Η Συμπροσευχή Του Αγίου Μάρκου Του Ευγενικού (Μέρος γ')

Η Συμπροσευχή Του Αγίου Μάρκου Του Ευγενικού (Μέρος γ')

Κεσίδης Κων/νος

    Για το τέλος, όπως λέει και ο λαός, ας βάλουμε και το κερασάκι στην τούρτα. Μόνον, εμάς να μας επιτρέψετε να κάνουμε μία καινοτομία. Άλλωστε, δεν είναι προνόμιο μόνο των Οικουμενιστών, ας μας επιτρέψουν να το έχουμε και εμείς αυτό το προνόμιο. Οπότε, αντί για ένα κερασάκι στην τούρτα, εμείς θα βάλουμε τρία κερασάκια. Ολόκληρη τούρτα, ένα μόνον κερασάκι, ποιος θα πρωτοπρολάβει, με τρία κάτι γίνεται.

 Το πρώτο λοιπόν κερασάκι είναι: Όταν λέμε «τιμή Αγίου μίμηση Αγίου», δεν εννοούμε ότι παίρνουμε απλώς έναν βίο Αγίου και προσπαθούμε να μιμηθούμε τα κατορθώματά του, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από την διδασκαλία του. Αυτά και τα δύο πρέπει να συνυπάρχουν, ποτέ μόνο το μεν ή μόνον το δε. Το ένα συμπληρώνει το άλλο, αλλιώς θα πέσουμε ασφαλώς σε πλάνη. Τι θέλουμε να πούμε με απλά λόγια; Ας πάρουμε και πάλι τα παραπάνω παραδείγματα (στο α' μέρος) του πρώτου κεφαλαίου (των αγίων Σισώη, Διονυσίου, αββάδων και Θεοδώρας). Ο Άγιος Σισώης όπως είπαμε, έδωσε μία «αντιευαγγελική» εντολή. ΟΥΔΕΠΟΤΕ όμως ΔΙΔΑΞΕ να κάνουν έτσι και οι άλλοι. Άρα, η πράξη του αυτή δεν ταυτίζεται με την διδασκαλία του, ούτε αποτελεί εντολή του προς εφαρμογή, πολλώ δε μάλλον κανόνα που εθέσπισε. Αυτό δεν μας δίδει το δικαίωμα να τον μιμηθούμε στην συγκεκριμένη πράξη του εφόσον ούτε εδίδαξε σχετικώς, ούτε προέτρεψε και πόσω μάλλον ούτε το επέβαλε! Το ίδιο ισχύει και ως προς την ανυπακοή του Αγίου Διονυσίου και ως προς την είσοδο στα πορνεία των αββάδων. Ουδέποτε δίδαξε ή προέτρεψε ο Άγιος Διονύσιος να κάνουν ανυπακοή και οι άλλοι. Οπότε δεν ταυτίζεται η μεμονωμένη πράξη του με την όλη διδασκαλία του και δεν μας δίδει το δικαίωμα να τον μιμηθούμε σε αυτή την ενέργεια. Οπότε ευλόγως τίθεται το ερώτημα: Ναι μεν ο Άγιος Μάρκος συμπροσευχήθηκε, πότε όμως και πού εδίδαξε, προέτρεψε και πολλώ μάλλον επέβαλλε ως κανόνα το να συμπροσεύχονται και οι άλλοι; Φυσικά ποτέ!!! Με ποιο δικαίωμα τότε παίρνετε, έτσι ξερά, ως παράδειγμα, μια πράξη ενός Αγίου ανεξάρτητα από την διδασκαλία του και την μιμείσθε (δήθεν), όταν ο Άγιος Μάρκος μάλιστα, δίδαξε τα ΑΝΤΙΘΕΤΑ, όπως είπαμε παραπάνω; Και για να μη θεωρηθούν αυθαίρετα τα παραπάνω, ας δούμε τι λέγει ο άγιος Χρυσόστομος: «Τι λοιπόν; Δεν κήρυξε περιτομή (ο Παύλος); Δεν περιέτεμε τον Τιμόθεο; Τον περιέτεμε. Πως λοιπόν λέγει δεν κηρύσσω περιτομή; Γνώρισε και εδώ πόσο ακριβολογεί. Διότι δεν είπε ότι δεν εργάζομαι την περιτομή, αλλά δεν κηρύσσω, δηλαδή δεν παραγγέλλω να πιστεύεται έτσι. Μη λοιπόν θεωρήσεις αυτό ως δόγμα, διότι, περιέτεμον μεν, αλλά δεν κήρυξα περιτομή»1. Με την ίδια τότε λογική, γιατί οι Οικουμενιστές δεν παίρνουν, έτσι ξερά, ως παράδειγμα την πράξη του Οσίου Παϊσίου του μέγα, που δεν έφαγε για δεκαετίες, για να την μιμηθούν; Ή την πράξη του Αγίου Συμεών του Στυλίτη και να κάτσουν σε στύλο για έτη, κ.α. παρόμοια; (βεβαίως για την πνευματικότητα των Οικουμενιστών καλύτερα να μην μιλήσουμε, τα είπε άλλωστε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης).

Το δεύτερο κερασάκι θα το δανειστούμε από το Πηδάλιο2. Ο Άγιος Νικόδημος ομιλεί για τον όρκο και επικαλείται τον άγιο Χρυσόστομο. Λέει ο Άγιος Χρυσόστομος περί όρκου (με λίγα λόγια), ότι απαγορεύεται πλήρως από την Γραφή. «Αλλά μου λέγεις, ο δείνα άνθρωπος, ενάρετος, ευλαβής, ιερωμένος, σώφρων, ορκίσθηκε. Μη μου λες ότι.... ορκίσθηκε...Ακόμα και εάν, καθ’ υπόθεση, ο Πέτρος, ο Παύλος και ο Άγγελος ορκίσθηκαν...δεν είναι δική τους εντολή, αλλά του Θεού...Τι φέρνεις στο μέσον τον δείνα και τον δείνα;...διότι ο Θεός εν ημέρα κρίσεως θα σου πει «πρόσταξα» και εσύ έπρεπε να υπακούσεις, όχι να μου προβάλλεις τον ένα ή τον άλλο, και τις παραβιάσεις των άλλων να περιεργάζεσαι...ακόμα και αν είναι μυριάκις μεγάλος και θαυμαστός ο παραβαίνων». Νομίζω ότι ο παραλληλισμός είναι άψογος και κατανοητός. Με άλλα λόγια, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να επικαλείται παραβιάσεις άλλων, ακόμη και Αγίων (έστω και των μεγαλύτερων). Οι Οικουμενιστές,  κάνουν όμως το αντίθετο, ήτοι επικαλούνται παραβιάσεις Αγίων για να δικαιολογήσουν τα αιρετικά ατοπήματα τους.

Δεν ξέρω πως θα έπρεπε να χαρακτηρισθεί κάποιος ο οποίος μετά τα παραπάνω επιχειρήματα εμμένει στην κακοδοξία των αιρετικών (καλύτερα λέγε παναιρετικών) Οικουμενιστών. Εμείς πάντως έχουμε χρέος για το τέλος να προσθέσουμε και το τρίτο υποσχόμενο και καινοτόμο κερασάκι, το όποιο προέρχεται από τον αγαπημένο σύγχρονο Άγιο, σφοδρό πολέμιο της παναίρεσης του Οικουμενισμού π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο (τον εφιάλτη των Οικουμενιστών). Θα παραθέσουμε λίγες φράσεις από μία επιστολή του, της οποίας η υπόθεση έχει ως εξής: Ο Γέροντας ήταν σφοδρός πολέμιος του μεταθετού των Επισκόπων (άλλη πληγή αυτή), και κάποιος, για να δικαιολογήσει την παραβίαση αυτή των Επισκόπων, μνημόνευσε την μετάθεση ενός Αγίου και είπε: «Ιδού, τι φωνάζεις;» Και φυσικά εισέπραξε την κατάλληλη απάντηση από τον σοφότατο Γέροντα και ο παραλληλισμός με το θέμα μας είναι και εδώ άψογος. Παραθέτουμε περίπου τα όσα έγραψε, χωρίς βέβαια να αλλοιώνουμε το νόημα: «Ο θείος Πατήρ Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός λέγει που ότι, «αν μεμφθής τινα επί τινι παραβάσει, εκουσίως και εσκεμμένως γινομένην, θα σπεύση ούτος να εύρη παραδείγματα άλλων, ινα δικαιολογήση τον ίδιον εκτροχιασμόν. Εαν π.χ. ειπής εις τινά ότι δεν πρέπει, αγένειος ακόμη ων, να αναλαμβάνη έργον διδασκάλου της Εκκλησίας, εφ’ όσον και αυτός ο Κύριος τριακονταετής εβαπτίσθη και ήρξατο διδάσκειν, αυτός θα σε παραπέμψη εις τον Δανιήλ, όστις εν νεαρά ηλικία εγένετο κριτής, και εις άλλους!...Ου νόμος Εκκλησίας το σπάνιον» (Λόγος ΛΖ', Ε.Π. Migne 36, 352)....Ποίαν σημασίαν έχει αν εγένοντο εν τη ιστορία της Εκκλησίας ολίγαι ή πολλαί παραβάσεις τούτου ή εκείνου του Κανόνος; Η παράβασις θα επικρατήση ή ο Νόμος; Αλλά, συμβαίνει να υπάρχωσι, μεταξύ των κατά καιρούς παραβάντων τους κατά του μεταθετού Κανόνας (σε εμάς, τους κανόνας κατά των συμπροσευχών με τους αιρετικούς), και πρόσωπα σεβαστά, αξιόλογα, ενάρετα; Και τι σημαίνει τούτο; «Ουδείς καθαρός από ρύπου καν μία ημέρα η ζωή αυτού επί της γης». Και οι αγιώτατοι των ανθρώπων απόκεινται εις παραβάσεις και ολισθήματα. Τι πρέπει ημείς να μιμώμεθα; Τας παραβάσεις και τα ολισθήματα ή τας αρετάς αυτών; Αι αρεταί είναι προς μίμησιν, τα σφάλματα είναι προς αποφυγήν. Ο Άγιος Επιφάνιος, ο Επίσκοπος Κύπρου, ετέλεσεν εν Κωνσταντινουπόλει, κατά προφανή παράβασιν των ιερών Κανόνων, χειροτονία άνευ αδείας οικείου Επισκόπου (Ιωάννου του Χρυσοστόμου)...Θα έπρεπε δια τούτο να καταργήσωμεν τους συναφείς Κανόνας και να νομοθετήσωμεν ότι έκαστος Επίσκοπος δύναται ελευθέρως να χειροτονή εις οιανδήποτε ξένην παροικίαν;...Η Αγία Θεοδώρα ου μόνον εφόρεσε ανδρικά ενδύματα, αλλά και εγκατεβίωσεν εν ανδρικώ Μοναστηρίω...Θα έπρεπε δια τούτο να καταργήσωμεν τους συναφείς Κανόνες;Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων έδειρε μοναχό, κατά παράβασιν των ιερών Κανόνων. Θα έπρεπε δια τούτο να καταργήσωμεν τους τύπτειν απαγορεύοντας Κανόνας και να νομοθετήσωμεν όπως οι Κληρικοί χρώνται ακωλύτως ράβδο προς σωφρονισμόν των απειθούντων; Τι και αν μεταξύ των παραβατών υπήρξαν ενδεχομένως και πρόσωπα ενάρετα; Αι αρεταί αυτών, επαναλαμβάνομεν, είναι παράδειγμα προς μίμησιν• αι τυχόν παραβάσεις και τα σφάλματα αυτών είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Ακούσωμεν του μεγάλου Πατρός ημών Βασιλείου βοώντος: «Ει και είπεν ο Άγιος Διονύσιος της Αλεξανδρείας ότι οι εκ Μοντανιστών επιστρέφοντες εις την Εκκλησία πρέπει να γίνωνται δεκτοί άνευ βαπτίσματος, αλλ’ όμως εις τούτο ηστόχησε. Και πάν άλλο ή πρέπει να ακολουθήσωμεν τω σφάλματι αυτού (Μ. Βασιλείου Κανών Α')...»3. Νομίζω τα σχόλια περιττεύουν.

Όπως είπαμε και στο α' μέρος, τα ανωτέρω επιχειρήματά μας, δύνανται να εξηγήσουν κάθε «αντικανονική» ενέργεια οποιουδήποτε αγίου (αν και το 95% αυτών που τους αποδίδονται είναι συκοφαντίες και ανακρίβειες) την οποία επικαλούνται οι Οικουμενιστές για στήριξη των κακοδοξιών τους. Δηλαδή, ακόμα και αν δεχθούμε κατ' άκρα οικονομία ότι ούτως (όπως του αποδίδουν οι Οικουμενιστές) έπραξε ο τάδε άγιος, από τα παραπάνω που ειπώθηκαν καταρρίπτονται όλα τα επιχειρήματα των Οικουμενιστών, που στηρίζονται σε ευνοϊκά γι’αυτούς παραδείγματα ενεργειών αγίων (Παϊσίου, Πορφυρίου), αν και οι διηγήσεις αυτές σπάνια είναι από πραγματικούς αυτόπτες των γεγονότων...

ΚΕΣΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

1 ΕΠΕ 20, 361

2 Ερμηνεία ΣΤ' Οικουμ., Κανών 94ος, υποσ. 1

           3 Άρθρα, Μελέται, Επιστολαί, εκδ. β', σελ. 137, «ΟΥ ΦΥΛΑΚΤΕΟΝ ΤΗΝ ΜΙΜΗΣΗΝ ΤΟΥ   ΣΦΑΛΜΑΤΟΣ»

Δείτε και:

-Η Συμπροσευχή Του Αγίου Μάρκου Tου Ευγενικού (μέρος β')

-Η Συμπροσευχή Του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού (Μέρος α')