ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ
ΠΡΑΞΗ 3 του 1974. Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ.
"Δέον να σημειωθή
ότι αυτή (η κυβέρνησις Ανδρουτσοπούλου) βαρύνεται και με την έκδοσιν συντακτικών
πράξεων, δι ων, πέραν του στραγγαλισμού των ελευθεριών του ελληνικού λαού,
κατελύετο η έννοια αυτού του κράτους του δικαίου, αφού περιελαμβάνοντο εν
αυταίς διατάξεις, δι ών απηγορεύετο η ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας
αίτησις ακυρώσεως, αλλά και αυτή η η επί αποζημιώσει αγωγή ενώπιον των τακτικών
δικαστηρίων.
Ειδικώτερον δε διά της υπ
αριθμόν 3 της 9/1/1974 συντακτικής πράξεως απηγορεύθη η ενώπιον του Συμβουλίου
Επικρατείας αίτησις ακυρώσεως ή προσφυγή, και αν έτι προβάλλεται λόγος
ακυρώσεως αναφερόμενος εις τους υπ αυτής ταύτης της συντακτικής πράξεως ή του
κατ εξουσιοδοτησιν αυτής εκδοθησομένου νομοθετικού διατάγματος τιθεμένους όρους
και προυποθέσεις.
Τουτο ουδέν άλλο
υποδηλεί, ει μη ότι η Κυβέρνησις επεφύλαξεν εις εαυτήν το δικαίωμα, διά
της απαλλαγής της από παντός δικαστικού ελέγχου, να παρανομή, μηδέ σεβομένη
ουδέ τους παρά αυτής της ιδίας τιθεμένους κανόνας.
Την τόσον δ επίσημον
διακήρυξιν. δι ης απροσχηματίστως εγκαθιδρύεται το κράτος της αυθαιρεσίας, ου
μόνον ηνέχθη ο εγκαλούμενος ανώτατος δικαστικός λειτουργός (Σ.Σ. πρόκειται για
επί δικτατορίας Ιωαννίδη υπουργό), αλλά και προσεπεκύρωσε διά της εν τη
συντακτική πράξει υπογραφής του, όπερ γεγονός και μόνονκαθιστά μη ανεκτήν πλέον
την υπ αυτού άσκησιν δικαστικού λειτουργήματος".
ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝΩΤΑΤΟΥ
ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΝ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ. ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΒΗΜΑ" 1976.
Ο μητροπολίτης
Αρκαλοχωρίου Ανδρέας, σε πρόσφατο άρθρο του στη "ΡΟΜΦΑΙΑ" (http://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/20528-ekklisia-neos-katastatikos-xartis-)
αναφέρθηκε σε "εκκλησιολογικά τεκμηριωμένη" σντακτική πράξη, αναφερόμενος
στην επαίσχυντη υπ αριθμόν 3 της 9/1/1974. Πρόκειται για ένα επιεικώς αίσχιστο
νομοθέτημα όπως αποδεικνύει η παραπάνω μνημειώδης απόφαση. Με την εν λόγω
συντακτική πράξη, για πρώτη φορά στα χρονικά, η πολιτεία αποφάνθηκε (άκουσον,
άκουσον!!!) για την κανονικότητα των μητροπολιτών, δίχασε και διέσπασε το σώμα
της Ιεραρχίας αποκλείοντας ως αντικανονικούς από τις εργασίες της την πλεοψηφία
των μητροπολιτών και άνοιξε το δρόμο για την εκλογή του Σεραφείμ Τίκα ως
αρχιεπισκόπου Αθηνών. Στο προβληματικό άρθρο γίνεται μνεία του ρόλου που έπαιξε
ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ιωάννης Ζηζιούλας.
3 σχόλια:
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ κ. ΝΑΝΗΝ
Αγαπητοί,
Ο κ. Νάνης αδικεί την αλήθειαν. Ο Αρκαλοχωρίου είναι προσεκτικός. Αναφέρεται σε «εκκλησιολογική τεκμηρίωση» της Συντακτικής Πράξεως 4/74. Ομιλεί ως θεολόγος και ιστορικός. Ουδόλως εισέρχεται εις τα νομικά / νομοκανονικά, αλλά παραπέμπει εις αρμοδίους (τους καθηγητάς Παν. Χρήστου και Ιωάννη Ζηζιούλα).
Ο κ. Νάνης μας παραπέμπει σε μια απόφαση ενός αγνώστου ταυτότητος (πιθανότατα συνδικαλιστικού) «ανώτατου πειθαρχικού συμβουλίου» (μάλλον νομικών) του 1976 (εποχή, κατά την οποία η χώρα αποκτούσε μυριάδας «αντιστασιακών»...), με την οποία επκρίνεται ένας (αγνώστου, επίσης, ταυτότητος δικαστικός) ως θέσας την υπογραφήν του εις την επικύρωση της Σ.Π. 3/74, εστιάζοντας αποκλειστικά εις την β΄ φάσιν της (όντως επαισχύντου, ιωαννιδικής) δικτατορίας.
Ο κ. Νάνης εμφανίζεται ως σφυρίζων αδιαφόρως δια την (επίσης, επαίσχυντον) α΄ φάσιν της (παπαδοπουλικής) δικτατορίας, στην διάρκεια της οποίας ουχί τινές άγνωστοι δικαστικοί, αλλά ολόκληρος Εισαγγελεύς της Αρείου Πάγου (Κ. Κόλλιας) ως δοτός πρωθυπουργός του καθεστώτος με τις αντισυνταγματικές και αντικακανονικές αποφάσεις του έθεσε εκποδών Αρχιεπίσκοπο (Χρυσόστομο Χατζησταύρου) και ολόκληρη 80μελή Ιεραρχία, αντικαθιστώντας τους μια διορισμένη 8μελή «Αριστίνδην» Σύνοδο…
Αξιότιμε κ. Νάνη, για το θέμα των επεμβάσεων της δικτατορίας εις τα της Εκκλησίας, συνολικά (εις αμφότερες της φάσεις αυτής: παπαδοπουλικής τε και ιωαννιδικής), υπάρχει ΕΠΙΣΗΜΗ δικαστική απόφαση (όχι συνδικαλιστικού, αλλά) θεσμοθετημένου οργάνου της Πολιτείας ήτοι της Ολομελείας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ.), περίληψις της οποίας δημοσιεύεται εις προσφάτως κυκλοφορήσαν σχετικό σύγγραμμα (του θεολόγου κ. Ανδριόπουλου «Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγισις»). Ως εν προκειμένω αναφέρεται, σχετικώς, η Ολομέλεια του εν λόγω Ν.Σ.Κ., στο πλαίσιο επεξεργασίας νομοθετήματος για την Εκκλησία με την υπ’ αριθμ. 859/14.11.1975 γνωμοδότησή της, δέχεται και αναγνωρίζει τα γενόμενα ως συντελεσθείσες εκ μέρους της Πολιτείας, «εκθέσμους και ανωμάλους επεμβάσεις εις τα της Εκκλησίας κατά την δικτατορικήν περίοδον της επταετίας [1967-1974]».
Αξιότιμε κ. Νάνη, την περίοδον της Επταετίας έγιναν λάθη πολλά και από πολλούς. Προσεγγίσατε, παρακαλώ, το θέμα ολιστικώς, ουχί περιπτωσιολογικώς - και εν πάσι απαθώς. Ειδ΄ άλλως κινδυνεύουμε να «βλέπομε το δένδρο και χάνουμε το δάσος».
ΚΥΔΩΝΙΕΥΣ
Προς ΚΥΔΩΝΙΕΑ: αξιοτιμε κύριε!
Κατ αρχήν το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο δεν ήταν αγνώστου ταυτότητος συνδικαλιστικό όργανο (άλλωστε δεν μπορεί ένα πειθαρχικό συμβούλιο και μάλιστα ανώτερο να αποτελεί συνδικαλιστικό φορέα ή σωματείο) αλλά θεσμοθετημένο όργανο της Πολιτείας μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος που συγκροτήθηκε με σκοπό να δικάσει τους υπολόγους τιτλούχους.
Το συγκεκριμένο όργανο καταδίκασε σε οριστική παύση τον αντιπρόεδρο το Ελεγκτικού Συνεδρίου εφέτη Αλέξανδρο Τζαβέλα, υπουργό μεταφορών στην κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου (1973-1974) επειδή υπέγραψε τη Συντακτική Πράξη της ντροπής.
Αναφορικά με το προαναφερθέν νομοθετικό έκτρωμα σας καλώ να μελετήσετε με προσοχή τη μνημειώδη και σφοδρότατη κριτική που άσκησε από περιωπής ο μακαριστός καθηγητής του Κανονικού Δικαίου και της Ποιμαντικής του ΕΚΠΑ Κωνσταντίνος Μουρατίδης , στο πλαίσιο μελέτης του υπό τον τίτλο "Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ", που εξεδόθη εις ίδιον τεύχος, καθώς και ο μακαριστός μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος (βλέπε μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου "ΕΙΠΕ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ"), όπως και ο επίσης μακαριστός κανονολόγος π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Επίσης τις αντιδράσεις των τότε μητροπολιτών Ελευθερουπολεως Αμβροσίου και Μηθύμνης Ιακώβου. Οι προαναφερθέντες κονιορτοποίησαν το σαθρό σκεπτικό του εισηγητή της εν λόγω πράξεως και κατέδειξαν πανηγυρικώς ότι κάθε άλλο παρά "εκκλησιολογική τεκμηρίωση" διέθετε το συγκεκριμένο νομοθέτημα. Εννοείται ότι η κριτική του καθηγητού Μουρατίδη, που καυτηρίασε και συγκεκριμένες πτυχές της εκκλησιαστικής πολιτικής του μακαριστού Ιερωνύμου του Α'( π.χ. τον Α.Ν.214/67) και που επ ουδενί δύναται να κατηγορηθή επί μεροληψία,, βαρύνει πολύ περισσότερο από τις απόψεις του πατρολόγου καθηγητού Π.Χρήστου και του δογματολόγου, νυν μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα...
Σας υπενθυμίζω ότι με τη Σ.Π. 3/9-1-1974 για πρώτη φορά ο πολιτειακός νομοθέτης εισήλθε στα interna corporis της Ελλαδικής Εκκλησίας και αποφάνθηκε δίκην Οικουμενικής Συνόδου για την κανονικότητα των μητροπολιτών! Επίσης διέσπασε ανεπιτρέπτως την ενότητα της τότε Ιεραρχίας αφού απέκλεισε από την εκλογή αρχιεπισκόπου την πλειοψηφία (34 ιεράρχες από τους 66) των τοτε εν ενεργεία μητροπολιτών. Αυτή η άφρων ενέργεια υπήρξε η απαρχή του τραυματισμού της ενότητας του επισκοπικού σώματος.
Ο υποφαινόμενος δεν "σφύριξα αδιαφόρως" για την πρώτη φάση τςη δικτατορίας, αφού το θέμα της αναρτήσεως αφορούσε την εν θέματι Σ.Π. Πάντως τα εκκλησαστικά νομοθετήματα της πρώτης φάσεως του δικτατορικού καθεστώτος ωχριούν προ των αντιστοιχων της 2ας φάσεως (Σ.Π. 3 και 7). Μην ξεχνούμε επίσης ότι η δεύτερη φάση της δικτατορίας με αρχιεπίσκοπο το μακαριστό Σεραφείμ Τίκα επανέφερε το θεοκατάρατο και λαομίσητο μεταθετό!!!
Λ.Ν.
Μία διόρθωση στο προηγούμενο σχόλιο: "επίσης τις αντιδράσεις των τότε μητροπολιτών Μυτιλήνης Ιακώβου και Μηθύμνης Ιακώβου".
Λ.Ν.
Δημοσίευση σχολίου