Κυριακὴ των Βαΐων- «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Φιλιπ. δ΄ 4-9

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ιω. ιβ΄1-18 

«Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

  «Προ εξ ημερών του πάσχα ήλθεν Ιησούς εις Βηθανίαν». Ανεβαίνοντας ο Κύριος, για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα πέρασε από το χωριό του Λάζαρου, την Βηθανία. Εκεί, στο σπίτι του Λαζάρου, διανυκτέρευσε, προκειμένου να συνεχίσει, την επαύριον, την πορεία του στα Ιεροσόλυμα.

Τι έγινε στο σπίτι του Λαζάρου; Εδώ βλέπουμε να φυτρώνει ένα σπάνιο άνθος που λέγεται ευγνωμοσύνη. Σπάνιο, δυστυχώς, άνθος, που εδώ στο σπίτι του Λαζάρου το βλέπουμε να ανθίζει και να μοσχοβολά. Δεν ικανοποιήθηκε η οικογένεια του Λαζάρου μόνον με το δείπνο, το οποίο ετοίμασε για τον Ιησού και τη συνοδεία του, αλλά αγόρασαν και ένα πολύτιμο μύρο, κατά τα έθιμα της εποχής, και το προσέφερε η αδελφή του Λαζάρου στο Χριστό, για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της οικογένειας σ’ αυτόν που χάρισε την ζωή στον αδελφό τους. Και γέμισε το σπίτι άρωμα «επληρώθη η οικία εκ της οσμής του μύρου». Γέμισαν και τα μάτια δάκρυα συγκινήσεως και οι ψυχές από ευγνωμοσύνη.

Μα την ίδια ώρα φύτρωσε και ένα αγκάθι. Το αγκάθι της υποκρισίας. Δεν άρεσε στον Ιούδα η προσφορά του μύρου. Πόσο καλύτερο, θα ήταν, λέγει, να μην χαθεί αυτό το μύρο, αλλά να πωληθεί και να δίναμε τα χρήματα στους φτωχούς. Να το αγκάθι της υποκρισίας. Τώρα σκέπτεται τους φτωχούς αυτός που και τον Διδάσκαλο του πρόδωσε, για να πάρει τριάντα αργύρια! Ήξεραν όλοι την φιλαργυρία του και την υποκρισία του. Και γράφει το Ευαγγέλιο: «Είπε δε τούτο, ουχ ότι περί των πτωχών έμελεν αυτώ, αλλ’ ότι κλέπτης ην». Του ανέθεσε ο Κύριος το ταμείο των μαθητών του και σαν ταμίας των Αποστόλων που ήταν ήθελε να διαχειρίζεται περισσότερα για να κλέβει περισσότερα. Ας χαρούμε το λουλούδι της ευγνωμοσύνης και ας φυλαχθούμε από το αγκάθι της υποκρισίας, που τόσο εύκολο φυτρώνει και αναπτύσσεται.

Και αυτά μεν συνέβαιναν στη Βηθανία. Εν τω μεταξύ διεθόθει στα Ιεροσόλυμα, ότι ο Ιησούς που ανέστησε το Λάζαρο βρίσκεται στη Βηθανία και έρχεται στα Ιεροσόλυμα. Εκεί είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες ξένων προσκυνητών που ήλθαν για ένα ακόμα λόγο, με την ελπίδα να ιδούν αυτόν τον Ιησού τον Ναζαρηνό, που έκανε τόσα θαύματα και αφού κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ, ασφαλώς θα είναι ο απεσταλμένος του Θεού που θα τους ελευθερώσει από τη δουλεία των Ρωμαίων και θα βασιλεύσει επί τον θρόνον Δαβίδ.

Τώρα μάλιστα που έμαθαν ότι βρίσκεται ο Ιησούς τόσο κοντά, στη Βηθανία. έτρεξαν προς τα εκεί, όχι μόνο για να τον προϋπαντήσουν, αλλά και από περιέργεια να δούν και τον νεκραναστημένο Λάζαρο· «Ίνα και τον Λάζαρον ίδωσιν ον ήγειρεν εκ νεκρών».

Και όταν έφτασε ο Κύριος στα Ιεροσόλυμα καθήμενος «επί πώλου όνου», όπως έλεγαν οι Προφητείες, είδε ανάστατη την πόλη, με ενθουσιασμό ακράτητο να τον περιμένει. Μήπως και αυτό δεν το έγραψαν οι Προφητείες; «Χαίρε και εφραίνου πόλις Σιών ότι ο βασιλεύς σου έρχεται σοι». Άλλοι με κλαδιά στα χέρια, άλλοι στρώνοντας τα ρούχα τους, για να περάσει ο Χριστός, φώναζαν με ενθουσιασμό: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Υποδοχή πρωτοφανής. Ο λαός εύκολα ενθουσιάζεται. Εύκολα και σήμερα πιστεύει αυτά που δεν πρέπει να πιστεύει , κηρύγματα απίστων, υποσχέσεις πολιτικών, μάγων, αστρολόγων, απατεώνων και δυσκολεύεται να πιστέψει αυτά που πρέπει να πιστεύει. Παρασύρεται, εύκολα, φωνάζει το ζήτω και χειροκροτεί και μετά απογοητεύεται. Άραγε, από αυτούς που φώναξαν τώρα το «Ωσαννά», το Ζήτω, πόσοι θα ήταν και στο Πραιτώριο που φώναζαν «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν».

Αλλά υπήρχε και χειρότερη υποδοχή. Ενώ οι Ιουδαίοι υποδέχονταν τον Χριστό, άλλοι με πίστη, άλλοι από περιέργεια, άλλοι με επιπολαιότητα συναισθημάτων, οι άρχοντες των Ιουδαίων συνεδρίαζαν με ποιο τρόπο θα μπορέσουν να θανατώσουν αυτόν τον Ναζωραίο που τάραξε την ησυχία και τα συμφέροντα τους. Κοντά σ’ αυτούς και ο Ιούδας που ετοίμαζε την προδοσία. Πόσες τέτοιες σκηνές, δεν θα παρακολουθεί και σήμερα και σε κάθε εποχή και τόπο ο Θεός και σ’ εμάς τους Χριστιανούς!

Αλλά αντί να κατακρίνουμε τους Ιουδαίους, ας προσέξουμε καλύτερα τον εαυτό μας, Εμείς οι Χριστιανοί, οι βαφτισμένοι, εμείς που φέρουμε τιμητικά το όνομα του Χριστού, τι είδους υποδοχή θα ετοιμάσουμε, τώρα τουλάχιστον, την Μεγάλη Εβδομάδα, που θα ακούσουμε την Εκκλησία μας να ψάλλει «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται»; Δεν θα τον υποδεχθούμε  εμείς στους δρόμους, αλλά στις ψυχές μας. Αντί να στρώνουμε τα ρούχα μας στο δρόμο να περάσει, ας ρίξουμε τον εγωισμό μας, αντί κλαδιά στα χέρια, ας δείξουμε τα έργα μας. Αντί φωνές και ωσαννά, την προσευχή μας. Αντί μύρου, τα δάκρυα της μετάνοιας μας και αντί της Προδοσίας του Ιούδα, την πίστη μας, την αγάπη μας, την αφοσίωση μας σ’ Εκείνον, στον Σωτήρα μας.

 Γιώργος Σαββίδης – Μητρόπολη Πάφου