Μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Απόστολος: Β΄ Κορ. ια΄ 21-ιβ΄ 9

Ευαγγέλιο: Ματθ. ιστ΄13-19

Πέτρος και Παύλος. Δυο πρόσωπα στα οποία είναι αφιερωμένη η σημερινή γιορτή. Δυο πρόσωπα τα οποία δεσπόζουν στα σημερινά αναγνώσματα. Στον μεν Απόστολο κυριαρχεί το όνομα του Παύλου, στο δε Ευαγγέλιο ξεχωρίζει το όνομα του Πέτρου. Και τούτο γιατί σήμερα τιμά η Εκκλησία τη μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η διαχρονική δε τιμή των δυο Αποστόλων επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι εικόνες των δυο Αποστόλων είναι τοποθετημένες δεξιά και αριστερά της εικόνας της «δέησης» στο εικονοστάσι.

Ο Απόστολος Πέτρος μεριμνά κυρίως για τους Χριστιανούς που προήλθαν από την τάξη των Ιουδαίων, ο δε Απόστολος Παύλος έχοντας σαν αφετηρία τους Ιουδαίους απευθύνεται, στη συνέχεια, στα έθνη, στους ειδωλολάτρες, για τούτο και χαρακτηρίζεται Απόστολος των «Εθνών».

Και οι δυο τους, όπως και οι άλλοι Απόστολοι, επωμίζονται ένα δύσκολο έργο, να πορευθούν σε όλα τα έθνη μεταφέροντας το μήνυμα της σωτηρίας δια του Ιησού Χριστού. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η Κύπρος περιλαμβάνεται μεταξύ των πρώτων περιοχών που δέχθηκε το μήνυμα αυτής της σωτηρίας δια των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα.

Οι Απόστολοι, παρά το ότι φαίνεται ότι δρουν σε συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, εν τούτοις το έργο τους είναι κοινό, καθολικό, δηλαδή η φροντίδα «πασών των Εκκλησιών». Και όχι μόνο. Πέραν από το  ενδιαφέρον για το σύνολο των Εκκλησιών εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τον κάθε πιστό ξεχωριστά. Ακούσαμε σήμερα τον Απόστολο Παύλο να τονίζει «τις ασθενεί και ουκ ασθενώ, τις σκανδαλίζεται, και ουκ εγώ πυρούμαι;»

Κατά συνέπεια η φροντίδα τους, δεν περιοριζόταν μόνο στο κήρυγμα, αλλά το ξεχωριστό ενδιαφέρον για κάθε μέλος της Εκκλησίας, καθώς και τα προβλήματα του. Σαν καλοί ποιμένες συμπάσχουν με το ποίμνιο τους, τους πιστούς, παραμερίζοντας τα δικά τους προβλήματα. Γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Κορίνθου: «Είμαι ελεύθερος, χωρίς εξάρτηση από κανέναν. Κι όμως έκανα τον εαυτό μου σκλάβο όλων για να κερδίσω όσο το δυνατό πιο πολλούς. Ανάμεσα στους Ιουδαίους συμπεριφέρθηκα σαν Ιουδαίος για να τους κερδίσω για το Χριστό κι ενώ εγώ ο ίδιος δεν είμαι πιο κάτω από την αυθεντία του νόμου, ανάμεσα σ’ αυτούς που είναι, συμπεριφέρθηκα σαν να ήμουν και εγώ, για να τους κερδίσω για το Χριστό. Παρόμοια, όταν βρισκόμουν μ’ αυτούς που αγνοούν το νόμο του Μωυσή, για να τους κερδίσω ζούσα κι εγώ σαν ξένος προς το νόμο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπακούω στο νόμο του Θεού, αφού είμαι δεμένος με το νόμο του Χριστού. Με όσους έχουν πίστη αδύνατη έγινα το ίδιο για να κερδίσω τους αδύνατους στην πίστη. Για τους πάντες έγινα τα πάντα, έτσι ώστε με κάθε τρόπο να σώσω μερικούς. Κι όλα αυτά τα κάνω για το Ευαγγέλιο ώστε να μπορέσω και εγώ να συμμετάσχω στα αγαθά του» (Α΄ Κορ. θ΄ 19-23).

Όντας «συγκοινωνοί» του Ευαγγελίου θέλησαν οι Απόστολοι, μέσα από τη δραστηριότητα και τη διδασκαλία τους να καταστήσουν συγκοινωνούς και όλος τους πιστούς. Αυτή η φροντίδα εκφράζεται μέσα από τις 14 επιστολές του Απόστολου Παύλου καθώς και τις επτά καθολικές επιστολές, δηλαδή δυο του Πέτρου, τρεις του Ιωάννη, μια του Ιακώβου και μια του Ιούδα. Τα «ρήματα αιωνίου ζωής» ολοκληρώνονται μέσα από τα ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννου, καθώς και την Αποκάλυψη του Ιωάννου. Τέλος σε ότι αφορά το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, πέραν από την αναφορά στην ίδρυση της Εκκλησίας και τη ζωή των πρώτων χριστιανών καταγράφουν ιδιαίτερα τη δράση των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, τη μνήμη των οποίων τιμούμε σήμερα.

Όμως πως και γιατί είναι κορυφαίοι οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος; Παρά το αρνητικό και για τους δυο, αφού ο μεν Πέτρος αρνήθηκε το Διδάσκαλο του και μάλιστα με όρκο, ο δε Παύλος γιατί υπήρξε διώκτης του και των Χριστιανών, εν τούτοις, στη συνέχεια με τη μεταστροφή και δράση τους έγιναν η «πέτρα» πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η Εκκλησία και το «σκεύος εκλογής», δια μέσου των οποίων κατέστησαν και τους ανθρώπους, συγκοινωνούς της σωτηρίας.

Ο Απόστολος Πέτρος, πολλές φορές μιλά και εκ μέρους των άλλων Αποστόλων. Τον ακούσαμε να απαντά σήμερα στο καίριο ερώτημα του Ιησού: «Υμείς τινά με λέγεται είναι»; «Συ ει ο Χριστός, ο Υιός του Θεού τον ζώντος».

Σε άλλη περίπτωση όταν ο κόσμος παρεξήγησε τους λόγους του Ιησού για κοινωνία του σώματος και το αίματος του, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να φεύγουν, τότε ο Ιησούς είπε και στους μαθητές του αν ήθελαν να φύγουν για να πάρει απάντηση από τον Πέτρο: «Και σε ποιον να πάμε, Κύριε; Εσύ κατέχεις τα λόγια που οδηγούν στην αιώνια ζωή» (Ιωάν. στ΄ 67-68). Πεπεισμένος για τα πιο πάνω για το πρόσωπο του Ιησού ο Πέτρος θα μιλήσει κατά την Πεντηκοστή στα πλήθη καλώντας τα σε μετάνοια και πίστη και τα οποία επιβεβαίωσε ο ίδιος μέσα από τη ζωή του.

Ο Απόστολος Παύλος, αν και δεν ανήκει στην αρχική ομάδα των μαθητών μετά την απ’ ευθείας κλήση του από το Χριστό. Η πορεία προς τη Δαμασκό υπήρξε καθοριστική όχι μόνο για τον Παύλο, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Πέραν από την απ’ ευθείας εκλογή του από τον Ιησού οδηγήθηκε στην τιμή και την καταξίωση μέσα από τις πολλές δοκιμασίες που ακούσαμε στο σημερινό Απόστολο. Με τις τέσσερις περιοδείες του σε Κύπρο, Μικρά Ασία, Ελλάδα, Μάλτα και Ρώμη θα καταστεί δικαιολογημένα Απόστολος των Εθνών. Δίκαια χαρακτηρίστηκε σαν ο «Πρώτος μετά το Ένα», δηλαδή το Χριστό. Κανένας πνευματικός άνθρωπος δεν άσκησε τόση επίδραση πάνω στην ανθρωπότητα, όσο ο Απόστολος Παύλος.

Αδελφοί μου, αυτά είναι τα πρόσωπα που τιμούμε σήμερα, ανθρώπινα, αλλά και ουράνια. Άνθρωποι που έσφαλαν, αλλά που αξιοποίησαν θετικά το σφάλμα τους. Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος επηρέασαν την πορεία του πολιτισμού αφού καθόρισαν με τη διδασκαλία τους ότι: «η ψυχή του πολιτισμού είναι ο πολιτισμός της ψυχής». Μέσα από την αυτοθυσία τους έγιναν τα διαχρονικά πρότυπα για όλους. Ας τους μιμηθούμε. Ας πειθαρχήσουμε στην προτροπή του Αποστόλου Παύλου: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού» (Α΄ Κορ. ια΄1).  Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης –Μητρόπολη Πάφου