Πακιστάν: η ηρωίνη συχνά είναι φθηνότερη και από το φαγητό

Πακιστάν: η ηρωίνη συχνά είναι φθηνότερη και από το φαγητό

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ οι χρήστες στο Καράτσι ξεπερνούν το μισό εκατομμύριο

Στη μοίρα τους έχουν αφεθεί οι χρήστες ναρκωτικών ουσιών στο Πακιστάν, καθώς ελλείψει χρηματοδότησης και προμηθειών μόνη λύση για την αποθεραπεία αποτελούν τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα, ενώ η ηρωίνη από το γειτονικό Αφγανιστάν κυκλοφορεί σε τέτοια αφθονία, ώστε να είναι φθηνότερη από το φαγητό. 

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ, οι περισσότεροι πακιστανοί χρήστες, που ξεπερνούν σήμερα το μισό εκατομμύριο, συγκεντρώνονται στο Καράτσι, τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, η οποία αποτελεί σημαντικό κόμβο διαμετακομιστικού εμπορίου στην περιοχή για την προώθηση των τεράστιων ποσοτήτων (πάνω από 90% της παγκόσμιας παραγωγής) ηρωίνης που προέρχεται από το Αφγανιστάν.

Οπως χαρακτηριστικά περιγράφει σχετική ανταπόκριση του BBC, η κατάσταση σε διάφορες γειτονιές της πόλης, όπου ναρκομανείς παίρνουν τη δόση τους σε κοινή θέα στη μέση του δρόμου ακόμα και μπροστά στα μάτια των μικρών παιδιών που περνούν πηγαίνοντας στο σχολείο, επιβεβαιώνει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο τα θλιβερά στοιχεία του διεθνούς οργανισμού. Οι χρήστες είναι στην πλειονότητά τους νέοι άνθρωποι που βρίσκουν διέξοδο στα ναρκωτικά λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης που βιώνουν χωρίς δουλειά και ελπίδα για το μέλλον ενώ παρακαλούν τον Θεό να τους απαλλάξει από τον πόνο και τη «φωτιά» που καίει τα σώματά τους.
Παρόλα αυτά, η πρόσβαση στα οπιοειδή που φτάνουν από το Αφγανιστάν είναι όλο και πιο εύκολη καθώς πολλές φορές κοστίζουν λιγότερο κι από το φαγητό ενώ άλλα στοιχεία του ΟΗΕ κάνουν λόγο για ναρκωτικά αξίας 27-30 δισ. δολαρίων που διακινούνται κάθε χρόνο από το Αφγανιστάν μέσω Πακιστάν με παράνομες ουσίες 1,5 δισ. δολαρίων να παραμένουν στο Πακιστάν.

Πολύτιμη βοήθεια, έστω και με τα λιγοστά μέσα που έχει στη διάθεσή του, προσφέρει το «Ιδρυμα Εντχι», το οποίο είναι γνωστό στην περιοχή για τις δωρεάν υπηρεσίες αποθεραπείας και αποκατάστασης που παρέχει στους ναρκομανείς στα έξι κέντρα απεξάρτησης που διατηρεί στο Καράτσι με περίπου 4.500 ασθενείς να δέχονται την φροντίδα του προσωπικού και των εθελοντών ανά πάσα ώρα και στιγμή. Το προσωπικό και οι εθελοντές, ωστόσο, δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν τον τεράστιο όγκο ασθενών που καταφεύγουν στην κλινική για αποκατάσταση.

Η θεραπεία που προσφέρεται είναι βασική και περιλαμβάνει μόνο ηρεμιστικές ενέσεις και χάπια παρακεταμόλης για την ανακούφιση από τους πόνους ενώ όπως παραδέχεται ο δρ Αγιάζ Μεμόμ, ο μοναδικός γιατρός του κέντρου απεξάρτησης, «Δεν έχουμε πόρους ή χρηματοδότηση για άλλα πράγματα, όπως η μεθαδόνη».

Οι ασθενείς, τους περισσότερους από τους οποίους μεταφέρουν στην κλινική οι συγγενείς τους παρά τη θέλησή τους, έχουν απλώς την ευκαιρία να ζήσουν για όσο επιθυμούν σε ένα περιβάλλον χωρίς ναρκωτικά, κλεισμένοι πίσω από τα κάγκελα σε ένα από τα τέσσερα τμήματα του κέντρου, ανάλογα με την πρόοδο που έχουν κάνει κατά τη διάρκεια της απεξάρτησης.

Πολλοί από αυτούς βέβαια δεν αντέχουν για πολύ το σύνδρομο στέρησης και την ακόρεστη ανάγκη τους για χρήση και φεύγουν μετά από λίγες μέρες παραμονής τους στην κλινική για να επιστρέψουν λίγες ημέρες αργότερα και να ξεκινήσουν την απεξάρτηση - έστω και χωρίς κανένα φάρμακο - πάλι από την αρχή.

ΤΟ ΒΗΜΑ