Ο κ. Νίκος Φίλης και η ύβρις

Ο κ. Νίκος Φίλης και η ύβρις

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

Η ανάληψη του Υπουργείου Παιδείας απὸ τον κ. Νικ. Φίλη προκάλεσε τη δυσφορία του Ορθόδοξου λαού της Ελλάδας. Για τους εκπαιδευτικοὺς μάλιστα αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη. Ο Ελληνισμός δυσφορεί, μη μπορώντας να λησμονήσει όσα είπε τον περασμένο Μάιο ο κύριος Φίλης ως εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, όταν κατεφέρθη με οξύτατες δηλώσεις κατὰ της μεταφοράς του ιερού Λειψάνου της αγίας μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας σὲ νοσοκομεία [αντικαρκινικό, κ.ά.], ώστε να το προσκυνήσουν ασθενείς, πολλοί στα τελευταία τους, και να λάβουν χάρη και ίαση.

Μάλιστα ο σημερινὸς Υπουργὸς Παιδείας μίλησε για εμπόριο Λειψάνων [!]. Όμως, ο πιστός λαός γνωρίζει τι είναι τα ιερὰ Λείψανα των Αγίων, που μυροβλύζουν καί θαυματουργούν. Όσο για τους εκπαιδευτικούς που αναρωτιούνται τι δουλειά έχει ο κ. Φίλης στο Υπουργειο Παιδείας, ας αφήσουμε να απαντήσουν τα δημοσιεύματα του τύπου: “Ο συγκεκριμένος Υπουργός, όχι μόνο δεν έχει πτυχίο, αλλὰ εξακολουθεί να είναι εγγεγραμμένος φοιτητὴς της Νομικής Σχολής Αθηνών. Σήμερα είναι 55 ετών. Αν αυτὸ δε λέγεται αιώνιος φοιτητής, τότε τι λέγεται;» (21-9-2015, εφημ. Εστία). Ευτυχώς όμως γι΄αυτόν, ο προηγούμενος ομοϊδεάτης του υπουργός παιδείας επέτρεψε στους αιώνιους φοιτητές να συνεχίζουν εσαεί να σπουδάζουν. Τελικά είναι παρήγορο ότι στελέχη του Συριζα μπορούν και μεσήλικες είτε να παίρνουν το πρώτο τους πτυχίο, είτε να στρατεύονται μετά τα 40 όπως ο Γραμματέας του ίδιου κόμματος, κύριος Κορωνάκης! Όμως, παρ΄ότι ακόμη δεν απεφοίτησε ο κ. Φίλης από τη σχολή του, δηλώνει με αλαζονία και έπαρση στον ΒΗΜΑ 99,5: “Πριν μερικό καιρό [Υπουργική έκφραση!!!!], την Μεγάλη Παρασκευή, ήρθε το Αγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους, δηλαδή δυο αρχηγοί κρατών επισκέφτηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα και είναι το Αγιο Φως και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας”!! Αν αυτό δεν είναι ειρωνία και βλασφημία, τι είναι; Είναι θλιβερό και απογοητευτικὸ το ότι σ’ αυτὸ το καίριο Υπουργείο, που έχει την ευθύνη αγωγής των Ελληνοπαίδων, έχει τοποθετηθεί [για πολλοστή φορά] άθεος Υπουργός! Οι πολίτες, που στη συντριπτικὴ πλειοψηφία τους είναι Χριστιανοὶ Ορθόδοξοι και της οποίας η Ορθοδοξία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή, την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμά της, αναρωτιούνται: “ως πότε τέτοια ύβρις”; Ας μην ξεχνάμε ότι στις δηλώσεις του επί τη αναλήψει των καθηκόντων του αναφέρθηκε -σε τί άλλο;-, στην τροποποίηση [όρα κατάργηση] του μαθήματος των Θρησκευτικών.

ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤ. ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ: Σε άρθρο του ο νυν Υπουργὸς (πρώην Εθνικής και νυν διεθνιστικής) Παιδείας καὶ (για πόσο ακόμη) Θρησκευμάτων, Νίκος Φίλης δηλώνει τὴ διαφωνία του με πρόταση βουλευτών για ποινικοποίηση της αντίθεσης στην άποψη ότι συνέβη Γενοκτονία των χριστιανών Μικρασιατών (Ελλήνων, Αρμενίων κ.ά.). Χρησιμοποιεί μάλιστα και αυτά τα επιχειρήματα: “Η αναγνώριση της Γενοκτονίας ήταν μη επιστημονική, οφειλόταν σε εσωτερικὲς κομματικὲς πιέσεις στο ΠΑΣΟΚ και σε διάχυτες εθνικιστικὲς φαντασιώσεις[sic]. Υπήρξε εθνοκάθαρση, ωμότητες, αλλὰ όχι γενοκτονία. Αλλωστε, ο όρος γενοκτονία εμφανίστηκε μετὰ τὸ 1945! Ο όρος “γενοκτονία” παραπέμπει σε βιομηχανικὰ σχεδιασμένη κρατικὴ επιδίωξη εξαφάνισης ενὸς ολόκληρου έθνους όπου κι αν κατοικει αυτό”!!. Άρα, εννοεί ο αρθρογράφος, αφού δεν εξοντώθηκαν όλοι οι Μικρασιάτες, δεν υφίσταται γενοκτονία[!] Ο ίδιος Υπουργός προσθέτει ακόμη “πειστικότερα” ότι στον όρο γενοκτονία “δεν εμπλέκονται εδαφικές διεκδικήσεις”.

Άρα, συμπεραίνει ο αρθρογράφος, αφού το ελληνικὸ κράτος διεκδίκησε την Ιωνία, δεν τίθεται θέμα γενοκτονίας [!!!]. Το επόμενο δικολαβίστικο επιχείρημά του: “Επὶ μισὸ αιώνα μετὰ το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα κανεὶς δε χαρακτήρισε γενοκτονία άλλες, μεταγενέστερες σφαγές. Μετά, άρχισε να χρησιμοποιεῖται χρησιμοθηρικὰ ο όρος, η σημασία του οποίου διευρύνθηκε.” Γράφει ακόμη: “Ποτὲ μέχρι τώρα στην ελληνικὴ ιστορία δεν διδασκόμασταν για Γενοκτονία αλλὰ για Καταστροφή. Η αλλαγὴ αυτὴ συνεπάγεται επιδίωξη μεροληπτικὴς ιστορίας καὶ απόπειρα μετάλλαξης της ιστορικής εμπειρίας και των γεγονότων!”, προσθέτει βαρύγδουπα ο τελειόφοιτος Υπουργός.

Κλείνει δε τα επιχειρήματά του ως εξής: “η πρόσφατη αναφορὰ στη μικρασιατικὴ γενοκτονία είναι πολιτικάντικη”!! Τη σφαγή στη Σμύρνη τη βάφτισε και η κα Σία Αναγνωστοπούλου "αποτέλεσμα της εθνικιστικής εχθρότητας Ελλήνων και Τούρκων" κι όχι αποτέλεσμα του σχεδίου εθνοκάθαρσης του παρανοϊκού Κεμάλ! Σαν να έγραφε δηλαδή, ότι το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, ήταν "αποτέλεσμα της εθνικιστικής εχθρότητας Γερμανών - Εβραίων" κι όχι σφαγή θυμάτων από τον παρανοϊκό Χίτλερ. Ήρθε λοιπόν και η νέα υφυπουργός ως “καπάκι” στον Φίλιο “τέντζερη”!

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μπορεί όντως μια ομάδα του πληθυσμού (Μικρασιάτες καὶ Πόντιοι), της οποίας η εμπειρία για τα γεγονότα του 1914-1922 δεν είχε ενσωματωθεί στην ιδεολογία του ελληνικού κράτους, να ακολούθησε εσωκομματικὲς τακτικὲς πίεσης, αλλὰ με σκοπὸ να πετύχει έναν δίκαιο στόχο, να την εισακούσει επιτέλους το έθνος και να ενσωματώσει την εμπειρία της στην κοινὴ νεοελληνικὴ αντίληψη. Όμως, αυτό δεν αποδεικνύει ανυπαρξία γενοκτονίας. Ακόμη, στὴν Οθωμανικὴ Αυτοκρατορία δὲν υπήρχαν… φούρνοι ή υποδομὲς για “σαπούνια” ούτε μπορούσε να γίνει ορθολογικὸς σχεδιασμὸς εξόντωσης. Όμως, η διαδικασία εκτοπισμών και εσκεμμένων κακουχιών, κι αυτό το ήξεραν οι Οθωμανοί και το σχεδίασαν [παραμονὴ στὴν ύπαιθρο υπὸ χαμηλὲς θερμοκρασίες έπειτα απὸ υποχρεωτικὴ λήψη λουτρού, μη σταμάτημα της πορείας για περίθαλψη γυναικών που γεννούσαν κ.α.], θα οδηγούσε στην εξόντωση σημαντικού τμήματος εκτοπιζόμενων (γυναικόπαιδα, άρρωστοι) και στην οριστικὴ απομάκρυνση των υπολοίπων απὸ την πατρίδα τους. Εθνοκάθαρση καὶ γενοκτονία, συνεπώς, δεν αλληλοαποκλείονται. Τὸ ότι ο όρος γενοκτονία πρωτοεμφανίστηκε μετὰ τὸ 1922 δε σημαίνει κάτι.

Γενοκτονίες εχθρικῶν πληθυσμών παρατηρούνται σὲ κάθε εποχή, μόνο τα μέσα αλλάζουν. Η άποψη του Ν. Φίλη ότι γενοκτονία υφίσταται μόνο αν ἐπιχειρηθεί εξόντωση όλου του πληθυσμού δείχνει άγνοια καθώς φαίνεται δεν έχει καν διαβάσει τον ορισμὸ της γενοκτονίας απὸ τον ΟΗΕ1. Στον ορισμὸ ρητὰ χαρακτηρίζεται γενοκτονία όχι απλώς κάθε πράξη με σκοπὸ την εξόντωση όλης της εθνοτικήςομάδας αλλά, επίσης, και τμήματός της. Το ότι δεν εξοντώθηκαν όλοι οι Μικρασιάτες δεν αποδεικνύει ότι δεν είναι επιστημονικὰ έγκυρη η αναγνώριση της γενοκτονίας τους. Ως το 1990 το δόγμα τῆς ελληνοτουρκικῆς φιλίας [!] επέβαλε σε αναγκαστική σιωπὴ της ιστορικής εμπειρίας των Μικρασιάτων Ελλήνων. Το δόγμα αυτὸ ασπάζονταν τόσο τα νατοϊκά και συνεπώς φιλότουρκα κόμματα, όσο και η κάθε απόχρωσης Αριστερὰ η οποία αντιμετώπιζε τους σφαγείς ως αντιιμπεριαλιστές! Κάποια στιγμή, και λόγω των γεγονότων του 1989-1991 παρουσιάστηκε πρόβλημα με τη δυνατότητα της Αριστεράς να επιβάλλει στην ελληνικὴ κοινὴ γνώμη τις μειοψηφικὲς σοβιετόδουλες αφήγησεις της για τα γεγονότα του 1922, ενώ παράλληλα τα αστικά κόμματα έβλεπαν τὴν εχθρότητα των επεμβάσεων των “Συμμάχων” της στὰ Βαλκάνια. Έτσι, δημιουργήθηκε μια “ρωγμή” στην ερμηνεία του 1922, την οποία έκτοτε ανέλαβαν νὰ κλείσουν πολλοί. Όσον αφορά, τώρα, το θέμα της απαγόρευσης της άρνησης της γενοκτονίας, αν γιὰ άλλες γενοκτονίες πρέπει να υφίσταται δίωξη σε περίπτωση άρνησής τους, τότε το ίδιο πρέπει να γίνεται και για τη μικρασιατική. Μισόλογα προκειμένου να συνεχίζεται η γενοκτονία Αρμενίων ή Ελλήνων σε επίπεδο συλλογικής μνήμης δεν έχουν νόημα.