Η θεματολογία «Συνοδικότητα και Πρωτείο», της συνάντησης στο Αμμάν, Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών (Παπικών), στην φθίνουσα «αλήθεια» αποσκοπεί.

Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ «ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΙΟ», ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΑΜΜΑΝ, ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ (ΠΑΠΙΚΩΝ),  ΣΤΗΝ ΦΘΙΝΟΥΣΑ «ΑΛΗΘΕΙΑ» ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Συνάντηση Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών (Παπικών), κατόπιν προσκλήσεως του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Θεόφιλου, πραγματοποιείται στο Αμμάν, την πρωτεύουσα της Ιορδανίας, από τις 15 μέχρι 23 Σεπτεμβρίου 2014.  Αυτό αναφέρεται στην ιστοσελίδα www.news.va  (Official Vatican Network).  H ίδια ανακοίνωση αναφέρεται και στην ιστοσελίδα www.zenit.org, καθώς και σε άλλους διαδικτυακούς ιστότοπους.  Η συνάντηση αυτή της Ολομέλειας της Θεολογικής Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ορθόδοξης Εκκλησίας και Ρωμαιοκαθολικής (Παπικής) εκκλησίας θα έχει θέμα «Συνοδικότητα και Πρωτείο». 

Η συνάντηση αυτή ήταν αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων που ακολούθησαν τη συνάντηση της Κύπρου και σκοπό είχε να εξετάσει το «ρόλο του Επισκόπου Ρώμης κατά την Πρώτη Χιλιετία». Το θέμα «Συνοδικότητα και Πρωτείο» είναι αποτέλεσμα των συναντήσεων της Συντονιστικής Επιτροπής, που προηγήθηκαν στη Ρώμη το 2011 και στο Παρίσι το 2012.  Θα πρέπει να αναφέρομε ότι η θεματική της συζήτησης έλκει την καταγωγή της από το «Κείμενο της Ραβέννας», του έτους 2007 καθώς και της συνάντησης της Βιέννης του έτους 2010, « Εκκλησιολογικές και Κανονικές συνέπειες της μυστηριακής φύσεως της Εκκλησίας. Εκκλησιαστική Κοινωνία, Συνοδικότητα και Πρωτείο». 

Αρκεί πιστεύω οι βατικάνειοι να ανατρέξουν στην Εκκλησιαστική ιστορία και θα διαπιστώσουν ότι η Συνοδικότητα διεφύλαξε τις δογματικές αλήθειες της Εκκλησίας και όχι το παπικό πρωτείο.   Όσον αφορά το, παπικό πρωτείο και κατ’ επέκταση το παπικό αλάθητο η ιστορική αλήθεια καταδεικνύει ότι οι δύο αυτές παπικές πλάνες καταρρίπτονται απλά από το γεγονός ότι Πάπες έχουν καταδικάσει άλλους Πάπες ως αιρετικούς και επιπλέον Πάπες έχουν καταδικασθεί από Οικουμενικές Συνόδους ως αιρετικοί.

Το θέμα της συνάντησης θεωρώ πως είναι δείγμα δολιότητος.  Προς τι η συζήτηση περί Συνοδικότητας;  Η Εκκλησία από των Αποστολικών χρόνων μέχρι τις μέρες μας, το Συνοδικό σύστημα εφαρμόζει. Εφόσον τίθεται το θέμα «Συνοδικότητα και Πρωτείο» εξυπονοεί εκπτώσεις για να επιτευχθεί σύγκληση.  Ο συνδυασμός της θεματολογίας παραπέμπει σε εκπτώσεις, τόσο  στο θέμα της συνοδικότητας, όσο και στο θέμα του πρωτείου.  Όμως θεωρώ ότι ο θεσμός που παραβιάζεται πρωτίστως είναι η Συνοδικότητα, καθότι δολίως προσπαθούν οι βατικάνειοι να καταστήσουν τη Συνοδικότητα, τον αρχέγονο τούτο θεσμό απλώς ένα συμβουλευτικό σώμα του Πάπα.  Ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος (Καψάνης) ορθώς αναφέρει «Είναι φανερό ότι η Οικουμενική Σύνοδος γίνεται ένα συμβουλευτικό σωματείο των Παπών.  Το αλάθητο στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν ανήκει στην Οικουμενική Σύνοδο, αλλά στον Πάπα.  Ποιος όμως ανεκήρυξε τον Πάπα αλάθητο;  Η λαθητή σύνοδος;  Με αυτόν τον τρόπο η συνοδική αρχή, η παραδοθείσα από τους Αγίους Αποστόλους, αντικαθίσταται από την παποκεντρική αρχή» ‘’Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη – Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός (Παπισμός)’’.

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, αναφέρει, «Οι Άγιοι χριστοφόροι Απόστολοι έδωσαν άπαξ διαπαντός τον ορισμόν της θεανθρωπίνης εκκλησιαστικότητος: ‘’ Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν’’ (Πραξ. 15,28).  Πρώτον το Άγιον Πνεύμα και κατόπιν ημείς˙ ημείς τόσον, όσον δίδομεν χώρον εις το Άγιον Πνεύμα δια να ενεργή δι’ημών» Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος).  Το «έδοξε γαρ τω Αγίω Πνεύματι και ημίν» Πραξ. 15,28, υποδεικνύει το πρωτοχριστιανικό συνοδικό κάλλος, το οποίο δυστυχώς αγνοεί το Βατικανό.

Γιατί αμφισβητείται η Συνοδικότητα;  Η Συνοδικότητα δεν είναι που διεφύλαξε τις δογματικές αλήθειες της Εκκλησίας;  Το Ορθόδοξο Εκκλησιολογικό φρόνημα από την «εν Αγίω Πνεύματι ζωή της Εκκλησίας», κατά τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, υπαγορεύει τη Συνοδικότητα της Μίας Αγίας Εκκλησίας.  Προς τι η συζήτηση περί Συνοδικότητας;  Ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν λέγει για τη Συνοδικότητα της Εκκλησίας «Πριν κατανοήσουμε τη θέση και τη λειτουργία της Συνόδου μέσα στη Εκκλησία πρέπει να δούμε την ίδια την Εκκλησία σαν μία Σύνοδο».  Με το «υπερφρονείν» της υπεροχής, θα υπάρξει στρέβλωση του συνοδικού πρωτοχριστιανικού κάλλους.

Η «αρχέγονη Συνοδικότητα»* δεν καταμαρτυρεί απλώς το χρονολογικώς αρχέγονο, αλλά κατ’εξοχή το κάλλος της Συνοδικότητας που διεφύλαξε η Μια Αγία Εκκλησία.  Η Συνοδικότητα της Εκκλησίας διεφύλαξε την αλήθεια.  Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, αναφέρει «Η Ορθόδοξος Εκκλησία κατέχει την ακεραίαν διδασκαλίαν του Θεανθρώπου Χριστού, διότι ίσταται άνευ υποχωρήσεων εις την θεανθρωπίνην μεθοδολογίαν των Αγίων Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων.  Ο άνθρωπος της Ορθοδόξου, Αποστολικής, Αγιοπατερικής πίστεως, αισθάνεται και γνωρίζει ότι οι Ορθόδοξοι ανθρωποι είναι συνεργοί και μόνον του Αγίου Πνεύματος, συνεργοί οι οποίοι συνεχώς δια της προσευχής επακροώνται τι το Πνεύμα λαλεί, οι οποίοι συνεχώς ποιούν εκείνο που θέλει το Πνεύμα, οι οποίοι τας σκέψεις των και τα λόγια των ελέγχουν συνεχώς δι’ Αυτού.  Επειδή η καθολική ενότης της θεανθρωπίνης Αλήθειας είναι πάντοτε παρούσα εις την καθολικήν συνείδησιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δια τούτο οι Άγιοι Πατέρες και Διδάσκαλοι συμμετέχουν συνεχώς εις την καθολικήν συνείδησιν της Εκκλησίας» Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος).

Όσον αφορά το παπικό πρωτείο ίσως είναι ετυμολογικώς ακριβέστερο, αν χρησιμοποιούσε κανείς για την βατικάνειο εξουσιαστική μάνητα τη λέξη «υπεροχή», αντί «Πρωτείο», καθότι μπορεί δολίως να παρερμηνευτεί ως πρωτείο τιμής.  Η λέξη υπεροχή πιστεύω  επακριβώς αντικατοπτρίζει το «κοσμικό» του παπικού εξουσιαστικού πρωτείου. Το εξουσιαστικό «Πρωτείο», ούτε αρχέγονο είναι ούτε και εκκλησιαστικό.   Το «Πρωτείο» ή καλύτερα η «Υπεροχή» καταμαρτυρεί την εξουσιαστική πλάνη των Ρωμαιοκαθολικών (Παπικών), οι οποίοι από το έτος 1054 μ.Χ.  έχουν αποκοπεί από την Εκκλησία.

Για τον συνεχιζόμενο Διάλογο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών (Παπικών), ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας) με επιστολικό σημείωμά του στο «Ορθόδοξο Τύπο» (ημερομηνίας 9 Οκτωβρίου 2009) διαμαρτυρήθηκε για τις ενστάσεις κάποιων Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, αναφέροντας ότι «…Οι αντιτιθέμενοι, συνεπώς, εις τον εν λόγω Θεολογικόν Διάλογον, αμφισβητούν και επικρίνουν Πανορθοδόξους αποφάσεις, συνοδικώς ειλημμένας…».   Θα πρέπει να αναφέρομε ότι πράγματι η αποφάσεις για συνέχιση του Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών (Παπικών), έχουν ληφθεί  Πανορθοδόξως.  Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα «Ελεύθερη ώρα της Κυριακής», στις 14 Δεκεμβρίου 2009 ανέφερε «Πανορθοδόξως έχει αποφασιστεί ο εν λόγω διάλογος.  Σίγουρα όμως, δεν έχει αποφασιστεί η κατά τη διαδικασία του διαλόγου απομείωση της Ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας και απονεύρωση της Ορθοδόξου ταυτότητος».

Σύγχυση λοιπόν μεγάλη θα υπάρξει μετά την «αλληλοπεριχώρηση» συνοδικότητας και πρωτείου. Εάν γίνει αποδοχή έστω και μερικώς  του παπικού εξουσιαστικού πρωτείου, θα υπάρξει στρέβλωση του Συνοδικού πρωτοχριστιανικού κάλλους.

*Τον όρο  «αρχέγονη συνοδικότητα» είχε αναφέρει ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας)