομείναντες πιλότοι στρατιωτικών αεροσκαφών.

Συνέπειες των ανωτέρω: 1. απολεσθέν  έμψυχο δυναμικό, άρα έμπρακτη μείωση αξιομάχου, 2. καταρράκωση ηθικού, άρα έμμεση μείωση αξιομάχου, 3. επιβολή κλίματος τρομοκρατίας, άρα  διασπορά φόβου και καχυποψίας προς όλους. Προστίθεται και ο πολιτικός διχασμός: ο Ερντογάν έχασε όλες ανεξαιρέτως τις μεγάλες πόλεις στο περυσινό δημοψήφισμα.

Ταυτόχρονα: η Τουρκία διεξάγει ήδη πόλεμο εντός της Συρίας, έχει αντιδιαμετρικά συμφέροντα από τις ΗΠΑ στην περιοχή και βρίσκεται σε αντιπαλότητα με το Ισραήλ, που ακόμα δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του. Επιπρόσθετα, οι σχέσεις με τις αραβικές μουσουλμανικές χώρες, πέραν των εσωτερικών τους αψιμαχιών, δεν είναι όσο αγαστές νομίζουμε με καμία πλευρά. Στο κλίμα αυτό, εμφανίζεται ως ταραξίας οικονομικών συμφερόντων όλων όσων έχουν δικαίωμα έρευνας στην Κυπριακή ΑΟΖ: Ισραήλ, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, Νότια Κορέα, Νορβηγία κλπ.

Εκτός της εγγενούς ελλαδικής ηττοπάθειας, ο λόγος που επιτυγχάνει ο Ερντογάν, και η ελληνική κοινή γνώμη πέφτει σύμπασα στην παγίδα του, είναι η πλήρης αποτυχία της αποτρεπτικής ισχύος, την οποία υποχρεούται να διαθέτει ένας αμυνόμενος. Αυτή η αποτυχία μεταφράζεται ως προσδοκία μηδενικού κόστους όλων αδιακρίτως των επεισοδίων σε Θράκη και Αιγαίο.

Το «δια ταύτα» σε επόμενο άρθρο.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 10 Απριλίου 2018 . antibaro.gr

Δείτε και: -Η τουρκική απειλή