Το α - Λογον και το παράλογο των χιλιαστών (Γ΄μέρος)

Το α - Λογον και το παράλογο των χιλιαστών  (Γ΄μέρος)

[Ο Σταυρός, τα εσχατολογικά και ο Παράδεισος]

Του  Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου

4. Τα σχετικά με το Σταυρό του Κυρίου

Α΄ Το σχήμα του Σταυρού

Οι χιλιαστές ισχυρίζονται ότι το σχήμα του Σραυρού του Χριστού δεν είναι το γνωστό [+]. Λένε, χωρίς αιδώ, ότι ο Χριστός σταυρώθηκε σε ένα κάθετο ξύλο, ένα παλούκι! Μάλιστα για να το αποδείξουν (;) χρησιμοποιούν τα παρακάτω αγιογραφικά εδάφια:

α΄ “καὶ ἡμεῖς ἐσμεν μάρτυρες πάντων ὧν ἐποίησεν ἔν τε τῇ χώρᾳ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐν Ἱερουσαλήμ· ὃν καὶ ἀνεῖλον κρεμάσαντες ἐπὶ ξύλου.” (Πράξ. ι΄39).

β΄ “ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα· γέγραπται γάρ· ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου·” (Γαλ. γ΄13).

γ΄ “Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ἤγειρεν Ἰησοῦν, ὃν ὑμεῖς διεχειρίσασθε κρεμάσαντες ἐπὶ ξύλου·” (Πράξ. ε΄30).

Σύμφωνα μ' αυτά τα χωρία ο Χριστός, λένε οι Μ.τ.Ι., κρεμάστηκε σε ξύλο. Εμείς θα λέγαμε απλώς ότι δε διευκρινίζεται το σχήμα αυτού του ξύλου σ΄αυτά (και μόνον) τα εδάφια. Αντίθετα δεν υπονοείται πουθενά “πάσσαλος”. Ας δούμε όμως ένα πλήθος άλλων χωρίων της Καινής Διαθήκης που μιλούν καθαρά για σταυρό και σταύρωση.

Α΄ “ καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι.” (Μτθ. κζ΄31).

Β΄ “σταυρώσαντες δὲ αὐτὸν διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ βάλοντες κλῆρον,” (Μτθ. κζ΄35).

Γ΄ “καὶ λέγοντες· Ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν! σῶσον σεαυτόν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, κατάβηθι ἀπὸ τοῦ σταυροῦ.” (Μτθ. κζ΄40).

Δ΄ “τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ.” (Ιωάν. ιθ΄16).

Ε΄ “ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται.” (Γαλ. στ΄12).

ΣΤ΄“πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν, - οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ,” (Φιλιπ. γ΄18).

Ζ΄ “ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἕν σοι ὑστερεῖ· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε, ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι, ἄρας τὸν σταυρόν σου.” (Μάρκ. ι΄21).

Η΄ “καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια τὰ ἴδια, καὶ ἐξάγουσιν αὐτὸν ἵνα σταυρώσωσιν αὐτόν.” (Μάρκ. ιε΄20).

Θ΄ “καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής.” (Λουκ. ιδ΄27).

Ι΄ “Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου, ἐρχομένου ἀπ' ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὀπίσω τοῦ Ἰησοῦ.” (Λουκ. κγ΄26).

ΙΑ΄ “καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ.” (Φιλιπ. β΄8).

ΙΒ΄ “ἐξαλείψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ·” (Κολασ. β΄14)

Τι είναι όμως ο σταυρός; είναι ο πιο ταπεινωτικός τρόπος θανάτωσης στη ρωμαϊκή αρχαιότητα. Γνωστοί “εκφραστές” αυτής της ποινής ήταν ο Νέρωνας, ο Δέκιος, ο Καλλιγούλας, και διάφοροι Πέρσες μονάρχες. Σταυρός είναι: “Σχήμα εκ δύο διασταυρούμενων καθέτων προς αλλήλας ευθειών, όργανον θανατικών εκτελέσεων, εκ δύο δοκών, συνδεδεμένων κατ' ορθήν γωνίαν, επί του οποίου προσεπασσαλούτο ο κατάδικος με τεταμένας τας χείρας” (Πάπυρος Λαρούς τ. 12, σελ. 610).

Άλλωστε το περιοδικό των Μ.τ.Ι., η “Σκοπιά” μέχρι το 1927 στο αριστερό μέρος του εξωφύλλου του έφερε πάντοτε το σταυρό. Αργότερα, και στο βιβλίο τους “η Ζωή” στη σελίδα 207 εικονίζεται ο Χριστός να σηκώνει το Σταυρό Του. Τι άλλαξε λοιπόν τα τελευταία χρόνια και αρνήθηκαν τον Σταυρό του Κυρίου; νομίζουμε πως η απάντηση είναι απλή: “Ο διάβολος δε φοβάται ξύλα ή πασσάλους αλλά το σχήμα του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, διά του οποίου συνετρίβη το κράτος του στο Γολγοθά ... Προσπαθεί όμως να περάσει την ιδέα στους ανθρώπους ότι ο Σταυρός του Γολγοθά ήταν ένας απλός πάσσαλος, για να μη μπορεί να τον νικήσει κανείς. Για να μη φεύγει με τίποτε από τις ψυχές των θυμάτων του, μεταξύ των οποίων την πρώτη θέση κατέχουν οι πρεσβευτές του, οι χιλιαστές” (Περιοδικό “Ο Σωτήρ”, κεφ. 13, σελ.91, 1996). επ' αυτού ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέγει: “Ο γαρ άρχων του κόσμου χαίρει, όταν τις αρνήται τον σταυρόν. Όλεθρον γαρ εαυτού γινώσκει την ομολογίαν του σταυρού. Τούτο γαρ εστί το τρόπαιον κατά της αυτού δυνάμεως, όπερ ορών φρίττει και ακούων φοβείται.” (“Προς Φιλιππισίους, περί βαπτίσματος”, - ΒΕΠΕΣ 2 – σ. 333).

Ο ενδιαφερόμενος για περισσότερες πληροφορίες για τα είδη του σταυρού στην αρχαιότητα μπορεί να καταφύγει στο “Λεξικό των Αγίων Γραφών” του Γ. Κων/νου. Σύμφωνα με το συγγραφέα (σ. 935) από τα ρωμαϊκά χρόνια εμφανίζονται τέσσερα είδη σταυρών:

crux commissa με σχήμα +

crux immissa με σχήμα + (με τη διασταύρωση στο μέσο των δοκών)

crux immissa με σχήμα ταυ Τ

crux decussata με σχήμα Χ (του μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέα)

Πιο πιθανός τρόπος σταύρωσης του Κυρίου φαίνεται ο πρώτος. Σ' αυτό συμφωνεί και η Παράδοση της Εκκλησίας μας, λέγοντας μάλιστα ότι οι Απόστολοι ζητούσαν άλλο τρόπο σταύρωσης για τον εαυτό τους που να μην τους ταυτίζει με τον Του Κυρίου Θάνατο. Έτσι ο Άγιος Ανδρέας σταυρώθηκε σε σταυρό σχήματος Χ (χι) και ο Πέτρος με αντεστραμμένο crux imm;issa (+), δηλαδή με το κεφάλι προς τα κάτω (Ιωάν. κα΄ 18,19).

Β΄ Η σημασία του Σταυρού

Τα σκοπίμως κακώς ερμηνευμένα χωρία από τους Μ.τ. Ι. Είναι τα ακόλουθα:

α΄ “καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος” (Μτθ. ι΄ 38). Ερμηνεία των Μ.τ.Ι.: “Και όποιος δε δέχεται το ξύλο του βασανισμού του και δεν ακολουθεί πίσω μου δεν είναι άξιός μου.” Ερμηνεύουν δηλαδή οι χιλιαστές τη φράση τον “σταυρόν αυτού” σαν ξύλο βασανισμού δίνοντας μια πολύ στενή και φυσικά λανθασμένη ερμηνεία, γιατί Σταυρός για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο, είναι ο τρόπος ΖΩΉΣ του πιστού.

Ορθόδοξη ερμηνεία: “Και εκείνος που δεν παίρνει την απόφαση να υποστεί θάνατο σταυρικό και δεν ακολουθεί με την απόφαση αυτή οπίσω μου μιμούμενος κατά πάντα το παράδειγμά μου δεν αξίζει για μένα.” (Π.Ν.Τ.). Σ' αυτά προσθέτει ο Ζιγαβηνός: “Σταυρόν λέγει τον προς τα βιοτικά θάνατον ... Χρη γαρ τον ακολουθείν μέλλονταμ τω Χριστώ (πρέπει αυτός που θα ακολουθήσει το Χριστό) νεκρωθήναι (ενν. δια του νοητού Σταυρού) προς τας κοσμικάς ηδονάς, ως εκείνος”. Αυτή μάλιστα η εξήγηση γίνεται σαφέστερη από το επόμενο χωρίο:

β΄ “Ἔλεγε δὲ πρὸς πάντας· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ' ἡμέραν, καὶ ἀκολουθείτω μοι.” (Λουκ. θ΄23). Ερμηνεία των Μ.τ.Ι.: “Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του (;) τη μια μέρα μετά την άλλη (;) και ας με ακολουθεί συνεχώς”. Τι λέτε, βγαίνει νόημα;

Ορθόδοξη ερμηνεία: “Αν κανένας θέλει να με ακολουθεί σαν οπαδός μου, ας διακόψει κάθε φιλία και σχέση με τον διεφθαρμένο εαυτό του και ας λάβει τη σταθερά απόφαση και σταυρικό ακόμα θάνατο δι' εμέ να υποστεί, την απόφαση δε αυτή ας ανανεώνει κάθε μέρα νεκρώνοντας τα πάθη της σαρκός, και ας με ακολουθεί μιμούμενος το παράδειγμά μου.” (Π.Ν.Τ.).

Για τη σημασία του Σταυρού ας αφήσουμε να μιλήσει ο χρυσορρήμων πατέρας Ιωάννης ο Χρυσόστομος σα γενικό συμπέρασμα:

Συμπέρασμα: “Κοντά σ' ένα δέντρο, μέσα στον Παράδεισο νίκησε ο διάβολος τον Αδάμ. Επάνω στο ξύλο του Σταυρού νίκηε το διάβολο ο Χριστός. Το πρώτο δέντρο άνοιξε στο ανθρώπινο γένος τις πύλες του Άδου. Το δεύτερο, ο Σταυρός,κι αυτούς που είχαν πάει στον Άδη τους ανακάλεσε..

Με το θάνατο του Χριστού γίναμε αθάνατοι. Αυτά είναι τα κατορθώματα του Σταυρού ...

Ο Σταυρός είναι το τρόπαιο που στήθηκε στη μάχη εναντίον των δαιμόνων, η μάχαιρα, η οποία χτύπησε την αμαρτία, το ξίφος με το οποίο τρύπησε ο Χριστός τον όφι. Ο Σταυρός είναι η ευαρέσκεια του Πατρός, η δόξα του μονογενούς Υιού, η ευφροσύνη του Αγίου Πνεύματος, ο στολισμός των αγγέλων, η ασφάλεια της Εκκλησίας, το καύχημα του Παύλου, το περιτείχισμα των αγίων, το φως ολόκληρης της οικουμένης...

Κι όπως ένας γενναίος βασιλιάς, όταν νικήσει σε σκληρό πόλεμο και το θώρακα και την ασπίδα και τα όπλα του τυράννου, καθώς και των νικημένων στρατιωτών, τα κρεμάει στο πιο ψηλό μέρος του τροπαίου, έτσι καο ο Χριστός .. νικητής στον πόλεμο εναντίον του διαβόλου, όλα τα όπλα του αντιπάλου και το θάνατο και την κατάρα τα κρέμασε ψηλά, στο Σταυρό, σαν σε τρόποαιο,για να βλέπουν όλοι το τ ρ ό π α ι ο και οι αγγελικές δυνάμεις που είναι πάνω στον ουρανό, και οι άνθρωποι που ζουν κάτω στη γη, αλλά και αυτοί ακόμα οι νικημένοι πονηροί δαίμονες.”

“χαίρε αράς¹ της αρχαίου λύτρον..

χαίρε, το των δαιμόνων πολυστένακτον τραύμα..

χαίρε, Σταυρέ, της ζωής ταμείον...

χαίρε, λαμπρόν της πίστεως γνώρισμα

χαίρε, ότι προσκυνούμενος καθαγιάζεις τας ψυχάς ...

χαίρε, φλοξ² καθάπερ φλέγων τους δαίμονας ...

χαίρε, ανάστασις τεθνεώτων³,

χαίρε, παράκλησις⁴ των πενθούντων

χαίρε, Ξύλον μακάριον”

(Από τους ΚΔ΄ Οίκους εις την νοητήν κλίμακα του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Οι υπογραμμίσεις του γράφοντα.)

1. αρά=κατάρα

2. φλόξ=φλόγα

3. τεθνεώτες=νεκροί

4. παράκλησις=παρηγοριά

5. Τα εσχατολογικά: Δευτέρα Παρουσία, ανάσταση νεκρών, χιλιετής βασιλεία, κλπ.

Α΄ Περί χιλιετούς βασιλείας

Οι σύγχρονοι ¨μελετητές της Γραφής” πήραν έναν από τους βασικούς τίτλους-ονομασίες τους (χιλιαστές) εξαιτίας ακριβώς των δοξασιών τους σ' αυτό το θέμα. Διδάσκουν δηλαδή ότι πριν την τελική Κρίση όλων (ζώντων τε και τεθνεώτων) των ανθρώπων, θα παρεμβληθεί ένα χρονικό διάστημα χιλίων ετών, κατά το οποίο θα εγκατασταθεί στη γη η κυβέρνηση και η βασιλεία του Θεού. Λένε μάλιστα ότι πρωτεύουσα (!) του κράτους αυτής της παγκόσμιας βασιλίας θα είναι η Ιερουσαλήμ¹. Η κυβέρνηση (!) του Θεού θα έχει πρωθυπουργό τον Αβραάμ και για ... υπουργούς διαφόρους πατριάρχες και προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης (!!!). Ο κόσμος, λένε, θα κυβερνιέται με ηλεκτρονικά μέσα (κάτι σαν τη Νέα Εποχή του Αντιχρίστου) και η γη θα είναι γεμάτη με υλικά αγαθά. Με λίγα λόγια οι “διασωθέντες” εν τη γη “μάρτυρες” θα ευημερούν.

Με βάση την παρερμηνεία της Γραφής – κυρίως δε της Αποκαλύψεως – κάνουν διάφορους μαθηματικούς υπολογισμούς και ανακαλύπτουν ... διάφορες χρονολογίες που ήρθε ή θα έρθει (δεν ξέρουν κι αυτοί) ξανά ο Χριστός.

Βέβαια στη γη δεν θα είναι όλοι οι χιλιαστές, γιατί οι 144.000 καλύτεροι απ' αυτούς θα βρίσκονται απ' ευθείας στον ουρανό.

Ας προχωρήσουμε όμως να δούμε σε τι συμπεράσματα φτάνουν οι “ψευδομάρτυρες” χιλιαστές “στηριζόμενοι” σε κάποια εδάφια της Π. Διαθήκης:

α΄ “καὶ συντελέσεις ταῦτα πάντα· καὶ κοιμηθήσῃ ἐπὶ τὸ πλευρόν σου τὸ δεξιὸν καὶ λήψῃ τὰς ἀδικίας τοῦ οἴκου Ἰούδα τεσσαράκοντα ἡμέρας. ἡμέραν εἰς ἐνιαυτὸν τέθεικά σοι” (Ιεζεκ. δ΄6). Σημαίνει: “κάθε μέρα συμβολίζει για σένα ένα χρόνο”. Με βάση αυτό το χωρίο και τα ακόλουθα χωρία της Αποκαλύψεως που ομιλούν για τη χιλιετή βασιλεία, δηλαδή:

β΄ “καὶ ἐκράτησε τὸν δράκοντα, τὸν ὄφιν τὸν ἀρχαῖον, ὅς ἐστι Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς ὁ πλανῶν οἰκουμένην, καὶ ἔδησεν αὐτὸν χίλια ἔτη,” (Αποκ. κ΄2).

Γ΄ “...καὶ ἔκλεισε καὶ ἐσφράγισε ἐπάνω αὐτοῦ, ἵνα μὴ πλανᾷ ἔτι τὰ ἔθνη, ἄχρι τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη· μετὰ ταῦτα δεῖ αὐτὸν λυθῆναι μικρὸν χρόνον” (Αποκ. κ΄3).

Δ΄ “...οἵτινες οὐ προσεκύνησαν τὸ θηρίον οὔτε τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔλαβον τὸ χάραγμα ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτῶν· καὶ ἔζησαν καὶ ἐβασίλευσαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ χίλια ἔτη·” (Αποκ. κ΄4).

ε΄ “καὶ οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη. αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη” (Αποκ. κ΄5). Και

στ΄ “ἀλλ' ἔσονται ἱερεῖς Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ βασιλεύσουσι μετ' αὐτοῦ χίλια ἔτη.” (Αποκ. κ΄6β), ...

και έπειτα από πολύπλοκους υπολογισμούς² καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Χριστός (ξανα)ήρθε και ... εγκαινίασε την χιλιετή Του Βασιλεία !!!.

Όμως για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς τα πράγματα είναι απλά: Τα χίλια χρόνια έχουν συμβολική σημασία. “Τα χίλια χρόνια, είναι ένας στρογγυλός αριθμός που φανερώνει τον μεταξύ των δύο Παρουσιών του Χριστού χρόνον του Ευαγγελίου, και δεν είναι 1000 χρόνια μετά την παρουσίαν του Αντιχρίστου, όπως διδάσκουν παλαιοί και νεότεροι χιλιασταί” (π.Α.Μ.- Ορθ. Φιλόθ. Μαρτυρία, σ. 35). Και συνεχίζει ο φωτισμένος μακαριστός γέροντας:

“Μετά από την μακράν περίοδον του Ευαγγελίου και λίγο πριν από την δευτέραν του Χριστού Παρουσίαν, όταν οι χριστιανοί θα έχουν αρχίσει να κοσμικοποιούνται, τότε θα λυθεί ο Σατανάς για λίγο, οπότε θα έλθει η μεγάλη αποστασία (κάτι σαν τα χρόνια μας) κατά τη διάρκεια της οποίας θα δράσει ο Αντίχριστος και ο Ψευδοπροφήτης, και ευθύς μετά η Κρίσις και το τέλος της ιστορίας “ (π.Α.Μ., έ.α.).

Σχετικά επιβεβαιώνει ο Ιωάννης ο Θεόλόγος: “Τὸ θηρίον ὃ εἶδες, ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγειν· καὶ θαυμάσονται οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐπὶ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, βλεπόντων τὸ θηρίον ὅτι ἦν, καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται.” (Αποκ. ιζ΄8). Λέει “ην” γιατί ο διάβολος ήταν – υπήρχε – δρούσε στα προ Χριστού χρόνια. Λέει “ουκ έστι” (δεν υπάρχει, δεν έχει δύναμη) εννοώντας τα χρόνια της διάδοσης του Ευαγγελίου (1000 έτη). Λέει “μέλλει αναβαίνειν” εννοώντας το λύσιμο του Διαβόλου για λίγο (3½ χρόνια) στα χρόνια της απόλυτης (σχεδόν) κυριαρχία ςτου Αντιχρίστου. Λέει, τέλος, “εις απώλειαν υπάγει” εννοώντας την απώλεια, την αιώνια και οριστική τιμωρία του Διαβόλου.

Συμπέρασμα: Η χιλιετής βασιλεία³ είναι η πνευματική βασιλεία του Ευαγγελίου και το μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο Παρουσιών του Κυρίου, και δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την υλική βασιλεία που φαντάζονται (ότι ήρθε ή θα έρθει) οι χιλιαστές.

Β΄ Περί Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας

Πέρα από τις διάφορες κατά καιρούς χρονολογίες για την Δευτέρα παρουσία που είχαν δώσει οι χιλιαστές (δες το ιστορικό περίγραμμα στη αρχή του παρόντος βιβλίου) ισχυρίζονται ότι έχει έρθει τελικά ο Χριστός, αλλά δεν Τον .... είδαμε!!! Τον είδαν λένε μόνο οι “φωτισμένοι” χιλιαστές! Ας προχωρήσουμε όμως να δούμε ποια χωρία κακοποιούν για να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους:

α΄ “οἳ καὶ εἶπον· Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ'ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανὸν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν.” (Πράξ. α΄ 11). Το ιερό κείμενο εδώ μιλάει για τους αγγέλους που παραβρέθηκαν στην Ανάληψη του Κυρίου. Οι άγγελοι λένε στους Αποστόλους ότι έτσι όπως είδαν τον Κύριο να ανεβαίνει στους ουρανούς έτσι θα Τον δουν να ξανάρχεται. Οι Μ.τ.Ι. Όμως ερμηνεύουν τη φράση “ὃν τρόπον” λέγοντας ότι “όταν ξανάρθει ο Χριστός θα Τον δούνε λίγοι, γιατί λίγοι τον είδαν να φεύγει” !! Όμως η ορθόδοξη ερμηνεία εξηγεί το “ὃν τρόπον” με τη φράση “με τον ίδιο θαυμαστό τρόπο” (δηλαδή εν νεφέλαις, ορατώς, ενδόξως, σωματικώς).

β΄ “πεφωτισμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας ὑμῶν εἰς τὸ εἰδέναι ὑμᾶς τίς ἐστιν ἡ ἐλπὶς τῆς κλήσεως αὐτοῦ, καὶ τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τῆς κληρονομίας αὐτοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις” (Εφεσ. α΄18). Ερμηνεία των Μ.τ.Ι.: “φωτισμένους .... να γνωρίσετε ποια είναι η ελπίδα στην οποία σας κάλεσε .... κληρονομιά για τους αγίους” και συνεχίζουν: “έτσι οι χριστιανοί θα δουν τη β΄παρουσία του Χριστού μέσω κατανόησης”!! (Οι Χριστιανικές Γραφές σελ. 439).

Ορθόδοξη ερμηνεία: “Να σας φωτίσει ... για να γνωρίσετε ποια είναι και πόσα είναι τα ελπιζόμενα αγαθά ... και ποιο είναι το πλούσιο μεγαλείο της δόξης, που ο Θεός όρισε κληρονομιά των χριστιανών”. Καμιά, δηλαδή, σχέση με τα περί “κατανόησης” και άλλων φαιδρών των χιλιαστών.

γ΄ “καὶ ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.” (Α΄ Ιωάν. β΄17). Ερμηνεία των Μ.τ.Ι.: “Επιπλέον ο κόσμος παρέρχεται καθώς και η επιθυμία του...” και συνεχίζουν “ερμηνεύοντας”: “Όχι το τέλος της γης αλλά του συστήματος”!!! (Οι Χριστ. Γραφές, σελ.446).

Ορθόδοξη ερμηνεία: “Και ο μάταιος κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία ...”. Με λίγα λόγια η περικοπή αυτή δε μας μιλάει για συνέχιση της ζωής στη γη όπως διατείνονται οι “Γιαχωβάδες”. Απλά λέει ότι κάποτε δεν θα υπάρχει η γη όπως την ξέρουμε, ούε φυσικά οι επιθυμίες μας (υλικές).

Απαντητικό χωρίο: “Ἥξει (θα έλθει) δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾗ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν (με βοή και πάταγο) παρελεύσονται (θα παρέλθουν), στοιχεῖα δὲ (ουράνια σώματα) καυσούμενα λυθήσονται (θα καούν και θα λιώσουν), καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται (θα κατακαεί η γη και τα έργα πάνω σ΄αυτή).” (Β΄Πέτρ. γ΄10).

Ακολουθούν μερικά συμπληρωματικά χωρία που αποδεικνύουν ότι η β΄του Κυρίου Παρουσία θα είναι από όλους αντιληπτή και ότι η ζωή (δικαίων και αδίκων) δε θα συνεχιστεί στη γη. Επίσης ότι κανείς δεν ξέρει, ούτε μπορεί να υπολογίσει τον χρόνο που θα πραγματοποιηθεί.

“Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατὴρ μου μόνος.” (Μτθ. κδ΄ 36).

“Ἰδοὺ ἔρχεται μετὰ τῶν νεφελῶν, καὶ ὄψεται αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸς καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν, καὶ κόψονται ἐπ' αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς. ναί, ἀμήν.” (Αποκ. α΄ 7). [Να, έρχεται με τις νεφέλες, και θα Τον δει κάθε μάτι (κάθε άνθρωπος) και αυτοί που τον ελόγχισαν πάνω στο Σταυρό⁴].

“καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.” (Μτθ. κδ΄ 30).

Το πιο σπουδαίο: “ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·” (Μτθ. κδ΄27). Μτφρ.: “όπως η αστραπή ξεκινά από την Ανατολή και φαίνεται μέχρι τη δύση, έτσι ορατή θα είναι και η παρουσία (β΄) του υιού του ανθρώπου”.

“Καὶ νῦν, τεκνία, μένετε ἐν αὐτῷ, ἵνα ὅταν φανερωθῇ ἔχωμεν παρρησίαν καὶ μὴ αἰσχυνθῶμεν ἀπ' αὐτοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ.” (Α΄ Ιωάν. β΄ 28).

“καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.” (Λουκ. κα΄ 27).

Γ΄ Η ανάσταση των νεκρών - Ο Παράδεισος Οι πλανεμένοι χιλιαστές προσδοκούν δύο παραδείσους για τους αναστημένους τη Β΄ Παρουσίας: ο ένας εδώ στη γη, για όλους τους ενάρετους “μάρτυρες” και ο άλλος στον ουρανό για τους “εκλεκτούς” χιλιαστές! Μάλιστα για τον πρώτο από τους δύο αυτούς τόπους, τον επίγειο, αναφέρουν τα εξής χαρακτηριστικά: “... στη Νέα Εδέμ ο Ιεχωβάς Θεός θα ευλογήσει τη γη. Θα διδάξει τον πολύ όχλο που θα έχει επιζήσει από τον Αρμαγγεδώνα5 πώς να φροντίσει για τη γη. Οι άνθρωποι αυτοί θα μάθουν πώς να φυτέψουν τον Παράδεισο ... Θ' απλωθεί σε όλη τη γη. Ολόκληρη η γη θα μεταβληθεί σ' ένα κήπο. Η καθαρισμένη γη που θα κυβερνάται από το Χριστό υπό τη διεύθυνση του μεγάλου κηπουρού Ιεχωβά ... Η αναφύτευση του Παραδείσου θα βοηθηθεί από το κατάλληλο κλίμα και από την απουσία καταστροφικών επιδημιών ... Ο Χριστός Ιησούς θα φέρει υγεία και ζωή στους ευπειθείς ανθρώπους, ώστε να μπορούν να ζουν για πάντα στην παραδεισένια γη”!!! (Από το 'έργο” τους: “Από τον απολεσθέντα Παράδεισο” σ. 220,1,2). Φυσικά αυτή είναι τελείως γήινη, κοσμική, παχυλη και λανθασμένη άποψη. Ο Κύριος πάντα ομιλούσε για ουράνιο Παράδεισο. Ο γήινος Παράδεισος υπήρξε κάποτε (στην εποχή των πρωτοπλάστων) αλλά το ανθρώπινο γένος φάνηκε αχάριστο απέναντι στον Ποιητή του με αποτέλεσμα την πτώση του ανθρώπινου γένους από το αρχαίον κάλλος και την αποβολή του ζεύγους των προπατόρων απ' την Εδέμ. Αλλά ας αφήσουμε την Αγία Γραφή να μιλήσει:

1. “χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν” (Μτθ. ε΄12).

2.“θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ” (Μτθ. στ΄20).

3.“καὶ ῥύσεταί με ὁ Κύριος ἀπὸ παντὸς ἔργου πονηροῦ καὶ σώσει εἰς τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τὴν ἐπουράνιον· ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων·” (Β΄Τιμ. δ΄18).

4.“εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον καὶ ἀμάραντον, τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ὑμᾶς, “ (Α΄ Πέτρ. α΄4).

5.“ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι” (Β΄ Κορ. Ιβ΄ 4). Εδώ αναφέρει ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος για τον εαυτό του (χωρίς να το αναφέρει, από ταπέινωση) ότι αρπάχτηκε στους ουρανούς, στον Παράδεισο. Δεν ομιλεί βέβαια για γήινους παραδείσους αλλά για επουράνιο τόπο, έτοιμο να δεχτεί τους σωζόμενους χριστιανούς.

6. Το ότι δεν πρέπει να βλέπουμε το μελλοντικό Παράδεισο με τα υλικά μας μάτια το βεβαιώνει ο ίδιος ο Ιησούς στους Σαδδουκαίους: “οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται (δεν νυμφεύονται)· 36 οὔτε γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται· ἰσάγγελοι γάρ εἰσι, καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες” (Λουκ. κ΄35,36).

Φυσικά δε μιλάμε για “μάσες, ξάπλες και μπαχτσέδες”, όπως φαντάζονται οι φαιδροί εγκέφαλοι των Μ.τ.Ι., αλλά για άλλου τύπου πνευματική κατάσταση όπως μας λέει ο Απ. Παύλος: “τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ, καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. ” (Α΄ Κορ. στ΄13).

8.“Οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ· ” (Ρωμ. Ιδ΄ 17).

Για τις υλιστικές περί Παραδείσου θεωρίες των χιλιαστών συμπεραίνει ο Π. Ν. Τρεμπέλας: “Οι χιλιασταί σου λέγουν ότι θα έχει ο καθένας μας το σπίτι του και θα απολαμβάνει αιωνίως άκραν υγείαν. Και θα έχομεν και οχήματα διά να καθήμεθα επάνω και να διασκεδάζωμεν και διά να είμεθα εύθυμαι υπάρξεις επί της γης. Μη χειρότερα Θεέ μου. Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί κατήντησαν εις την ειδωλολατρείαν. Διότι μόνο οι ειδωλολάτραι μπορούσαν να έχουν τέτοιες ιδέες δά την μέλλουσαν ζωήν”.

Για την ανάσταση των νεκρών οι χιλιαστές λένε ότι αυτή θα γίνεται σταδιακά! Και ξέρετε γιατί;

“... για να φτιάχνονται εν τω μεταξύ σπίτια (!!) εις τα οποία να είναι δυνατόν να χωρούν εκείνοι που θα ανασταίνονται!!! Όταν θα έχουν κατοικία οι αναστημένοι τότε θα κτίζονται νέα σπίτια για να ανασταίνονται οι επόμενοι, κ.ο.κ.⁶” (φουρνιές-φουρνιές δηλαδή). Τι λέτε; Πραγματικά, ο πολύς “ορθολογισμός” μωραίνει.

Η Αγία Γραφή αντίθετα απ' όλα αυτά μας βεβαιώνει ξεκάθαρα:

1. “ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.” (Α΄ Θεσ. δ΄16-17). Διακρίνει κανείς σ' αυτό το κείμενο ... διακεκομμένες ή αλλεπάλληλες αναστάσεις; Αντίθετα αυτά φαίνεται ότι θα γίνουν ακαριαία.

2. “μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως.” (Ιωάν. ε΄28,9). “Πάντες” λέει το κείμενο, όχι λίγοι.

3. “καὶ εἶδον τοὺς νεκρούς, τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς μικρούς, ἑστῶτας ἐνώπιον τοῦ θρόνου, καὶ βιβλία ἠνοίχθησαν· καὶ ἄλλο βιβλίον ἠνοίχθη, ὅ ἐστι τῆς ζωῆς· καὶ ἐκρίθησαν οἱ νεκροὶ ἐκ τῶν γεγραμμένων ἐν τοῖς βιβλίοις κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.” (Αποκ. κ΄ 12). Εδώ ο Ιωάννης βλέπει όλους τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους.

Συμπέρασμα: Η ανάσταση των νεκρών θα γίνει “ ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ”

(Α΄ Κορ. ιε΄ 52), όσο για το πώς θα είναι τα σώματά μας: “δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.” (Α΄ Κορ. ιε΄53). Μάλιστα όλων τα σώματα θα αλλάξουν και θα αφθαρτοποιηθούν: “πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα” (Α΄ Κορ. ιε΄51).

………………………………………………………………………..

1. Δες και την περί Σιωνισμού σημείωση στο τέλος του 1ου μέρους.

2. Λένε συγκεκριμένα: 7 καιροί για την αποκατάσυαση της διακυβέρνησης => 7 = 3 επί 3,5 καιροί ή αλλιώς 2 επί 1260 μέρες και επειδή μια μέρα είναι ίση με ένα έτος=> 2520 χρόνια. Άρα η β΄παρουσία έγινε !! και η “χιλιετής βασιλεία” τους ... άρχισε!!!! Σαν αρχή της χρονολόγησής τους έχουν το 607 π.Χ., έτος κατάλυσης της βασιλείας του Ιούδα (ή Ιουδαϊκού κράτους). Έτσι : 2520-607= 1913 (+ 0 το έτος γέννησης του Χριστού) = 1914 μ.Χ. !!!!!!

3. Για τη συμβολικότητα του αριθμού 1000 συνηγορούν: α΄ “Ἓν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ὑμᾶς, ἀγαπητοί, ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία.” (Β΄Πετρ. γ΄8) και β΄ “χίλια έτη ου πάντως τα τοσαύτα τω αριθμώ νοείν εύλογον” (Ανδρέας Καισαρείας). Δηλαδή “δεν είναι λογικό να θεωρήσουμε αυτά τα χίλια έτη αριθμητικώς”.

4. Δηλαδή θα Τον δει κάθε μάτι, όλοι ανεξαιρέτως. Ιδίως θα Τον δουν εκείνοι που δεν Τον πίστεψαν, εκείνοι που Τον σταύρωσαν, εκείνοι που Τον λόχγισαν. Γενικά θα Τον δουν με φόβο όλες οι φυλές της γης που δεν πίστεψαν σ' Αυτόν. Περισσότερο απ' όλους οι αιρετικοί και μάλιστα οι χιλιαστές.

5. Για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ο πόλεμος του Αρμαγγεδώνα, που αναφέρεται στην Αποκάλυψη, έχει συμβολική σημασία. “Πρέπει να εκληφθώσι ουχί εν γεωγραφική αλλ΄αλληγορική εννοία.” (Π. Μπρατσιώτης).

6. “Γραφικές Μελέτες” δ΄ τόμος, σελ. 577 και “Απελευθέρωσις”, σελ. 342-4.

Δείτε και:

-Το α- Λογον και το παράλογον των Χιλιαστών (β΄ μέρος)

-Το α-λογον και το παράλογον των Χιλιαστών