Πόσο συχνά νά προσέρχομαι στή θεία Κοινωνία; (Β’)

Β’

Πόσο συχνά νά προσέρχομαι στή θεία Κοινωνία;

π. Λεωνίδα Στ. Ἀμοργιανοῦ, θεολόγου

Ἐφημερίου στόν ἱ.ναό ἁγ. Μαρίνης Ἱ.Μ. Περιστερίου

(Συνέχεια ἐκ τοῦ προηγουμένου) (Α’)

Λόγοι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ γιά τό Σῶμα καί τό Αἷμα του.

52. «Λογομαχοῦσαν δέ μεταξύ τους οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντας: «Πῶς μπορεῖ αὐτός νά μᾶς δώσει τή σάρκα του γιά νά φάγωμε;»

53. Τούς εἶπε τότε ὁ Ἰησοῦς: «Ἀληθινά ἀληθινά σᾶς λέγω, ἐάν δέν φάγετε τή σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί δέν πίετε τό αἷμα του, δέν θά ἔχετε ζωή μέσα σας». 

Ὁ πιστός ἔχει ζωή αἰώνια, διότι τρώει τό Χριστό καί πίνει τό αἷμα του, ὄχι μέ μεταφορική ἔννοια.  Τό  τ ρ ώ ω  κάποιον καί  π ί ν ω  τ ό  α ἷ-μ α  του μέ μεταφορική ἔννοια σημαίνει, βλάπτω αὐτόν, τοῦ κάνω κακό, τόν καταστρέφω, τόν ἐξοντώνω ἀπό μῖσος καί κακία.  Αὐτή ἡ ἔννοια εἶναι κακή.  Ὁ πιστός ἔχει ζωή αἰώνια, διότι τρώει τό Χριστό καί πίνει τό αἷμα του, ὄχι μέ τή μεταφορική αὐτή ἔννοια, ἀλλά μέ κυριολεκτική καί καλή ἔννοια.  Κοινωνεῖ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, «τρώγει» καί «πίνει» μέ πραγματική βρώση καί πόση τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον».

54. «Ὅποιος θά τρώγει τή σάρκα μου καί θά πίνει τό αἷμα μου, θά ἔχει ζωή αἰώνια, καί ἐγώ θά τόν ἀναστήσω κατά τήν ἐσχάτη ἡμέρα». 

Στό στίχο αὐτό ὁ Χριστός τονίζει τήν ἀναγκαιότητα καί τήν ὑψίστη σπουδαιότητα τοῦ μυστηρίου.  Οἱ μετοχές ἐνεστῶτος πού χρησιμοποιεῖ ὁ Χριστός  «Ὁ τρώγων…καί πίνων», σημαίνουν, ὅτι πρέπει νά κοινωνοῦμε συχνά, ὄχι μιά φορά.  Ὅπως γιά νά ἔχουμε σωματική ζωή, τακτικά λαμβάνουμε ὑλική τροφή, ἔτσι καί γιά νά ἔχουμε πνευματική ζωή πρέπει τακτικά νά λαμβάνουμε τήν οὐράνια αὐτή τροφή.

55. «Ἡ σάρκα μου πραγματικῶς εἶναι τροφή», ὄχι μεταφορικῶς καί ἀλληγορικῶς.  «Καί τό αἷμα μου πραγματικῶς εἶναι ποτό», ὄχι μεταφορικῶς καί ἀλληγορικῶς. 

Ὁ Χριστός μιλάει γιά τή σάρκα καί τό αἷμα του κυριολεκτικῶς.  Τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ τρώγεται καί τό αἷμα πίνεται στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.  Ἐκεῖ ὁ Θεός μέ τήν παντοδυναμία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μεταβάλλει τόν ἄρτο σέ σῶμα Χριστοῦ καί τόν οἶνο σέ αἷμα Χριστοῦ, γιά νά κοινωνοῦν οἱ πιστοί.  Εἶναι τό ἴδιο ἐκεῖνο σῶμα, πού σχηματίσθηκε ἀπό τά αἵματα τῆς Παρθένου, καί τό ἴδιο ἐκεῖνο αἷμα, πού χύθηκε ἐπάνω στό Γολγοθᾶ γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας.  Πῶς γίνεται ἡ μεταβολή τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ σῶμα καί σέ αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀκατάληπτο.  Γι᾿ αὐτό μιλᾶμε καί γιά μυστήριο.  Ὅσοι δέν πιστεύουν αὐτό τό μυστήριο, εἶναι αἱρετικοί.  Τά σύμβολα δέν ἔδιναν ποτέ ζωή αἰώνια.

56. «Ὅποιος θά τρώγει τή σάρκα μου καί θά πίνει τό αἷμα μου, θά μένει σ᾿ ἐμένα, καί ἐγώ σ᾿ αὐτόν, ἤ, θά εἶναι ἑνωμένος μ᾿ ἐμένα, καί ἐγώ μ᾿ αὐτόν».  Μαζί μέ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ψυχή καί ἡ θεότητα τοῦ Χριστοῦ.  Αὐτός πού κοινωνεῖ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ κοινωνεῖ ὁλόκληρο τό Χριστό καί ἑνώνεται μαζί του.  

57. «Ὅπως μέ ἀπέστειλεν ὁ Πατέρας, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ αὐτοζωή, καί ἐγώ ζῶ ἐξαιτίας τοῦ Πατέρα, ἔτσι καί ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θά μέ τρώγει, θά ζεῖ ἐξαιτίας μου». 

Σέ κάθε μαργαρίτη τῆς Θείας Κοινωνίας εἶναι ὁλόκληρος ὁ Χριστός, σῶμα, αἷμα, ψυχή καί Θεότητα.  Πῶς ὁ ἕνας καί ὁ αὐτός Χριστός εἶναι ὁλόκληρος σέ κάθε μαργαρίτη τῆς Θείας Κοινωνίας, σέ κάθε Δισκοπότηρο, σέ κάθε Ἀρτοφόριο;  Μία καί ἡ αὐτή λέξη ἀκούγεται ὁλόκληρη ἀπ᾿ ὅλα τά ραδιόφωνα σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς γῆς, μία καί ἡ αὐτή εἰκόνα ὑπάρχει ὁλόκληρη σέ ὅλες τίς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεων.  Καί ὁ ἕνας καί ὁ αὐτός Χριστός εἶναι ὁλόκληρος σέ ὅλους τούς μαργαρῖτες, σέ ὅλα τά Δισκοπότηρα καί σέ ὅλα τά Ἀρτοφόρια.

58. «Αὐτός εἶναι ὁ ἄρτος, πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, ὄχι ὅπως οἱ πατέρες σας ἔφαγαν τό μάννα καί ὅμως πέθαναν.  Ὅποιος τρώγει αὐτό τόν ἄρτο, θά ζεῖ αἰωνίως».  

Νά προσερχόμαστε μέ πίστη καί νά κοινωνοῦμε τόν ὑπερούσιο ἄρτο.  «Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος».  (Ψαλμ. λγ’ 9).  Νά γευθοῦμε, καί ἐκ πείρας θά διαπιστώσουμε, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι γεμᾶτος καλωσύνη.  Ἀπό τή στιγμή τῆς βρώσεως τοῦ οὐρανίου ἄρτου, ἀπό τή στιγμή τῆς κοινωνίας καί ἑνώσεως μέ τό Χριστό, ἀρχίζει στήν πιστή καρδιά νέα ζωή, ἡ ὁποία ἐπεκτείνεται καί ἐπιτείνεται στήν ἀπέραντη αἰωνιότητα.  Νά κατακτήσουμε τήν αἰώνια ζωή καί δόξα.  Νά βάλουμε μέσα στήν καρδιά μας τό Χριστό.  Αὐτός εἶναι ἡ αἰώνια ζωή καί δόξα.

Μέ αὐτές τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου συμμορφώνονται πρῶτοι οἱ Ἀπόστολοι καί ὅπως ἀναφέρουν οἱ Πράξεις, οἱ ὑπόλοιποι χριστιανοί «Ἐπιδίδονταν μέ ζῆλο στήν παρακολούθηση τῆς διδασκαλίας τῶν ἀποστόλων, καί στήν ἄσκηση φιλανθρωπίας καί ἐλεημοσύνης, καί στή συμμετοχή στή Θεία Εὐχαριστία, καί στίς προσευχές.  Καί δέος κατέλαβε κάθε ψυχή, καί πολλά καταπληκτικά θαύματα καί σημεῖα γίνονταν μέσῳ τῶν ἀποστόλων…  Καί καθημερινῶς συχνάζοντας μέ ἀκούραστο ζῆλο καί μέ ὁμοψυχία στό ναό, καί τελώντας τή Θεία Εὐχαριστία σέ σπίτια, μεταλάμβαναν τροφή μέ ἀγαλλίαση καί εἰλικρίνεια ψυχῆς».[1] (Συνεχίζεται)

---

[1] Πράξ. β’ 42-47

Δείτε και: -Πόσο συχνά νά προσέρχομαι στή θεία Κοινωνία; (Α’)