O "πολύς όχλος" και τα αγαθά

Ο «ΠΟΛΥΣ ΟΧΛΟΣ» ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΑΘΑ

τῆς κ. Φωτεινῆς Περγιουδάκη, μέλους τοῦ Πν.Σ. τῆς Π.Ε.Γ.

Ὁ «πιστός καί φρόνιμος δοῦλος», τό κυβερνῶν σῶμα τῆς «Σκοπιᾶς», ἐξακολουθεῖ νά δελεάζει τούς ὀπαδούς της μέ τά ἀγαθά πού θά ἀπολαύσουν ἄν περάσουν ζωντανοί μετά τόν Ἀρμαγεδώνα στόν γήινο Παράδεισο, ἀλλά καί κάνει κρίση γιά τά πονηρά συστήματα καί τούς ἀνθρώπους.

2017, «Σκοπιά», Ἀπρ. 2017, σελ. 10-11: «Αυτή τη στιγμή ο Ιεχωβά δίνει στους πονηρούς ανθρώπους την ευκαιρία να αλλάξουν μέχρι την μεγάλη θλίψη… Ως άτομα δεν έχουν λάβει ακόμα την τελική τους κρίση. Αυτό που έχει καταδικαστεί είναι το σύστημα».

Ποιοί εἶναι οἱ πονηροί ἄνθρωποι στούς ὁποίους δίδεται, κατά τήν «Σκοπιά» ἡ εὐκαιρία νά ἀλλάξουν μέχρι τήν μεγάλη θλίψη; Εἶναι «οι θρησκευτικές οργανώσεις… οι κυβερνήσεις που υποκινοῦν τον πόλεμο… οι άπληστες επιχειρήσεις».

Ἐδῶ, ἡ «Σκοπιά» ἐπανέρχεται στή γνωστή διδασκαλία της γιά ὅσους ἀνήκουν στή σατανική ὀργάνωση καί εὐθύνονται γιά τήν δυστυχία τοῦ κόσμου.

Στή συνέχεια, ἡ «Σκοπιά» ἐρωτᾶ: «Ποιοί θα παραμείνουν αντικαθιστώντας τους πονηρούς ανθρώπους;» Καί ἀπαντᾶ: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοικοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σ’ αυτήν… (Ψαλμ. 37: 11, 29). Οι πράοι είναι αυτοί που δέχονται ταπεινά την διδασκαλία και την καθοδηγία του Ιεχωβά. Αλλά, στο νέο κόσμο που θα έρθει, οι πράοι και οι δίκαιοι δεν θα είναι ούτε η μειονότητα, ούτε η πλειονότητα – θα είναι οι μόνοι ζωντανοί άνθρωποι».

Πότε θά ἀρχίσει ἡ «μεγάλη θλίψη» καί ποιοί εἶναι οἱ «δίκαιοι» καί οἱ «πρᾶοι» πού θά μείνουν στή γῆ; Ἀσφαλῶς μόνον οἱ ὀπαδοί τῆς ἑταιρεία, πού ἀκολουθοῦν τίς ἐντολές της.

Σελ. 11-12: «Η μεγάλη θλίψη θα αρχίσει όταν τα πολιτικά στοιχεία στραφούν ενάντια σε όλες τις ψεύτικες θρησκευτικές οργανώσεις όπως αντιπροσωπεύονται αυτές από την πόρνη που ονομάζεται Βαβυλώνα η Μεγάλη (Απ. 17: 1, 2,16. 18: 14».

Τί θά συμβεῖ λοιπόν μέ ὅλες αὐτές τίς κυβερνήσεις καί τίς ὀργανώσεις πού ἐξαρτῶνται ἀπό αὐτές;

«Η μεγάλη θλίψη θά ἀποκωρυφωθεί με την καταστροφή όλων των κυβερνήσεων αυτού του παλιού κόσμου και όλων εκείνων που τις υποστηρίζουν ενάντια στη βασιλεία του Θεού (Ιερ. 25, 31-33). Από κει και έπειτα δεν θα υπάρχει καμιά διεφθαρμένη οργάνωση». Μετά τή μεγάλη θλίψη καί τόν Ἀρμαγεδώνα «νέους ουρανούς καί νέα γη προσμένωμε κατά τήν ὑπόσχεσή του (Β΄ Πέτρ. 3, 13… Οι παλιοί ουρανοί και η παλιά γη, οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις και η επίγεια κοινωνία… θα έχουν παρέλθει».

Δέν παραλείπει βεβαίως ἡ «Σκοπιά» νά ἐπαναλάβει τήν ἀπειλή της ὅτι ὁ Χριστός «θά καταπατήση τούς ἐχθρούς του… τό χυμένο αἷμα πού παριστάνει χαμένες ἀνθρώπινες ζωές, θά τρέχει βαθύ καί σέ μεγάλη ἀπόσταση» (Σκοπιά 1962, σελ. 213) καί ὅτι «θά καταφαγωθῆ ἡ σάρξ ἐκείνων πού δέν ἤθελαν νά μάθουν ὅτι ὁ ζῶν καί ἀληθινός Θεός λέγεται Ἰεχωβᾶ! Θά διαλυθοῦν ἐνῶ θά στέκουν στά πόδια των!» (Ἀπό τόν Ἀπολεσθέντα Παράδεισο… σελ. 209).

Ὅλα αὐτά ἀπό τί θά ἀντικατασταθοῦν; Ἀπό μιά κυβέρνηση ἀποτελούμενη ἀπό τόν Χριστό καί 144.000 συγκυβερνῆτες, τῆς «Βασιλείας τοῦ Θεοῦ».

Στή συνέχεια, ἡ «Σκοπιά» ἐπανέρχεται στήν παλιά διδασκαλία της γιά γήινη βασιλεία καί ἐγκόσμιες ἐξουσίες μέ γήινους ὑπηκόους:

Σελ. 12: «Η παραδεισένια γη θα σφύζει από χαρωπή δραστηριότητα… θα καλοσωρίζουν στη ζωή εκατομμύρια νεκρούς και θα τους βοηθούν να μάθουν τις οδούς του Ιεχωβά...

Θα τερματιστεί η φτώχια (Ψαλμ. 72: 12-16)… Θα διώξει ακόμα καί τον κακό "αέρα" αυτού του παγκοσμίου συστήματος…». Ἀκόμη, διαβάζομε:

Σελ. 13: «φαντασθείτε ένα κόσμο χωρίς πόλεμο, αρρώστια ή θάνατο. Απλώς σκεφθείτε – χωρίς στρατό, ναυτικό ή αεροπορία, χωρίς όπλα ή μνημεία πολέμου, χωρίς νοσοκομεία, γιατρούς, νοσηλευτές ή ασφάλειες υγείας, νεκροταφεία… υπηρεσίες ασφαλείας, συστήματα συναγερμού, αστυνομικές δυνάμεις, ίσως ούτε κλειδαριές ή κλειδιά».

Ἡ πλύση ἐγκεφάλου εἶναι συνεχής. Οἱ ὀπαδοί τῆς «Σκοπιᾶς» εἶναι πεπεισμένοι ὅτι ὅλα αὐτά τά ἀγαθά θά τά ἀπολαύσουν στόν γήινο Παράδεισο, ἀφοῦ ὅ,τι πεῖ ὁ «δοῦλος» τό δέχονται ἀδιαμαρτύρητα, διότι «ἀνταρσία ἐναντίον τοῦ δούλου σημαίνει ἀνταρσία ἐναντίον τοῦ Ἰεχωβᾶ». Ἡ Καινή Διαθήκη δέν τούς ἀφορᾶ, γιατί εἶναι γραμμένη μόνο γιά τούς χρισμένους. Οἱ ὀπαδοί ζοῦν στήν Παλαιά Διαθήκη, ἐξομοιώνονται μέ τούς Ἰωναδαβίτες, τόν Ὀβάβ, τούς υἱούς τῶν δούλων τοῦ Σολομώντα (1984, Επιβίωση, σελ. 87, 92).

Ἡ «Σκοπιά» ψεύδεται ὅμως ὅταν γράφει, ὅτι δέν θά ὑπάρχει θάνατος στή διάρκεια τῆς χιλιετοῦς ἡμέρας κρίσεως. Γράφει σέ ἄλλο κείμενό της: «Ὅσοι ἄδικοι θ’ ἀντίστανται στίς ἀνορθωτικές κρίσεις… θά ἐκτελοῦνται ἀπό τόν Κριτή Ἰησοῦ» (Γενηθήτω τό θέλημά Σου, σελ. 376).

Οἱ ὀπαδοί τῆς «Σκοπιᾶς», ὁ «πολύς ὄχλος», δέν μποροῦν νά ἀποκαλοῦν τόν Θεό Πατέρα («Πάτερ ἡμῶν») οὔτε τώρα, γιατί, ὅπως λένε, ὁ Ἰεχωβᾶ εἶναι πατέρας τῶν χρισμένων:

2017, «Σκοπιά», Φεβρ. 2017, σελ. 10: «Ο Ιεχωβά, θα είναι πατέρας των αναστημένων στη χιλιετή Βασιλεία».

Κι ἐδῶ ἡ «Σκοπιά», ὅπως συνηθίζει, ἀλλάζει τή διδασκαλία της. Στό βιβλίο «Ἔστω ὁ Θεός Ἀληθής» (1950), σελ. 163, ἀναφέρεται ὡς πατέρας τῶν ὀπαδῶν της ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί «πάππος» ὁ Ἰεχωβᾶ. Τώρα, στή «Σκοπιά», Φεβρ. 2017, σελ. 12, γράφει: «αφού περάσουμε την τελική δοκιμή ο Ιεχωβά θα χαρεί πολύ να υπογράψει το πιστοποιητικό σαν να λέγαμε και να μας υιοθετήσει ως τα αγαπημένα του επίγεια παιδιά (Ρωμ. 8, 20-21. Αποκ. 20, 7-9). Δηλαδή, οἱ ὀπαδοί ἀνακηρύσσονται πλέον, σέ «υἱοθετημένα ἐπίγεια παιδιά» τοῦ Ἰεχωβᾶ καί ὄχι «ἐγγόνια».

Τέλος, ἡ ἑταιρία ἀσκεῖ πίεση στούς ὀπαδούς της καί γιά θέματα περιουσιακά. Γράφει:

2017, «Σκοπιά», Ιούλ. 2017, σελ. 11: «Ο πλούτος θα χαθεί, γι’ αυτό μη χάσετε την ευκαιρία να τον χρησιμοποιήσετε για να κάνετε φίλους στον Ουρανό. Οτιδήποτε κάνουμε ώστε να προωθήσουμε τα συμφέροντα της Βασιλείας του Ιεχωβά μας καθιστά πνευματικά πλούσιους».

«Ὁ πλοῦτος», λέει ὁ δοῦλος, θά χαθεῖ καί μέ ἕναν πλάγιο τρόπο παροτρύνει τούς ὀπαδούς τῆς ἑταιρίας νά τόν προσφέρουν γιά νά προωθήσουν τά συμφέροντα τῆς «Βασιλείας τοῦ Ἰεχωβᾶ», δηλαδή τῆς ἑταιρίας, ἀφοῦ τώρα βρισκόμαστε στίς τελευταῖες ἡμέρες. Τό ἐρώτημα εἶναι, τί θά τά κάνει ἡ «Σκοπιά» τά πλούτη καί τίς εἰσφορές, ἀφοῦ πλησιάζουμε στό τέλος; Θά ὑπάρχει ἡ ἑταιρία «Σκοπιά» στόν ἐπίγειο παράδεισο, ἀφοῦ οἱ χρισμένοι θά εἶναι στόν οὐρανό; Τώρα ὅμως τό μόνο καθῆκον τοῦ «πολλοῦ ὄχλου» εἶναι νά προωθεῖ τά «συμφέροντα τῆς Βασιλείας», προσφέροντας ὑλικά ἀγαθά καί νά κάνει τό ἔργο ἀπό σπίτι σέ σπίτι. Δέν χρειάζεται νά ἀσχολοῦνται μέ τή σωτηρία τους, γι’ αὐτό φροντίζει ἡ «Σκοπιά».

Ἡ Ἁγία Γραφή διδάσκει ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι πνευματική, ὅπως καί ὁ Παράδεισος· ὄχι σαρκική, μέ γήινες ἀπολαύσεις (Α΄ Κορ. στ΄ 13. Φιλ. γ΄ 20). Δέν ἔχει συγκεκριμένη διάρκεια, δηλαδή χίλια ἔτη, ἀλλά αἰώνια (Λουκ. α΄ 32). Ἀρχίζει ἀπό τή γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, περνᾶ μέσα ἀπό τήν συντέλεια τοῦ αἰῶνα καί τήν κρίση ἐκείνων πού ἔπραξαν τά φαῦλα «εἰς ἀνάστασιν κρίσεως» καί ἐκείνων πού ἔπραξαν τά ἀγαθά «εἰς ἀνάστασιν ζωῆς» (Ἰωάν. ε΄ 28) καί καταλήγει στήν αἰώνια ζωή, στήν παρουσία καί στό φῶς τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Περιοδικό «διάλογος» Απρίλιος - Ιούνιος 2017, τεύχος 88

Από impantokratoros.