Μεγάλη; Ναί! Σπουδαία; Ὄχι καὶ τόσο!

Μεγάλη; Ναί! Σπουδαία; Ὄχι καὶ τόσο!

ἀρχ. Δανιήλ Γ. Ἀεράκη

Ἀπό πλευρᾶς κοσμικοῦ μεγαλείου καὶ φαντασμαγορίας θεωρεῖται Μεγὰλη ἡ Σύνοδος, πού συνῆλθε στὸ Κολυμπάρι τῶν Χανίων τῆς Κρήτης τὴν περίοδο τῆς Πεντηκοστῆς (20-26 Ἰουνίου 2016). Ἀπὸ πλευρᾶς ὀρθοδόξου θεολογίας καὶ μαρτυρίας ἀπὸ πολλοὺς τονίστηκε, ὅτι δὲν ἦταν σπουδαία. Πολὺ περισσότερο, δὲν μπορεῖ νὰ παραμείνη ὡς «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος», ἢ ὡς «Πανορθόδοξος», ἤ ... ὡς «Οἰκουμενική»!

• Θὰ ἦταν σπουδαία ἡ λεγομένη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος», ἂν ἤσαν παροῦσες ὅλες οἱ Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Ἀπουσίασαν γιὰ ποικίλους λόγους τέσσερα Πατριαρχεῖα (Ἀντιοχείας, Μόσχας, Βουλγαρίας, Γεωργίας).

Καλὸ θὰ ἦταν νὰ παρευρίσκοντο ὅλες οἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίες. Καὶ γιὰ νὰ παρουσιαστῆ ἡ ἑνότητα τοῦ ὀρθοδόξου κόσμου. Καὶ διότι καὶ τὰ τέσσερα αὐτὰ Πατριαρχεῖα εἶχαν συμμετάσχει στὶς προκαταρκτικὲς συνεδριάσεις τῶν Προκαθημένων καὶ εἶχαν ὑπογράψει τὸν κατάλογο τῶν πρὸς συζήτησι θεμάτων.

Ἄς συμμετεῖχαν καὶ ἄς ἐξέφραζαν τὶς ἀντιρρήσεις τους κατὰ τὴ συζήτησι, καθ' ὅ εἶχαν δικαίωμα.

• Θὰ ἦταν σπουδαία ἡ ἐν Κρήτῃ «Σὺνοδος», ἂν μὲ σαφήνεια ἠσχολεῖτο μὲ θὲματα κυρίως πίστεως καὶ ὀρθοδόξου ὁμολογίας. Ἐφ' ὅσον μάλιστα ἔγινε δεκτό, ὅτι ἡ προηγούμενη Μεγάλη Σύνοδος τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι ἡ Ἑβδόμη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (787 μ.Χ.), ἦταν ἡ εὐκαιρία νὰ καθορισθῆ, ἂν καὶ κατὰ πόσον αἱρετικοὶ εἶναι οἱ Παπικοί, οἱ Προτεστάντες, οἱ Χιλιαστὲς κ.λπ..

Δὲν μποροῦμε π.χ. νὰ λέμε αἱρετικούς τούς Μεταχαλκηδονίους (Κόπτες), διότι σαφῶς καταδικάστηκαν ἀπὸ τὴν Δ' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (451 μ.Χ.), καὶ νὰ μὴ λέγωνται αἱρετικοὶ ὅσοι ἀποκόπηκαν ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ λόγους δογματικῆς παρεκκλίσεως, ἐπειδὴ δὲν καταδικάστηκαν ἀπὸ οἰκουμενικὴ σύνοδο!!!

Μιλᾶμε π.χ. γιὰ διαφορὲς μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, ἀλλ' ὅταν οἱ διαφορὲς αὐτὲς ἐγγίζουν τὴ δογματική ἀλήθεια καὶ καθαρότητα, δὲν πρέπει κάποτε συνοδικῶς νὰ καταδικασθῆ ἡ αἱρετικὴ διδασκαλία τους;

• Θὰ ἦταν σπουδαία ἡ ἐν Κρήτῃ «Σὺνοδος», ἂν καὶ στὰ θέματα, πού τελικὰ ἀσχολήθηκε, ἐλάμβανε σαφέστερη θέσι.

Στὸ θέμα π.χ. τοῦ Γάμου ἔπρεπε σαφῶς νὰ καταδικασθοῦν οἱ νεοφανεῖς ἐκτροπὲς στὸ θεσμὸ τῆς οἰκογενείας, ὅπως τὸ σύμφωνο «συμβίωσης» ὁμοφυλοφίλων, ὅπως ἡ ἀποποινικοποίησις τῆς μοιχείας, τὰ πάσης φύσεως διαζύγια, ἀλλά καὶ τὸ φαινόμενο τῆς ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας.

Τὸ «καθαιρείσθω» καὶ τὸ «ἀφοριζέσθω» τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιὰ ἐκτροπὲς σὲ ἀνηθικότητες, δὲν χαράχτηκε καθόλου στὰ κείμενα τῆς «Μεγάλης Συνόδου», πού, παρὰ ταῦτα, θέλει νὰ λέγεται συνέχεια τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων!

Ἀπό ποιὰ ἄλλη Σύνοδο καὶ πότε θὰ τονισθῆ, ὅτι ἡ ἀποφυγὴ τῆς παιδοποιῒας (μὲ ἄτιμα καὶ ἐγκληματικὰ μέσα) ἀποτελεῖ παράβασι σαφῆ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ (ὀλιγοπιστία ἢ ἀπιστία);

• Θὰ ἦταν σπουδαία ἠ ἐν Κρήτῃ «Σύνοδος», ἂν δὲν ἄφηνε ἀνοικτὸ τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ ἐκτός της Ὀρθοδοξίας χριστιανικοῦ κόσμου. Βεβαίως τονίστηκε ἡ μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ μὲ τὴν ἄνεσι νὰ καλοῦνται καὶ οἱ κοινότητές τῶν μὴ ὀρθοδόξων «ἐκκλησίες»! Αὐτοαποκαλοῦνται «ἐκκλησίες». Ἀλλὰ τὸ ἀκριβέστερο γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους εἶναι νὰ τοὺς θεωροῦν «ἀδελφοὺς χριστιανοὺς» πλανεμένους.

Ἡ πίστις στὴν «Μίαν Ἐκκλησίαν», ἐνῶ γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ἀποτελεῖ εὐθύνη ζωῆς πρὸς σωτηρία, στὸν φιλεύσπλαγχνο Κύριο δὲν ἀποκλείει τὴ δυνατότητα προσφορᾶς τῆς σωτηρίας σὲ κάθε πλάσμα Του, πού εἶναι καλοπροαίρετο (ἰδέ καὶ Ρωμ. β' 10-16).

• Καὶ κάτι γιὰ τὸ θέμα τῆς νηστείας. Εἶναι σαφὴς ἡ ὁριοθέτησις της καὶ ποιοτικὰ καὶ ποσοτικὰ ἀπό τούς πρὸ ἡμῶν Πατέρες. Δὲν ἔχουμε δικαίωμα θεσμικὰ οὔτε νὰ ἀφαιροῦμε οὔτε νὰ προσθέτουμε νηστεῖες. Τὸ νὰ κάνη κάποιος αὐστηρότερη νηστεία, αὐτὸ εἶναι προαιρετικὸ γιὰ τὸν ἴδιο, ὄχι ὑποχρεωτικὸ γιὰ τὰ λοιπὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς, λοιπόν, ἔστω καὶ ἐμμέσως, ἀπό τὴν ἐν Κρήτῃ Σύνοδο ἐπανῆλθε ἡ ἀνύπαρκτη τριήμερος ἀνέλαιος νηστεία πρὸ τῆς θ. Κοινωνίας; Ἀλλ' ἔτσι ἐπανῆλθε ἐμπόδιο πρὸς τὸ Ποτήριο τῆς ζωῆς γιὰ πολλούς, πού καὶ εὐλαβεῖς εἶναι καὶ τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας θέλουν νὰ τηροῦν!!!

Μία Σύνοδος δὲν ἐπαναφέρει κάτι, πού ταλάνισε ἀρκετοὺς αἰῶνες τὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν 'Ὀρθοδόξων.