Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου -"εἶπε τῷ παραλυτικῷ, θάρσει, τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου".

Ἀπόστολος: Ἰακ. ε´ 10-20.

Εὐαγγέλιον: Ματθ. θ´ 1-8.

Ἦχος: πλ. α´.—Ἑωθινόν: ΣΤ´

"εἶπε τῷ παραλυτικῷ, θάρσει, τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου".

Στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ περιγράφεται τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ. Τὸ ἴδιο περιστατικὸ περιγράφεται ἐπίσης στοὺς εὐαγγελιστὲς Μάρκο (β´ 18-22) καὶ Λουκᾶ (ε´ 33-39).
Ὁ Κύριος, εὑρισκόμενος στὴν Καπερναοὺμ καὶ κηρύττων στὰ πλήθη ποὺ συνέρρεαν, ὅταν μπροστὰ στὸν Χριστὸ ἔφεραν ἕνα παραλυτικό, ποὺ ἔκειτο πάνω στὸ κρεβάτι του. Οἱ εὐαγγελιστὲς Μᾶρκος καὶ Λουκᾶς προσθέτουν τὴν λεπτομέρεια ὅτι τέσσερις ἄνδρες μετέφεραν τὸν παραλυτικὸ μὲ τὸ κρεβάτι του, καὶ λόγῳ τοῦ συγκεντρωμένου πλήθους στὴν οἰκία ποὺ ἐκήρυττε ὁ Ἰησοῦς, χάλασαν τὴν στέγη τῆς οἰκίας καὶ μὲ σχοινιὰ κατέβασαν τὸ κρεβάτι τοῦ παραλυτικοῦ ὥστε νὰ εὑρεθεῖ μπροστὰ στὸν Κύριο.

Ὁ Κύριος εἶδε τὴν μεγάλη πίστη τῶν τεσσάρων ἀλλὰ καὶ τοῦ παραλυτικοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐπίστευαν στὴν θαυματουργὸ θεραπεία, ἀμέσως μόλις τὸν ἔβλεπε ὁ Κύριος. Ἄλλωστε, μόνον ἡ μεγάλη πίστη θὰ τοὺς ὁδηγοῦσε νὰ καταφύγουν στὸ σχέδιο αὐτό, νὰ χαλάσουν τὴν στέγη τῆς οἰκίας. Ὅταν ὑπάρχει πίστη, ὑπάρχει καὶ ὁ τρόπος νὰ προσεγγίσει κάποιος τὸν Χριστό.

Ὁ Κύριος λέγει στὸν παραλυτικὸ νὰ ἔχει θάρρος. Αὐτὴ ἡ ἐνθάρρυνση ἔχει μεγάλη σημασία, διότι πολλὲς φορὲς ἡ ψυχολογία καὶ ἡ συναισθηματικὴ διάθεση τοῦ ἀσθενοῦς εἶναι εὐμετάβλητος καὶ ἀσταθής. Συχνὰ ταλαιπωρεῖται ἀπὸ ἀμφιβολίες γιὰ τὴν πορεία τῆς ὑγείας του, τὴν θεραπεία, ἡ ψυχὴ τοῦ κατατρώγεται ἀπὸ ἀγωνία καὶ τύψεις γιὰ τυχὸν προσωπικὲς ἁμαρτίες ποὺ τὸν ὁδήγησαν στὴν ἀσθένεια.

Αὐτὴ ἡ ἀνασφάλεια ἐπιτείνει τὴν ἀγωνία καὶ τὸ ἄγχος τοῦ ἀσθενοῦς, παραλύει ψυχολογικῶς τὸν ἄρρωστο. Ἴσως καὶ στὴν καρδιὰ τοῦ παραλυτικοῦ, παρὰ τὴν πίστη του ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔχει τὴν δύναμη νὰ τὸν θεραπεύσει, νὰ τὸν βασάνιζαν λογισμοὶ γιὰ τὴν προσωπική του ἁμαρτωλότητα. Γι' αὐτὸ ὁ Κύριος εὐθὺς ἀμέσως φροντίζει νὰ καθησυχάσει τὸν παραλυτικὸ καὶ νὰ τὸν ἐνθαρρύνει μὲ τὴν φράση "θάρσει, τέκνον". Καὶ συμπληρώνει ὅτι "ἀφέωνταί σοιαἱἁμαρτίαι σου".

Ὁ Κύριος διασυνδέει τὴν θεραπεία μὲ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τὴν ἐξουσία ποὺ ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες. Ἡ σωματικὴ ἀσθένεια σὲ πολλὲς περιπτώσεις συνδέεται ἢ ἔχει τὴν ρίζα της στὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς. Ἡ ἁμαρτία μολύνει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὰ ψυχικὰ πάθη ἐξασθενοῦν ὀργανικῶς καὶ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος.

Ὁ Χριστὸς θεραπεύει σωματικῶς τὸν παραλυτικὸ ἀφοῦ πρῶτα τὸν ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του. Ἐπιδεικνύει ἔτσι ὅτι ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες ὡς ὁμότιμος τοῦΘεοῦ Πατρός. Πρῶτον θεραπεύει τὴν ψυχή, συγχωρώντας τὶς ἁμαρτίες τῆς (ἄγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος).

Ἡ δήλωση τοῦ Χριστοῦ ὅτι συγχωρεῖ ἁμαρτίες οὐσιαστικῶς ὑποδηλώνει τὴν θεϊκή Του ἰδιότητα, προκαλεῖ τὴν ἐνδόμυχη ἀγανάκτηση κάποιων παρισταμένων γραμματέων, οἱ ὁποῖοι ἔκριναν ὅτι ὁ Ἰησοῦς βλασφημεῖ. Ἀπὸ φθόνο καὶ πονηρία δὲν μποροῦν νὰ δεχθοῦν ὅτι ὁ Χριστὸς ἔχει τὴν θεϊκὴ ἐξουσία τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν.

Ὁ Κύριος ὡς καρδιογνώστης γνωρίζει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν γραμματέων καὶ ἀποκαλύπτει δημοσίως τὰ πονηρὰ διανοήματα τῶν καρδιῶν τους. Τοὺς προκαλεῖ εὐθέως λέγων, τί εἶναι εὐκολώτερο, νὰ συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες τοῦ παραλυτικοῦ ἢ νὰ σηκωθεῖ καὶ νὰ περπατήσει; Ἐκεῖνο ποὺ γιὰ τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων ἐθεωρεῖτο εὐκολωτερο, δηλαδὴ ἡ ἔκφραση "ἀφέωνται σοὶ αἳ ἁμαρτίαι σου", γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι τὸ οὐσιαστικότερο, διότι ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς προϋποθέτει μετάνοια ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς εἶναι ἀνώτερη καὶ δυσκολοτερη ἀπὸ τὴν θεραπεία τοῦ σώματος, καὶ μόνον ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ τὴν ἐξασφαλίσει.

Ὡστόσο οἱ ἄνθρωποι δὲν πείθονται εὔκολα, ἐὰν δὲν δοῦν ἁπτὰ καὶ θεαματικὰ ἀποτελέσματα. Ἔτσι λοιπόν, γιὰ νὰ δείξει ὁ Κύριος πέραν πάσης ἀμφιβολίας ὅτι δύναται καὶ ἁμαρτίες νὰ συγχωρεῖ καὶ σωματικὴ ἀσθένεια νὰ θεραπεύσει, λέγει στὸν παραλυτικὸ νὰ σηκωθεῖ, νὰ πάρει τὸ κρεβάτι του καὶ νὰ πάει στὸ σπίτι του.

Τὰ πλήθη ὅταν εἶδαν τὸ ὀφθαλμοφανὲς θαῦμα τῆς θεραπείας, ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸ βλέποντες ἕναν ἄνθρωπο, ὅπως ἐσφαλμένως καὶ κατὰ τὸ ἐξωτερικῶς φαινόμενον ἐνόμιζαν τὸν Ἰησοῦ νὰ ἐπιτελεῖ ἕνα θαῦμα, γιὰ τὴν μεγάλη δύναμη τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς οἱ πιστοὶ χριστιανοί, γνῶστες τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ, ἂς μὴν ἀκολουθοῦμε τὸν εὔκολο δρόμο τῶν πολλῶν ποὺ ἐπιζητοῦν τὸ ὀφθαλμοφανὲς θαῦμα. Ἀντιθέτως, νὰ ἐπιδιώκουμε τὸ σημαντικότερο, τὸν προσωπικό μας καθαγιασμὸ μὲ μετάνοια καὶ νὰ ἐκτιμοῦμε τὴν μεγάλη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς συγχωρεῖ καὶ νὰ ἐξαλείφει τὶς ἁμαρτίες μας.

Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος

Ορθόδοξος Τύπος,11/07/2014