Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής ομιλεί δια τας καινοτομίας του «Πάπα» της Ανατολής

Παραθέτομεν τμήμα της συνεντεύξεως, που παρεχώρησεν ο Σεβ. Αμερικής εις την εφημερίδα «Εθνικός Κήρυκας» της 22ας Οκτωβρίου 2016.

«Σ’ αυτά τα 25 χρόνια της Πατριαρχίας του θα ξεχωρίζατε μερικά από τα πλέον ουσιώδη επιτεύγματά του, τα οποία έκαναν τομή στην ιστορία της Εκκλησίας, ποία θα ήταν αυτά, ο Σεβασμιώτατος είπε, «αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα για το οποίο μπορούν να γραφούν περισσότερα από ένα βιβλίο. Εκτός άλλων, προσφάτως δημοσιεύθηκε μία πολύ μελετημένη βιογραφία του Παναγιωτάτου από τον Αρχιδιάκονο και Καθηγητή π. Ιωάννη Χρυσαυγή, στην οποία μπορεί κανείς να δει πολλά στοιχεία που απαντούν στο ερώτημά σας. Συνοπτικά και επιγραμματικά, θα μπορούσα να σημειώσω με βάση και την προσωπική μου γνώση και πει­ρα, μεταξύ των πλέον ου­σι­ωδών επιτευγμάτων του Παναγιωτάτου τα ακόλουθα:

α) Την αναδιοργάνωση του σπουδαιοτάτου θεσμού της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Την έκανε σε τρεις διαδοχικές φάσεις. Στην αρχή της Πατριαρχείας του αντί της μονίμου και διαρκείας πολλών ετών θητείας των Ιεραρχών της Δωδεκαμελούς Συνόδου, επέτυχε την εισαγωγή της εναλλασσομένης μονοετούς θητείας. Στη δεύτερη φάση που έγινε τον Μάρτιο του 2004 εισήγαγε ένα νέο σύστημα συνθέσεως της Συνόδου. Σύμφωνα με αυτό, για πρώτη φορά τα έξι από τα δώδεκα μέλη της Συνόδου θα προήρχοντο στο εξής από τις Αρχιεπισκοπές και Μητροπόλεις του Θρόνου εκτός Τουρκίας. Είχα την μεγάλη τιμή να κληθώ στην Σύνοδο αυτή και δεν θα ξεχάσω την πρώτη όντως ιστορική συνεδρίασή της την Τρίτη, 9 Μαρτίου, 2004, στο Πατριαρχείο. Την τρίτη φάση ουσιαστικής αλλαγής της συνθέσεως της Συνόδου, ο Παναγιώτατος την πραγματοποίησε τον Σεπτέμβριο του 2013. Βάσει αυτής, η Αγία και Ιερά Σύνοδος θα απετελείτο κατ’ έτος από δώδεκα Επαρχιούχους Αρχιερείς από τον κατάλογο όλων των Ιεραρχών του Πατριαρχείου. Έξι εκ των Ιεραρχών αυτών θα ελαμβάνοντο από τους κατά πρεσβεία αρχαιοτέρους και έξι από τους κατά πρεσβεία νεωτέρους…

β) Την όλη προσπάθεια και προσ­φορά του, από την πρώτη στιγμή της ανόδου του στον Πατριαρχικό θρόνο, προς προαγωγή της ενότητος μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Συνεκάλεσε κατ’ επανάληψη συνάξεις των Προκαθημένων των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών που δεν είχαν γίνει για πολλά χρόνια. Σ’αυτες, κατά τα τελευταία ιδιαιτέρως έτη, εζήτησε να είναι παρόντες δύο ειδήμονες Αρχιερείς, συνοδοί εκάστου των Προκαθημένων… Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης υπήρξε το αποκορύφωμα αυτής της προσ­παθείας. Παρά την απουσία τεσσάρων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, στη Μεγάλη αυτή Σύνοδο έλαμψε και πάλι, ως αδιαμφισβήτητη ενωτική ηγετική μορφή της συγχρόνου Ορθοδοξίας, ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης, διευθύνων τις δύσκολες και περίπλοκες συνεδριάσεις κατά το Παύλειο «ευσχημόνως και κατά τάξιν» (Α  Κορ. 14,40), και πράγματι εν Πνεύματι Αγίω.

γ) Ένα επίσης μεγάλο επίτευγμα του Πατριάρχου υπήρξε η προαγωγή των διαλόγων μετά των ετεροδόξων Εκκλησιών, ιδιαιτέρως της Ρωμαιοκαθολικής. Πέραν της καλλιεργείας του θεολογικού διαλόγου, ο Παναγιώτατος εδημιούργησε προσωπική σχέση κυρίως με τους τελευταίους τρεις Πάπες της Ρώμης. Είχα και πάλι την ιδιάζουσα τιμή να είμαι μαζί του σε πολλές περιπτώσεις συναντήσεών του με τους Προκαθημένους της Ρώμης και σημείωσα τον σεβασμό και την γνήσια εκτίμηση, την οποίαν έδειξαν διαδοχικά ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ, ο Πάπας Βενέδικτος XVI και ο νυν Πάπας Φραγκίσκος…

δ) Έχει αναγνωρισθεί παγκοσμίως η αποφασιστική συμβολή του Οικουμενικού μας Πατριάρχου σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.

ε) Θα πρέπει να αναφέρω επίσης την εξαιρετικά θετική συμβολή του Πατριάρχου στο θέμα της ειρηνικής συνυπάρξεως των λαών που πραγματοποιήθηκε με τις πολλές πρωτοβουλίες που ανέπτυξε είτε με δημιουργία διαλόγων είτε με προσωπικές επισκέψεις σε διάφορες χώρες, στις οποίες κυριαρχού­σα θρησκεία δεν είναι ο Χριστιανισμός,

στ) Ένα επί πλέον πολύ σημαντικό επίτευγμα του Παναγιωτάτου είναι η μέσω του Οικουμενικού Πατριάρχου προβολή της Ορθοδοξίας σε υψηλά πολιτειακά περιβάλλοντα διεθνώς. Έτσι εκλήθη και απηύθυνε βαρυσήμαντες διακηρύξεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε Κοινοβούλια διαφόρων Ευρωπαϊκών Κρατών και στο Κογκρέσσο των ΗΠΑ, ενώ είχε κατ’ επανάληψη προσωπικές συνομιλίες τόσο με τους κατά καιρούς Προέδρους και Υπουργούς των ΗΠΑ, όσο και με Προέδρους και Πρωθυπουργούς πλείστων Ευρωπαϊκών και άλλων χωρών στις έδρες των και στην έδρα του Πατριαρχείου εν Κωνσταντινουπόλει…

Ενδεικτική έκφραση του ενδιαφέροντός του αποτελεί το γεγονός ότι είχε καλέσει στην προσφάτως εν Κρήτη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου σημαντικό αριθμό Αρχιερέων εξ Αμερικής. Χαρακτηριστικό σημείο αυτής της ιδιαιτέρας ευνοίας είναι το ότι στην εν λόγω Σύνοδο, επί συνόλου 24 Αρχιερέων του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκλήθησαν 8 Αρχιερείς εξ Αμερικής».

Σχόλιον O.Τ.: Λυπούμεθα πολύ διότι ο Σεβ. Αμερικής επιδοκιμάζει τον οικουμενισμόν, την διαθρησκειακήν προσέγγισιν, την αλλοίωσιν της εκκλησιολογίας, αλλά και την ανάμειξιν εις την πολιτικήν. Όσον αφορά εις το βιβλίον του π. Ιωάννου Χρυσαυγή, του διατελέσαντος εκπροσώπου του Πατριάρχου εις το Κολυμβάριον, αυτό επιγράφεται ως «Βαρθολομαίος: Απόστολος και Οραματιστής. 25 έτη καθοδηγήσεως της Χριστιανικής Ανατολής». Τον πρόλογον έχει γράψει ο Πάπας Φραγκίσκος! Αρκεί κανείς να σημειώση ότι εις τα στοιχεία που αναφέρει η ιδία η Αρχιεπισκοπή ο Πατριάρχης κατονομάζεται ως «πνευματικός ηγέτης των 300 εκατομμυρίων Ορθοδόξων χριστιανών»! Αν είναι ηγέτης όλων των Ορθοδόξων, δεν είναι «Πάπας»;

Ορθόδοξος Τύπος