Πρεσβ. Αθανάσιος Μηνάς, O Θεός έγινε άνθρωπος, γιά να γίνει ο άνθρωπος Θεός

Ο ΘΕΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Στό προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τήν δημιουργία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου, ἐνυπάρχει ἡ εὐδοκία,ὥστε ὁ ἄνθρωπος,ὁ πλασθείς κατ’εἰκόνα Θεοῦ,νά καταστεῖ κοινωνός θείας φύσεως[1]διά τοῦ ἐνανθρωπήσαντος, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί Μαρίας τῆς Παρθένου, Θεοῦ Λόγου,τοῦ Μεσσία.

Ἡ ἐπίγεια πρώτη παρουσία τοῦἸησοῦ Χριστοῦ ἀπό τῆς συλλήψεως Του ἕως καί τῆς Ἀναλήψεως εἶναι γνωστή, στούς ἔχοντας νοῦν Χριστοῦ.[2]

Γνωστό ἐστί τοῖς πᾶσι,ὅτι οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας παρέλαβαν ἀπό τούς αὐτόπτες καί αὐτήκοους μάρτυρες τοῦ Ἰησοῦ,τούς ἁγίους Ἀποστόλους,τήν θείαν Ἀποκάλυψιν.

Οἱ Ἀπόστολοι κήρυξαν, μαρτύρησαν καί ἔγραψαν τά ἑξῆς:Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική,μία ἡ Πίστις,ἕνα τό Βάπτισμα,ὅπως τά διαφυλλάτει ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία καί ὅπως οἱ Πατέρες διετράνωσαν, ὅτι δηλαδή ἡ ὀρθόδοξος καθολική ἐκκλησία εἶναι ἡ ταμειοῦχος τῆς Ἀκτίστου Χάριτος,τῆς θεολογίας καί τῆς θείας οἰκονομίας, πού μόνη αὐτή κατέχει καί παρέχει στούς πιστούς, πού ὡς τίμια μέλη της, μέ κεφαλήν τόνΧριστόν καθίστανται, διά τῶν μυστηρίων,κοινωνοί θείας φύσεως.Ἔξω ἀπό τήν ὀρθόδοξον Ἐκκλησία,ὑπάρχει ἡ πλάνη,τό σκοτάδι,ὁ αἰώνιος θάνατος.

Ἀδελφοί μου,γνωρίζουμε ὅλοι μέτήν χάρη τοῦ Θεοῦ,τήν ἁγιότητα τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ὁ ὁποῖος ἑπόμενος τοῖς ἁγίοις πατράσι εἶναι γιά ὅλουςἐμᾶς μία Δυνατή ἔκπληξη τοῦ Θεοῦ, πρός νῆψιν καί μετάνοιαν.

Καίαὐτό,κατ’εὐδοκίαν Χριστοῦ, γιατί στίς ἡμέρες μας πολλοί διδάσκουν καί γράφουν πλανεμένα,ὅτι δῆθεν ὑπάρχουν καί ἄλλες ἐκκλησίες ἤ ἀκόμη ὅτι τάχα πολλοί κλάδοι καί κλαδιά συγκροτοῦν, ἄκουσον-ἄκουσον,τήν Ἐκκλησίαν καί ὅλοι μαζί κατέχουν τήν ἀλήθεια.(Ἄπαγε τῆς βλασφημίας.)

Ἐν τούτοις,γιά νά καταδειχθεῖ ἡ πλάνη αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, παραθέτουμε στή συνέχεια,δύο λόγους τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου,ὥστε ὁ καλόπιστος μελετητής νά κατανοήσει τό χάος τῆς βλασφημίας τῆς Νέας Ἐποχῆς καίνά διδαχθεῖ ἀπό τούς Ἁγίους τήν Μίαν καί μοναδικήν Ἀλήθεια, ὑπότόν ἥλιον.[3]

1^ος) Μαρτυρία κυρίας Βαρούνη Εἰρήνης:

¨Μιά φορά εἴχαμε πάει μέ τήν κυρία Σταυρίτσα Ζαχαρίου πού καταγόταν ἀπό τό Ἀϊβαλί τῆς Μικρᾶς Ἀσίαςκαί ἦταν ἱεραπόστολος στήν Ἀφρική.Ἡ κυρία Σταυρίτσα τοῦ εἶπεὅτι ἦταν ξαδέλφη τοῦ Φώτη Κόντογλου.Καί μᾶς ἀπεκάλυψε ὁ Γέροντας ὅτι ὁ Φώτης Κόντογλου ἐξομολογεῖτο σέ ἐκεῖνον στήν Πολυκλινική. Αὐτό πού τῆς συνέστησε ἦταν νά προσέχη καί νά μήν ἔχη σχέσεις μέ τούς προτεστάντες και τους παπικούς¨.(Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ,ΕΚΔ.ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ,σελ.182).

2^ος) …¨Τοῦ εἶπε(τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ) πολλά γεγονότα γιά τό μοναστήρι του καί ὅτι μόνο στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια¨.(ἀνθολόγιο θαυμάτων, ΕΚΔ. Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ,σελ.140)ὅπως ἐπίσης καί¨Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ,σέ ἐμᾶς τούς ὀρθοδόξους, ἀποκαλύπτει τά μυστήρια¨.(Αθανασίου Μ.Λεμεσοῦ, ἀνθολόγιο θαυμάτων,ΕΚΔ.Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ,σελ.156).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ἀς σταματήσουν τό λοιπόν οἱ λαοπλάνοι νά ἐξισώνουντήν Μίαν,Ἁγίαν,Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μέ τίς διάφορες αἱρέσεις καί θρησκεῖες τοῦ κόσμου τούτου,τούς Αἱρεσιάρχες,τούς αἱρετικούς,τούς πλανεμένους.

Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος.[4]

Χριστός Ἀνέστη.

---

[1]«Δι΄ὧντά τίμια ἡμῖν καί μέγιστα ἐπαγγέλματα δεδώρηται ,ἴνα διά τούτων γένησθε θείας κοινωνοί φύσεως άποφυγόντες τῆς ἐν κόσμω ἐν ἐπιθυμία φθορᾶς».(β’ἐπ.Πέτρου,κεφ.Α’,στίχ.4)καί «Θείας γεγόναμεν κοινωνοί φύσεως,διά σοῦ Θεοτόκε ἀειπάρθενε Θεόν γάρ ἡμῖν σεσαρκωμένον ἔτεκες.Διό κατά χρέος σε πάντες, εὐσεβῶς μεγαλύνομεν».(Θεοτοκίον ὄρθρου Πέμπτης πρωΐτῶν Μυροφόρων)

[2]«…Γιατί,κατά τόν Παῦλο,ἡ γύμναση τοῦ σώματος  λίγο μονάχα ὠφελεῖ, μέχρις ὅτου δηλαδή καταποθεῖ τό χοϊκὀ φρόνημα τῆς σάρκας ἀπότά κύματα τῆς μετανοίας καί έπέλθει στό σῶμα ἡ ζωοποιός νέκρωση ἀπό τό Πνεῦμακαί βασιλέψει ὁ νόμος τοῦ Πνεύματος πάνω στή θνητή σάρκα μας.Ἐνῶ ἡ εὐσέβεια τῆς ψυχῆς ἡ ὁποία θεωρεῖται,διά μέσου τῆς γνώσεως τῶν ὄντων καί τῶν ἀθανάτων φυτῶν,δηλαδή τῶν θείων ἐννοιῶν, σάν ξύλο τῆς ζωῆς στή νοερή ἐργασία τοῦ νοῦ,εἶναι παντοῦκαί σέ ὅλα ὠφέλιμη, γιατί προξενεῖ καθαρότητα τῆςκαρδιᾶςκαί παρέχει εἰρήνηστίς δυνάμεις τῆς ψυχῆς,φωτισμό τοῦ νοῦ, ἁγνότητα σώματος,σωφροσύνη,γενική ἐγκράτεια, ταπεινοφροσύνη, κατάνυξη,ἀγάπη,ἁγιασμό, οὐράνια γνώση,σοφία λόγου καί θεωρία Θεοῦ».(Φιλοκαλία ,τόμος Δ’,κεφ.83)

[3]Βλέπε μέ τί σατανική μανία πολεμοῦν τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς, τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.

[4]«ἀνήρ ἄφρων οὐ γνώσεται, και ἀσύνετος οὐ συνήσει ταῦτα» και «σύ δε Ὕψιστος εἰς τον αίῶνα ,Κύριε».(ψαλ.91,στίχ.7,9)