Το μάθημα των Θρησκευτικών μετά την απόφαση του ΣτΕ

Το μάθημα των Θρησκευτικών μετά την απόφαση του ΣτΕ

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Στις 20 Μαρτίου 2018 δημοσιεύτηκε η απόφαση 660/2018 της Ολομέλειας του ΣτΕ με την οποία ακυρώνονται οι υπουργικές αποφάσεις στις οποίες βασίζονται τα νέα Προγράμματα Σπουδών και οι Φάκελοι Μαθήματος των Θρησκευτικών.

Η απόφαση αυτή, πριν ακόμη το πλήρες κείμενό της δοθεί στη δημοσιότητα, δέχτηκε πολλά σχόλια και ποικίλες προσεγγίσεις από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και κάποιους Μητροπολίτες, από υπουργούς και βουλευτές όλων των κομμάτων, από την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, από θεολόγους καθηγητές των Θεολογικών Σχολών αλλά και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Δεν θα σταθούμε σε καμία από αυτές τις τοποθετήσεις είτε ήταν θετικές είτε αρνητικές, κάποιες και με ακραίους χαρακτηρισμούς για τους ανώτατους δικαστές της χώρας.

    Βέβαιο είναι ότι ασχέτως του τρόπου με τον οποίο κρίνει κανείς την απόφαση του ΣτΕ αυτή είναι δεσμευτική για τη διοίκηση, εν προκειμένω για το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο καλείται τώρα να την εφαρμόσει.

Η συζήτηση για το μάθημα των Θρησκευτικών διαρκεί πολλά χρόνια. Τον τελευταίο μάλιστα καιρό πήρε πολλές φορές διαστάσεις με διαφωνίες μεταξύ θεολόγων, πολιτικών και εκκλησιαστικών παραγόντων. Όλοι οι προαναφερθέντες δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν στα αυτονόητα για το μάθημα των Θρησκευτικών και έτσι κλήθηκε η Δικαιοσύνη να αποφανθεί σχετικά με το ζήτημα δίνοντας οριστική και τελεσίδικη λύση στο θέμα. Το ΣτΕ έλαβε μία ιστορική απόφαση και τώρα όλοι καλούνται να την εφαρμόσουν είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν με αυτήν. Όταν οι διαφωνίες μεταξύ προσώπων και μάλιστα θεσμικών παραγόντων φτάνουν στη Δικαιοσύνη, τότε οι αποφάσεις της πρέπει να γίνονται σεβαστές από όλους. Προφανώς κάθε δικαστική απόφαση δυσαρεστεί κάποια πλευρά. Είναι όμως όλες οι πλευρές υποχρεωμένες να σέβονται και να υλοποιούν τις αποφάσεις των δικαστών, μάλιστα δε στην προκειμένη περίπτωση που η δικαστική απόφαση δεν επιδέχεται καμίας περαιτέρω δικαστικής κρίσης, είναι τελεσίδικη και προερχόμενη από τον ανώτατο δικαστικό σχηματισμό της χώρας, την Ολομέλεια του ΣτΕ.

Επομένως κάθε διαφωνία του Υπουργού Παιδείας με την απόφαση του ΣτΕ, κάθε καθησυχαστική διαβεβαίωση του Αρχιεπισκόπου για συνέχιση του διαλόγου με την Πολιτεία για τα Θρησκευτικά, κάθε πολιτική ή νομική τοποθέτηση στο ζήτημα είναι σεβαστές, δεν έχουν όμως κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Και τούτο διότι όλοι οι προαναφερθέντες καθώς και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δάσκαλοι και θεολόγοι που διδάσκουν στις τάξεις των ελληνικών σχολείων είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν την απόφαση του ΣτΕ και το μάθημα των Θρησκευτικών να επανέλθει στην κατάσταση πριν από την εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών και των Φακέλων Μαθήματος που τα συνόδευσαν.

Συμπερασματικά, καθένας έχει δικαίωμα να διατηρεί τις απόψεις του για το μάθημα των Θρησκευτικών, κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί την εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ για διδασκαλία ορθόδοξου χριστιανικού μαθήματος Θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία αφού προηγηθεί άμεση απόσυρση των ακυρωθέντων Προγραμμάτων Σπουδών και των Φακέλων Μαθήματος που στηρίχτηκαν σε αυτά.

Θρησκευτικά