Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου)

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις· εν ναώ του Θεού, τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται…» (Από το Απολυτίκιο της Εορτής)

Ιδιαίτερα σημαντική, αλλά συνάμα και καθοριστική η σημερινή μέρα, τόσο για τη Μαριάμ και τους γονείς της, όσο ιδιαίτερα για την ανθρωπότητα. Ιδιαίτερα σημαντική η σημερινή μέρα για τον Ιωακείμ και την Άννα, οι οποίοι, αφού δέχθηκαν την ευλογία του Θεού με την έξοδό τους από τον ονειδισμό της ατεκνίας, προσέρχονται σήμερα στο ναό για να προσφέρουν, σαν δώρο ευχαριστίας στο Θεό, τη μονάκριβη κόρη τους. Όμως, είναι ιδιαίτερα σημαντική η σημερινή μέρα για τη Μαριάμ, η οποία γίνεται δεχτή από τον ιερέα Ζαχαρία στα Άγια των Αγίων του ναού του Σολομώντα «ανατραφήναι Κυρίω», για να καταστεί στη συνέχεια η ίδια «ο καθαρώτατος ναός του Σωτήρος» και «το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού» και ενώ θα βρίσκεται στη γη, την ίδια στιγμή θα καθίσταται και «σκηνή επουράνιος». Τέλος, η σημερινή μέρα είναι καθοριστική για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όπως ακούσαμε και στο απολυτίκιο και το οποίο προτάξαμε πιο πάνω: «Σήμερα, είναι η απαρχή της εκδήλωσης της εύνοιας, της καλής διάθεσης του Θεού και η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων». Με την είσοδο της Υπεραγίας Θεοτόκου στο ναό προαναγγέλλεται και η «είσοδος» του Χριστού στον κόσμο. Κι από τότε άγγελοι και άνθρωποι την υμνολογούν ασταμάτητα, γιατί έγινε «της οικονομίας του κτίστου η εκπλήρωσις». Γιατί έγινε «κλίμαξ επουράνιος δι’ ης κατέβη ο Θεός» και συνάμα η γέφυρα που ενώνει τη γη με τον ουρανό, οδηγώντας τους ανθρώπους στη σωτηρία.

Πώς, λοιπόν, να μην τιμήσουμε κι εμείς την Υπεραγία Θεοτόκο, στο πρόσωπο της οποίας εκπληρώνεται το μυστήριο της Θείας Οικονομίας; Από τότε, αυτή που τιμήθηκε από τον Ουρανό, τιμάται από τους ανθρώπους, γιατί κατέστη «προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντη» και «μεσιτεία προς τον ποιητήν αμετάθετη». Με τον τρόπο αυτό εκπληρώνονται οι δικοί της προφητικοί λόγοι προς την Ελισάβετ: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. α΄ 48). Ένας μακαρισμός που επιβεβαιώθηκε ήδη επί των ημερών της, όπως ακούσαμε και στο σημερινό Ευαγγέλιο. «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας». Ένας μακαρισμός που συνεχίζεται ασταμάτητα γι’ αυτήν που έγινε «τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφίμ», αφού έγινε η Μητέρα του Θεού και την οποία ως όντως «Θεοτόκον» μεγαλύνομεν.

Ύμνοι τιμής, αλλά και παράκλησης ακούονται δια μέσου των αιώνων με αποδέκτη το πρόσωπο της Θεοτόκου, γιατί, κατά τον υμνωδό, «πάντες μετά Θεόν εις σε καταφύγομεν». Ακόμα και σε εποχές θρησκευτικής αδιαφορίας, όπως η εποχή μας, η Θεοτόκος αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής, καθώς και της προσευχής των ανθρώπων. «Παναγία μου, βοήθησέ με, σώσε με».

Λίγα λόγια με δυνατά όμως συναισθήματα που συγκλονίζουν. Κι όταν ακόμα τούτα τα λόγια πολλές φορές λέγονται ασυναίσθητα, στο βάθος κρύβουν την προσδοκία και την ελπίδα της βοηθείας από μέρους της Θεοτόκου. Είναι τότε που η ελπίδα γεννά το τάμα και το τάμα ζωογονεί την ελπίδα. Για τούτο αναρίθμητα τα τάματα και αμέτρητες οι εκκλησιές και τα ξωκλήσια που είναι αφιερωμένα στη Θεοτόκο. Αυτά είναι το διαχρονικό ευχαριστώ των ανθρώπων που κατέφυγαν στη Θεοτόκο και βρήκαν βοήθεια και προστασία.

Όλη τούτη η τιμή που προσφέρουμε στη Θεοτόκο είναι μικρή μπροστά στην τιμή που αξιώθηκε από το Θεό με το να κατοικήσει στα σπλάχνα της ο Υιός και Λόγος του Θεού. Κι όμως, παρά το ότι αξιώθηκε τόσης τιμής από το Θεό, εν τούτοις η ίδια υποκλίνεται με ταπείνωση. Αναγνωρίζει ότι ο Θεός «επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού». Για τούτο δοξάζει τον Κύριο και το πνεύμα της νιώθει αγαλλίαση για το Θεό τον οποίο θεωρεί σωτήρα της, γιατί ακριβώς έδειξε την ευμένειά του στην ταπεινή του δούλη, κατά τη δική της ομολογία (Λουκ. ι΄ 46 – 47). Αυτή η διαχρονική ταπείνωση εκφράζεται παραστατικά στην εικόνα της «δέησης», όπου η Παναγία με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο υποκλίνονται ευλαβικά για τη σωτηρία των ανθρώπων. Γιατί, κατά τον υμνωδό: «πολλά γαρ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου». Δηλαδή, έχει μεγάλη δύναμη η παράκληση της Μητέρας για να εξασφαλιστεί η ευνοϊκή απάντηση του Δεσπότη Χριστού.

Προσβλέποντας στη δική της παρρησία υποκλινόμαστε κι εμείς σήμερα μπροστά στην αγία μορφή της. Της προσφέρουμε τα μύρα της καρδιάς και τα δάκρυα της ευγνωμοσύνης μας. Κάποτε τα χείλη σιωπούν και τα δάκρυα στερεύουν. Όμως, η ευχαριστία συνεχίζεται σιωπηρά και ασταμάτητα. Κάποτε τη σιωπηρή δέηση την αντικαθιστούν οι δυνατοί και γοργοί κτύποι της καρδιάς που θέλει κι αυτή να γίνει συμμέτοχη στην ευχαριστία. Νους, συναίσθημα, καρδιά, ακόμα κι η σιωπή, το καθένα και η καθεμιά με το δικό τους τρόπο ανταμώνουν για να πουν το μεγάλο «ευχαριστώ» στη Μητέρα του Θεού και όλου του κόσμου. Πότε με δάκρυα και σιωπή, πότε δυνατά και γοερά εναλλάσσονται παράκληση και ευχαριστία προς τη Μητέρα του Κυρίου που υψώθηκε όχι μόνο από το Θεό, αλλά και μέσα από τη δική της υπομονή και εγκαρτέρηση. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η Υπεραγία Θεοτόκος δοκιμάστηκε στη ζωή της με τη θηριωδία του Ηρώδη και τη φυγή στην Αίγυπτο, ιδιαίτερα δε όταν είδε τον Υιό της να δικάζεται,να εξευτελίζεται και τέλος να πεθαίνει πάνω στο Σταυρό! Μέσα από την όλη στάση και συμπεριφορά της, μας έδωσε το μήνυμα ότι και οι δίκαιοι πάσχουν. Χρειάζεται για τούτο υπομονή, δύναμη και προσευχή. Χρειάζεται υπομονή και ελπίδα στις δύσκολες στιγμές της ζωής. Χρειάζεται να ενισχύσουμε την προσευχή μας τόσο στο Θεό, όσο και στην Παναγία με τη βεβαιότητα ότι θα εισακουστούν οι προσευχές μας.

Αδελφοί μου, «ο καθαρώτατος ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς και Παρθένος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, κατά το κοντάκιο, σήμερον εισάγεται εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα την εν Πνεύματι θείω…». Με τον τρόπο αυτό μας προσκαλεί κι εμάς να καθαρίσουμε τις ψυχές μας, μέσα από τη μετάνοια και την εξομολόγηση, για να μπορέσουν να γίνουν επάξια ναός του Θεού και για να μπορούν να διακρίνουν τις συνεχείς δωρεές του Θεού. Ας ανταποκριθούμε σ’ αυτή την πρόσκληση κι ας την παρακαλούμε ασταμάτητα. «προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς, αλλά πρόφθασον ως αγαθή εις την βοήθειαν ημών. Τάχυνον εις πρεσβείαν και σπεύσον εις ικεσίαν η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε». Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης- Μητρόπολη Πάφου