Κυριακή Γ΄ Ματθαίου - Το Γενέσιον του Προδρόμου

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ρωμ. ΙΓ΄ 11 – ΙΑ΄, 4

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. Α΄ 1- 25, 57 – 68, 76, 80

 Η σημερινή γιορτή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι μάλλον άγνωστη σε πολλούς από μας, επειδή τις περισσότερες φορές συμπίπτει μέρα καθημερινή και έτσι δεν δίνεται η δέουσα σημασία. Φέτος, επειδή η γιορτή αυτή συνέπεσε μέρα Κυριακή, καλό είναι να την προσέξουμε και να ασχοληθούμε εμπεριστατωμένα γύρω από  αυτή. Πρόκειται για τη γιορτή της Γέννησης του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, του μεγάλου αυτού Προφήτη  και κορυφαίου όλων των Προφητών. Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, μας περιγράφει όλα τα γεγονότα τα σχετικά με τη Γέννηση του Προδρόμου, που είναι γεγονότα πραγματικά και ταυτόχρονα γεγονότα συγκλονιστικά.

Βέβαια, το κύριο θέμα, του Ευαγγελίου του Ευαγγελιστού Λουκά, είναι η ενανθρώπηση και η ζωή και το έργο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, σ’ αυτό τον κόσμο. Γι’ αυτό και ο Ευαγγελιστής κρίνει αναγκαίο να αναφερθεί πρώτα στη γέννηση και το έργο του Προδρόμου που προετοίμασε το δρόμο για τον Σωτήρα Κύριο. Πρωταγωνιστές αυτού του σημαντικού γεγονότος   είναι ο ιερεύς Ζαχαρίας και η σύζυγός του Ελισάβετ. Ήσαν, μας λέει ο Ευαγγελιστής Λουκάς και οι δυο άνθρωποι ενάρετοι ενώπιον του Θεού, ο οποίος ερευνά και γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Επολιτεύοντο σύμφωνα με όλες εν γένει τις εντολές και τα παραγγέλματα του Κυρίου, άμεμπτοι σ’ όλα και ελεύθεροι από κάθε σοβαρή ενοχή. Παρ’ όλα αυτά ήσαν και πολύ στενοχωρημένοι γιατί μέχρι τότε δεν είχαν αποκτήσει παιδί και ήταν μεγάλη θλίψη, ακόμα και ντροπή και καταισχύνη για ένα ανδρόγυνο Εβραίων να μη αποκτήσει παιδί.

Κι έρχεται η μεγάλη έκπληξη και για τους δυο. Ήταν, λέει ο ιερός Ευαγγελιστής, μια μέρα που ο Ζαχαρίας κληρώθηκε, μεταξύ των χιλιάδων ιερέων της τάξης του, της τάξης του Αβιά, να προσφέρει θυμίαμα στο θυσιαστήριο του ναού. Την ώρα, λοιπόν, που θυμίαζε και ενώ το πλήθος του λαού, περίμενε προσευχόμενο στο προαύλιο του ναού, Άγγελος του Θεού εμφανίστηκε στο Ζαχαρία και του είπε να μην φοβηθεί, τουναντίον δε να χαρεί, γιατί εισακούστηκε από τον Θεό η παράκληση την οποία πολλές φορές έκανε,  ότι η γυναίκα του Ελισάβετ θα του γεννήσει παιδί και θα το ονομάσει Ιωάννη. Θα αναδειχθεί μια μεγάλη μορφή και θα του δοθούν άφθονα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος από αυτό ακόμα τον καιρό που  θα βρίσκεται στην κοιλιά της μητέρας του. Θα αναδειχθεί ακόμα  Προφήτης  με τον δυναμισμό του Προφήτη Ηλία και θα ετοιμάσει τις καρδιές των ανθρώπων για να υποδεχθούν τον Μεσσία Χριστό. Ο Ζαχαρίας εκπλήττεται από τα λόγια του Αγγέλου και αμφιβάλλει πιο πολύ  λόγω της προχωρημένης ηλικίας του ιδίου  και της Ελισάβετ, γι’ αυτό και ζητά κάποια απόδειξη από τον Άγγελο. Τότε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ του επιβάλλει τιμωρία εκ Θεού, να μείνει βουβός μέχρι τη γέννηση του παιδιού.

Ο λαός έξω από το ναό περιμένει απορημένος για την αργοπορία του Ζαχαρία. Όταν στο τέλος βγαίνει και δεν μπορεί να τους μιλήσει, τότε κατάλαβαν ότι είδε κάποια οπτασία μέσα στο ναό. Αμέσως μετά που τέλειωσε η υπηρεσία του επέστρεψε στο σπίτι του και η Ελισάβετ σε λίγες μέρες έμεινε έγκυος. Από ντροπή, έκρυβε όσο μπορούσε την εγκυμοσύνη της, μέχρι τον πέμπτο μήνα, και μόνο τότε που πλέον το πράγμα ήταν εμφανές, μιλούσε με ευγνωμοσύνη προς τον Θεό για το απρόσμενο δώρο Του. Και έλεγε σ’ αυτούς που την συνέχαιραν ότι ο Θεός επέβλεψε με ευμένεια για να αφαιρέσει την στείρωση και ατεκνία της, που έφερε ντροπή μεταξύ των ανθρώπων.

Η γέννηση του Τιμίου Προδρόμου, παρ’ όλον ότι ήταν θαυμαστή, εν τούτοις η κύηση του εμβρύου ακολούθησε τα στάδια και την χρονική διάρκεια, τα φυσικώς καθορισμένα. Και όταν ήρθε η ώρα να δώσουν το όνομα στο νεογέννητο, συγγενείς και  γνωστοί, επέμεναν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του και τούτο γιατί υπήρχε η συνήθεια στους Εβραίους το παιδί να παίρνει το όνομα του πατέρα  ή κάποιου συγγενικού του προσώπου. Η Ελισάβετ όμως αντιδρούσε και έλεγε ότι το παιδί θα ονομαστεί Ιωάννης. Επειδή τέτοιο όνομα δεν υπήρχε στην οικογένεια των γονιών του, με νεύματα και σχήματα, ζήτησαν από τον Ζαχαρία να τους υποδείξει το όνομα του παιδιού. Τότε ο Ζαχαρίας ζήτησε μικρό πίνακα στον οποίο έγραψε το όνομα Ιωάννης.  Πλημμυρισμένος τότε ο Ζαχαρίας από το Άγιο Πνεύμα, ξέσπασε σε ύμνο προφητικό. Δοξολόγησε τον Θεό γιατί επισκέφτηκε με αγάπη τον λαό του για να τον λυτρώσει. Προφήτευσε δε για τον υιό του, ότι θα γίνει Προφήτης του Θεού, με αποστολή να ετοιμάσει τις καρδιές των ανθρώπων, για να δεχθούν τον ερχόμενο Μεσσία.

Ο Ζαχαρίας με την στάση του αυτή μας δίνει άριστο μάθημα. Μάθετε μας λέει να ευγνωμονείτε και να δοξολογείτε τον Θεό. Μη αφήνετε την οποιαδήποτε θλίψη, να κλίνει τον ορίζοντα της ψυχής σας και να σας εμποδίζει να βλέπετε ευρύτερα το πάνσοφο σχέδιο της αγαθότητάς Του.  Μη μένετε στα θλιβερά που βλέπετε. Στρέψτε τα μάτια της ψυχής σας προς τα αιώνια, υψώστε την καρδιά σας προς τον χρόνο του Θεού και ψάλλετε ύμνους προς εκείνο που κρατά στα χέρια του την πνοή των ανθρώπων. Και ο Πρόδρομος με την νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή έγινε ο αληθινός άνθρωπος του Θεού και ο μέγιστος όλων των Προφητών. Υπόδειγμα για όλους μας. Υπόδειγμα πλήρους αφοσιώσεως στο Θεό. Και επειδή εμείς είναι δύσκολο να βγούμε στην έρημο σωματικά, ας απαρνηθούμε τον κόσμο και τα αμαρτωλά του θελήματα, πνευματικά. Ας ζήσουμε την έρημο μέσα μας και ας μη ανήκουμε πλέον στο κόσμο της αμαρτίας, αλλά ας ανήκουμε εξ ολοκλήρου στον Θεό. Όπως ο Πρόδρομος, το άνθος της ερήμου.

Αδελφοί μου! Το (μετανοείτε) που φώναζε αργότερα ο κήρυκας της μετανοίας, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος  στην έρημο του Ιορδάνου, πρέπει να αντηχεί συνεχώς στις καρδιές μας. Να ακούεται στις πόλεις και τα χωριά γιατί όλοι έχουμε ανάγκη της μετανοίας και γιατί μόνο με την μετάνοια θα ανοίξουν οι δρόμοι που θα μας συνδέσουν με τον Σωτήρα. Αλλά και μόνο με τον σύνδεσμο αυτό, θα καλλιεργηθεί η ψυχή μας ουσιαστικά, ώστε παντού και πάντοτε να μπορούμε να δοξολογούμε το πανάγιο όνομα του Θεού. Ο βίος μας είναι βραχύς και δεν γνωρίζουμε πότε έρχεται ο Κύριος. Ας μη αναβάλλουμε λοιπόν και ας αποφασίσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας να ζήσουμε ζωή θεάρεστη.  Ας μη μας βρει ο Κύριος με σβησμένες τις λυχνίες. Ας είναι πάντοτε αναμμένες και ας είμεθα πάντοτε έτοιμοι να Τον δεχθούμε αξίως, για να εισέλθουμε μαζί του στον νυμφώνα και να γίνουμε κοινωνοί της από καταβολής κόσμου ετοιμασμένης για τους δικαίους αιωνίου μακαριότητος.

 † Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης κ. Διονύσιος –Μητρόπολη Πάφου