Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Οι παραθρησκευτικές ομάδες ως κοινωνική απειλή.

Αἱ παραθρησκευτικαί ὁμάδες ὡς κοινωνική ἀπειλή

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ἡ ἐπικινδυνότητα τῶν διαφόρων παραθρησκευτικῶν ὁμάδων τόσο γιά τούς ἀνθρώπους ὅσο καί γιά τό γενικό σύνολο ἐπιβεβαιώνεται κα- τά τρόπο ἀναμφισβήτητο μέ τίς ἐγκληματικές πράξεις, πού ἔχουν διαπραχθεῖ ἀπό ὁρισμένες ἐξ αὐτῶν σέ διάφορα μέρη τοῦ πλανήτη. Ἐν προκειμένῳ εἶναι ἰδιαιτέρως χρήσιμο νά ὑπενθυμίσουμε ὁρισμένα τέτοια τραγικά περιστατικά, πού εἶχαν ὡς συνέπεια τήν ἀπώλεια καί αὐτῆς τῆς ζωῆς τῶν μελῶν–θυμάτων τέτοιων ὀργανώσεων.

18–11–1978. Στό Jonestawn τῆς Γουϊάνας 923 ἄνθρωποι αὐτοκτονοῦν πίνοντας ἀναψυκτικό μέ κυάνιο ὑπακούοντας στόν ἱδρυτή καί «μεσσία» τῆς παραθρησκευτικῆς ὀργάνωσης «Τέμπλο τοῦ Λαοῦ» (Peoples Temple) τόν Jim Jones (1931–1978).  Ὅσοι ἀρνήθηκαν νά πιοῦν πυροβολήθηκαν ἀμέσως.

19–4–1993 Στό Waco τοῦ Τέξας 88 ἄνθρωποι θά πεθάνουν στό καταφύγιο τῆς ὀργάνωσης ὑπακούοντας στόν David Korech (1959– 1993) ἀρχηγό τῆς ὀργάνωσης «Κλάδος τοῦ Δαυίδ» (Branch Davidians). Προηγουμένως εἶχαν πολιορκηθεῖ ἀπό τό FBI γιά πενήντα ἡμέρες.

4–10–1994. Πενήντα τρεῖς ὀπαδοί τῆς παραθρησκευτικῆς ὀργάνωσης «Ναός τοῦ Ἡλίου» (Temple solaire) στήν Ἑλβετία θά αὐτοκτονήσουν ὁμαδικά μέ αὐτοπυρπόληση καί ἄλλα πέντε μέλη τῆς ἰδίας ὀργάνωσης θά αὐτοκτονήσουν τήν ἴδια ἡμέρα στό Μόντρεαλ τοῦ Καναδᾶ. Μεταξύ τῶν θυμάτων ἦταν καί ἕνα βρέφος.

22–3–1995. Μέλη τῆς παραθρησκευτικῆς ὀργάνωσης «Ὑπέρτατη Ἀλήθεια» (Aum Shiri Kyo), πού εἶχε ὡς ἱδρυτή καί «μεσσία» τόν Shoko Asahara, θα ἐπιτεθοῦν μέ τοξικό ἀέριο Sarin στό μετρό τοῦ Τόκιο. Ἡ ἐπίθεση εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τό θάνατο 11 ἀνθρώπων καί τή μεταφρρά στά νοσοκομεῖα 5000 ἀνθρώ- πων μέ σοβαρά προβλήματα ὑγείας.

23–3–1997. Στό Σέν Καζιμίρ τοῦ Κεμπέκ στόν Καναδᾶ αὐτοκτονοῦν ἄλλα πέντε μέλη τῆς παραθρησκευτικῆς ὀργάνωσης «Ναός τοῦ Ἡλίου» (Temple solaire) αὐτοπυρπολούμενα.

27–3–1997. Στό Σάν Ντιέγκο τῆς Καλιφόρνια θά αὐτοκτονήσουν 39 μέλη τῆς UFO – σέκτας «Πύλη τοῦ Παραδείσου» (Ηeavens Gate).

19–3–2000. Κανούγκα Οὐγκάντα. Θά αὐτοκτονήσουν καί θά δολοφονηθοῦν πάνω ἀπο 500 μέλη τῆς αἵρεσης «Κίνηση γιά τήν ἀποκατάσταση τῶν Δέκα Ἐντολῶν». Τά σώματα βρέθηκαν ἀπανθρακωμένα, μεταξύ αὐτῶν βρέθηκαν καί τά σώματα 78 παιδιῶν. Νά σημειωθεῖ ὅτι ἀφʼ ἑνός μέν ἡ ἐν λόγῳ αἵρεση εἶχε ἀναγνωριστεῖ ἐπίσημα ὡς Μή Κυβερνητική Ὀργάνωση (Μ.Κ.Ο), ἀφʼ ἑτέρου δέ μεταξύ τῶν θυμάτων δέ βρέθηκε τό σῶμα τοῦ «μεσσία» τῆς κίνησης Ἰωσήφ Κιμπουετέρε.

12–12–2006.Ἔρευνα πού πραγματοποιήθηκε γιά λογαριασμό τοῦ Γαλλικοῦ Κοινοβουλίου ἀναφέρει ὅτι στή Γαλλία 40.000 καί πλέον νέοι ἔχουν πέσει θύματα διαφόρων σεκτῶν καί διαβιοῦν κάτω ἀπό ἄθλιες συνθῆκες, χωρίς ἰατρική περίθαλψη καί ἔλλειψη ἐκπαίδευσης1. Ταυτοχρόνως κατά τήν ἔρευνα οἱ νέοι θύματα τῶν ποικίλων σεκτῶν, ὑφίστανται διανοητική ἀποσταθεροποίηση, ὑπερβολικές οἰκονομικές ἀπαιτήσεις καί ἐκμετάλλευση τῆς ἄγνοιας ἤ τῆς ἀδυναμίας. 

Ἡ πολλαπλή αὐτή δραστηριότητα τῶν διαφόρων παραθρησκευτικῶν ὁμάδων, πού ὑποστασιοποιεῖται ὡς ἀπειλή κατά τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καί πολλές φορές ἐκφράζεται μέ τή μορφή ἐγκληματικῆς δραστηριότητας, ἀναφέρεται, παλαιότερα σέ ψηφίσματα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου (22.5.1984, 29.2.1996, 17.3.1998) καί σέ συστάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης (1178/1992, 1412/1999).  Στά ψηφίσματα αὐτά καταγράφεται τό πρόβλημα καί γιά τήν ἀντιμετώπισή του προτρέπονται οἱ κυβερνήσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν νά λάβουν μέτρα προσ τασίας τῶν πολιτῶν τους ἀπό τίς παραθρησκευτικές ὁμάδες2.

Στήν Ἑλλάδα τήν ἵδρυση ἀντίστοιχης κρατικῆς ὑπηρεσίας, ὅπως σέ ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες, μέ πολύπλευρη μάλιστα τεκμηρίωση γιά τήν ἀναγκαιότητά της, ἔχει ζητήσει ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Χριστόδουλος τρεῖς φορές μέ ἀντίστοιχες ἐπιστολές του σέ τρεῖς διαφορετικούς Ὑπουργούς Παιδείας καί Θρησκευμάτων. Πρόκειται γιά τίς ἐπιστολές: α) 3979/30–7–1999 πρός τόν κ. Γερ. Ἀρσένη, β) 2262/21–6–2001 πρός τόν κ. Πέτρο Εὐθυμίουκαί γ) 1904/14–6–2004 πρός τόν Ὑφυπουργό κ. Γεώργιο Καλό3. Φυσικά δέν ὑπῆρξε καμμία ἀνταπόκριση.

Γιά νά γίνει ἀντιληπτή ἡ ἀμεσότητα τῆς ἀπειλῆς, τό μέγεθος τοῦ προβλήματος, καί οἱ ἐπιπτώσεις ἀπό τή δραστηριότητα αὐτῶν τῶν ὁμάδων εἶναι ἐξόχως χαρακτηριστικά καί ἀποκαλυπτικά τά ὅσα ἀναφέρονται στά ἐν λόγῳ ψηφίσματα.

Στό ψήφισμα τῆς 22–5–1984 ἐπισημαίνεται ὅτι τό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο ἔλαβε ὑπόψη του «τίς ἀνησυχίες πολιτῶν καί οἰκογενειῶν στήν Κοινότητα ὅσον ἀφορᾶ τίς δραστηριότητες ὁρισμένων ὀργανώσεων, πού χαρακτηρίζονται “νέες θρησκευτικές κινήσεις” ἐφόσον οἱ μέθοδοί τους συντελοῦν στὴν παραβίαση τῶν ἀνθρωπίνων καί ἀστικῶν δικαιωμάτων καί εἶναι ἐπιζήμιες γιά τήν κοινωνική θέση τῶν ἀτόμων, πού ἀφοροῦν»4. Στό ἴδιο ψήφισμα γίνεται ἀναφορά καί σέ «ἐνδεχόμενες μηχανοραφίες» αὐτῶν τῶν ὀργανώσεων, ὅπως ἐπίσης καί στή «φυσική καί ψυχολογική πίεση, πού ἀσκοῦν»5 στά μέλη τους. Μέ πολύ πιό μελανά χρώματα καταγράφεται ἡ κατάσταση στό ψήφισμα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου τῆς 29–2–1996.

Ἀναφέρεται: “Ε. ὅτι ὁρισμένες σέκτες, πού δροῦν στό πλαίσιο διασυνοριακοῦ δικτύου ἐντός τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης,ἐπιδίδονται σέ παράνομες ἤ ἐγκληματικές δραστηριότητες καί παραβιάσεις τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως σέ κακομεταχείριση, σεξουαλική βία, ἐγκλεισμούς, σωματεμπόριο, ἐνθάρρυνση ἐπιθετικῆς συμπεριφορᾶς, μέχρι καί σέ προπαγάνδα ρατσιστικῶν ἰδεολογιῶν, σέ φορολογικές ἀπάτες, μεταφορές κεφαλαίων, ἐμπόριο ὅπλων, διακίνηση ναρκωτικῶν, παραβίαση τοῦ δικαιώματος τῆς ἐργασίας ἤ σέ παράνομη ἄσκηση ἰατρικῆς, κλπ.”6.

Στήν καταγραφή τῶν προβλημάτων καί τῶν συνεπειῶν, πού προκύπτουν ἀπό τόν προσηλυτισμό, ἰδίως τῶν νέων, ἀπό τέτοιες ὁμάδες ἀναφέρεται καί ἡ 1412/22–6– 1999 Σύσταση τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης. Ἀναφέρονται χαρακτηστικά στήν ἐνάτη παράγραφο τῆς Σύστασης τά ἑξῆς:

«Ἡ Συνέλευσις δίδει μεγάλην σημασίαν εἰς τήν προστασίαν τῶν πλέων εὐαλώτων προσώπων καί κυρίως τῶν τέκνων τῶν ἐχόντων προσ χωρήσει εἰς ὁμάδας χαρακτῆρος θρησκευτικοῦ ἤ ἐσωτεριστικοῦ ἤ πνευματικοῦ, ἐν περιπτώσει κακομεταχειρίσεως, βίας, ἐλλείψεως φροντίδος, προσηλυτισμοῦ διά πλύσεως ἐγκεφάλου καί μή φοιτήσεως εἰς σχολεῖον, καταστάσεις αἱ ὁποῖαι καθιστοῦν ἀδύνατον οἱονδήποτε ἔλεγχον ἐκ μέρους τῶν ὑπηρεσιῶν κοινωνικῆς πρόνοιας»7.  Τά γεγονότα, νομίζουμε, ὅτι εἶναι σαφῶς ἀποκαλυπτικά.

Ὑποσημειώσεις
1.Βλ.http://www.ana-mpa.gr/anaweb/subscriber/showitem?service=17&listid= Search 627&… Κ. Χολέβα, Ἡ Γαλλική Βουλή ἀνησυχεῖ γιά τίς παραθρησκεῖες, στό Ἐφημέριος, Ἰανουάριος 2007, σσ. 27–28. Τήν σχε- τική Ἔκθεση τῆς ἀρμόδιας ἐπιτροπῆς τοῦ Γαλλικοῦ Κοινοβουλίου τῆς 12– 12–2006 βλ: http://www.assemblee-nationale. fr/12/pdf/rap-enq/r3507– rapport.pdf

2. Βλ. E. Kaufmann, Sektenbericht der Französichen Nationalversammlumg, στό BD 2 (1996), σσ. 9–11.

3. Βλ. Περ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ 81 (2004), σσ. 499–500. Πρβλ. καί Altana Filos,Die rechtliche Situation der Freikirchen und Sekten in Griechenland, στό Hartums Lehmann( Hrgs), Religiöser Pluralismus imvereinten Europa. Freikirchen und Sekten, 2005, σσ. 97–115, ὅπου ὀρθῶς ἐπιση- μαίνεται ὅτι: «Griechenland hat keine AntiSekten Gesetzgebung wiez. B. Frankreich » ( σ. 113).

4. Τό κείμενο τοῦ ψηφίσματος βλ. Νομικό Δελτίο: Θρησκευτική ἐλευθερία καί ἀνθρώπινα δι- καιώματα, τευχ. 4–5/1995, σσ. 1–4. 5. Ὅπ. π., σ. 4. 6. Βλ. Ἐπίσημη Ἐφημερί- δα τῶν Εὐρωπαϊκῶν Κοινοτήτων (EL). 18.3. 96. Ἀριθ. C78/31. Europaparlament: Menschenrechtsverletzungen nicht durch Religionsfreiheit gerechtfertigt, στό BD 3 (1996), σσ. 11–12. 7. Βλ. Τό κείμενο τῆς Σύστασης στό, Νομικό Δελτίο: Θρησκευτική ἐλευθερία καί ἀνθρώπινα δικαιώματα, τεῦχ. 16/1999, σσ. 3–4.

Ορθόδοξος Τύπος, 20/07/2012